-
1 balbūtiō
balbūtiō —, —, ire [balbus], to stammer, stutter, speak childishly: perpauca: de naturā: illum Balbutit Scaurum (i. e. balbutiens appellat), H.* * *balbutire, -, - Vstammer, stutter; lisp; speak obscurely/indistinctly; babble -
2 balbutio
I.Neutr., to stammer, stutter:B.balbutire est cum quādam linguae haesitatione et confusione trepidare,
Non. p. 80, 13; Cels. 5, 26, 31: lingua, Cod. 15, 6, 22. — Transf., of birds, not to sing clearly:merula hieme balbutit,
Plin. 10, 29, 42, § 80. —Trop., to speak upon something obscurely, not distinctly or not correctly:II.desinant balbutire (Academici), aperteque et clarā voce audeant dicere,
Cic. Tusc. 5, 26, 75; id. Div. 1, 3, 5.—Act., to stutter, stammer, or lisp out something: illum Balbutit Scaurum pravis fultum male talis, he, lisping or fondling, calls him Scaurus, Hor. S. 1, 3, 48.— Trop., as above:Stoicus perpauca balbutiens,
Cic. Ac. 2, 45, 137. -
3 balbuttio
I.Neutr., to stammer, stutter:B.balbutire est cum quādam linguae haesitatione et confusione trepidare,
Non. p. 80, 13; Cels. 5, 26, 31: lingua, Cod. 15, 6, 22. — Transf., of birds, not to sing clearly:merula hieme balbutit,
Plin. 10, 29, 42, § 80. —Trop., to speak upon something obscurely, not distinctly or not correctly:II.desinant balbutire (Academici), aperteque et clarā voce audeant dicere,
Cic. Tusc. 5, 26, 75; id. Div. 1, 3, 5.—Act., to stutter, stammer, or lisp out something: illum Balbutit Scaurum pravis fultum male talis, he, lisping or fondling, calls him Scaurus, Hor. S. 1, 3, 48.— Trop., as above:Stoicus perpauca balbutiens,
Cic. Ac. 2, 45, 137. -
4 titubō
titubō āvī, ātus, āre, to stagger, totter, reel: annisque meroque, O.: domum est reversus titubanti pede, Ph.: vestigia titubata, tottering, V.— —In speech, to stammer, stutter, hesitate: mente ac linguā titubante: (versus) debilitatur, in quācumque est parte titubatum, i. e. uttered falteringly.—Fig., to hesitate, falter, waver, be in suspense, be embarrassed: cave ne titubes mandataque frangas, H.: omnibus titubantibus et de rebus summis desperantibus, N.: si quid forte titubatum est, ut fit in bello.* * *titubare, titubavi, titubatus Vstagger, totter; falter -
5 balbuttio
balbuttire, -, - Vstammer, stutter; lisp; speak obscurely/indistinctly; babble -
6 friguttio
friguttire, -, - V INTRANSutter broken sounds; stutter, stammer -
7 fringulio
fringulire, -, - V INTRANSutter broken sounds; twitter/chirp (birds); stutter, stammer -
8 fringultio
fringultire, -, - V INTRANSutter broken sounds; twitter/chirp (birds); stutter, stammer -
9 balbutio
to stutter, stammer / speak obscurely. -
10 frigultio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
11 frigutio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
12 friguttio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
13 fringulo
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
14 fringutio
frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.I.Lit., of birds:II.merulae in remotis tesquis frigutiunt,
App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.A.Neutr. (ante- and post-class.):B.murmurare potius et friguttire quam clangere,
Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,
App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:quid friguttis?
Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).— -
15 labo
lăbo, āvi, ātum, 1, v. n. [from the same root as 1. labor], to totter, be ready to fall, begin to sink, to give way, be loosened (syn.: vacillo, titubo, nato).I.Lit.: labat, labuntur saxa, caementae cadunt, Enn. ap. Non. 196, 3 (Trag. v. 142 Vahl.):II.signum labat,
Cic. Verr. 2, 4, 43, 95:si ex ictu... labant dentes,
Cels. 7, 12, 1:labat ariete crebro Janua,
Verg. A. 2, 492:labant curvae naves,
roll, Ov. M. 2, 163:pressaeque labant sub gurgite turres,
id. ib. 1, 290:(turris) qua summa labantis Juncturas tabulata dabant,
Verg. A. 2, 463:littera labat,
written with a trembling hand, Ov. H. 10, 140:labare sermone,
to stutter, speak indistinctly, Plin. 14, 22, 28, § 146:si labat oculus et hac atque illac movetur,
is unsteady, Cels. 7, 7, 14:tarda trementi genua labant,
sink, Verg. A. 5, 432; so,pedes,
Ov. F. 6, 676:vincla labant,
are loosed, id. A. A. 2, 85.— Poet., of dying persons:inde labant populi,
fall, sink, Luc. 6, 93; cf.:omnia tum vero vitaï claustra lababant,
Lucr. 6, 1153.—With Gr. acc.:egressi labant vestigia prima,
Verg. A. 10, 283 Forbig. (Rib. egressisque).—Trop.A.To waver, to be unstable, undecided, to hesitate (in opinion, resolution, etc.):B.si res labat, Itidem amici collabascunt,
Plaut. Stich. 4, 1, 16; cf.:scito, labare meum consilium illud, quod satis jam fixum videbatur,
Cic. Att. 8, 14, 2:labamus mutamusque sententiam,
id. Tusc. 1, 32, 78:cum ei labare M. Antonius videretur,
id. Phil. 6, 4, 10:animumque labantem inpulit,
Verg. A. 4, 22:labantia corda,
id. ib. 12, 223:socii labant,
waver in fidelity, Liv. 22, 61; cf.:fides sociorum,
id. 32, 30, 9:animus regis,
id. 40, 54; 2, 39:quīs lababat fides,
whose fidelity was wavering, Sil. 2, 392:mens,
Ov. M. 6, 629:tu mente labantem dirige me,
Luc. 2, 244:ex nimia matrem pietate labare sensit,
Ov. M. 6, 629:memoria labat,
becomes weak, Liv. 5, 18; cf.:mens in illis (phreneticis) labat, in hoc (cordiaco) constat,
Cels. 3, 19:nec dubium habebatur labare hostes,
Tac. A. 2, 26:labante jam Agrippina,
id. H. 14, 22:labantem ordinem contirmare,
Suet. Caes. 14:acies labantes restituere,
Tac. G. 8 init.:sustinere labantem aciem,
id. H. 3, 23; 5, 18.—To sink, fall to pieces, go to ruin:quid non sic aliud ex alio nectitur, ut non, si unam litteram moveris, labent omnia?
Cic. Fin. 3, 22, 74:omnes rei publicae partes aegras et labantes sanare et confirmare,
id. Mil. 25, 68; cf.:sustinuisse labantem fortunam populi Romani,
Liv. 26, 41:sicuti populo Romano sua fortuna labet,
id. 42, 50:labante egregia quondam disciplina,
id. 36, 6:cum res Trojana labaret,
Ov. M. 15, 437:labantibus Vitellii rebus,
Tac. H. 2, 86:si quid in moribus labaret,
id. A. 2, 33.
См. также в других словарях:
stutter — (v.) 1560s, frequentative form of stutt, from M.E. stutten to stutter, stammer (late 14c.), cognate with M.L.G. stoten to knock, strike against, collide, from P.Gmc. *staut push, thrust (Cf. O.E. stotan, O.H.G. stozan, Goth. stautan to push,… … Etymology dictionary
stutter — ► VERB 1) talk with continued involuntary repetition of sounds, especially initial consonants. 2) (of a machine or gun) produce a series of short, sharp sounds. ► NOUN ▪ a tendency to stutter while speaking. DERIVATIVES stutterer noun. ORIGIN… … English terms dictionary
stutter — [stut′ər] vt., vi. [freq. of dial. stut, to stutter < ME stutten, akin to Ger stossen, to knock, push < IE * (s)teud : see STUDY] 1. STAMMER 2. to make (a series of repeated sounds) [stuttering machine guns] n. the act or an instance of… … English World dictionary
Stutter — Stut ter, n. 1. The act of stuttering; a stammer. See {Stammer}, and {Stuttering}. [1913 Webster] 2. One who stutters; a stammerer. [Obs.] Bacon. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Stutter — Stut ter, v. t. & i. [imp. & p. p. {Stuttered}; p. pr. & vb. n. {Stuttering}.] [Freq. of stut, OE. stoten; probably of Dutch or Low German origin; cf. D. & LG. stotteren, G. stottern, D. stooten to push, to strike; akin to G. stossen, Icel.… … The Collaborative International Dictionary of English
stutter — *stammer … New Dictionary of Synonyms
stutter — [v] speak haltingly dribble, falter, hesitate, splutter, sputter, stammer, stumble; concept 77 Ant. continue … New thesaurus
stutter — I UK [ˈstʌtə(r)] / US [ˈstʌtər] verb Word forms stutter : present tense I/you/we/they stutter he/she/it stutters present participle stuttering past tense stuttered past participle stuttered 1) [intransitive/transitive] to repeat the sounds of… … English dictionary
stutter — stut|ter1 [ˈstʌtə US ər] v [Date: 1500 1600; Origin: stut to stutter (14 19 centuries)] 1.) [I and T] to speak with difficulty because you cannot stop yourself from repeating the first ↑consonant of some words →↑stammer ▪ I m D d david, he… … Dictionary of contemporary English
stutter — stut|ter1 [ stʌtər ] verb 1. ) intransitive or transitive to repeat the sounds of words in an uncontrolled way when you speak because you are nervous or have a speech problem: Richard stuttered a reply and sat down, his face red. 2. )… … Usage of the words and phrases in modern English
stutter — I. verb Etymology: frequentative of English dialect stut to stutter, from Middle English stutten; akin to Dutch stotteren to stutter, Gothic stautan to strike more at contusion Date: 1566 intransitive verb 1. to speak with involuntary disruption… … New Collegiate Dictionary