-
121 κλυτός
κλυτός, adj. verb. zu κλύω, auch 2 Endgn, Il. 2, 742 Od. 5, 422, eigtl. gehört, von dem man hört oder gehört hat, daher – a) berühmt, ruhmvoll; Hom. von Göttern und Helden, Ἐννοσίγαιος Il. 9, 362, Ἀμφιγυήεις Hes. O. 70, Ἀχιλλεύς Il. 20, 320, Ὀδυσσεύς Od. 24, 209, τέκτων Il. 23, 712, auch κλυτὰ φῦλ' ἀνϑρώπων, 14, 361, κλυτὰ ἔϑνεα νεκρῶν, Od. 10, 526; Ἑρμᾶς Pind. P. 9, 61; κλυτὸν ἔϑνος Λοκρῶν Ol. 11, 97; aber κλ. Ἐρινύς ist = die leicht hört, die wache, Aesch. Ch. 641; – auch von Städten, Ἄργος Il. 24, 437, u. von anderen Dingen, die in ihrer Art vorzüglich sind, bes. von trefflicher Arbeit der Menschenhände, Waffen, Kleidern u. dgl., ἄλσος Il. 6, 321; δώματα 2, 854, εἵματα Od. 6, 58, δῶρα 8, 417. ἔργα 20, 72; ὄνομα κλυτόν 9, 364, wird von Alten erkl. als der Name, bei welchem man genannt wird, αἰών. Pind. P. 6; φόρμιγξ I. 2. 2; αἶσα Ol. 6. 102. δαίς 8, 52 u. öfter; κλυτὰν Ἰταλίαν Soph. Ant. 1105; κλυτῶν ἐνάρων Ai. 177; Θρονιάς Eur. I. A. 263. – b) was sich dem Gehör stark vernehmlich macht, laut rauschend, lärmend, wie einige Alte κλυτὸν λιμένα, Od. 10, 87. 15, 472, den rauschenden Hafen, κλυτὰ μῆλα, die lärmenden Heerden, 9, 308, wie Soph. Ai. 368 κλυτὰ αἰπόλια, auch κλυτὸς Ἀμφιτρίτη, Od. 5, 422, die brausende erklären, u. κλυτὸς ὄρνις, der laut krähende Hahn, von Hesych. angeführt wird. Auch in diesen Vrbdgn ist aber wohl die Bdtg berühmt vorzuziehen. – Vgl. κλειτός, welchem Worte κλυτός in der Bdtg ganz entspricht. S. Buttm. Lezil. I, 93.
-
122 κοιλ-ωπός
-
123 κλαίω
κλαίω, att. κλάω, fut. κλαύσομαι u. κλαυσοῦμαι, wie κλαυσούμεϑα Ar. Pax 1081; auch κλαύσω, Maneth. 3, 143; κλαύσεις Theocr. 23, 24, wenn nicht mit Mein. κλαυσεῖ zu ändern ist; auch κλαιήσω, Dem. 21, 99. 37, 48 u. Sp.; od. att. κλαήσω, Dem. 19, 310; aor. ἔκλαυσα, perf. κέκλαυμαι, Sp. κέκλαυσμαι, wie Plut. cons. Apoll. 27; – weinen, klagen, Hom. u. Folgde; neben ὀδύρομαι, Od. 8, 577; καὶ κωκύειν 19, 541; ἀμφὶ δέ σε Τρωαὶ καὶ Δαρδανίδες κλαύσονται Il. 18, 339; auch von Pferden, 17, 426; οὔτε κλαίειν οὔτ' ὀδύρεσϑαι πρέπει Aesch. Spt. 638; κλαίω, στένομαι 854, vgl. Ag. 18; Soph. u. Eur.; in Prosa, ὅταν ἅμα χαίροντες κλάωσι Plat. Phil. 48 a, καὶ ἀγανακτῶ Phaed. 117 d; Sp.; αὐτὸν κλαίοντα ἀφήσω, ich werde ihn als einen Weinenden fortschicken, werde ihn unter Schlägen fortjagen, Il. 2, 263, u. so bei den Folgdn κλαίω = bestraft werden, κλάοις ἂν εἰ ψαύσειας Aesch. Suppl. 926, κλάων δοκεῖς μοι ἁγηλατήσειν Soph. O. R. 401; σὺ πρὸς χάριν μὲν οὐκ ἐρεῖς, κλάων δ' ἐρεῖς 1152; Ant. 750; κλαύσει φιλῶν τὸν οἶνον Eur. Cycl. 551; bes. bei den Comic., wie Ar. Nubb. 58 Vesp. 1327; auch κλαίειν λέγω σοι, im Ggstz von χαίρειν σοι λέγω, ich wünsche dir alles Schliume an den Hals, Her. 4, 127 und Ar. Plut. 62, dem οἰμώζειν λέγω σοι entsprechend, vgl. Vesp. 584; ἑφϑῇ κλαίειν ἀγορεύω Philox. Ath. I, 5 d; – αἵματι κλαίειν, blutige Thränen weinen, Heliod. 4, 8; Zenob. 1, 34; darnach auch δάκρυσι κλαίειν, D. Cass. 59, 27. – Trans., beklagen, beweinen, τινά, bes. einen Verstorbenen, Il. 20, 210 Od. 1, 363; öfter bei den Tragg. εἴπερ τι κλάεις τῶν Ὀρεστείων κακῶν Soph. El. 1106; μηδὲ ἄλλα κλαίοντά τε καὶ ὀδυρόμενον ὅσα Plat. Rep. III, 388 c; auch pass., σποδὸς ἀνδρὸς εὖ κεκλαυμένου Aesch. Ch. 674; αὐτὰ κέκλαυται βῶλος· ἐκ κεκλαυσμένας δ' ἀναϑαλήσεται στάχυς Heraclid. 3 (VII, 281); fut., μάτην ἐμοὶ κεκλαύσεται Ar. Nubb. 1436, ich werde vergeblich klagen. – Med. bei sich, für sich weinen, = act.; Aesch. Spt. 903 Ch. 450; τροφὸν δ' Ὀρέστου τήνδ' ὁρῶ κεκλαυμένην 720; vgl. Soph. O. R. 1490. – [Ἔκλαεν mit kurzem α steht Theocr. 14, 32, als aor. II.?]
-
124 κλᾱρῶται
κλᾱρῶται, οἱ, die Leibeignen in Kreta, die wie die Heloten in Sparta für die Freien das ihnen zugewiesene Land bestellen mußten, Callistrat. bei Ath. VI, 263 e; Poll. 3, 83.
-
125 εὐ-φημέω
εὐ-φημέω, Worte von guter Vorbedeutung brauchen u. solche, die eine böse Vorbedeutung haben, vermeiden, was bei Opfern u. anderen heiligen Gebräuchen nothwendig war; andachtsvoll schweigen, um jedes Wort böser Vorbedeutung zu vermeiden; φέρτε δὲ χερσὶν ὕδωρ εὐφημῆσαί τε κέλεσϑε, ὄφρα Διῒ ἀρησόμεϑα Il. 9, 171; εὐφαμεῖτε Aesch. Eum. 988; vgl. ὀλολυγμὸν ἄλλος ἄλλοϑεν κατὰ πτόλιν ἔλασκον εὐφημοῦντες Ag. 596; auch κέλαδος Ἑλλήνων πάρα μολπηδὸν εὐφήμησεν, klang schön, ertönte als gute Vorbedeutung, Pers. 381; vgl. Ag. 28; ἐν κακοῖσι οὐ ῥᾴδιον εὐφημεῖν στόμα Eur. Hec. 664; εὐφημεῖν χρὴ τὸν πρεσβύτην καὶ τῆς εὐχῆς ὑπακούειν Ar. Nubb. 263, vgl. Ran. 355; εὐφημείτω πᾶς αἰϑήρ, dem σιγάτω entsprechend, Dionys. Hymn. 1. – In der attischen Umgangssprache oft = still! rede nicht so! bona verba quaeso! wenn man das, was der Andere gesagt hat, ablehnt, oder die böse Vorbedeutung, die darin liegen könnte, abweisen will oder wünscht, daß das, was der Andere gesagt hat, nicht geschehen möge; oft auch = Gott bewahre! vgl. Jacobs A. P. p. XXXIV; εὐφήμει, ὦ ἄνϑρωπε Plat. Prot. 330 d, öfter; Luc. D. D. 21, 2. – Auch act., ϑεούς, die Götter preisen, anbeten, Plat. Epinom. 992 d; Xen. Conv. 4, 49; mit freudigem Zuruf bewillkommnen, beglückwünschen, D. Sic. 5, 49 u. öfter bei Hdn. Dah. auch pass., εὔφημον τοὖπος εἴη εὐφημουμένῃ, sprich gute Worte, die du mit guten Worten aufgenommen wirst, Aesch. Suppl. 507. – Nach Hesych. κατ' ἀντίφρασιν auch κωκύειν, στένειν.
-
126 εὐ-απάτητος
εὐ-απάτητος, 1) leicht zu betrügen, im comp. Plat. Phaedr. 263 b; Bias Stob. fl. 87, 36; ὦτα Plut. – 2) akt., leicht täuschend, Arist. H. A. 9, 1.
-
127 εὐ-κρηπίς
-
128 εὔκηλος
εὔκηλος (äol. = ἕκηλος), ruhig, gelassen, φράζεσϑαι Il. 1, 554; Soph. El. 234; βλέπειν Eur. I. A. 644; ungestört, ungehindert, πολεμίζειν Il. 17, 371; εὕδειν Od. 14, 479; sorglos, müßig, 3, 263; unbesorgt, getrost, Hes. O. 668; H. h. Merc. 480; τέρπου φρένα p. bei Ath. VIII, 364 b; sp. D., wie Arat. 100 Ap. Rh. 1, 568, die es auch von Sachen gebrauchen; νύξ Theocr. 2, 166; γαλήνη Ap. Rh. 4, 1249; αὖραι Opp. Hal. 4, 415, ruhig, still. – Adv. εὐκήλως, Ap. Rh. 2, 861, ruhig. Vgl. Butim. Lexil. I p. 145.
См. также в других словарях:
263 av. J.-C. — 263 Années : 266 265 264 263 262 261 260 Décennies : 290 280 270 260 250 240 230 Siècles : IVe siècle … Wikipédia en Français
263 — Années : 260 261 262 263 264 265 266 Décennies : 230 240 250 260 270 280 290 Siècles : IIe siècle IIIe siècle … Wikipédia en Français
263 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 2. Jahrhundert | 3. Jahrhundert | 4. Jahrhundert | ► ◄ | 230er | 240er | 250er | 260er | 270er | 280er | 290er | ► ◄◄ | ◄ | 259 | 260 | 261 | 262 | … Deutsch Wikipedia
-263 — Années : 266 265 264 263 262 261 260 Décennies : 290 280 270 260 250 240 230 Siècles : IVe siècle av. J.‑C. … Wikipédia en Français
263 — ГОСТ 263{ 75} Резина. Метод определения твердости по Шору А. ОКС: 83.060 КГС: Л69 Методы испытаний. Упаковка. Маркировка Взамен: ГОСТ 263 53 Действие: С 01.01.77 Изменен: ИУС 5/80, 6/83, 2/86, 9/88 Примечание: переиздание 1989 Текст документа:… … Справочник ГОСТов
263 — Años: 260 261 262 – 263 – 264 265 266 Décadas: Años 230 Años 240 Años 250 – Años 260 – Años 270 Años 280 Años 290 Siglos: Siglo II – Siglo … Wikipedia Español
263 a. C. — Años: 266 a. C. 265 a. C. 264 a. C. – 263 a. C. – 262 a. C. 261 a. C. 260 a. C. Décadas: Años 290 a. C. Años 280 a. C. Años 270 a. C. – Años 260 a. C. – Años 250 a. C. Años 240 a. C. Años 230 a. C. Siglos … Wikipedia Español
263 (disambiguation) — 263 may refer to: NOTOC Dates and numbers*The year 263 BC *The year 263 AD *263 (number)Military*No. 263 Squadron RAF *VMM 263, United States Marine Corps Marine Medium Tiltrotor Squadron *HMM 263, former name of VMM 263 *Messerschmitt Me 263,… … Wikipedia
263. Infanterie-Division (Wehrmacht) — 263. Infanterie Division Aktiv 26. August 1939–Mai 1945 Land Deutsches Reich NS … Deutsch Wikipedia
263 (число) — 263 двести шестьдесят три 260 · 261 · 262 · 263 · 264 · 265 · 266 Факторизация: простое Римская запись: CCLXIII Двоичное: 100000111 Восьмеричное: 407 Шестнадцатеричное: 107 … Википедия
263.net — is a Chinese Internet Service Provider said to be named after the number they used for dial up access to the Internet.External links* http: //www.263.net/263网络通信 website address * [irc://irc.263.net/ irc.263.net] A Chinese language IRC server… … Wikipedia