-
1 oparzyć
سوخت ; سوزاندن -
2 обвариться
-
3 обжечься
oparzyć się, osmalić piórka, poparzyć się, sparzyć się -
4 haplamak
oparzyć; parzyć; sparzyć; wyparzać; zagotować -
5 otlamak
oparzyć; palić; parzyć; płonąć; przypalać; przypalić; spalać; sparzyć; zapalać -
6 выжигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * * -
7 гореть
глаг.• goreć• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• smażyć• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * *gorzeć книжн., jaśnieć, palić się, pałać, płonąć -
8 жечь
глаг.• dymić• gorzeć• kopcić• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• prażyć• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić• wędzić* * *parzyć, palić, (parzyć, palić) piec -
9 обжигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• opalić• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• prażyć• przypalać• przypalić• przypiekać• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić• wyparzać* * *parzyć, spalać -
10 палить
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• opalić• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalać• przypalić• przypiekać• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * *pukać, walić -
11 поджигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić• zapalać* * * -
12 пылать
глаг.• buzować• błyskać• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić* * *gorzeć книжн., pałać, płonąć -
13 сгореть
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• spłonąć• wypalać• wypalić• zgorzeć* * *paść pastwą płomieni, pójść z dymem, spalić się, spłonąć, wypalić się -
14 сжигать
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopielać• spopieleć• spopielić• wypalać• wypalić* * * -
15 шпарить
глаг.• oparzyć• parzyć• sparzyć• wyparzać* * *gazować жарг., (strzelać itp.) kropić разг., (на свои́х двои́х) pedałować, pruć, rżnąć, szorować прост., zasuwać -
16 опектися
opektysjaдієсл. -
17 ошпаритися
oszparytysjaдієсл.oparzyć (się), poparzyć (się) -
18 burn
[bəːn] 1. pt, pp burned or burnt, vtpapers etc palić (spalić perf); fuel spalać (spalić perf); toast etc przypalać (przypalić perf); part of body parzyć (oparzyć perf or sparzyć perf)Phrasal Verbs:- burn out2. vihouse, wood palić się (spalić się perf); fuel spalać się (spalić się perf); toast etc przypalać się (przypalić się perf); blister etc piec3. noparzenie nt* * *[bə:n] 1. past tense, past participles - burned, burnt; verb1) (to destroy, damage or injure by fire, heat, acid etc: The fire burned all my papers; I've burnt the meat.) palić2) (to use as fuel.) spalać3) (to make (a hole etc) by fire, heat, acid etc: The acid burned a hole in my dress.) wypalić4) (to catch fire: Paper burns easily.) palić się2. noun(an injury or mark caused by fire etc: His burns will take a long time to heal; a burn in the carpet.) oparzenie, wypalona dziura- burner -
19 scald
[skɔːld] 1. npoparzenie nt ( wrzątkiem)2. vt* * *[sko:ld] 1. verb1) (to hurt with hot liquid or steam: He scalded his hand with boiling water.) oparzyć2) (in cooking, to heat (eg milk) to just below boiling-point.) podgrzać2. noun(a hurt caused by hot liquid or steam.) oparzenie- scalding -
20 жечься
глаг.• gorzeć• napalić• opalać• oparzyć• osmalić• palić• parzyć• pałać• podpalać• przypalić• płonąć• rozpalać• spalać• spalić• sparzyć• spopieleć• wypalać• wypalić
См. также в других словарях:
oparzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, oparzyćrzę, oparzyćrzy, oparzyćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oblewając, dotykając czymś gorącym lub żrącym środkiem chemicznym, uszkodzić powierzchnię ciała : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oparzyć — dk VIb, oparzyćrzę, oparzyćrzysz, oparz, oparzyćrzył, oparzyćrzony oparzać ndk I, oparzyćam, oparzyćasz, oparzyćają, oparzyćaj, oparzyćał, oparzyćany 1. tylko dk «uszkodzić tkankę skóry przez oblanie gorącym płynem, dotknięcie gorącym przedmiotem … Słownik języka polskiego
oparzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} oparzyć samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oparzyć się żelazkiem. Uważaj, żebyś się nie oparzył. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oparzyć — Ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. jak oparzony «ktoś zerwał się, skoczył, wyskoczył, wybiegł itp. raptownie, szybko, bez zastanowienia»: Potężny chrząszcz uderzył w twarz inspektora, który podskoczył jak oparzony. A. Szklarski,… … Słownik frazeologiczny
oparzać — → oparzyć … Słownik języka polskiego
oparzenie — n I 1. rzecz. od oparzyć. 2. lm D. oparzenieeń «miejsce oparzone na ciele; oparzelina, oparzelizna» Oparzenie na twarzy, na rękach. oparzenie się rzecz. od oparzyć się … Słownik języka polskiego
spiec — dk XI, spiekę, spieczesz, spiecz, spiekł, spieczony, spiekłszy spiekać ndk I, spiecam, spiecasz, spiecają, spiecaj, spiecał, spiecany 1. «zbyt mocno opalić, osmalić, przypiec, wysuszyć; zrumienić coś; oparzyć» Spiec twarz na słońcu. Placek… … Słownik języka polskiego
skoczyć — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… … Słownik frazeologiczny
skakać — 1. Skakać z radości «bardzo się cieszyć»: Podczas inspekcji Hania dygotała nerwowo, potem, gdy całość wypadła pomyślnie, prawie skakała z radości. T. Bojarska, Świtanie. 2. Skakać z tematu na temat «zmieniać często temat rozmowy, mówić co chwila… … Słownik frazeologiczny
wyskoczyć — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… … Słownik frazeologiczny
wyskakiwać — żart. Wyskoczyć z butów, z ubrania itp. «zdjąć szybko i sprawnie buty, ubranie itp.»: Jarosław zdołał zręcznie wyskoczyć ze spodni (...). J. Machulski, P. Wereśniak, R. Zatorski, Kiler. Gnać, jechać, pędzić co koń wyskoczy zob. koń 2. Ktoś nie… … Słownik frazeologiczny