-
1 υποχρεως
2, gen. ω1) обремененный долгами Arph.ὑ. τῶν πλουσίων Plut. — оказавшийся в долговой кабале у богачей;
ὑπόχρεων πεποιηκέναι τέν οὐσίαν Polyb. — обременить долгами (свое) имущество2) зависимый(τινι Polyb.)
ὑ. πρός τι Polyb. — зависимый в отношении чего-л.3) обязанныйὑ. χάριτος Plut. или τῇ χάριτί τινι Polyb. — обязанный благодарностью кому-л.
См. также в других словарях:
υπέρχρεως — ων, ΜΑ, και ὑπέρχρειος, ον, Μ βυθισμένος στα χρέη, καταχρεωμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ * + χρεως (< χρέος/ χρεῖος / χρέως), πρβλ. κατά χρεως, ὑπό χρεως] … Dictionary of Greek
εύχρεως — εὔχρεως, ων (Α) (ποιητ. τ.) ο εύχρηστος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + χρεως (< χρη), πρβλ. αξιό χρεως, υπό χρεως] … Dictionary of Greek
κατάχρεος — η, ο (Α κατάχρεος, ον και κατάχρεως, ων) αυτός που βαρύνεται από πολλά χρέη, αυτός που χρωστά πολλά, καταχρεωμένος, πηγμένος στα χρέη («πολλοὶ δὲ καὶ τῶν ἀπόρων καὶ καταχρέων ἄσμενοι τὴν μεταβολὴν προσεδέξαντο», Διόδ.) αρχ. 1. (το ουδ. πληθ. ως… … Dictionary of Greek
χρέος — ους, το, ΝΜΑ, και επικ. τ. χρεῑος και χρῆος και αττ. τ. χρέως και βοιωτ. τ. χρίος και αρκαδ. τ. πληθ. χρήατα και κρητ. τ. πληθ. χρήϊα, τὰ, Α κάθε οφειλή σε χρήμα, σε είδος ή σε υπηρεσία νεοελλ. 1. (νομ.) η παροχή, στο πλαίσιο μιας ενοχικής σχέσης … Dictionary of Greek