ὠκυπέτεια

См. также в других словарях:

• ωκυπέτεια — ἡ, Α βλ. ὠκυπέτης …   Dictionary of Greek

• ωκυπέτης — ὁ, θηλ. ὠκυπέτεια, Α αυτός που πετά ή, γενικά, που κινείται γρήγορα 2. μτφ. αυτός που έρχεται γρήγορα ή πρόωρα («ὠκυπέτᾳ μόρῳ», Σοφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ὠκύς «γρήγορος» + πέτης (< πέτομαι), πρβλ. ταχυ πέτης] …   Dictionary of Greek