-
1 cunicularis
cunīculāris, e (cuniculus), zum Kaninchen gehörig, Kaninchen-, herba, Marc. Emp. 14, 57.
-
2 cuniculus
cunīculus, ī, m. (iberisches Wort), I) das Kaninchen, Varro r. r. 3, 12, 6. Plin. 8, 217: mollior cuniculi capillo, Catull. 25, 1: gaudet in effossis habitare cuniculus antris, Mart. 13, 60. – II) der niedrige unterirdische Gang, omne genus cuniculorum apud eos notum atque usitatum est, Caes.: agere (führen, anlegen) cuniculos ad aerarium, Cic.: cuniculi latebris evadere conari, Val. Max.: cuniculos in altum defodere, Cod. Theod.: cuniculos sub terra facere (v. Kaninchen), Varro: perpetuus cuniculus iter praebet in campos (in eine Höhle), Curt. – So nun insbes.: α) im Wasserbau= der verdeckte Wassergraben, -Wassergang, -Kanal, aqua per secretos cuniculos reddita, Sen.: C et LXXX cuniculis divisus alveus (amnis), Sen.: si aqua cuniculo veniet, Plin.: rivos (aquae marinae) cuniculis perducere, Col. – β) im Bergbau = der Gang, die Grube, der Stollen, Schacht, cuniculi longissimi, Sen.: e cuniculis effossum sulphur, Plin.: propter hoc (aurum) cuniculos egit, Sen. – γ) in der Kriegsbaukunst = die Mine, solum infimum cuniculi, Liv.: c. occultus, Liv.: cuniculi tecti, Hirt. b. G.: cuniculi transversi, Liv.: c. delectis militibus eo tempore plenus, Liv.: – u. agere cuniculum (auch m. Ang. »von wo aus ?« durch ab u. Abl., u. »wohin?« durch ad od. in m. Akk.), Caes. u. Liv. (vgl. Drak. Liv. 5, 19, 10): aperire, adaperire cuniculum, Caes. u. Liv.: aperire rectam in cuniculum viam, Liv.: cuniculi moenibus appropinquant, Caes.: per cuniculum Gallorum ascendere in templum, Cic.: capere urbem cuniculo, Curt.: egredi per cuniculum, Veget. mil.: erumpere per cuniculos, Vell.: esse in cuniculo, Liv.: transversis cuniculis hostium cuniculos excipere, Liv.: fodere cuniculos, Ps. Quint. decl.: intersaepire cuniculum nunc ciliciis praetentis nunc foribus raptim obiectis, Liv.: cuniculis venas fontis intercīdere atque avertere, Hirt. b. G.: cuniculos maximi ponderis saxis morari, die Fortführung der M. aufhalten, Caes.: quae res aperte petebatur, ea nunc occulte cuniculis oppugnatur (bildl.), Cic.: cum e fossa in cuniculum pateret iter, Liv.: cum ad interiorem raptim oppositum murum cuniculis iam perventum esset, Liv.: subruere cuniculo murum od. muros, Liv. u. Curt.: suffodere cuniculo moenia, Liv. – δ) ein gemauerter Kanal, eine Röhre in Öfen, Wänden u. dgl., longinquae fornacis c., Plin. 9, 133: cuniculus, per quem vapor trahitur (in Bädern), Ulp. dig. 43, 3, 21. § 6. – / Synkop. Abl. Plur. cuniclis, Apic. 2, 49.
-
3 cunicularis
cunīculāris, e (cuniculus), zum Kaninchen gehörig, Kaninchen-, herba, Marc. Emp. 14, 57.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cunicularis
-
4 cuniculus
cunīculus, ī, m. (iberisches Wort), I) das Kaninchen, Varro r. r. 3, 12, 6. Plin. 8, 217: mollior cuniculi capillo, Catull. 25, 1: gaudet in effossis habitare cuniculus antris, Mart. 13, 60. – II) der niedrige unterirdische Gang, omne genus cuniculorum apud eos notum atque usitatum est, Caes.: agere (führen, anlegen) cuniculos ad aerarium, Cic.: cuniculi latebris evadere conari, Val. Max.: cuniculos in altum defodere, Cod. Theod.: cuniculos sub terra facere (v. Kaninchen), Varro: perpetuus cuniculus iter praebet in campos (in eine Höhle), Curt. – So nun insbes.: α) im Wasserbau= der verdeckte Wassergraben, -Wassergang, -Kanal, aqua per secretos cuniculos reddita, Sen.: C et LXXX cuniculis divisus alveus (amnis), Sen.: si aqua cuniculo veniet, Plin.: rivos (aquae marinae) cuniculis perducere, Col. – β) im Bergbau = der Gang, die Grube, der Stollen, Schacht, cuniculi longissimi, Sen.: e cuniculis effossum sulphur, Plin.: propter hoc (aurum) cuniculos egit, Sen. – γ) in der Kriegsbaukunst = die Mine, solum infimum cuniculi, Liv.: c. occultus, Liv.: cuniculi tecti, Hirt. b. G.: cuniculi transversi, Liv.: c. delectis militibus eo tempore plenus, Liv.: – u. agere cuniculum (auch m. Ang. »von wo aus ?« durch ab u. Abl., u. »wohin?« durch ad od. in m. Akk.), Caes. u. Liv. (vgl. Drak. Liv. 5, 19, 10): aperire, adaperire cuniculum, Caes. u. Liv.:————aperire rectam in cuniculum viam, Liv.: cuniculi moenibus appropinquant, Caes.: per cuniculum Gallorum ascendere in templum, Cic.: capere urbem cuniculo, Curt.: egredi per cuniculum, Veget. mil.: erumpere per cuniculos, Vell.: esse in cuniculo, Liv.: transversis cuniculis hostium cuniculos excipere, Liv.: fodere cuniculos, Ps. Quint. decl.: intersaepire cuniculum nunc ciliciis praetentis nunc foribus raptim obiectis, Liv.: cuniculis venas fontis intercīdere atque avertere, Hirt. b. G.: cuniculos maximi ponderis saxis morari, die Fortführung der M. aufhalten, Caes.: quae res aperte petebatur, ea nunc occulte cuniculis oppugnatur (bildl.), Cic.: cum e fossa in cuniculum pateret iter, Liv.: cum ad interiorem raptim oppositum murum cuniculis iam perventum esset, Liv.: subruere cuniculo murum od. muros, Liv. u. Curt.: suffodere cuniculo moenia, Liv. – δ) ein gemauerter Kanal, eine Röhre in Öfen, Wänden u. dgl., longinquae fornacis c., Plin. 9, 133: cuniculus, per quem vapor trahitur (in Bädern), Ulp. dig. 43, 3, 21. § 6. – ⇒ Synkop. Abl. Plur. cuniclis, Apic. 2, 49.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cuniculus
-
5 laurex
-
6 repo
rēpo, rēpsī, rēptum, ere (Ableitung unsicher, nicht mit serpo verwandt), kriechen, schleichen, a) eig., v. Menschen u. Tieren, quā unus homo vix poterat repere, Nep.: genibus per viam repens, Sen.: inter saxa repentes cochleae, Sall.: formicae repentis effigiem habet, Plin. – b) übtr., v. langsam Reisenden, Hor. sat. 1, 5, 25: v. Kaninchen, per fabam, Enn. ann. 556: v. Schwimmenden, flumen, Arnob.: von Gewächsen, cucurbitae humi repunt, Plin.: v. Fahrzeugen, Pacuv. tr. fr.: von hölzernen beweglichen Türmen, Lucan.: v. Wasser, aqua repit, schleicht, fließt langsam, Colum.: v. Nebel usw., nebula ac nubes paulatim repit, Lucr.: vom heiligen Feuer, sacer ignis repit per artus, Lucr. – c) bildl., von niedriger Schreibart, sermones repentes per humum, Hor. ep. 2, 1, 251.
-
7 scateo
scateo, ēre u. (archaist.) scato, ere, hervorquellen, hervorsprudeln, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Form scato): fontes scatere, Enn. fr. scen. 155 (Trag. inc. fab. fr. 137 R.2): qui (fons) dulcis aquae scatit, Lucr. 6, 891; vgl. 5, 949. – 2) übtr.: a) übh., haufenweise hervorkommen, semina scatere foras possunt, Lucr. 6, 896. – b) häufig sein, cuniculi (Kaninchen) scatent iuxta in Hispania Balearibusque, Plin. 8, 226. – II) meton., von etwas ganz voll sein, wimmeln, mit Genet. u. Abl., a) von Konkr.: arx scatens fontibus, Liv.: pontus scatens beluis, Hor.: Nilus scatet piscibus, Mela: metallis scatet Hispania, Plin.: Terracina scatet silvis nucum, Plin.: terra ferarum scatit, Lucr. 5, 40. – b) von Abstr.: volumen scatet ostentis, Plin.: puer scatens argutiis, Gell.: Xanthippe irarum molestiarumque muliebrium per diem perque noctem scatebat, Xanthippes Zornesausbrüche u. weibliche Unerträglichkeiten gingen bis ins unendliche, Gell.: mit Acc. Pronom., id tuus scatet animus, Plaut. Pers. 177 Sch.
-
8 laurex
-
9 repo
rēpo, rēpsī, rēptum, ere (Ableitung unsicher, nicht mit serpo verwandt), kriechen, schleichen, a) eig., v. Menschen u. Tieren, quā unus homo vix poterat repere, Nep.: genibus per viam repens, Sen.: inter saxa repentes cochleae, Sall.: formicae repentis effigiem habet, Plin. – b) übtr., v. langsam Reisenden, Hor. sat. 1, 5, 25: v. Kaninchen, per fabam, Enn. ann. 556: v. Schwimmenden, flumen, Arnob.: von Gewächsen, cucurbitae humi repunt, Plin.: v. Fahrzeugen, Pacuv. tr. fr.: von hölzernen beweglichen Türmen, Lucan.: v. Wasser, aqua repit, schleicht, fließt langsam, Colum.: v. Nebel usw., nebula ac nubes paulatim repit, Lucr.: vom heiligen Feuer, sacer ignis repit per artus, Lucr. – c) bildl., von niedriger Schreibart, sermones repentes per humum, Hor. ep. 2, 1, 251. -
10 scateo
scateo, ēre u. (archaist.) scato, ere, hervorquellen, hervorsprudeln, I) eig. u. übtr.: 1) eig. (Form scato): fontes scatere, Enn. fr. scen. 155 (Trag. inc. fab. fr. 137 R.2): qui (fons) dulcis aquae scatit, Lucr. 6, 891; vgl. 5, 949. – 2) übtr.: a) übh., haufenweise hervorkommen, semina scatere foras possunt, Lucr. 6, 896. – b) häufig sein, cuniculi (Kaninchen) scatent iuxta in Hispania Balearibusque, Plin. 8, 226. – II) meton., von etwas ganz voll sein, wimmeln, mit Genet. u. Abl., a) von Konkr.: arx scatens fontibus, Liv.: pontus scatens beluis, Hor.: Nilus scatet piscibus, Mela: metallis scatet Hispania, Plin.: Terracina scatet silvis nucum, Plin.: terra ferarum scatit, Lucr. 5, 40. – b) von Abstr.: volumen scatet ostentis, Plin.: puer scatens argutiis, Gell.: Xanthippe irarum molestiarumque muliebrium per diem perque noctem scatebat, Xanthippes Zornesausbrüche u. weibliche Unerträglichkeiten gingen bis ins unendliche, Gell.: mit Acc. Pronom., id tuus scatet animus, Plaut. Pers. 177 Sch. -
11 Leporidae
-
12 Nesolagus netscheri
2. RUS полосатый заяц m3. ENG Sumatran hare [short-eared rabbit]4. DEU Sumatra-Kaninchen n, Kurzohrkaninchen n5. FRA lapin m du SumatraVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Nesolagus netscheri
-
13 Oryctolagus cuniculus
1. LAT Oryctolagus cuniculus Linnaeus2. RUS дикий [европейский дикий, среднеевропейский дикий] кролик m3. ENG (European, Old World, European grey, common) rabbit4. DEU (europäisches, mitteleuropäisches), Wildkaninchen n, europäisches Kaninchen n, Ka(r)nikel n5. FRA lapin m (commun, des bois, ordinaire, vulgaire), lièvre m lapinVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Oryctolagus cuniculus
-
14 Pentalagus furnessi
1. LAT Pentalagus furnessi Stone2. RUS лазающий [японский древесный] заяц m3. ENG Ryukyu [Liukiu] rabbit4. DEU Riu-Kiu-Kaninchen n5. FRA lapin m de RyukyuVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Pentalagus furnessi
-
15 Sylvilagus
1. LAT Sylvilagus Gray2. RUS американские (жесткошёрстые) кролики pl3. ENG cottontail rabbits, cottontails4. DEU Baumwollschwanz-Kaninchen pl5. FRA lapins pl américains -
16 Macrotis
ENG rabbit bandicootsNLD langoorbuideldassen [geslacht]GER Kaninchen-Nasenbeutler, OhrenbeuteldachseFRA bandicoots-lapins -
17 Macrotis lagotis
ENG rabbit bandicootNLD grote langoorbuideldasGER großer Kaninchen-Nasenbeutler -
18 Macrotis leucura
ENG white-tailed rabbit bandicootNLD kleine langoorbuideldasGER kleiner Kaninchen-Nasenbeutler -
19 Nesolagus netscheri
ENG Sumatran hareNLD Sumatraans konijnGER Sumatra-KaninchenFRA lapin du Sumatra -
20 Pentalagus furnessi
ENG Ryukyu rabbitNLD Rioe-Kioe-konijnGER Riu-Kiu-KaninchenFRA lapin de Ryukyu
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Kaninchen — are a Dutch hardcore band, formed in the fall of 2004 in The Hague. They are known for their extravert stage acts (especially by frontman László Huszár), wacky lyrics and innovative songs ranging from hardcore punk to metalcore. HistoryFormed by… … Wikipedia
Kaninchen — Kaninchen: Der Name des Hasentieres ist eine Verkleinerungsbildung zu Kanin »Kaninchen; Kaninchenfell«, das seinerseits über gleichbed. mnd. kanīn auf afrz. conin »Kaninchen« zurückgeht. Das afrz. Wort (im Frz. gilt dafür lapin) ist mit… … Das Herkunftswörterbuch
Kaninchen — Kaninchen … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Kaninchen — Kaninchen, das bekannte Hausthier aus der Gattung Hase, mit dünnharigen Ohren, graugelblich, weiß und gefleckt, dem Hafen sehr ähnlich, furchtsam wie dieser, aber nicht so schnell im Laufe und meist in Erdhöhlen lebend. Die Kaninchen vermehren… … Damen Conversations Lexikon
Kaninchen — Sn std. (16. Jh.) Entlehnung. Diminutivum zu d. Kanin, dieses aus afrz. conin, aus l. cunīculus m. Andere Entlehnungsformen sind Karnickel und Könighase. Ebenso nndl. konijn(tje), nschw. kanin, nnorw. kanin, nisl. kanína. Das lateinische Wort… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Kaninchen — (Lampert, Kuhlhase, Lepus cunicŭlus L., hierzu Tafel »Kaninchen«), Nagetier aus der Familie der Hafen (Fig. 1 der Tafel), ist kleiner (36–42 cm lang, 2–3 kg schwer) und schlanker als der Hase, mit kürzerm Kopf, kürzern Ohren und kürzern… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Kaninchen — [Aufbauwortschatz (Rating 1500 3200)] Bsp.: • Der Junge gab seinen Kaninchen (ein paar) Karotten … Deutsch Wörterbuch
Kaninchen — (Lepus cuniculus L.), Art aus der Gattung Hase, halb so groß als der Gemeine Hase; furchtsam, lebt in Erdhöhlen, wirst viermal, in warmen Gegenden sogar 7–8mal des Jahres 4–6 Junge; Fleisch weiß, süßlich Varietäten: a) Wildes K. (L. cun. ferus),… … Pierer's Universal-Lexikon
Kaninchen — Kaninchen, s. Hasen … Kleines Konversations-Lexikon
Kaninchen — (Lepus caniculus), ein Nagethier, zur Gattung Hase gehörig; kleiner als der gemeine Hase, mit kürzern Ohren u. ohne schwarze Ohrspitze, in der Farbe jenem ähnlich. Es stammt aus Spanien, ist aber jetzt über ganz Europa verbreitet, lebt gesellig… … Herders Conversations-Lexikon
Kaninchen — Das Wildkaninchen ist eine der als Kaninchen bezeichneten Arten Als Kaninchen bezeichnet man mehrere Gattungen und Arten aus der Familie der Hasen (Leporidae). Die Kaninchen sind allerdings keine systematische Gruppe (Taxon), denn es werden neben … Deutsch Wikipedia