Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

(intercourse)

  • 1 commercium (conm-)

        commercium (conm-) ī, n    [com- + merx], commercial intercourse, trade, traffic, commerce: mare et lingua commercia prohibebant, S.: portūs per commercia cogniti, Ta.: legati prohibiti commercio, L. — The right to trade, mercantile intercourse, privilege of traffic: commercium in eo agro nemini est: Latinis populis commercia inter se ademerunt, L.—Intercourse, communication, corres pondence: plebis, with the commonalty, L.—Fig., correspondence, communion, fellowship: cum Musis: cum virtute: sermonis, L.: loquendi audiendique, Ta.: belli commercia, treaties, V.

    Latin-English dictionary > commercium (conm-)

  • 2 commercium

    com-mercĭum ( con-m-; ante-class.; sometimes ‡ commircĭum; cf. Vel. Long. p. 2236 P.), ii, n. [merx].
    I.
    Commercial intercourse, trade, traffic, commerce:

    mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,

    Sall. J. 18, 5; Plin. 33, 1, 3, § 7; Plin. Pan. 29; Tac. Agr. 24; Liv. 4, 52, 6:

    salis,

    id. 45, 29, 13:

    commercium hominum in locum aliquem mutui usus contrahunt,

    id. 38, 18, 12:

    neque Thraces commercio faciles erunt,

    id. 40, 58, 1:

    jus commercii,

    Dig. 49, 5, 6.—
    B.
    Meton.
    1.
    The right to trade as merchants, a mercantile right:

    commercium in eo agro nemini est,

    Cic. Verr. 2, 3, 40, § 93; cf. id. ib. 2, 2, 50, §

    124: L. Crasso commercium istarum rerum cum Graecis hominibus non fuisse,

    id. ib. 2, 4, 59, §

    133: ceteris Latinis populis conubia commerciaque et concilia inter se ademerunt,

    Liv. 8, 14, 10; 43, 5, 9; cf. Dig. 41, 1, 62; 30, 1, 39; 45, 1, 34.—
    * 2.
    An article of traffic, merchandise, wares:

    commercia militaria,

    Plin. 35, 13, 47, § 168; for provisions, id. 26, 4, 9, § 18; cf. Front. 2, 5, 14.—
    3.
    A place of trade, market - place:

    commercia et litora peragrare,

    Plin. 37, 3, 11, § 45; Claud. in Eutr. 1, 58.—
    II.
    In gen., intercourse, communication, correspondence, fellowship; lit. and trop.:

    quid tibi mecum est commerci, senex?

    Plaut. Aul. 4, 4, 4; id. Bacch. 1, 2, 9; id. Stich. 4, 1, 15:

    mihi cum vostris legibus Nihil est commerci,

    I have nothing to do with your laws, id. Rud. 3, 4, 20:

    commercium habere cum Musis,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    commercium habere cum virtute,

    id. Sen. 12, 42:

    dandi et excipiendi beneficii,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3:

    agrorum aedificiorumque inter se,

    Liv. 45, 29, 10:

    plebis,

    with them, id. 5, 3, 8; 41, 24, 16:

    linguae,

    Ov. Tr. 5, 10, 35; Liv. 1, 18, 3; 9, 36, 6; 25, 33, 3:

    sermonis,

    id. 5, 15, 5; cf.:

    loquendi audiendique,

    Tac. Agr. 2 fin.:

    commercia epistularum,

    Vell. 2, 65, 1:

    hoc inter nos epistularum commercium frequentare,

    Sen. Ep. 38, 1:

    communium studiorum,

    Suet. Claud. 42:

    sortis humanae,

    Tac. A. 6, 19:

    belli,

    stipulation, treaty, id. ib. 14, 33:

    belli tollere,

    Verg. A. 10, 532; so,

    belli dirimere,

    Tac. H. 3, 81.— Plur.:

    est deus in nobis, et sunt commercia caeli,

    Ov. A. A. 3, 549.—
    B.
    Esp., forbidden intercourse, illicit commerce:

    libidinis,

    Val. Max. 8, 2, 2:

    stupri,

    Suet. Calig. 36.— Absol.:

    cum eā mihi fuit commercium,

    Plaut. Truc. 1, 1, 77.—
    2.
    In law, = collusio, Cod. Th. 3, 11, 4; cf. ib. 11, 4, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > commercium

  • 3 commircium

    com-mercĭum ( con-m-; ante-class.; sometimes ‡ commircĭum; cf. Vel. Long. p. 2236 P.), ii, n. [merx].
    I.
    Commercial intercourse, trade, traffic, commerce:

    mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,

    Sall. J. 18, 5; Plin. 33, 1, 3, § 7; Plin. Pan. 29; Tac. Agr. 24; Liv. 4, 52, 6:

    salis,

    id. 45, 29, 13:

    commercium hominum in locum aliquem mutui usus contrahunt,

    id. 38, 18, 12:

    neque Thraces commercio faciles erunt,

    id. 40, 58, 1:

    jus commercii,

    Dig. 49, 5, 6.—
    B.
    Meton.
    1.
    The right to trade as merchants, a mercantile right:

    commercium in eo agro nemini est,

    Cic. Verr. 2, 3, 40, § 93; cf. id. ib. 2, 2, 50, §

    124: L. Crasso commercium istarum rerum cum Graecis hominibus non fuisse,

    id. ib. 2, 4, 59, §

    133: ceteris Latinis populis conubia commerciaque et concilia inter se ademerunt,

    Liv. 8, 14, 10; 43, 5, 9; cf. Dig. 41, 1, 62; 30, 1, 39; 45, 1, 34.—
    * 2.
    An article of traffic, merchandise, wares:

    commercia militaria,

    Plin. 35, 13, 47, § 168; for provisions, id. 26, 4, 9, § 18; cf. Front. 2, 5, 14.—
    3.
    A place of trade, market - place:

    commercia et litora peragrare,

    Plin. 37, 3, 11, § 45; Claud. in Eutr. 1, 58.—
    II.
    In gen., intercourse, communication, correspondence, fellowship; lit. and trop.:

    quid tibi mecum est commerci, senex?

    Plaut. Aul. 4, 4, 4; id. Bacch. 1, 2, 9; id. Stich. 4, 1, 15:

    mihi cum vostris legibus Nihil est commerci,

    I have nothing to do with your laws, id. Rud. 3, 4, 20:

    commercium habere cum Musis,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    commercium habere cum virtute,

    id. Sen. 12, 42:

    dandi et excipiendi beneficii,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3:

    agrorum aedificiorumque inter se,

    Liv. 45, 29, 10:

    plebis,

    with them, id. 5, 3, 8; 41, 24, 16:

    linguae,

    Ov. Tr. 5, 10, 35; Liv. 1, 18, 3; 9, 36, 6; 25, 33, 3:

    sermonis,

    id. 5, 15, 5; cf.:

    loquendi audiendique,

    Tac. Agr. 2 fin.:

    commercia epistularum,

    Vell. 2, 65, 1:

    hoc inter nos epistularum commercium frequentare,

    Sen. Ep. 38, 1:

    communium studiorum,

    Suet. Claud. 42:

    sortis humanae,

    Tac. A. 6, 19:

    belli,

    stipulation, treaty, id. ib. 14, 33:

    belli tollere,

    Verg. A. 10, 532; so,

    belli dirimere,

    Tac. H. 3, 81.— Plur.:

    est deus in nobis, et sunt commercia caeli,

    Ov. A. A. 3, 549.—
    B.
    Esp., forbidden intercourse, illicit commerce:

    libidinis,

    Val. Max. 8, 2, 2:

    stupri,

    Suet. Calig. 36.— Absol.:

    cum eā mihi fuit commercium,

    Plaut. Truc. 1, 1, 77.—
    2.
    In law, = collusio, Cod. Th. 3, 11, 4; cf. ib. 11, 4, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > commircium

  • 4 conmercium

    com-mercĭum ( con-m-; ante-class.; sometimes ‡ commircĭum; cf. Vel. Long. p. 2236 P.), ii, n. [merx].
    I.
    Commercial intercourse, trade, traffic, commerce:

    mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,

    Sall. J. 18, 5; Plin. 33, 1, 3, § 7; Plin. Pan. 29; Tac. Agr. 24; Liv. 4, 52, 6:

    salis,

    id. 45, 29, 13:

    commercium hominum in locum aliquem mutui usus contrahunt,

    id. 38, 18, 12:

    neque Thraces commercio faciles erunt,

    id. 40, 58, 1:

    jus commercii,

    Dig. 49, 5, 6.—
    B.
    Meton.
    1.
    The right to trade as merchants, a mercantile right:

    commercium in eo agro nemini est,

    Cic. Verr. 2, 3, 40, § 93; cf. id. ib. 2, 2, 50, §

    124: L. Crasso commercium istarum rerum cum Graecis hominibus non fuisse,

    id. ib. 2, 4, 59, §

    133: ceteris Latinis populis conubia commerciaque et concilia inter se ademerunt,

    Liv. 8, 14, 10; 43, 5, 9; cf. Dig. 41, 1, 62; 30, 1, 39; 45, 1, 34.—
    * 2.
    An article of traffic, merchandise, wares:

    commercia militaria,

    Plin. 35, 13, 47, § 168; for provisions, id. 26, 4, 9, § 18; cf. Front. 2, 5, 14.—
    3.
    A place of trade, market - place:

    commercia et litora peragrare,

    Plin. 37, 3, 11, § 45; Claud. in Eutr. 1, 58.—
    II.
    In gen., intercourse, communication, correspondence, fellowship; lit. and trop.:

    quid tibi mecum est commerci, senex?

    Plaut. Aul. 4, 4, 4; id. Bacch. 1, 2, 9; id. Stich. 4, 1, 15:

    mihi cum vostris legibus Nihil est commerci,

    I have nothing to do with your laws, id. Rud. 3, 4, 20:

    commercium habere cum Musis,

    Cic. Tusc. 5, 23, 66:

    commercium habere cum virtute,

    id. Sen. 12, 42:

    dandi et excipiendi beneficii,

    Val. Max. 5, 3, ext. 3:

    agrorum aedificiorumque inter se,

    Liv. 45, 29, 10:

    plebis,

    with them, id. 5, 3, 8; 41, 24, 16:

    linguae,

    Ov. Tr. 5, 10, 35; Liv. 1, 18, 3; 9, 36, 6; 25, 33, 3:

    sermonis,

    id. 5, 15, 5; cf.:

    loquendi audiendique,

    Tac. Agr. 2 fin.:

    commercia epistularum,

    Vell. 2, 65, 1:

    hoc inter nos epistularum commercium frequentare,

    Sen. Ep. 38, 1:

    communium studiorum,

    Suet. Claud. 42:

    sortis humanae,

    Tac. A. 6, 19:

    belli,

    stipulation, treaty, id. ib. 14, 33:

    belli tollere,

    Verg. A. 10, 532; so,

    belli dirimere,

    Tac. H. 3, 81.— Plur.:

    est deus in nobis, et sunt commercia caeli,

    Ov. A. A. 3, 549.—
    B.
    Esp., forbidden intercourse, illicit commerce:

    libidinis,

    Val. Max. 8, 2, 2:

    stupri,

    Suet. Calig. 36.— Absol.:

    cum eā mihi fuit commercium,

    Plaut. Truc. 1, 1, 77.—
    2.
    In law, = collusio, Cod. Th. 3, 11, 4; cf. ib. 11, 4, 1 al.

    Lewis & Short latin dictionary > conmercium

  • 5 consuetudo

    consŭētūdo, ĭnis, f. [consuesco].
    I.
    A being accustomed, custom, habit, use, usage.
    A.
    In gen. (very freq. in all periods, esp. in prose):

    exercitatio ex quā consuetudo gignitur,

    Cic. de Or. 2, 87, 358:

    dicunt... consuetudine quasi alteram naturam effici,

    id. Fin. 5, 25, 74:

    ad parentium consuetudinem moremque deducimur,

    id. Off. 1, 32, 118; id. Mil. 1, 1; id. Clu. 38, 96:

    majorum,

    id. Div. in Caecil. 21, 67; cf. id. ib. 2, 5:

    Siculorum ceterorumque Graecorum,

    id. Verr. 2, 2, 52, § 129; id. de Or. 2, 3, 13; Caes. B. G. 1, 45; cf. id. ib. 1, 43:

    eorum dierum,

    id. ib. 2, 17:

    non est meae consuetudinis rationem reddere, etc.,

    Cic. Rab. Perd. 1, 1: con [p. 441] suetudo mea fert, id. Caecin. 29, 85:

    consuetudinem tenere, etc.,

    id. Phil. 1, 11, 27:

    haec ad nostram consuetudinem sunt levia,

    Nep. Epam. 2, 3:

    contra morem consuetudinemque civilem aliquid facere,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    quod apud Germanos ea consuetudo esset, ut, etc.,

    Caes. B. G. 1, 50; cf. with ut, id. ib. 4, 5:

    cottidianae vitae,

    Ter. Heaut. 2, 3, 42:

    virtutem ex consuetudine vitae sermonisque nostri interpretemur,

    Cic. Lael. 6, 21; cf.:

    vitae meae,

    id. Rab. Perd. 1, 2;

    and sermonis,

    id. Fat. 11, 24; Quint. 1, 6, 45:

    communis sensūs,

    Cic. de Or. 1, 3, 12:

    jam in proverbii consuetudinem venit,

    id. Off. 2, 15, 55:

    victūs,

    id. Att. 12, 26, 2; Caes. B. G. 1, 31:

    otii,

    Quint. 1, 3, 11 al.:

    peccandi,

    Cic. Verr. 2, 3, 76, § 176; Quint. 7, 2, 44:

    splendidior loquendi,

    Cic. Brut. 20, 78:

    loquendi,

    Quint. 1, 6, 43; 11, 1, 12:

    dicendi,

    Cic. Mur. 13, 29; Quint. 2, 4, 16:

    docendi,

    id. 2, 5, 2:

    vivendi,

    id. 1, 6, 45:

    immanis ac barbara hominum immolandorum,

    Cic. Font. 10, 21; cf.:

    classium certis diebus audiendarum,

    Quint. 10, 5, 21 al.:

    indocta,

    Cic. Or. 48, 161: mala, * Hor. S. 1, 3, 36:

    assidua,

    Quint. 1, 1, 13:

    longa,

    id. 2, 5, 2:

    vetus,

    id. 1, 6, 43:

    communis,

    id. 11, 1, 12; 12, 2, 19:

    vulgaris,

    id. 2, 13, 11; Cic. de Or. 1, 58, 248:

    bene facere jam ex consuetudine in naturam vortit,

    Sall. J. 85, 9:

    omnia quae in consuetudine probantur,

    generally, Cic. Ac. 2, 24, 75:

    negant umquam solam hanc alitem (aquilam) fulmine exanimatam. Ideo armigeram Jovis consuetudo judicavit,

    the general opinion, Plin. 10, 3, 4, § 15.—
    (β).
    With prepp., ex consuetudine, pro consuetudine, and absol. consuetudine, according to or from custom, by or from habit, in a usual or customary manner, etc.:

    Germani celeriter ex consuetudine suā phalange factā impetus gladiorum exceperunt,

    Caes. B. G. 1, 52; so with ex, Sall. J. 71, 4; 85, 9; Quint. 2, 5, 1; Suet. Ner. 42 al.:

    pro meā consuetudine,

    according to my custom, Cic. Arch. 12, 32:

    consuetudine suā Caesar sex legiones expeditas ducebat,

    Caes. B. G. 2, 19; 2, 32:

    consuetudine animus rursus te huc inducet,

    Plaut. Merc. 5, 4, 41:

    huc cum se consuetudine reclinaverunt,

    Caes. B. G. 6, 27 fin.; so id. ib. 7, 24, 2; Sall. J. 31, 25 al.—Less freq.: praeter consuetudinem, contrary to experience, unexpectedly (opp. praeter naturam), Cic. Div. 2, 28, 60:

    plures praeter consuetudinem armatos apparere,

    contrary to custom, Nep. Hann. 12, 4; cf.:

    contra consuetudinem,

    Cic. Off. 1, 41, 148:

    supra consuetudinem,

    Cels. 2, 2.—
    B.
    Esp.
    1.
    Customary right, usage as a common law:

    (jus) constat ex his partibus: naturā, lege, consuetudine, judicato... consuetudine jus est id, quod sine lege aeque ac si legitimum sit, usitatum est,

    Auct. Her. 2, 13, 19; Cic. Inv. 2, 54, 162:

    consuetudine jus esse putatur id, quod voluntate omnium sine lege vetustas comprobavit,

    id. ib. 2, 22, 67; Varr. ap. Serv. ad Verg. A. 7, 601; Cic. Caecin. 8, 23; id. Div. in Caecil. 2, 5; Dig. 1, 3, 32.—
    2.
    In gram. (instead of consuetudo loquendi; cf. supra), a usage or idiom of language, Varr. L. L. in 8th and 9th books on almost every page; Cic. Or. 47, 157; Quint. 1, 6, 3; 1, 6, 16; 2, 5, 2.—Hence,
    3.
    In Col. for language in gen.:

    consuetudini Latinae oeconomicum Xenophontis tradere,

    Col. 12, praef. §

    7: nostra (opp. Graeca),

    id. 6, 17, 7.—
    II.
    Social intercourse, companionship, familiarity, conversation (freq. and class; in an honorable sense most freq. in Cic.).
    A.
    In gen.:

    (Deiotarus) cum hominibus nostris consuetudines, amicitias, res rationesque jungebat,

    Cic. Deiot. 9, 27; so in plur.:

    victūs cum multis,

    id. Mil. 8, 21; and in sing.:

    victūs,

    id. Or. 10, 33:

    domesticus usus et consuetudo est alicui cum aliquo,

    id. Rosc. Am. 6, 15; cf. id. Fam. 13, 23, 1:

    consuetudine conjuncti inter nos sumus,

    id. Att. 1, 16, 11:

    consuetudine ac familiaritate,

    id. Quint. 3, 12;

    so with familiaritas,

    id. Fam. 10, 3, 1:

    dare se in consuetudinem,

    id. Pis. 28, 68:

    insinuare in alicujus consuetudinem,

    id. Fam. 4, 13, 6; cf.:

    immergere se in consuetudinem alicujus,

    id. Clu. 13, 36:

    epistularum,

    epistolary correspondence, id. Fam. 4, 13, 1:

    nutrimentorum,

    community, Suet. Calig. 9.—
    B.
    In partic., intercourse in love, in an honorable, and more freq. in a dishonorable sense, a love affair, an amour, love intrique, illicit intercourse, Ter. And. 3, 3, 28; id. Hec. 3, 3, 44; Suet. Tib. 7; id. Ner. 35; Ter. And. 1, 1, 83; 1, 5, 44; 2, 6, 8; Liv. 39, 9, 6 and 7; Quint. 5, 11, 34; Suet. Tit. 10 al.—

    So also freq.: consuetudo stupri,

    Sall. C. 23, 3; Suet. Calig. 24; id. Oth. 2; Curt. 4, 10, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > consuetudo

  • 6 coetus

        coetus ūs, m    [for coitus], a coming together: amnium, Cu.—An assemblage, crowd, company: in omni coetu concilioque: sollemnes ludorum: nocturni, L.: socios in coetum Advocat, V.: coetu soluto, O.: coetibus alqd sancire, Ta.: divinus animorum.—Esp., a festival, feast: coetum celebrate faventes, V.
    * * *
    meeting, encounter, (political or illegal) assembly; union; band, gang, crowd; social intercourse (w/hominium), society, company; sexual intercourse

    Latin-English dictionary > coetus

  • 7 cōnsuētūdō

        cōnsuētūdō inis, f    [consuetus], a custom, habit, use, usage, way, practice, familiarity, experience, tradition, precedent: exercitatio ex quā consuetudo gignitur: consuetudine quasi alteram naturam effici: a maioribus tradita, the traditions: populi R. hanc esse consuetudinem, ut, etc., Cs.: itineris, way of marching, Cs.: non est meae consuetudinis rationem reddere: maior tumultus, quam populi R. fert consuetudo, Cs.: consuetudinem tenere: cottidianae vitae, T.: vitae sermonisque nostri, daily life and speech: communis sensūs: in proverbii consuetudinem venit, a familiar proverb: in consuetudinem licentiae venire, become used to, Cs.: Gallica, way of life, Cs.: sortium, way of casting, Ta.: mala, H.: (linguā) longinquā consuetudine uti, long familiarity, Cs.: bene facere iam ex consuetudine in naturam vortit, by practice, S.: in consuetudine probari, generally: ex consuetudine, as usual, S.: pro meā consuetudine, according to my custom: consuetudine suā civitatem servare, character, Cs.: consuetudine pro nihilo habere, familiarity, S.: praeter consuetudinem, unexpectedly: in castris praeter consuetudinem tumultuari, unusual disorder, Cs. —Customary right, common law, usage: vetus maiorum: consuetudine ius esse putatur id, etc.: ut est consuetudo. — In gram., a usage, idiom, form of speech: verbum nostrae consuetudinis.—Social intercourse, companionship, familiarity, conversation: cum hominibus nostris consuetudines iungebat: victūs cum multis: dedit se in consuetudinem: consuetudine devinctus, T. — An amour, illicit love: parva, T.: hospitae, T.; cf. cum Fulviā stupri, S.
    * * *
    habit/custom/usage/way; normal/general/customary practice, tradition/convention; experience; empirical knowledge; sexual/illicit intercourse, intimacy, affair

    Latin-English dictionary > cōnsuētūdō

  • 8 conversātiō

        conversātiō ōnis, f    [converso], familiar intercourse, association (late): mortalium, Ta.
    * * *
    way/manner of life, conduct/behavior; monastic life; frequent resorting (place); familiar intercourse/intimacy (w/person); acquaintance; (habitual) association; turning around; moving in place; constant practical experience; frequent use

    Latin-English dictionary > conversātiō

  • 9 convīctiō

        convīctiō ōnis, f    [com-+VIV-], companionship, intercourse, intimacy, C.— A companion: convictiones domesticae.
    * * *
    I
    demonstration, proof
    II
    companionship, intimacy; living with a person; social intercourse; companion

    Latin-English dictionary > convīctiō

  • 10 caetus

    meeting, encounter, (political or illegal) assembly; union; band, gang, crowd; social intercourse (w/hominium), society, company; sexual intercourse

    Latin-English dictionary > caetus

  • 11 commeio

    I
    commeiere, comminxi, comminctus V TRANS
    defile with urine, wet; soil, defile; have sexual intercourse (Adams)
    II
    commeiere, commixi, commictus V TRANS
    defile with urine, wet; soil, defile; have sexual intercourse (Adams)

    Latin-English dictionary > commeio

  • 12 coëō

        coëō īvī or iī, itus, īre    [com- + eo], to go together, come together, meet, assemble, collect: in Piraeo, T.: matronae ad Venturiam frequentes coëunt, L.: quo populus coibat, H.: certis diebus (ad concilium), Ta.: milia crabronum, O.: populi legationibus coëunt, by their representatives, Ta.— To come together in battle, meet, encounter: inter se, V.: agmina, Cu.: cetera turba coit, joins in the attack, O.—To come together, be united, gather, unite, combine: coëundi in unum spatium, L.: manus coit omnis in unum, V.: qui unā coierunt, Cs.: ut coëat par Iungaturque pari, H.: amnes in artius coëunt, Cu.: membra, O.: coit formidine sanguis, congeals, V.: digiti coëunt, grow together, O.: volnera coiere mea, have closed, Pr.: Inter se capita (arcūs), V.: ut placidis coëant immitia, H.: memini nobis verba coisse, to have been exchanged, Pr.—Fig., to unite, join together, assimilate, combine, agree, ally oneself, conspire: cum hoc: principes tum unā coierunt, Cs.: in foedera dextrae, V.—Of a marriage contract: taedae quoque iure coissent, O.: conubio, nuptiis, Cu.: cum captivā, Cu.: Hac gener atque socer coëant mercede suorum, i. e. in the marriage, V.—With societatem, to enter into partnership, make a compact, become an ally, associate, form a league: societatem laboris: cum Caesare societatem: cum Lacedaemoniis, N.: societatem sceleris: ad eam rem societas coitur.
    * * *
    coire, coivi(ii), coitus V
    fit together; have sexual intercourse; collect/gather (fluid); meet; rally; enter agreement; unite/assemble/conspire; come/go together; mend/knit (wound)

    Latin-English dictionary > coëō

  • 13 coitiō

        coitiō ōnis, f    [coëo], a coming together, meeting: prima, T.: absterrere singulos a coitionibus, L.—A conspiracy, plot, coalition: suspitio coitionis: coitiones tribunorum adversus inventutem, L.: coitionem facere.
    * * *
    meeting, encounter; assemblage; conspiracy, plot, coalition; partnership; combination; physical/chemical union of elements; (late) sexual intercourse

    Latin-English dictionary > coitiō

  • 14 coitus

        coitus ūs, m    [com- + 1 I-], sexual union, O.
    * * *
    meeting/encounter, gathering; conjunction (planets); meeting place; coalescence; union, sexual intercourse; fertilization; gathering/collection (fluid/pus)

    Latin-English dictionary > coitus

  • 15 commūnitās

        commūnitās ātis, f    [communis], community, society, fellowship, friendly intercourse: nulla cum deo homini: deorum et hominum: virtutes quae in communitate cernuntur. — Courtesy, condescension, affability, N.
    * * *
    I II
    partnership, joint possession/use/participation; fellowship; community, kinship

    Latin-English dictionary > commūnitās

  • 16 complexus

        complexus    P. of complector.
    * * *
    surrounding, encompassing, encircling; clasp, grasp, hold, embrace; inclusion; sexual intercourse (w/Venerius/femineus); hand-to-hand fighting; stranglehold

    Latin-English dictionary > complexus

  • 17 concubitus

        concubitus ūs, m    [CVB-], a lying together, concubinage: ferarum ritu, L., C., V., H., Tb.
    * * *
    lying together (sleeping/dining/sex); sexual intercourse, coitus; sexual act

    Latin-English dictionary > concubitus

  • 18 concumbō

        concumbō cubuī, cubitus, ere    [CVB-], to lie together, lie with, cohabit, T., C., O., Iu., Pr.
    * * *
    concumbere, concumbui, concumbitus V INTRANS
    lie with/together (w/DAT); (for sexual intercourse); cohabit

    Latin-English dictionary > concumbō

  • 19 congressiō

        congressiō ōnis, f    [com- + GRAD-], a meeting, interview, conference, association, society: nostra: congressione dignus: eum congressions prohibere: in congressionibus familiarum, in familiar circles: maris et feminae.
    * * *
    meeting, visit, interview; encounter; conflict, attack; sexual intercourse

    Latin-English dictionary > congressiō

  • 20 congressus

        congressus    P. of congredior.
    * * *
    meeting, interview; assembly/conference; encounter; engagement, clash; contest; union, combination, coming together; sexual/social intercourse; companionship

    Latin-English dictionary > congressus

См. также в других словарях:

  • intercourse — intercourse, commerce, traffic, dealings, communication, communion, conversation, converse, correspondence are comparable when meaning the connection established between persons or peoples through a medium that permits interchange (as of… …   New Dictionary of Synonyms

  • intercourse — [ ɛ̃tɛrkurs ] n. f. • 1839; mot angl. , de inter et course « cours » 1 ♦ Dr. mar. Droit réciproque d accès et de pratique de certains ports accordé mutuellement aux navires de deux nations. 2 ♦ Rare Ensemble des relations entre habitants de… …   Encyclopédie Universelle

  • Intercourse — In ter*course, n. [Formerly entercourse, OF. entrecours commerce, exchange, F. entrecours a reciprocal right on neighboring lands, L. intercursus a running between, fr. intercurrere to run between. See {Inter }, and {Course}.] 1. A commingling;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • intercourse — The use of this word as short for sexual intercourse (first recorded in 1798 but not common before the 20c) has made it difficult to use it in its general meaning ‘communication or dealings between individuals, nations, etc.’, and a claim such as …   Modern English usage

  • intercourse — or sexual intercourse [in′tər kôrs΄] n. 1. [ME entercours < OFr entrecours < L intercursus: see INTER & COURSE] 2. munication or dealings between or among people, countries, etc.; interchange of products, services, ideas, feelings, etc. 3.… …   English World dictionary

  • intercourse — [n1] sexual act carnal knowledge, coition, coitus, copulation, fornication, intimacy, love making, relations, sex, sexual relations; concept 375 intercourse [n2] communication; business exchange association, commerce, communion, connection,… …   New thesaurus

  • intercourse — ► NOUN 1) communication or dealings between people. 2) sexual intercourse. ORIGIN Latin intercursus, from intercurrere intervene …   English terms dictionary

  • intercourse — index business (commerce), commerce, communication (discourse), contact (association), dealings …   Law dictionary

  • intercourse — (n.) mid 15c., communication to and fro, from O.Fr. entrecours exchange, commerce, from L.L. intercursus a running between, intervention, from intercursus, pp. of intercurrere to run between, from L. inter between (see INTER (Cf. inter )) +… …   Etymology dictionary

  • intercourse — noun 1 sex ADJECTIVE ▪ sexual ▪ heterosexual, homosexual ▪ anal, vaginal ▪ consensual, non consensual …   Collocations dictionary

  • intercourse — n. 1) to have intercourse with 2) anal; heterosexual; oral; sexual intercourse 3) social intercourse 4) intercourse among, between; with * * * [ ɪntəkɔːs] between heterosexual oral sexual intercourse with anal …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»