-
1 dissolūtus
dissolūtus adj. with comp. and sup. [P. of dissolvo]. — Of discourse, disjointed, loose, disconnected, C.—In rhet., as subst n., asyndeton, C.— Fig., of character, lax, remiss, negligent, careless, dissolute, abandoned: neglegere... est dissoluti, etc.: in tantis rei p. periculis: omnium hominum dissolutissimus: liberalitas dissolutior: Graecorum consuetudo: mores, Ph.: luxu mens, Ta.* * *dissoluta, dissolutum ADJloose; lax; negligent, dissolute -
2 dijuncte
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
3 disjunctum
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
4 disjungo
dis-jungo or dījungo, xi, ctum, 3, v. a., to disjoin, disunite, separate, opp. to [p. 591] conjungo (freq. and class.).I.Lit.A.Esp., to unyoke draught cattle:B.asinum, bovem ab opere,
Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 2, 3, 1; Plin. 18, 27, 67, § 251:bovem opere,
Col. 6, 15, 2;and simply bovem,
id. 6, 14 fin.; Cic. Div. 2, 36 fin.; Hor. Ep. 1, 14, 28; Ov. M. 14, 648 al.—To wean sucklings:C.agnos a mamma,
Varr. R. R. 2, 1, 20; 2, 7, 12 al.—In gen., to divide, separate, part, remove.(α).With acc. only, Plaut. Mil. 4, 8, 18:(β).intervallo locorum et temporum dijuncti sumus,
Cic. Fam. 1, 7:quod (flumen) Jugurthae Bocchique regnum disjungebat,
Sall. J. 92, 5 et saep.—With ab:(γ).nisi (fons) munitione ac mole lapidum disjunctus esset a mari,
Cic. Verr. 2, 4, 53:qua in parte Cappadocia ab Armenia disjungitur,
Sall. H. Fragm. IV. 20 ed. Gerl. (ap. Non. 535, 17); Liv. 42, 59.—With simple abl.: Italis longe disjungimur oris, * Verg. A. 1, 252.—* (δ).With inter se, Lucr. 3, 803.—II.Trop., to separate, part, divide (esp. freq. in Cic.).(α).With acc. only (very rarely):(β).sin eos (oratorem et philosophum) disjungent, hoc erunt inferiores, etc.,
Cic. de Or. 3, 35 fin.; id. Rep. 2, 37.—With ab:A.ea res disiunxit illum ab illa,
Ter. Hec. 1, 2, 86; cf.:eos a colonis,
Cic. Sull. 21:populum a senatu,
id. Lael. 12, 41:Pompeium a Caesaris amicitia,
id. Phil. 2, 9 fin.:me ab orationibus,
id. Fam. 1, 9, 23 Orell. N. cr.:nos a corporibus (shortly before, sevocare, avocare, and secernere animum a corpore),
id. Tusc. 1, 31:pastionem a cultura,
Varr. R. R. 1, 2, 22; cf. ib. 1, 3:honesta a commodis (opp. commiscere),
Cic. N. D. 1, 7, 16:artem a scientia,
Quint. 2, 15, 2:veterem amicitiam sibi ab Romanis,
Liv. 42, 46, 6 et saep.—Hence, disjunctus, a, um, P. a., separate, distinct; distant, remote.—With ab or absol.Lit.:B.Aetolia procul a barbaris disjuncta gentibus,
Cic. Pis. 37, 91; cf.:in locis disjunctissimis maximeque diversis,
id. de Imp. Pomp. 4.—Trop.1.In gen., apart, different, remote.(α).With ab:(β).vita maxime disjuncta a cupiditate et cum officio conjuncta,
Cic. Rosc. Am. 14, 39:homines Graecos, longe a nostrorum hominum gravitate disjunctos,
id. Sest. 67, 141:mores Caelii longissime a tanti sceleris atrocitate disjuncti,
id. Cael. 22; cf. id. de Or. 1, 3 fin.; id. Pis. 1, 3; cf. in comp.:nihil est ab ea cogitatione dijunctius,
id. Ac. 2, 20 fin. et saep.—Absol.:2.neque disjuncti doctores, sed iidem erant vivendi praeceptores atque dicendi,
id. de Or. 3, 15, 57:ratio, quae similitudines transferat et disjuncta conjungat,
id. Fin. 2, 14, 45.—Esp., of discourse, disconnected, abrupt, disjointed:3.conjunctio, quae neque asperos habet concursus, neque disjunctos atque hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21; cf.of the orator himself: Brutum (oratorem) otiosum atque dijunctum,
Tac. Or. 18.—In dialectics, opposed:a.disjuncta conjungere,
Cic. Fin. 2, 14, 45: omne, quod ita disjunctum sit, quasi aut etiam, aut non, etc., i. e. logically opposed, disjunctive (i. q. disjunctio, II. A.), id. Ac. 2, 30, 97.—As subst.: disjunc-tum, i, n., that which is logically opposed: quod Graeci diezeugmenon axiôma, nos disjunctum dicimus, Gell. 16, 8, 12.— Adv.disjunctē ( dij-), separately, distinctly, disjunctively (opp. conjuncte), Fest. s. v. SACRAM VIAM, p. 292, 5 Müll.— Comp.:b.non satis quae disjunctius dicuntur, intellegis,
Cic. Phil. 2, 13, 32.— Sup., Amm. 20, 3, 11. —disjunctim ( dij-), opp. conjunctim, Gai. 2, 199; 205; Dig. 28, 7, 5; 35, 1, 49 al. -
5 inconexus
in-cōnexus ( inconn-), a, um, adj., not joined together, disconnected (late Lat.):II.res,
Aus. Edyll. ad Paul. 12.—Transf., gram. t. t., = asunartêtos, of metrical construction, loose, disjointed, said of verses in which various forms of rhythm succeed one another, Mar. Vict. de Metr. p. 2534 P.; p. 2550 P.
См. также в других словарях:
Disjointed — Dis*joint ed, a. Separated at the joints; disconnected; incoherent. {Dis*joint ed*ly}, adv. {Dis*joint ed*ness}, n. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
disjointed — I adjective aimless, confused, deranged, desultory, disarranged, disassociated, discerpted, discordant, disjunctive, disordered, disorderly, disorganized, erratic, in disarray, in disorder, incoherent, incompositus, incongruent, incongruous,… … Law dictionary
disjointed — 1640s, pp. adj. from disjoint (mid 15c.), from O.Fr. desjoindre, from L. disjungere, from dis (see DIS (Cf. dis )) + jungere (see JUGULAR (Cf. jugular)) … Etymology dictionary
disjointed — [adj] loose, disconnected aimless, confused, cool, discontinuous, disordered, displaced, disunited, divided, far out, fitful, fuzzy, inchoate, incoherent, incohesive, irrational, jumbled, muddled, out of it*, out to lunch*, rambling, separated,… … New thesaurus
disjointed — ► ADJECTIVE ▪ lacking a coherent sequence or connection. DERIVATIVES disjointedly adverb disjointedness noun … English terms dictionary
disjointed — [dis joint′id, dis′joint΄id] adj. 1. out of joint 2. dismembered 3. disconnected; without unity or coherence disjointedly adv. disjointedness n … English World dictionary
Disjointed — Disjoint Dis*joint , v. t. [imp. & p. p. {Disjointed}; p. pr. & vb. n. {Disjointing}.] 1. To separate the joints of; to separate, as parts united by joints; to put out of joint; to force out of its socket; to dislocate; as, to disjoint limbs; to… … The Collaborative International Dictionary of English
disjointed — dis|joint|ed [dısˈdʒɔıntıd] adj 1.) something, especially a speech or piece of writing, that is disjointed has parts that do not seem well connected or are not arranged well ▪ disjointed fragments of information 2.) a disjointed activity or… … Dictionary of contemporary English
disjointed — [[t]dɪsʤɔ͟ɪntɪd[/t]] 1) ADJ GRADED Disjointed words, thoughts, or ideas are not presented in a smooth or logical way and are therefore difficult to understand. Sally was used to hearing his complaints, usually in the form of disjointed, drunken… … English dictionary
disjointed — adjective Date: circa 1586 1. a. being thrown out of orderly function < a disjointed society > b. lacking coherence or orderly sequence < an incomplete and disjointed history > 2. separated at or as if at the j … New Collegiate Dictionary
disjointed — disjointedly, adv. disjointedness, n. /dis joyn tid/, adj. 1. having the joints or connections separated: a disjointed fowl. 2. disconnected; incoherent: a disjointed discourse. 3. Entomol. disjunct (def. 3). [1580 90; DISJOINT + ED2] Sy … Universalium