Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

(virtue)

  • 1 dyggî

    Íslensk-ensk orðabók > dyggî

  • 2 verîleiki, kostur

    Íslensk-ensk orðabók > verîleiki, kostur

  • 3 afl

    * * *
    II) n.
    1) physical strength (ramr styrkr, at afli);
    2) force, violence taka með afli, by force;
    3) plurality of votes, majority; ok skal afl ráda, the majority shall decide;
    4) virtue, inherent power; afl dauðfœrandi grasa, the virtue of poisonous herbs.
    * * *
    m. [Grimm mentions an O. H. G. aval; abal is a dub. άπ. λεγ. in A. S. poetry, Ormul. avell]
    1. strength, esp. physical force; afreksmaðr at afli ok áræði, Eg. 1; styrkr at afli, Fms. i. 19; ramr at afli, 155; fullkominn at afli ok hyggju, bodily and mental vigour, Ld. 256; stillt þú þó vel aflinu, at þú verðir eigi kendr, Nj. 32; hafa afl til e-s, be a match for, be able to do, Gþl. 411.
    β. virtue; afl dauðfærandi grasa, virtue of poisonous herbs, 623. 26.
    2. metaph. strength, power, might, Th. 19.
    3. a law term, force, validity; dæmdu vér þetta boð Bjarna úlögligt ok ekki afl hafa, void, Dipl. iii. 3.
    4. a law term, majority, odds, in the phrase, ok skal afl ráða, plurima vota valeant; ef gerðarmenn ( umpires) verða eigi ásáttir ok skal a ráða, Grág. i. 493; nú verða fjórðungsmenn eigi ásáttir, þá skal afl ráða með þeim, i. l, cp. 44, 531 (where it is used of a jury); en ef þeir verða eigi ásáttir er í lögréttu sitja hvat þeir vilja lofa eðr í lög leiða, þá skolu þeir ryðja lögréttu (viz. divide) ok skal ráða a. með þeim, Nj. 150.
    5. force, violence; taka með afli, Stj. 4. 30; bjóða e-m afl, Bs. ii. 106.
    COMPDS: aflsmunr, aflsraun.

    Íslensk-ensk orðabók > afl

  • 4 DYGÐ

    f.
    1) probity, faithfulness: lið ok dygð (help and faithful service) góðs drengs; trúa em til dygðar um et, to trust in one’s integrity;
    2) virtue, virtuous deed (fyirir þvílíkar dygðir veitti gúð honum sína miskunn);
    3) help (biðið hann veita yðr dygð);
    4) virtue, good quality (þat tré hefir fjórar dygðir, þá fyrstu, at þat kann eigi fúna).
    * * *
    f. [A. S. duguð = doughtiness, valour; O. H. G. tugad; Germ. tugend; Swed. dygd; Dan. dyd]
    α. virtue, probity, only used in a moral metaph. sense; the original sense (from duga, q. v.) of valour, strength, which prevails in the A. S., is quite obsolete; trúa e-m til dygðar um e-t, to trwst in one’s integrity, Fs. 121 (of a judge); fyrir sakir þinnar dygðar, probity, Fms. vi. 58; lið ok d. ( help and faithful service) góðs drengs, 227; fyrir sína dygð, for his faithfulness, vii. 158.
    β. in mod. eccl. writers the Lat. virtus is rendered by dygð, Vídal., Pass., etc.; ó-dygð, wickedness,
    γ. virtue, of an inanimate thing, of a tree, Stj. 256.
    COMPDS: dygðarlauss, dygðarleysi, dygðarmaðr, dygðarverk.

    Íslensk-ensk orðabók > DYGÐ

  • 5 KOSTR

    (-ar, pl. -ir, acc. -i or -u), m.
    1) choice, alternative (hann sá engan sinn kost annan);
    mun ek engan kost á gøra, I will give no choice in the matter;
    2) choice, terms (hvern kost vili þér nú gøra Ingjaldi);
    hugsat hefi ek kostinn, I have thought over the terms;
    3) choice, chance, opportunity;
    kostr er e-s, there is a chance (þat er hverjum manni boðit at leita sér lífs, meðan kostr er);
    eiga e-s kost, to have a choice of (eiga slíkra manna kost);
    eiga alls kosti við e-n, to have one altogether in one’s power;
    4) match (Sigríðr hét dóttir hans ok þótti bezir kostr á Hálogalandi);
    hann spyrr, hverr eigi að ráða fyrir kosti hennar, who was to give her away;
    5) state, condition;
    sjá fyrir sínum kosti, to take care of oneself;
    síðan lét Símon varðveita kost hennar, look after her affairs;
    7) means, victuals, provisions (bauð hann Oddi alla kosti með sér);
    8) food (þat var siðr at fœra konum þeim kost, er á sæng hvíldu);
    9) board (þá bauð Ketill fé fyrir kost hennar);
    10) stores, goods (tvau skip hlaðin vænum kosti);
    11) good quality, good things;
    fær þú fátt af mér fríðra kosta, thou shalt get little good from me;
    12) virtue, opp. to löstr;
    13) adverb. usages:
    þat er til kostar, ef, it is well done, if;
    at þeim kosti, on that condition;
    at öðrum kosti, else, otherwise;
    at síðasta, efsta kosti, in the last instance, last emergency;
    alls kostar, quite, in every respect;
    eigi eins kostar, not very, not peculiarly;
    annars kostar, as for the rest;
    nökkurs kostar, in any wise;
    þess kostar, in this case, thus.
    * * *
    m., gen. kostar, pl. kostir, old acc. pl. kostu, which is used in old poets as Sighvat (Ó. H. 39), Arnór (Edda 50); but the usual form in the MSS. as well as in mod. usage is kosti; [Ulf. kustus = δοκιμή, 2 Cor. ii. 9, xiii. 3; Germ. and Dan. kost = fare, food]:—a choice, the fundamental notion being trial;
    I. condition, chance, but mostly with the notion of a hard choice; eru nú tveir kostir til, sá annarr, at …, hinn annarr, at …, Nj. 199; sá er hinn þriði kostr, Grág. ii. 83; munu þér hinn sama kost fyrir höndum eiga sem vær áttum, at verja fé yðvart ok frelsi … en at öðrum kosti, Eg. 8; hann sá engan sinn kost annan, en hann lét fallask þvers undan laginu, Nj. 246, Eg. 24; sám vér þann helzt várn kost at firrask fund hans, 70; nú má Flosi sjá sinn kost, hvárt hann vill sættask til þess at sumir sé utan sætta, Nj. 250; það er hverjum manni boðit, at leita sér lífs meðan kostr er, 202; einbeygðr kostr, the only choice left, Orkn. 58.
    2. choice, terms; hvern kost vili þér nú göra Ingjaldi? Nj. 3; ek göri þér skjótan kost, Dropl. 6; göra e-m tvá kosti, Ld. 212, Fs. 57; tók Kali þenna kost, Orkn. 214.
    3. a chance, opportunity, possibility; göra kost á e-u, Nj. 155, 271; mun ek öngan kost á göra, I will give no choice in the matter, i. e. will not do it, 149; kost muntú láta at etja, 90:—kostr er á, or gen. kostr e-s, a thing is possible, there is a chance, 254, 263; ef þess er k., Grág. ii. 56; Háreks var ekki við k., there was no question as to H., Ísl. ii. 315; þá er mín er eigi við kostr, when I am gone, Stj. 363:—eiga e-s kosti, to have a chance of, be able, allowed, Grág. i. 63, 468, Ld. 84, 160, 184, Nj. 57, 132, Eg. 16, 60, 531, Sks. 20 B.
    4. a match, of an unmarried woman; Sigríðr hét dóttir hans ok þótti beztr kostr á Hálogalandi, Eg. 25; hann átti dóttur eina er Unnr hét, hón var væn kona ok kurteis ok vel at sér, ok þótti sá beztr k. á Rangárvöllum, Nj. (begin.); Hallr kvað góðan kost í henni, H. said she was a good match, 180, Fs. 88, Stj. 187; engi kostr þótti þá þvílíkr sem Helga hin Fagra í öllum Borgarfirði, Ísl. ii. 206: giving a woman away, hann spyrr hverr ráða eigi fyrir kosti hennar, who was to give her away, Band. 9 new Ed.; mey til kosta, a maid to be married, Hm. 81, (MS. kossa), cp. liggja heima sem mær til kosta, Fas. iii. 409, (ráða-kostr, a match); kvennkostr (q. v.), góðr kvennkostr.
    5. choice, state, condition; þat mun mína kosti hér fram draga, at þú átt ekki vald á mér, Orkn. 120; kostum drepr kvenna karla ofríki, i. e. the tyranny of man crushes a woman’s right, Am. 69; drap þá brátt kosti, then the state grew worse, id.; sjá fyrir sínum kosti, to take care of oneself, Fms. x. 236; eigi mun honum þykkja batnað hafa várr kostr, Eg. 287; eigi treystusk menn at raska kosti þeirra, people dared not meddle with them, disturb them, Ld. 146; bændr vildu verja kost sinn, defend themselves, Fms. ix. 306; síðan lét Simon varðveita kost hennar, guard her affairs, vii. 233; þá heldr hann kosti sínum, then he holds his place, loses not his right, Grág. ii. 209; ú-kostir, afar-kostir, a hard, evil choice; ör-kostr, lack of choice, poverty.
    II. cost, expence; allan þann kost er hann hefir fyrir haft, Jb. 321; sá er vitna þarf skal standa þeim kost allan, 358; hver maðr er sik ok sín hjú heldr á sínum kosti, K. Á. 78; þat skip höfðu bæjar-menn látið göra af sínum kosti, Fms. ix. 270; hann hélt sik ríkmannlega at klæðum ok öllum kosti ( fare), ii. 278; hann lét alla sína félaga á sinn kost þann vetr, Gullþ. 9; hví hann var svá djarfr at taka slíka menn upp á kost hans, Landn. 149, v. l.; hann gaf sér mikinn kost til ( he took great pains), at koma þeim öllum í vingun við Guð, Hom. 108; þóat hann hefði mörgu sinni mikinn kost ( pains) til gefit, Al. 116; hann lézk þar vildu sína kosti til leggja ( do his best), at þeir Hákon deildi enga úhæfu, Fms. i. 22.
    III. means; er (þeir) synja ölmusu, er kosti höfðu til, Hom. 64; hafa meira kost, to be the strongest, Fb. ii. 361; eiga alls kosti við e-n, to have it all in one’s power, i. e. to be the strongest; Jökull gaf honum líf ok átti áðr alls kosti við hann, Fs. 10; eiga alla kosti, Fms. iv. 296, Stj. 481; Bessus er slíks átti kosti við hann er hann vildi gört hafa, Al. 101; eiga nokkurs góðs kosti, 96; hafa lítils kosti, to have small chance, be little worth, Mar.: means, provisions, meðan mér endask föng til, þótt ek véla um mína kosti, though I am left to my own supplies, Eg. 66; bauð hann Oddi alla kosti með sér, Fas. ii. 540; ef vér hittumk síðar svá at þeir hafi meiri kosli ( forces), Fms. v. 87; bændr efldu þá kost hans um búit, Sturl. iii. 196 C: stores, tvau skip hlaðin vænum kosti, Fms. xi. 436; hér sé ek beggja kost, I see here plenty of either, Sighvat; mungát né aðra kosti ( fare), setjask í kosti e-s, Fms. viii. 58; bændr uggðu at sezt mundi á kost þeirra, ok kurruðu ílla, Bs. i. 549: victuals, provisions, Germ. kost, selja silfr fyrir kost, Fas. i. 450; hveiti ok annarr kostr, Stj. 112; Kirkja á þetta í kosti, tvær vættir skreiðar, vætt smjörs, vætt kjöts, Pm. 34; tvau hundruð í haustlagi, tíu aura í kosti, Vm. 42: board, bóndi skal halda honum kost, Jb. 374; þá bauð Ketill fé fyrir kost hennar, Dropl. 4; til kostar ok klæða, fare and clothing, B. K. 108; at konungs kosti, at the king’s table, Bs. i. 782; far-k. (q. v.), a ship, vehicle; liðs-k., forces, troops.
    IV. cost, quality; af léttum kosti, Fms. x. 173; þat sax var afburðar-járn kosti, of fine steel, id.
    2. good things; friði fylgja allir kostir ok öll fríðindi, Clem. 29; kyn ok kostr ( quality), MS. 4. 9; fátt fríðra kosta, Hdl. 45: þeir kostir skulu ok fylgja, at þik skal aldri kala í skyrtunni, Fas. ii. 529, 531; þá ferr hann ór skyrtu sinni, ok hélt hón öllum kostum sínum, 539: fatness, Lat. ubertas glebae, jarðarinnar kost ok feitleik, Stj. 167; þar vóru allgóðir lands-kostir, Hkr. i. 55; er mér sagt gott frá landa-kostum, at þar gangi fé sjálfala á vetrum en fiskr í hverju vatni, Fs. 20, 25, Landn. 225, v. l.; af kostum skal þessu landi nafn gefa ok kalla Markland, Fb. i. 539.
    3. virtue; þeir stígask yfir af hermönnum Krists fyrir helga kosti, Hom. 27; Kristni þróask at mannfjölda ok kostum, MS. 677. 8; eigi er þat rúnanna kostr, … heldr er þat þinn kostr, Skálda 162, freq. in mod. usage.
    4. a good quality, virtue; segja kost ok löst, to tell fairly the good and bad of a thing; skalt þú segja kost ok löst á konunni, Nj. 23; hann sagði kost ok löst af landinu, Landn. 30; löstu ok kostu bera ljóða synir blandna brjóstum í, Hm. 134; ú-kostr, a fault, flaw; mann-kostir, virtues.
    5. spec. of a horse, plur. a fine pace; hestr óð kafs af kostum, Sighvat.
    V. spec. and adverb. usages; til kostar, well! all right! well done! er þat til kostar, ef eigi flýjum vér fyrir mönnunum, Fms. xi. 139; þat er til kostar, ef …, well done, if …, Hým. 33; er þat ok til kostar ( it is a comfort) at Höskuldi muni þá tveir hlutir ílla líka, Ld. 70: because, allra mest af þeim kosti, at …, Hom. 33: sagði Ósvífr at þeir mundi á kostum ( indeed) finna, at þau Guðrún vóru eigi jafnmenni, Ld. 122; þeim kosti, in that case, Grág. i. 40; engum kosti, by no means, MS. 4. 21; at þeim kosti, on that condition, Grág. ii. 239; at öðrum kosti, else, otherwise, Eg. 8, 749; at þriðja kosti, thirdly, 14, Grág. i. 395; at síðasta, efsta kosti, in the last instance, last emergency, Nj. 221; at fæsta kosti, at least, N. G. L. i. 61; at versta kosti, in the worst case, 101; at minnsta kosti, at least: gen., alls kostar, quite, in every respect, Sks. 674 B, passim; eigi eins kostar, not very, not peculiarly, Ísl. ii. 322; annars kostar, as for the rest, 108 B; nokkurs kostar, in any wise, Fms. xi. 79, Fb. i. 74; sums kostar, in some respect, Fas. ii. 547, v. 69, Hom. 89; þess kostar, in this case, thus, Fms. xi. 79, Rb. 36, Hom. (St.): acc., þá kostu, as adv., in such a manner, N. G. L. i. 327; fyrir hvern kost, by every means. ☞ Kostr, in sense I, is in old writers often omitted, and left to be supplied by the adjective or pronoun, e. g. þann (viz. kost) munu vér af taka, Ld. 188; at hann mundi verða þann upp at taka, Eg. 157, Nj. 222; er þá ok sá einn (viz. kostr) til, 227, Fms. vii. 265; er oss nú engi annarr til, Nj. 143, Eg. 405; er yðr engi annarr á görr en snúa aptr, Nj. 207; Hákon jarl er alltrauðr undir trúna at ganga, ok þykkir vera harðr (viz. kostr) á annat borð, Fms. xi. 39.
    COMPDS: kostarhald, kostarlauss, kostaboð, kostamikill, kostamunr, kostavandr, kostavanr.

    Íslensk-ensk orðabók > KOSTR

  • 6 AFL

    * * *
    II) n.
    1) physical strength (ramr styrkr, at afli);
    2) force, violence taka með afli, by force;
    3) plurality of votes, majority; ok skal afl ráda, the majority shall decide;
    4) virtue, inherent power; afl dauðfœrandi grasa, the virtue of poisonous herbs.
    * * *
    s, m. hearth of a forge, Edda 69, 70, Stj. 312, Fms. viii. 8; in N. G. L. i. 328 it seems to mean hearth (in general).

    Íslensk-ensk orðabók > AFL

  • 7 dugnaðr

    (gen. -ar), m.
    1) aid, assistance; veita em dugnað, to give help to one;
    2) virtue.
    * * *
    ar, m. doughtiness, valour, aid, assistance; biðja e-n sér dugnaðar, to ask one’s help, 655 v. 1, Ísl. ii. 262, 293; veita e-m dugnað, to give help to one, Fms. v. 259: skyrtunnar d., the virtue of the kirtle, Fas. iii. 441: in pl., Greg.
    COMPDS: dugnaðarmaðr, dugnaðarstigr.

    Íslensk-ensk orðabók > dugnaðr

  • 8 náttúra

    f.
    1) nature (eptir boði náttúrunnar);
    2) (supernatural) virtue, power (fylgði þessu náttúra mikil);
    3) pl., spirits, powers.
    * * *
    u, f. [from Lat. natura], nature; eptir boði náttúrunnar, Fms. i. 104; sjálf náttúran, Stj. 177; náttúran sjálf en fyrsta móðir vár, Mar.
    II. ( supernatural) virtue, power, 544. 39; svá hefir hann mikla náttúru með sér, Nj. 44; fylgði þessu n. mikil, Fms. xi. 128; ef þú lætr þessar náttúrur fylgja, Fas. ii. 529.
    III. natural quality; náttúra jarðar, Edda (pref.); er kunni náttúru allra strengleikja, Str. 67:—nature, disposition, bera náttúru á e-t, Bárð. 167; hafa náttúru til e-s, to have inclination towards, passim:—potency, náttúru-laus, impotent.
    IV. in plur. spirits, powers; margar þær náttúrur hafa nú til sótt er áðr vildu við oss skiljask, ok enga hlýðni oss veita, Þorf. Karl. 378.
    COMPDS: náttúrubragð, náttúrugjöf, náttúrugripr, náttúrugrös, náttúrulauss, náttúrulög, náttúrusteinn, náttúruvani.

    Íslensk-ensk orðabók > náttúra

  • 9 náttúraðr

    * * *
    part. having such and such virtue, Stj. 84, Bs. ii. 55: given, inclined to, n. fyrir e-ð, mod.

    Íslensk-ensk orðabók > náttúraðr

  • 10 BJARGA

    * * *
    I)
    (berg; barg, burgum; borginn), v.
    1) to help, save, with dat.;
    nema Þ. byrgi honum, unless Th. helped him;
    sá er öldum bergr, who saves mankind (viz. against the giants, i. e. Thor);
    guðs son er öllum heimi barg, who saved the whole world;
    impers., e-m er borgit, one is saved, comes safe and sound out of danger (brutu skip sitt ok týndu fé öllu, en mönnum varð borgit flestum);
    bjarga skipshöfn, to rescue the shipwrecked;
    bjarga hval, to secure a dead whale (by dragging it ashore);
    bjarga sök, máli, to succeed in winning a case, a suit;
    2) refl., bjargast, to keep up the heart, esp. against cold or hunger;
    Oddr bargst vel á fjallinu (in a snow storm);
    bjargast sjálfr, to gain one’s bread;
    bjargast á sínar hendr, to support oneself with one’s own hands;
    bjargast úti, to find one’s food (graze) in the field (of cattle);
    Snorri góði fann, at nafni hans bargst lítt við ostinn, that he got on slowly with eating the cheese;
    verði þér nú at bjargast við slík sem til er, you must now put up with what you can get.
    (að), v. (rare), = preceding (bjargat mun málinu verða).
    * * *
    barg, burgu, borgit; pres. bergr, pl. björgum; imperat. bjarg; pret. subj. byrga: in mod. use after the Reformation this verb is constantly used weak, bjarga, að, pres. bjargar, pret. bjargat; the only remnant of the old is the sup. borgit, etc. In Norway this weak form occurs very early, e. g. bjargar, servat, Hom. 17; in Icel. the weak seldom occurs before the 15th century; bjargaðist, Fs. 143, and bjargat (sup.) = borgit, Lv. 11, are probably due to these passages being left in paper MSS.; the weak bjargaði, however, occurs in a vellum MS. of the 15th century, Þorf. Karl. 388; 1st pers. pres. bjarga, Fms. xi. 150 (MS. 13th century) seems to be a Norse idiom, [Goth. bairgan; Hel. bergan; A. S. beargan; cp. birgr]:—to save, help; with dat., bergr hverjum sem eigi er feigr (a proverb), Sturl. iii. 220; sá er öldum bergr, who saves mankind, viz. against the giants, i. e. Thor, Hým. 22; nema Þorgeirr byrgi honum, Rd. 295: absol., Guð barg (by God’s grace) er konungrinn varð eigi sárr, Fms. v. 268: in theol. sense, vildu þeir eigi snúast til mín at ek byrga þeim, 656 C. 23, Hom. l. c.: impers., e-m er borgit, is saved, comes safe and sound out of danger, Fær. 178, Hkv. Hjörv. 29.
    2. a law term; b. sök, máli, to find a point of defence; hann bergr þeim kosti sökinni, at …, Grág. i. 40; bergsk hann við bjargkviðinn, he is free by virtue of the verdict, 36; borgit mun nú verða at lögum, i. e. there will be some means of putting it right, Lv. 11, Nj. 36.
    3. special phrases; b. skipshöfn, to pick up the shipwrecked, Þorf. Karl. l. c., Fms. xi. 412; skipi, to haul a ship out of the reach of tides and waves, Grág. ii. 385; hval, to drag a dead whale ashore, Gþl. 461: to help labouring women (v. bjargrúnar), Sdm. 9; b. nám (v. nábjargir), to render the last service to a dead body, 33; b. kúm, to attend cows casting calf, Bjarn. 32; b. búfé, to milk ewes, N. G. L. i. 10; b. brókum, cacare, Fms. xi. 150.
    II. recipr. of mutual help; bjargast at allir saman, to be saved all in common, Hkr. ii. 347.
    III. reflex., bjargask vel, to behave well, keep the heart up, esp. in cold or hunger; Oddr bargst vel á fjallinu (in snow storm), Sturl. iii. 215, Orkn. 324, of one shipwrecked; b. úti, of cattle, to graze, N. G. L. i. 25; b. sjálfr, to gain one’s bread, Grág. i. 294; b. á sínar hendr (spýtur), to support oneself with one’s own hands, Fms. ii. 159: of food or drink, cp. bergja; Snorri goði fann, at nafni hans bargst lítt við ostinn, that he got on slowly eating the cheese, Eb. 244; hann spurði, hví hann byrgist svá lítt (v. l. mataðist svá seint), … why he ate so slowly, id.; verði þér nú at bjargast við slíkt sem til er, you must put up with what you can get, Germ. für lieb nehmen, Eg. 204; hon bað fyrir þær matar ok burgust þær við þat, Clem. 26; hon bjargaðist (= bargst) lítt við þá fæðu er til var, she could hardly eat the food they had (v. l. hjúkaðist), Fs. 174. Part. borginn, used as adj. and even in compar.; impers., erat héra (héri = hegri = duck) at borgnara þótt hæna beri skjöld, the drake is none the better off though a hen shield him, metaph. of a craven, Fs. 174, Fms. vii. 116: [Early Engl. to borrow = to save, ‘who borrowed Susanna out of wo,’ Sir Guy of Warwick.]

    Íslensk-ensk orðabók > BJARGA

  • 11 DÁÐ

    f.
    1) deed;
    drýgja dáð, to do a daring deed;
    2) valour, energy (ef nökkur dáð er í þér);
    3) merit, virtue (syndalauss ok allra dáða fullr).
    * * *
    f. [Ulf. dêds, in missdeds. = παράβασις, Germ. missethat, Engl. misdeed; A. S. dæd; Engl. deed; O. H. G. tat; mod. Germ. that; Dan. daad]:—deed; allit. phrase, drýgja dáð, to do a daring deed, Sturl. iii. 7, 10; dáð ok drengskapr, Band, 10: cp. the compds ó-dæði, a misdeed; for-dæða, an evil-doer; the adverbial phrase, af sjálfs-dáðum, of one’s own accord.
    β. valour; ef nokkur dáð er í þér, Fms. xi. 86, 623. 49: the word is not much in use, or merely poët. in compds as dáð-framr, dáð-fimr, dáð-gjarn, dáð-göfugr, dáð-kunnr, dáð-mildr, dáð-rakkr, dáð-sterkr, dáð-sæll, dáð-vandr, etc., all of them ‘epitheta ornantia,’ bold, valiant, Lex. Poët., but none ot them can be used in prose without affectation.

    Íslensk-ensk orðabók > DÁÐ

  • 12 dugnaðar-stigr

    m. the path of virtue, Hom. 14.

    Íslensk-ensk orðabók > dugnaðar-stigr

  • 13 dygðugr

    a.
    1) faithful, trusty (dygðugr maðr);
    2) efficacious (dygðugt oleum).
    * * *
    adj. ‘doughty,’ faithful, trusty; d. þjónusta, Fas. i. 90; d. maðr, Grett. 143 A, Th. 12: efficient, having virtue in them, of inanimate things, Stj. 99, 215.
    β. in mod. eccl. writers, virtuous, good.

    Íslensk-ensk orðabók > dygðugr

  • 14 höfuð-kostr

    m. a cardinal virtue, Hom. 134.

    Íslensk-ensk orðabók > höfuð-kostr

  • 15 KRAPTR

    (-s, -ar), m.
    1) might, strength, power; með öllum krapti, with might and main;
    2) virtue;
    3) superhuman being, angel.
    * * *
    or kraftr, m., gen. krapts and kraptar, dat. krapti; [Engl. craft; Germ., Swed., and Dan. kraft; prob. akin to krappr, prop. meaning a crooked bar, such as ribs and knees in a ship, which sense has been kept in the weak form krapti; whence metaph. it came to mean power, strength]:—might, strength, power; með öllum krapti, with might and main, Fms. vii. 305; með miklum krapti, x. 274; engi er æðri kraptr eða styrkri, Sks. 25; undir krapti hlýðninnar, Mar.; algörr í kröptum, 656 A. 2; görðisk svá mikill máttr at krapti hans, 655 iii. 4; með ljósi krapts síns, Niðrst. 7; ek særi þik fyrir alla krapta Krists þíns, Nj. 176; af Guðs megni ok krapti ins heilaga kross, Fms. x. 417. In the N. T. δύναμις is often rendered by kraptr, Guðs kraptr, Matth. xxii. 29; kraptar himnanna, xxiv. 29; til hægri handar Kraftarins, xxvi. 64. krafta-verk, n. (Gr. δυνάμις), ‘power-work,’ a miracle, N. T. passim; for jartein (q. v.) is not Biblical, Magn. 430:—in plur. powers, supernatural, whence krapta-skáld, n. a ‘power-scald,’ a poet whose song has a magical power, see Ísl. Þjóðs.: physical, bodily strength, hafa mikla krafta, to be strong; litla krapta, to be weak.
    COMPDS: kraptalauss, kraptalán, kraptaleysi, kraptalítill, kraptamaðr, kraptamikill, kraptaskáld.

    Íslensk-ensk orðabók > KRAPTR

  • 16 KÖSTR

    (-ar, pl. -ir, acc. -i or -u), m.
    1) choice, alternative (hann sá engan sinn kost annan);
    mun ek engan kost á gøra, I will give no choice in the matter;
    2) choice, terms (hvern kost vili þér nú gøra Ingjaldi);
    hugsat hefi ek kostinn, I have thought over the terms;
    3) choice, chance, opportunity;
    kostr er e-s, there is a chance (þat er hverjum manni boðit at leita sér lífs, meðan kostr er);
    eiga e-s kost, to have a choice of (eiga slíkra manna kost);
    eiga alls kosti við e-n, to have one altogether in one’s power;
    4) match (Sigríðr hét dóttir hans ok þótti bezir kostr á Hálogalandi);
    hann spyrr, hverr eigi að ráða fyrir kosti hennar, who was to give her away;
    5) state, condition;
    sjá fyrir sínum kosti, to take care of oneself;
    síðan lét Símon varðveita kost hennar, look after her affairs;
    7) means, victuals, provisions (bauð hann Oddi alla kosti með sér);
    8) food (þat var siðr at fœra konum þeim kost, er á sæng hvíldu);
    9) board (þá bauð Ketill fé fyrir kost hennar);
    10) stores, goods (tvau skip hlaðin vænum kosti);
    11) good quality, good things;
    fær þú fátt af mér fríðra kosta, thou shalt get little good from me;
    12) virtue, opp. to löstr;
    13) adverb. usages:
    þat er til kostar, ef, it is well done, if;
    at þeim kosti, on that condition;
    at öðrum kosti, else, otherwise;
    at síðasta, efsta kosti, in the last instance, last emergency;
    alls kostar, quite, in every respect;
    eigi eins kostar, not very, not peculiarly;
    annars kostar, as for the rest;
    nökkurs kostar, in any wise;
    þess kostar, in this case, thus.
    * * *
    m., gen. kastar, dat. kesti, pl. kestir, acc. köstu; [akin to kös]:—a pile; bera saman í köstu, Grág. ii. 297; þar féll hverr um annan þveran, svá at þar var k. mikill. Fms. ix. 225; hjoggu ok báru saman í einn köst, Sturl. i. 69; val-köstr, a pile of slain; hris-k., a pile of fagots; kastar skurðr, the right of digging peat enough to make a stack, Vm. 64: esp. a pile of fuel, whence poët., lífs köstr, ‘life’s-pile’ = the body, Eb. (in a verse); kastar hel, ‘pile’s-bane’ = fire, Lex. Poët.

    Íslensk-ensk orðabók > KÖSTR

  • 17 lyf-steinn

    m., also spelt lif-steinn, Korm. 80, 116, Fas. iii. 244, 307:—a healing stone, stone of virtue (cp. mod. Icel. náttúru-steinn); such stones are recorded as attached to the hilts of ancient swords to rub and heal the wounds with, e. g. the sword Skofnung; wounds made by this sword could only be healed by the stone grooved in its hilt, Ld. 250, 252, Korm. 80, cp. Þórð. (1860) 102; í eptra hjalti sverðsins vóru læstir lifsteinar, þeir er eitr ok sviða drógu ór sárum ef í vóru skafnir, Fas. iii. 244, 307; Bersi hafði lifstein á hálsi, Korm. 116, where the stone was to save one from being drowned.

    Íslensk-ensk orðabók > lyf-steinn

  • 18 LYRITR

    (gen. -ar), m. veto, interdict; verja e-t lýriti, to put a veto on, forbid by law.
    * * *
    m., or better lýritr or lýrittr, gen. lyritar (but lyrits, Grág. ii. 233), dat. lyriti, plur. lyritar. N. G. L. ii. 94, Jb. 193; the quantity cannot be ascertained because the vellums do not distinguish between long and short vowels; it is spelt with one t throughout the Grág. (Kb.); the alliterative phrase lagalyritr, as also the invariable spelling in the Grágás, shew that the word had no initial h. Former attempts at an etymology, from læ and rifta (Björn á Skarðsá), hlýrar and réttir (Pal Vídal.), lygi and rift (Fritzner), must be dismissed; tiie spelling lyriftar, which once or twice occurs in Norse MSS. of the 14th century (N. G. L. i. 394, ii. 94, v. l. 19), is probably a mere corruption. Lyritr is a compd word from lög, law, and rör or reyr, a landmark, which word in the old Swed. law exactly answers to lyrit in the Norse law; lyrit is thus qs. lý-ryr-ti, by assimilation and by weakening the y into i, lyritti; the t being inflexive: its literal sense, therefore, is a lawful rör or landmark. In Sweden there were often five mark-stones, but it is added (Schlyter iii. s. v. rör)—fiuri stenar oc þri stenar mughu rör heta = four stones and even three stones may be called rör, i. e. make a ‘law-rör,’ a lawful landmark, a lyrit; this, we believe, is the etymology of this much-contested word. About the gender (masc., not fem.) there can be no doubt, from the numerous instances in the Grágás; but in the 13th century the word began to become neuter, thus we have lyritit, Grág. (Kb.) i. 103, lines 14 and 21, but lyritinn several times in the same page: nom. lyriti in Grág. (Sb.) ii. 226; and elalausu lyriti, Nj. passim.
    B. SENSE:
    I. prop. when the boundary of a field or estate was to be drawn, the law prescribed that a mark-stone (mark-steinn) should be raised on the spot, and three other stones laid beside it; these three stones were called landmark-stones (lyrit-steinar or lyritar); by their number and position they were distinguished from all other stones in the field, see N. G. L. ii. 94, cp. note 19 (Jb. 193).
    II. metaph. in the Icel. law, a full title of possession, lawful claim to right or property; thus defined by Konrad Maurer—‘Lyrit bedeutet in der Grágás und in den ältern Sagas, das volle Eigentums-recht, oder auch den Bann, der dem Grunde gentümer zum Schutze seines Eigentumes, dem Goden aber Kraft seiner Amtsgewalt zusteht:’
    1. the earliest kind was probably the land-lyrit or ‘land-ban;’ this law term was originally borrowed from the mark-stones themselves, and then came to mean a full title to land, field, pasture, or estate, Grág. ii. 224, 225:—eignar-lyritr, full lawful possession, a legal title of ownership; hafa eignar-lyrit fyrir landi, 204, 222.
    2. a veto; Goða-lyritr, the veto of a Goði ( Priest), forbidding the court or neighbours to deliver a sentence or verdict in a case, and thus quashing the suit. A Goði alone, by virtue of his office, was entitled to stop a court in this way, whether personally or by one of his liegemen, so that if any one else wished thus to stop a suit, he had first to go to his liegelord (Goði) and be authorised by him to do so; cp. the phrases, taka lyrit af Goða, selja lyrit, ef Goði færir lyrit sinn sjálfr fram, and similar law phrases, Grág. i. 109–111, cp. esp. Þ. Þ. ch. 38; neglect of this was contempt of court, punishable by the lesser outlawry. The word lyritr occurs at every step in the Grágás, esp. in the phrase, verja lyriti, or verja e-t lyriti, to defend through a lyrit, i. e. to put under veto, to vindicate one’s right, forbid, or the like; eigi varðar hagabeit, nema lyriti sé varið, Grág. ii. 224; verja lyriti haga, 225; þótt maðr veri fleirum lyriti (dat.), 226, Nj.; láta lyrit koma fyrir sök, to stop on a case, Grág. i. 109; kaupa land lagn kaupi ok lyritar, to buy land by a lawful bargain and with full tide of possession, ii. 213; eptir þat nefndi Þorkéll sér vátta, ok setti (varði?) þeim lyriti, ok fyrirbauð þeim at dæma, Lv. 31; ok er únýt stefna hans eðr lyriti (lyritr?), Grág. ii. 226; hann (the Goði) skal nefna sér vátta, áðr hann færi lyrit fram, í þat vætti, at ek ver lyriti, goða-lyriti, löglyriti fullum dómendum at dæma um sök þá … enda skal hann svá verja kviðmönnum lyriti, at bera kviðu um hann, i. 111; ek ver lyriti mínum, löglyriti dómendum at dæma, id.; færa lyrit sinn fram, to utter one’s veto, id.; fara með land-lyriti, ii. 225.
    COMPDS: lyritareiðr, lyritarvarzla, lyritarvörn.

    Íslensk-ensk orðabók > LYRITR

  • 19 mann-dygð

    f. virtue, Bs. i. 46, Fas. iii. 395.

    Íslensk-ensk orðabók > mann-dygð

  • 20 náttúru-gripr

    m. an object possessed of virtue, Bs. ii. 139.

    Íslensk-ensk orðabók > náttúru-gripr

См. также в других словарях:

  • Virtue — (Latin virtus ; Greek Polytonic|ἀρετή) is moral excellence. Personal virtues are characteristics valued as promoting individual and collective well being, and thus good by definition. The opposite of virtue is vice.Etymologically the word virtue… …   Wikipedia

  • Virtue — • According to its etymology the word virtue (Latin virtus) signifies manliness or courage Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Virtue     Virtue      …   Catholic encyclopedia

  • Virtue — Vir tue (?; 135), n. [OE. vertu, F. vertu, L. virtus strength, courage, excellence, virtue, fr. vir a man. See {Virile}, and cf. {Virtu}.] 1. Manly strength or courage; bravery; daring; spirit; valor. [Obs.] Shak. [1913 Webster] Built too strong… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • virtue — [vʉr′cho͞o] n. [ME vertue < OFr vertu, virtue, goodness, power < L virtus, manliness, worth < vir, man: see WEREWOLF] 1. general moral excellence; right action and thinking; goodness or morality 2. a specific moral quality regarded as… …   English World dictionary

  • virtue — (n.) early 13c., moral life and conduct, moral excellence, vertu, from Anglo French and O.Fr. vertu, from L. virtutem (nom. virtus) moral strength, manliness, valor, excellence, worth, from vir man (see VIRILE (Cf. virile)). For my part I honour… …   Etymology dictionary

  • virtue — ► NOUN 1) behaviour showing high moral standards. 2) a morally good or desirable quality. 3) a good or useful quality of a thing. 4) archaic virginity or chastity. ● by virtue of Cf. ↑by virtue of …   English terms dictionary

  • virtue of — ▪ Through the power, force, or efficacy of ▪ Because of ▪ On account of ● virtue …   Useful english dictionary

  • virtue — index caliber (quality), ethics, honesty, honor (good reputation), integrity, merit, probity …   Law dictionary

  • virtue — 1 *goodness, morality, rectitude Analogous words: honor, *honesty, integrity, probity: *fidelity, piety, fealty, loyalty: righteousness, nobility, virtuousness (see corresponding adjectives at MORAL) Antonyms: vice 2 * …   New Dictionary of Synonyms

  • virtue — [n] honor, integrity advantage, asset, character, charity, chastity, consideration, credit, ethic, ethicality, ethicalness, excellence, faith, faithfulness, fineness, fortitude, generosity, goodness, good point*, high mindedness, hope, ideal,… …   New thesaurus

  • virtue — 01. Humility is considered an important [virtue] in many Far Eastern cultures. 02. Her religious beliefs have always been the principal force guiding her [virtuous] behavior. 03. It is important for the children to learn the [virtue] of hard work …   Grammatical examples in English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»