-
1 discordia
[st1]1 [-] discordĭa, ae, f.: discorde, désaccord, désunion, division, mésintelligence; agitation (des flots). - quaerere discordias, Cic.: chercher des sujets de querelles. [st1]2 [-] Discordĭa, ae, f.: la Discorde (déesse, fille de l'Erèbe et de la Nuit).* * *[st1]1 [-] discordĭa, ae, f.: discorde, désaccord, désunion, division, mésintelligence; agitation (des flots). - quaerere discordias, Cic.: chercher des sujets de querelles. [st1]2 [-] Discordĭa, ae, f.: la Discorde (déesse, fille de l'Erèbe et de la Nuit).* * *Discordia. Cic. Discord, Dissension, Disconvenance.\Incessit discordia duobus regibus. Virgil. Discord et debat s'est esmeu entre deux roys.\Tecum mihi discordia est. Horat. Je suis en discord avec toy, Toy et moy n'accordons point. -
2 discordia
discordia ae, f [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord: confingis causas ad discordiam, T.: civilis, S.: facultas discordiae concitandae: duas ex unā civitate discordia fecerat, L.: perfecta tibi bello, V.: fratrum, O.: inter ipsos, L.: erga alqm, Ta.: non sedebantu<*> discordiae: tacitae: incertae mentis, inconsistency, O.: Idae et Phoebo, Eveni filia, the subject of strife, Pr.— Mutiny, rebellion, Ta.—Person., the goddess of discord, V.* * *disagreement, discord -
3 sēditiō
sēditiō ōnis, f [2 sed+1 I-], a going aside, going apart, insurrectionary separation, dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition: seditioni interesse, L.: seditione factā, Cs.: seditio inter belli pacisque auctores orta, L.: seditionem ac discordiam concitare: Seditione, dolis peccatur, H.: seditionibus tribuniciis res p. agitabatur, S.: seditiones ornare: Paene occupata seditionibus urbs, H.—Person., an attendant of Fama, O.— Dissension, discord, strife, quarrel: Filiam ut darem in seditionem, T.: crescit favore Turbida seditio, donec, etc., O.: si ad externum bellum domestica seditio adiciatur, L.— An insurrection, the rebels, seditious men: seditione ita stupente, L.— Fig., of things, dissension, disagreement, discord: intestina corporis, L.: iracundiam seditionem quandam ducebat.* * *sedition, riot, strife,rebellion -
4 Discordia
discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—B.Transf.1.The subject of strife:2.Idae et Phoebo discordia Eveni filia,
Prop. 1, 2, 17.—Of inanimate things:II.principiorum,
Lucr. 5, 440:rerum,
id. 6, 366:ponti,
Luc. 5, 646:incertae mentis,
Ov. M. 9, 630 et saep.—Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11. -
5 discordia
discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—B.Transf.1.The subject of strife:2.Idae et Phoebo discordia Eveni filia,
Prop. 1, 2, 17.—Of inanimate things:II.principiorum,
Lucr. 5, 440:rerum,
id. 6, 366:ponti,
Luc. 5, 646:incertae mentis,
Ov. M. 9, 630 et saep.—Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11. -
6 discordiose
discordĭōsus, a, um, adj. [discordia], full of discord, prone to discord (very rare; cf. discors and v. Krebs, Antibarb. p. 369): volgus seditiosum atque discordiosum, * Sall. J. 66, 2:domus,
Sid. Ep. 6, 2.— Hence, adv.: discordĭōsē, in a spirit of discord, Aug. Bapt. 3, 15, 20. -
7 discordiosus
discordĭōsus, a, um, adj. [discordia], full of discord, prone to discord (very rare; cf. discors and v. Krebs, Antibarb. p. 369): volgus seditiosum atque discordiosum, * Sall. J. 66, 2:domus,
Sid. Ep. 6, 2.— Hence, adv.: discordĭōsē, in a spirit of discord, Aug. Bapt. 3, 15, 20. -
8 dissidium
dissidĭum, ĭi, n. dissentiment, discorde, division.* * *dissidĭum, ĭi, n. dissentiment, discorde, division.* * *Dissidium. Terent. Separation, Discord ou Dissension, Disconvenance.\Dissensio et dissidium. Cic. Discord, Noise.\Animae dissidium. Lucret. Separation de l'ame d'avec le corps.\Dissidium. Cic. Separation, Absence, Quand deux amis s'absentent l'un de l'autre pour quelque temps. -
9 dīscidium
dīscidium ī, n [dis- + 2 SAC-], a parting, separation, disagreement, dissension, discord: inter nos, T.: nil, quod sit discidio dignum, divorce, T.: cupido Si tibi discidii est, O.: manente memoriā in discidio foederum, L.: civile, Ta.: belli. — Plur: amicorum: adfinitatum, Ta.* * *separation, divorce, discord; disagreement, quarrel; tearing apart -
10 discordiōsus
discordiōsus adj. [discordia], full of discord, intractable, quarrelsome: volgus, S.* * *discordiosa, discordiosum ADJfull of discord, mutinous -
11 seditio
sēdĭtĭo, ōnis, f. [sed, i. e. sine (v. h. v.), and itio; thus, orig., a going aside, going apart; hence],I.Lit., an insurrectionary separation (political or military); dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition (very freq. and class.;II.syn.: secessio, defectus): ea dissensio civium, quod seorsum eunt alii ad alios, seditio dicitur,
Cic. Rep. 6, 1, 3 (ap. Serv. Verg. A. 1, 149, and Non. 25, 6):duobus tribunis plebis per seditionem creatis,
id. ib. 2, 34, 59; cf. Liv. 2, 31 fin. sq.:si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset,
Cic. Att. 10, 1, 2; cf. Gell. 2, 12, 1:ne qua seditio oriretur,
Caes. B. G. 7, 28 fin.; Sall. C. 34, 2:seditione factā,
Caes. B. C. 1, 87, 3:seditionem inter Poenos et Siculos milites esse factam,
Cic. Div. 1, 24, 50; cf.:seditio inter belli pacisque auctores orta,
Liv. 2, 16:seditionem ac discordiam concitare,
Cic. Mur. 39, 83:commovere,
id. Att. 2, 1, 8:movere,
Vell. 2, 68, 2:coeptare,
Tac. A. 1, 38; 1, 45; 2, 81 et saep.:componere,
id. H. 4, 14:magno in populo cum saepe coörta est Seditio, etc.,
Verg. A. 1, 149; Hor. Ep. 1, 2, 15:seditione potens,
Verg. A. 11, 340.— Plur.:cum hominem seditiosum defenderet, non dubitavit seditiones ipsas ornare,
Cic. de Or. 2, 28, 124; 2, 48, 199; Sall. J. 37, 1; Liv. 4, 2; 5, 3; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 3, 3, 29; 3, 6, 13; Tac. A. 4, 68 et saep.—Seditio, personified as one of the attendants of Fama, Ov. M. 12, 61.—Transf., in gen., dissension, discord, strife, quarrel (very rare; mostly poet.; in Cic. only as a transl. of the Greek stasis):B.Amphitruo uxori turbas conciet...tum meus pater Eam seditionem in tranquillum conferet,
Plaut. Am. 1, 2, 16:ut homini adulescentulo Filiam darem in seditionem atque in incertas nuptias,
Ter. And. 5, 1, 11 Ruhnk.:cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore Turbida seditio, donec Juppiter, etc.,
Ov. M. 9, 426; so,domestica (opp. fraterna concordia),
Liv. 45, 19:pantomimorum,
Suet. Ner. 26:non illaudata (with magno certatur amore),
Claud. in Rufin. 2, 226.—Of inanimate and abstract things:seditio maris,
uproar, turbulence, Stat. Th. 9, 142:pelagi,
Manil. 2, 90:siderum,
id. 2, 196:flammasque rebelles Seditione tori (Eteoclis et Polynicis),
Stat. Th. 1, 36:intestina corporis,
Liv. 2, 32, 12.—Comically:seditionem facit lien, occupat praecordia,
rebels, and takes possession of my stomach, Plaut. Merc. 1, 14:Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere ducebat, et eam consilio sedari volebat,
Cic. Rep. 1, 38, 60. -
12 seditiosus
sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].I.Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.;II.syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,
Cic. Phil. 1, 9, 22; so,seditiosus et turbulentus civis,
id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135:qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,
Quint. 11, 1, 40:seditiosi tribuni plebis,
Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.:triumviri seditiosissimi,
id. Rep. 1, 19, 31:seditiosissimus quisque,
Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language:in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,
Cic. Clu. 37, 103:seditiosa atque improba oratio,
Caes. B. G. 1, 17:seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,
Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50:seditiosis vocibus regem increpare,
Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12:seditiosior contio (Q. Pompeii),
Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.:tribunatus L. Saturnini,
Suet. Caes. 12.—Transf.a.In gen., quarrelsome:b.ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,
Cic. Att. 2, 1, 5.—Exposed to discord, troubled:seditiosa ac tumultuosa vita,
Cic. Inv. 1, 3, 4.— Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.— Comp., Tac. H. 5, 12.— Sup., Cic. Att. 2, 21, 5. -
13 amicus
[st1]1 [-] ămīcus, a, um: - [abcl][b]a - ami (qui aime ou qui est aimé), allié, bienveillant. - [abcl]b - favorable, propice, sympathique, agréable. - [abcl]c - cher à, aimé de.[/b] - amicus rei publicae: dévoué à la république. - tribuni sunt nobis amici, Cic. Q. Fr. 1, 2: les tribuns me sont favorables. - amicae civitates: cités alliées, cités confédérées. - amicum agmen, Ov.: assemblée d'amis. - amicum numen, Virg.: divinité propice. - amica manus, Ov.: main secourable. - nec dis amicum est + prop. inf. Hor. C. 2: il ne plaît pas aux dieux que... - amicum (= amicorum) ingenio fretus, Ter.: comptant sur le talent de ses amis. - arch. ămēcus. [st1]2 [-] ămīcus, i m.: - [abcl][b]a - ami politique, allié. - [abcl]b - ami, confident, favori, courtisan. - [abcl]c - protecteur.[/b]* * *[st1]1 [-] ămīcus, a, um: - [abcl][b]a - ami (qui aime ou qui est aimé), allié, bienveillant. - [abcl]b - favorable, propice, sympathique, agréable. - [abcl]c - cher à, aimé de.[/b] - amicus rei publicae: dévoué à la république. - tribuni sunt nobis amici, Cic. Q. Fr. 1, 2: les tribuns me sont favorables. - amicae civitates: cités alliées, cités confédérées. - amicum agmen, Ov.: assemblée d'amis. - amicum numen, Virg.: divinité propice. - amica manus, Ov.: main secourable. - nec dis amicum est + prop. inf. Hor. C. 2: il ne plaît pas aux dieux que... - amicum (= amicorum) ingenio fretus, Ter.: comptant sur le talent de ses amis. - arch. ămēcus. [st1]2 [-] ămīcus, i m.: - [abcl][b]a - ami politique, allié. - [abcl]b - ami, confident, favori, courtisan. - [abcl]c - protecteur.[/b]* * *I.Amicus, substantiuum, pe. prod. ab Amando dictus est. Ami.\Certus amicus. Plaut. Feal, Ferme et constant.\Discolor amicus infido scurrae. Horat. Un ami qui ne resemble point à un plaisanteur et flatteur, ou temporiseur.\Amicus ex animo. Cic. Du bon du cueur.\Sterilis. Iuuenal. Duquel on ne peult esperer aucun bien faict.\Tenuis. Ouid. Povre.\Amicum veterem agnoscere. Virg. Recognoistre.\Amittere amicum. Plaut. Perdre.\Anquirere amicos. Cic. Cercher diligemment.\Amicos auersos componere. Horat. Mettre d'accord les amis estants en discord, Les appoincter et accorder.\Facere amicum promerendo. Senec. Faire, ou Gaigner un ami.\Facere nos amicos alicui. Cic. Faire que nous aimions aucun.\Instituere sibi amicum. Cic. Faire, ou acquerir un ami.\Parare amicos. Cic. Acquerir des amis.\Retinere amicos. Cic. Garder, et entretenir en amour.\Rodere amicum absentem. Horat. Mesdire et detracter.II.Amicae ciuitates. Caesar. Alliees par amitié.\Amicus pratis humor, amica frugibus aestas. Virg. Amie, Qui luy fait fort grand bien, Utile, Propice.\Amicum diis. Horat. Plaisant et aggreable à Dieu.\Amicum agmen. Ouid. Assemblee d'amis.\Amico animo dare. Horat. De bon cueur.\Aures amicae. Horat. Favorables.\Dictis fatur amicis. Virgil. Par parolles amiables.\Numen male amicum. Virgil. Mal favorable, Mal ami.\Quies amica. Claud. Plaisant repos et aggreable.\Tempus amicum agit sol. Horat. Quand il se couche: car alors il ameine le temps de repos aggreable aux laboureurs.\Tempus fraudibus amicum. Stat. Propice, Propre à tromperies.\Vento amico nauem ferri. Ouid. Propice.\Vultu amico promittere spem. Ouid. Visage amiable.\Amicior vndis fraxinus. Stat. Le fresne aime fort les eaues. -
14 arma
arma, ōrum (qqf. armūm), n. plur. [st2]1 [-] armes. [st2]2 [-] soldats armés. [st2]3 [-] outils, ustensiles, instruments. - armis et castris rem tentare: essayer une chose par tous les moyens. - levia arma: l’infanterie légère. - canere arma, Virg.: chanter les exploits. - acerrimus armis, Virg.: redoutable guerrier. - arma alia ad tegendum, alia ad nocendum, Cic.: armes, les unes défensives, les autres offensives. - Cerealia arma, Virg. En. 1, 177: les armes de Cérès, les outils pour faire le pain. - arma navis, Virg.: agrès.* * *arma, ōrum (qqf. armūm), n. plur. [st2]1 [-] armes. [st2]2 [-] soldats armés. [st2]3 [-] outils, ustensiles, instruments. - armis et castris rem tentare: essayer une chose par tous les moyens. - levia arma: l’infanterie légère. - canere arma, Virg.: chanter les exploits. - acerrimus armis, Virg.: redoutable guerrier. - arma alia ad tegendum, alia ad nocendum, Cic.: armes, les unes défensives, les autres offensives. - Cerealia arma, Virg. En. 1, 177: les armes de Cérès, les outils pour faire le pain. - arma navis, Virg.: agrès.* * *Arma, armorum, Pluraliter tantum. Armures, Harnois, Bastons, Armes.\Arma antiqua. Lucret. De quoy usoyent les anciens.\Inania. Stat. Inutiles.\Trunca. Stat. Brisez.\Versicoloria. Virg. De diverses couleurs.\Arma, Toutes sortes d'instrumens et outils.\Arma, pro Praelio. Virg. Combat.\Arma. Virg. Les guerres.\Armorum denuntiatio. Liu. Denoncement de guerre.\Armorum furiis flammatus. Stat. Enflambé de desir, et rage de faire la guerre.\Arma. Virgil. Faicts d'armes.\Acerrimus armis. Virgil. Vaillant en guerre, Chevaleureux.\Armis exercitus. Tacit. Exercité et usité au faict de la guerre.\Inuictus armis Annibal. Cic. Invincible par armes.\Maturus ad arma. Sil. Bon, ou De suffisant aage pour aller à la guerre.\Rudis armorum. Stat. Qui ne scait que c'est de la guerre, Ignorant.\Fraterna. Seneca. De frere contre frere.\Honesta. Ouid. Juste guerre.\Ignota. Virg. Nouvelle, Non accoustumee.\Socia. Sil. Des alliez et confederez.\Terrestria. Ouid. Guerre demenee sur la terre.\Abiicere arma. Cic. Quitter les armes.\Accingi armis. Virg. S'armer, S'embastonner.\Arma canere. Virg. Descrire les guerres.\Capere arma. Cic. Prendre les armes, Entreprendre la guerre.\Coeptare arma. Tacit. Commencer la guerre.\Deponere arma. Quintil. Laisser les armes.\Arma detrahere alicui. Seneca. Le desarmer et despouiller de ses armes.\Arma ducum dirimere. Lucan. Appoincter le discord.\Discedere ab armis. Cic. Faire apointement.\Armis vrbem excindere. Stat. Desconfire et ruiner par guerres.\Armis exuere aliquem. Virg. Le desarmer.\Facere arma. Cic. Forger armures et harnois.\Arma obuia ferre. Virgil. Aller en armes au devant, Resister par armes.\Ferre arma in medios globos. Silius. Se jecter au milieu de la presse.\Vrbes arma inter se ferrunt. Virgil. Font la guerre les uns contre les autres.\Armis fundere agmina. Ouid. Mettre en fuite, Desconfire.\Immiscere se armis imparibus. Virg. Quand le fort combat contre le foible.\Imperare arma. Cic. Commander par cri public de prendre les armes.\Iniicere arma regnis Stat. Faire la guerre.\Inspicere arma militis. Cic. Revisiter les armures.\Armis aliquem instruere. Virg. Armer.\Instructus omnibus armis. Stat. Armé de toutes pieces.\Iungere arma. Senec. Assembler deux armees en une.\In armis mori. Virg. Mourir en la guerre.\Mouere arma. Senec. Esmouvoir la guerre.\In arma mouere aliquem. Virg. Inciter aucun à faire la guerre.\In arma aliquem mittere. Virg. L'envoyer à la guerre.\Arma negare alicui. Ouid. Luy refuser aide.\Quaerere arma. Virgil. Cercher tromperies et moyens pour faire quelque chose.\Instaurata arma remoliri. Sil. Recommencer la guerre, ou le combat.\Reposcere armis aliquid. Ouid. Redemander par force d'armes.\Armis sternis. Sil. Estre desconfit.\Arma impia sumere. Virg. Entreprendre une guerre injuste.\Tractare arma. Senec. Maniere.\Venire ad arma propter aes alienum. Cic. S'entrebatre.\Vocare ad arma. Cic. Faire cri et commandement que chascun ait à prendre les armes. -
15 concordia
[st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie. - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117. - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses). - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124. - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer. - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14. - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.* * *[st1]1 [-] concordĭa, ae, f. [concors]: a - concorde, accord, entente, harmonie. - Plaut. Amp. 475 ; 962 ; Cic. Clu. 152 ; Dom. 15 ; Phil. 2, 24 ; Fin. 2, 117. - mediis concordiam copulare, Liv. 4, 43, 11: rétablir la concorde par une transaction. b - accord, harmonie (des choses). - accord (des voix, des sons). --- Col. 12, 2; Sen. Ep. 88, 9 ; Quint. 5, 10, 124. - concordia quam magnes cum ferro habet, Plin. 34, 147: l'attraction que l'aimant exerce sur le fer. - rerum concordia discors, Hor. Ep. 1, 12, 19: l'accord discordant des éléments de l'univers. --- cf. Sen. Nat. 7, 27, 4. [st1]2 [-] Concordĭa, ae, f.: la Concorde (déesse). --- Ov. F. 3, 881. [st1]3 [-] Concordĭa, ae, f.: Concordia (nom de plusieurs villes). a - ville de Vénétie. --- Plin. 3, 126 b - ville de Germanie. --- Amm. 16, 12, 58. c - Concordia Julia, f.: ville de Lusitanie. --- Plin. 3, 14. - Concordĭenses, ĭum, m.: habitants de Concordia (en Lusitanie). --- Plin. 4, 118.* * *Concordia. Sallust. Concorde, Accord.\Candida concordia. Ouid. Pure et nette.\Discors concordia. Ouid. Meslange de choses naturellement discordantes.\Discors concordia. Lucan. Accord fourré et simulé, Quand deux font semblant d'estre amis, et neantmoins couvertement ils se hayent.\Foelix concordia. Propert. Heureuse, Qui fait le monde heureux.\In pristinam concordiam reducere aliquos. Balbus Ciceroni. Raccorder ceulx qui estoyent en discord. -
16 discerno
discerno, ĕre, crēvi, crētum - tr. - [st2]1 [-] séparer, diviser. [st2]2 [-] discerner, distinguer, reconnaître, juger. - aliquid ab re discernere: distinguer une chose d’une autre. - pantheras a pardis discernere, Plin. 8, 17, 23, § 63: distinguer les panthères des léopards. - pecuniae an famae minus parceret haud facile discerneres, Sall. C. 25, 3: il n'aurait pas été facile de discerner si elle ménageait le moins son argent ou sa renommée. - alba et atra discernere, Cic. Tusc. 5, 39, 114: distinguer le blanc du noir. - fas atque nefas discernere, Hor. C. 1.18.11: distinguer le bien du mal. - suos discernere, Caes. B. G. 7.75: reconnaître ses soldats. - non satis discernitur an... Plin.: on ne voit pas clairement si...* * *discerno, ĕre, crēvi, crētum - tr. - [st2]1 [-] séparer, diviser. [st2]2 [-] discerner, distinguer, reconnaître, juger. - aliquid ab re discernere: distinguer une chose d’une autre. - pantheras a pardis discernere, Plin. 8, 17, 23, § 63: distinguer les panthères des léopards. - pecuniae an famae minus parceret haud facile discerneres, Sall. C. 25, 3: il n'aurait pas été facile de discerner si elle ménageait le moins son argent ou sa renommée. - alba et atra discernere, Cic. Tusc. 5, 39, 114: distinguer le blanc du noir. - fas atque nefas discernere, Hor. C. 1.18.11: distinguer le bien du mal. - suos discernere, Caes. B. G. 7.75: reconnaître ses soldats. - non satis discernitur an... Plin.: on ne voit pas clairement si...* * *Discerno, discernis, discreui, discretum, pen. prod. discernere. Plin. Diviser, Separer.\Litem discernere. Virgil. Appoincter et appaiser un debat et different.\Tumultum veterem discreuit. Claud. Il a appaisé un ancien discord.\Discernere. Caesar. Cic. Distinguer ou discerner et congnoistre vrayement l'un d'avec l'autre.\Discernere stultum a sapiente. Cic. Avoir congnoissance et mettre difference entre le fol et le sage. -
17 discordialis
discordiālis, e qui fait naître la discorde.* * *discordiālis, e qui fait naître la discorde.* * *Discordialis, pen. prod. Plin. Discordant, Mal accordant, Qui engendre discord. -
18 discordo
discordo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] être en désaccord, être en mésintelligence, être en différend; être divisé. [st2]2 [-] être différent, différer.* * *discordo, āre, āvi, ātum - intr. - [st2]1 [-] être en désaccord, être en mésintelligence, être en différend; être divisé. [st2]2 [-] être différent, différer.* * *Discordo, discordas, discordare. Plaut. Colum. Discorder, Mal accorder, Estre en discord.\Parcus discordat auaro. Horat. Il y a difference entre un espargneur et un avaricieux. -
19 dissensio
dissensĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] dissentiment, divergence d’idées, désaccord; dissension, discorde. [st2]2 [-] opposition (entre les choses).* * *dissensĭo, ōnis, f. [st2]1 [-] dissentiment, divergence d’idées, désaccord; dissension, discorde. [st2]2 [-] opposition (entre les choses).* * *Dissensio, dissensionis. Cic. Discord, Dissension. -
20 dissensus
[st1]1 [-] dissensus, a, um: part. passé de dissentio. [st1]2 [-] dissensŭs, ūs, m.: dissentiment.* * *[st1]1 [-] dissensus, a, um: part. passé de dissentio. [st1]2 [-] dissensŭs, ūs, m.: dissentiment.* * *Dissensus, huius dissensus, Verbale. Discord, Dissension.
См. также в других словарях:
discord — 1. (di skor ; le d ne se lie jamais : un di skor éclatant ; au pluriel, l s ne se lie pas : des di skor éclatants ; cependant quelques uns la lient : des di skor z éclatants) s. m. 1° État de ceux qui ne s accordent pas. • Qui sache, en… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Discord — Dis cord , n. [OE. discord, descord, OF. discorde, descorde, F. discorde, from L. discordia, fr. discors, cordis, discordant, disagreeable; dis + cor, cordis, heart; cf. F. discord, n., and OF. descorder, discorder, F. discorder, to discord, L.… … The Collaborative International Dictionary of English
discord — n Discord, strife, conflict, contention, dissension, difference, variance mean a state or condition marked by disagreement and lack of harmony or the acts or circumstances which manifest such a state or condition. Discord implies not only a want… … New Dictionary of Synonyms
Discord — may refer to: Dissonance (music) Discord may also refer to: Discord (album), an album and single released by the punk rock band Bomb Factory Dischord Records, a punk and alternative record label Discordia, a Roman goddess equivalent to the Greek… … Wikipedia
Discord (album) — Discord Compilation album by Bomb Factory Released … Wikipedia
Discord and Harmony — Directed by Allan Dwan Written by Arthur Rosson Starring Murdock MacQuarrie Pauline Bush D … Wikipedia
Discord (song) — Discord Single by Bomb Factory Released August 20, 2003 Genre … Wikipedia
discord — DISCÓRD, Ă adj. Care nu este acordat, discordat. ♦ Care nu are armonie, nearmonios. [< fr. discord]. Trimis de LauraGellner, 22.02.2005. Sursa: DN DISCÓRD s.n. Poezie lirică medievală de origine provensală, cu o structură neregulată prin… … Dicționar Român
discord — Discord, m. acut. Dissension, Discordia. Dont il est fait. Qui engendre discord, Discordialis. Mettre en discord, Seditionem concitare, Dissidium serere. Il y a grand discord entre eux, Grauiter dissentiunt inter se, Dissident … Thresor de la langue françoyse
Discord (film) — Discord is a 1933 British drama film directed by Henry Edwards and starring Owen Nares, Benita Hume and Harold Huth.[1] Its plot involves a struggling composer who has to be supported financially by his wealthier wife. It was based on the play A… … Wikipedia
Discord — Dis*cord , v. i. [OE. discorden, descorden, from the French. See {Discord}, n.] To disagree; to be discordant; to jar; to clash; not to suit. [Obs.] [1913 Webster] The one discording with the other. Bacon. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English