Перевод: с исландского на все языки

со всех языков на исландский

(rub+in)

  • 1 nudd, núningur

    Íslensk-ensk orðabók > nudd, núningur

  • 2 nudda, strjúka, núa

    Íslensk-ensk orðabók > nudda, strjúka, núa

  • 3 stagast á e-u óòægilegu

    Íslensk-ensk orðabók > stagast á e-u óòægilegu

  • 4 rúbla

    [rub̥la]
    f rúblu, rúblur

    Íslensk-Russian dictionary > rúbla

  • 5 skaprauna

    * * *
    (að), v. to annoy, provoke, with dat. (er þér fremd engi at skaprauna gömlum manni); impers., honum skapraunaði mjök, he was much vexed.

    Íslensk-ensk orðabók > skaprauna

  • 6 nudda (hest, meî hálm-/heyvisk)

    Íslensk-ensk orðabók > nudda (hest, meî hálm-/heyvisk)

  • 7 òurrka/stroka út

    Íslensk-ensk orðabók > òurrka/stroka út

  • 8 umgangast

    Íslensk-ensk orðabók > umgangast

  • 9 baka

    * * *
    (að), v.
    1) to bake (baka brauð);
    2) to warm and rub the body, and limbs, at a large fire ( see bakeldr) esp. refl. bakast (við eld);
    * * *
    að, [Gr. φώγειν, cp. also the Lat. focus; A. S. bacan; Engl. to bake; Germ. backen.]
    1. prop. to bake; b. brauð, N. G. L. i. 349; b. ok sjóða, to bake and cook, Gþl. 376. In Icel. steikja is to roast; baka, to bake; but in mod. usage steikja may also be used of baking on embers, opp. to baka, baking in a pan or oven; elda ofn til brauðs ok b., Hom. 113; b. í ofni, Fas. i. 244; people say in Icel. steikja köku (on embers), but baka brauð.
    2. metaph. and esp. in the reflex. bakast, to bake, i. e. to warm and rub the body and limbs, at a large open fire in the evening after day-work; v. bakeldr and bakstreldr; v. also the classical passages, Grett. ch. 16, 80, Fms. xi. 63, 64 (Jómsv. ch. 21), Orkn. ch. 34, 89, 105, Hkr. iii. 458. In Icel. the same fire was made for cooking and warming the body, Ísl. ii. 394, Eb. ch. 54, 55; hence the phrase, hvárt skal nú búa til seyðis (is a fire to be made for cooking) … svá skal þat vera, ok skaltú eigi þurfa heitara at baka, it shall be hot enough for thee to bake, Nj. 199 (the rendering of Johnsonius is not quite exact); skaltú eigi beiðast at baka heitara en ek mun kynda, Eg. 239: used of bathing, bakaðist hann lengi í lauginni, Grett. ch. 80, MS. Cod. Upsal. This ‘baking’ the body in the late evening before going to bed was a great pastime for the old Scandinavians, and seems to have been used instead of bathing; yet in later times (12th and 13th centuries) in Icel. at least bathing (v. above) came into use instead of it. In the whole of Sturl. or Bs. no passage occurs analogous to Grett. l. c. or Jómsv. S.
    β. bóndi bakar á báðar kinnr, blushed, Bs. ii. 42; þanneg sem til bakat er, as things stand, Orkn. 428; bakaði Helgi fótinn, H. baked the (broken) leg, Bs. i. 425; vide eldr.
    γ. (mod.) to cause, inflict; b. e-m öfund, hatr, óvild (always in a bad sense): af-baka means to distort, pervert.
    II. to put the back to, e. g. a boat, in floating it, (mod.)

    Íslensk-ensk orðabók > baka

  • 10 gniða

    (að), v. to rub, scrape.
    * * *
    or niða, að, [Dan. gnide], to rub; þat var sem sviðit ok gniðat öðru-megin, hón lét telgja á lítinn flatveg þar sem gniðat var, Grett. 177 new Ed.

    Íslensk-ensk orðabók > gniða

  • 11 GNÚA

    (gný, gnera, or gnøra, gnúinn), v. to rub (hann tók til orða ok gneri nefit).
    * * *
    mod. núa, pres. gný; pret. gneri, gnöri, or neri; part. gnúit; [cp. Dan. gnide]:—to rub; hann tók til orða, ok gneri nefit, and rubbed his nose, Orkn. 394; gnera ek vátum höndum um augu mér, Ó. H. 224; gnera (gnöra, v. l.) ek í sundr öll málmhlið sterkra borga, Sks. 631 B, Mirm. 31: with dat., hón rakaði af honum allt hárit ok neri (paper MS.) í tjöru (dat.), and rubbed it with tar, Fas. i. 18; hann gnýr þar við bakinu þar til er boga-strengrinn skarsk, ii. 547; þó at þér sveinar haeði at því, at þú sitir mjótt ok gnúir saman lærum þínum, Band. 13, Mar. 539; nokkurrir fiskar gnúa sér svá fast við kviðinn, at …, Stj. 77.

    Íslensk-ensk orðabók > GNÚA

  • 12 KLÁ

    (klæ; kló, klógum; kleginn), v. to claw, scratch, rub (hann bað mik klá fót sinn).
    * * *
    pres. klái, pret. kló, klótt, kló, pret. kleginn, [Scot. claw]:— to scratch or rub an itching spot; var fengin kona at klá honum fót sinn, Sturl. i. 189; hann kallaði á mik ok bað mik klá fótinn, Fms. ii. 187; síðan gekk konungr til svefns, ok kló ek fótinn, x. 331; ok vænti ek at nokkurir klái sárt síður, áðr vit Aron látimk báðir, Bs. i. 538; var þar fengin til kona um aptaninn er hann var kominn í rekkju, at klá fót hans, en er honum þótti of kyrt klegit, 462; ok þá er fótr minn hafði kleginn verit, Fb. i. 400,—the ancients seem to have had their feet rubbed in bed in order to bring on sleep.
    II. reflex., þar mundi eigi þykkja við kollóttan at klásk, Sturl. iii. 238, v. l.

    Íslensk-ensk orðabók > KLÁ

  • 13 ELTA

    * * *
    (elta, eltr), v.
    1) to knead (e. leir); ek skal yðra búð e. (belabour) með klungrum;
    2) to chase, pursue; e. óxn með vendi, to drive cattle with a goad; e. sauði, to run after sheep;
    refl., eltast eptir e-m, to pursue eagerly.
    * * *
    t, to chase, with acc.; þeir eltu einn hjört, Flóv. 27 ; elta dýr á spori, Barl. 199; e. sauði, to run after sheep, in order to fetch them back, Nj. 27, Korm. 28 (in a verse); eltu Þjálfa, Hbl. 39; þeir höfðu elt af skipum Tryggva konung, they had driven king T. from his ships, Fms. i. 37; Styrkárr elti þá suðr í Karmsund, ix. 54; hljópu á land upp ok eltu þá, iv. 304, Gullþ. 21; e. öxn með vendi, to drive cattle with a goad, Karl. 471.
    β. reflex. to pursue one eagerly; eltask eptir e-m, … Fms. ix. 305: Icel. now say, eltask við e-n, e. g. of catching a horse, sheep, when grazing wild in an open field.
    II. to knead, work; elta leir, to mix lime, Stj. 247, cp. Exod. i. 14.
    2. a tanner’s term; e. skinn, to tan a hide, i. e. rub, scratch it, so as to make it soft; ek skal yðra húð elta með klungrum, Stj. 395. Judges viii. 7; elt skinn, tanned hide; óelt skinn, rough hide, (freq.)
    3. = velta, to overthrow, in the Runic phrase, at rita sa varþi es ailti stain þansi eþa heþan dragi, Rafn 188, 194.

    Íslensk-ensk orðabók > ELTA

  • 14 lyf-steinn

    m., also spelt lif-steinn, Korm. 80, 116, Fas. iii. 244, 307:—a healing stone, stone of virtue (cp. mod. Icel. náttúru-steinn); such stones are recorded as attached to the hilts of ancient swords to rub and heal the wounds with, e. g. the sword Skofnung; wounds made by this sword could only be healed by the stone grooved in its hilt, Ld. 250, 252, Korm. 80, cp. Þórð. (1860) 102; í eptra hjalti sverðsins vóru læstir lifsteinar, þeir er eitr ok sviða drógu ór sárum ef í vóru skafnir, Fas. iii. 244, 307; Bersi hafði lifstein á hálsi, Korm. 116, where the stone was to save one from being drowned.

    Íslensk-ensk orðabók > lyf-steinn

  • 15

    * * *
    I) (má, máða, máðr), v.
    1) to blot or rub out, efface (mást þeir of lífs bók);
    2) to wear, make blunt (var ljár hans máðr upp í smiðreim).
    II) from mega.
    * * *
    n. a bud (?); pálm-kvistir með fagri næfr ok nýju mái, Bs. ii. 16.

    Íslensk-ensk orðabók >

  • 16

    * * *
    I) (má, máða, máðr), v.
    1) to blot or rub out, efface (mást þeir of lífs bók);
    2) to wear, make blunt (var ljár hans máðr upp í smiðreim).
    II) from mega.
    * * *
    pres. mái; pret. máði; part. máðr; [the word seems to be identical with A. S. mawan, Engl. mow, Scot. maw, O. H. G. mahan, Germ. mähen; but if so, that sense has been lost]:—to blot out, wear out, by rubbing or the like; másk þeir af lífs-bók ok ritask eigi með réttlátum, Hom. 36; at hans nafn máisk af sínu húsi, Stj. 426; nú er nafn þitt á lifandi manna bók skráð ok mun þat aldregi af máaz (sic), 208; brauð myglað ok máð í gögnum, 367; eigi vitu vér nær hann vill þenna flekk má af virðingu sinni, Þorst. Stang. 51; af má lýti, H. E. i. 514; þá má þú mik af þeirri bók er þú skrifaðir, Stj. 313; and so freq. in mod. usage, það er máð, blotted ont, faint (cp. Germ. matt), of writing.
    2. to wear, make blunt from use, of tools; var ljár hans máðr upp í smiðreim, Fb. i. 522; klokka máisk af optligum hringingum, Eluc. 147 (Ed.); máðar af fyrnsku, Lil. 94; meiðs kvistu má, to tear, Gm. 34.
    II. metaph. to blot out, destroy; má af or af-má, at hann drepi þá ok mái þá af jörðunni, Stj. 312; Dróttinn hefir eytt ok af máð jörðunni alla þína úvini, 472; at hann hefir látið drepa ok má af jörðunni, 492; reiðin af már réttsýni manna, Bs. i. 103; hann már svá af ok minnkar þeirra styrk á marga vega, Stj. 436; eyddr ok af máðr, Fms. ii. 238.

    Íslensk-ensk orðabók >

  • 17 nagga

    (að), v. = gnadda.
    * * *
    að, [akin to gnúa], to rub:—to maunder, Grett. 98 A.

    Íslensk-ensk orðabók > nagga

  • 18 niða

    (-dda, -ddr), v.
    1) to libel, lampoon;
    2) refl., níðast á e-m, to behave in a dastardly way to a person (at Noregsmenn höfðu níðst á Ólafi konungi); níða á e-u, to act basely in a thing (hvárki skal ek á þessu níða ok á engu öðru því er mér er til trúat); níða á trú sinni, to apostatize.
    * * *
    að, = gniða (q. v.), to rub, Grett. 151 A: to murmur, of water.

    Íslensk-ensk orðabók > niða

  • 19 nudda

    * * *
    að, qs. gnudda to rub, (conversational): to maunder, hvað ertu að n., (slang.)

    Íslensk-ensk orðabók > nudda

  • 20 nugga

    að, [from gnúa], to rub.

    Íslensk-ensk orðabók > nugga

См. также в других словарях:

  • rub — ► VERB (rubbed, rubbing) 1) apply firm pressure to (a surface) with a repeated back and forth motion. 2) move to and fro against a surface while pressing or grinding against it. 3) apply with a rubbing action. 4) (rub down) dry, smooth, or clean… …   English terms dictionary

  • Rub — Rub, v. t. [imp. & p. p. {Rubbed}; p. pr. & vb. n. {Rubbing}.] [Probably of Celtic origin; cf. W. rhwbiaw, gael. rub.] 1. To subject (a body) to the action of something moving over its surface with pressure and friction, especially to the action… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rub — rub; rub·bage; rub·ber·ize; rub·ber·man; rub·bery; rub·bidge; rub·bish·ing; rub·bish·ly; rub·bishy; rub·ble·man; rub·bly; rub·eryth·ric; rub·eryth·rin·ic; rub·ber; rub·bish; rub·ble; mar·rub; rub·ber·neck·er; …   English syllables

  • rub — /rub/, v., rubbed, rubbing, n. v.t. 1. to subject the surface of (a thing or person) to pressure and friction, as in cleaning, smoothing, polishing, coating, massaging, or soothing: to rub a table top with wax polish; to rub the entire back area …   Universalium

  • rub — [rub] vt. rubbed, rubbing [ME rubben, akin to Dan rubbe, EFris rubben < IE * reup , to tear out < base * reu , to dig, tear out > ROB, RIP1, RUG, RUBBLE, L rumpere, to break] 1. to move one s hand, a cloth, etc. over (a surface …   English World dictionary

  • Rub — Rub, n. [Cf. W. rhwb. See Rub, v,t,] 1. The act of rubbing; friction. [1913 Webster] 2. That which rubs; that which tends to hinder or obstruct motion or progress; hindrance; obstruction, an impediment; especially, a difficulty or obstruction… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • rub — (v.) late 14c., perhaps related to E.Fris. rubben to scratch, rub, and Low Ger. rubbeling rough, uneven, or similar words in Scandinavian (Cf. Dan. rubbe to rub, scrub, Norw. rubba), of uncertain origin. Related: Rubbed; rubbing. Hamlet s there s …   Etymology dictionary

  • Rub — Rub, v. i. 1. To move along the surface of a body with pressure; to grate; as, a wheel rubs against the gatepost. [1913 Webster] 2. To fret; to chafe; as, to rub upon a sore. [1913 Webster] 3. To move or pass with difficulty; as, to rub through… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Rub — may stand for* RUB, Russian ruble currency code * Ruhr Universität BochumRub may refer to: * the Kuliak languages of Uganda * Spice rub, consisting of spices blended together to season and flavor raw pork, beef, chicken, fish, and wild game… …   Wikipedia

  • Rüb — oder Rueb ist der Familienname folgender Personen: Alexander Rueb (1882–1959), niederländischer Schachfunktionär, erster Präsident des Weltschachbundes FIDE Friedbert W. Rüb (* 1953), deutscher Politikwissenschaftler Fritz Rueb (* 1925),… …   Deutsch Wikipedia

  • rub — rȗb m <N mn rȕbovi> DEFINICIJA krajnji dio neke površine, ono čime ona završava, što je obrubljuje [pun do ruba; na rubu ponora; rub haljine]; kraj FRAZEOLOGIJA (biti) na rubu (čijeg) interesa donekle pobuđivati čiji interes, biti vrijedan… …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»