-
1 διάνοια
διάνοιᾰ, ἡ, [dialect] Aeol. [full] διανοιΐα Alc.Supp.1a.1 (nisi leg. δι' ἀνοιΐα[ν]), poet. also [full] διανοίᾱ acc. to Eust.1679.29:—A thought, i.e. intention, purpose, Hdt.1.46,90, And.4.35, etc.; τῇ διανοίᾳ in the spirit of his action, D.21.219;ὤλοντ' ἀσεβεῖ διανοίᾳ A.Th. 831
(lyr.);μαινόλις δ. Id.Supp. 109
(lyr.);εὔφρονος ἐκ δ. Id.Ag. 797
(lyr.), cf. Eu. 1013 (anap.); ;ἐπί τινι Isoc.5.14
;πρός τινι Anaxipp.1.37
;ἐπ' ἄλλο τι.. τρέψαι τινὸς τὴν δ. Pl. Euthd. 275b
; ἐξ ὅλης τῆς δ. with all one's heart, Arr.Epict.2.2.13;ἐχθροὺς τῇ δ. Ep.Col.1.21
.II process of thinking, thought,ὁ ἐντὸς τῆς ψυχῆς πρὸς αὑτὴν διάλογος.. ἐπωνομάσθη δ. Pl.Sph. 263d
;πᾶσα δ. ἢ πρακτικὴ ἢ ποιητικὴ ἢ θεωρητική Arist.Metaph. 1025b25
; ; esp. discursive thought, opp. νόησις, Procl.Inst. 123.III thinking faculty, intelligence, understanding,ὡς μεταξύ τι δόξης τε καὶ νοῦ τὴν δ. οὖσαν Pl.R. 511d
, al.; opp. σῶμα, Id.Lg. 916a, cf. R. 395b;ἔστιν ὥσπερ τοῦ σώματος καὶ τῆς δ. γῆρας Arist.Pol. 1270b40
;ἐπιτάττοντος τοῦ νοῦ καὶ λεγούσης τῆς δ. φεύγειν τι ἢ διώκειν Id.de An. 433a2
;ἔκστασις διανοίας LXXDe.28.28
.IV thought expressed, meaning of a word or passage, Pl.Ly. 205b, Phdr. 228d;τὰς τῶν ὀνομάτων δ. Id.Cra. 418a
;τὴν αὐτὴν ἔχει δ. Arist.de An. 404a17
; ἡ φυσικὴ δ. τοῦ νόμου Aristeas 171; so δ., opp. ῥητόν, spirit, opp. letter, Hermog.Stat.2.V intellectual capacity revealed in speech or action by the characters in drama, Arist.Po. 1450a6, b11, 1456a34, Rh. 1404a19, al. (Rare in Poetry.)Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > διάνοια
-
2 θεωρητικός
A able to perceive,τοῦ περὶ τὰ σώματα κάλλους Arist.Pol. 1338b1
;μὴ πάντων θ. ἀλλὰ ἐνίων Phld.Rh.2.108S.
;τῆς ἀφροσύνης S.E.M.11.256
.2 of the mind, contemplative, speculative, ὁ περὶ τὴν.. οὐσίαν θ. Arist.Metaph. 1005a35; ὁ περὶ φύσεως θ. Id.PA 641a29: c. gen.,μαντικὴ ἐπιστήμη θ. τοῦ.. μέλλοντος Pl.Def. 414b
; ἐπιστήμη θ., διάνοια, opp. πρακτική, ποιητική, Arist. Metaph. 1064a17, 1025b25; ; θ. βίος a contemplative or speculative life (opp. ἀπολαυστικός, πολιτικός), Id.EN 1095b19, cf. Plu.Cic.3;θ. φιλόσοφος Id.Per.16
: [comp] Comp.- ώτερος Herm.in Phdr.p.59A.
Adv.- κῶς Epicur. Nat.28.7
, Poll.4.8, Iamb.Comm.Math.20.II = θεωρικός, Cod.Just. 10.56.1.1.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > θεωρητικός
-
3 πρακτικός
A fit for or concerned with action, practical,λεκτικοὶ καὶ π. καὶ μηχανικοί X.Mem.4.3.1
;φιλότεχνοι καὶ π. Pl.R. 476a
; ζωὴ π., βίος π., Arist.EN 1098a3, Pol. 1325b16, etc.; αἱ π. ἀρχαί the principles of action, Id.EN 1144a35; ἡ π. διάνοια, opp. ἡ θεωρητική, ib. 1139a27, cf. Metaph. 1025b25, de An. 433a18; ἡ -κή (with or without ἐπιστήμη) practical science, opp. theoretical, Pl.Plt. 258e, 259d;τὸ ἰαμβεῖον π.
representative of action,Arist.
Po. 1460a1;μέλη π. Id.Pol. 1341b34
; π. χρόνοι times appropriate for action, Vett. Val.96.28.2 active, effective, τὸ -ώτατον τῆς δυνάμεως the most effective part, Plb.1.30.9, cf. 10.25.2; παρὰ θεῶν -ώτερος more effectual in carrying one's point with.., X.Cyr.1.6.3;περὶ τὴν πολιτείαν -ώτατος Plb. 7.10.5
: so of things, drastic, effective,ῥίζα Dsc.3.54
; also νεῦρα π. motor nerves, Gal.1.321: πρακτικόν, τό, spell, magical rite, PMag. Par.1.2359.4 active, vigorous, strong,οἴνου τι πρακτικώτερον Ar.Eq.91
;ἰταμότης ὀξεῖα καὶ π. Pl.Plt. 311a
; [ἡ ὀργὴ] -ώτερον τοῦ μίσους Arist.Pol. 1312b27
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > πρακτικός
См. также в других словарях:
Aristotle — For other uses, see Aristotle (disambiguation). Ἀριστοτέλης, Aristotélēs Marble bust of Aristotle. Roman copy after a Gree … Wikipedia
