-
1 ὑπερηφανέων
ὑπερηφανέων, οντος: part. as adj., exulting over, arrogant, Il. 11.694†.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ὑπερηφανέων
-
2 ὑπερήφανος
A overweening, arrogant, Hes.Th. 149, Pi., B. ll. cc., A.Pr. 405 (lyr.), Isoc.12.196, D.4.9, Phld.Vit.p.10 J., etc.;Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται LXX Pr.3.34
;ὑβρισταὶ καὶ ὑ. Arist.Rh. 1390b33
; -ώτεροι.. καὶ ἀλογιστότεροι ib. 1391a33;οἰκίαι -ώτεραι D.13.30
. Adv., - νως ἔχειν bear oneself proudly, Pl.R. 399b, Tht. 175b; ὑ. ζῶντες living sumptuously, prodigally, Isoc.4.152, Pl.Lg. 691a;ὀψωνεῖν.. οὐχὶ μετρίως.., ἀλλ' ὑ. Diph.32.20
; of a dish,ὑ. ὄζειν Alex.261.6
(but also, insolently, brutally, μαστιγοῦν τινα prob. in PCair.Zen.80.4 (iii B. C.)).—This sense appears in Hom. in the part. ὑπερηφανέων (q. v.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπερήφανος
См. также в других словарях:
υπερηφανώ — έω, Α [ὑπερήφανος] (επικ. τ.) 1. φέρομαι με αλαζονεία, με υπεροψία 2. εξυψώνω τον εαυτό μου, επαίρομαι 3. αποφεύγω να πράξω κάτι λόγω τής καταφρόνησης που νιώθω γι αυτό 4. (στον Όμ. μόνον στον ασυναίρ. τ. μτχ. αρσ. ενεργ. ενεστ.) ὑπερηφανέων… … Dictionary of Greek
