ὄστεον

(σάρκες τε καὴ ὀστέα Hom.; ὀστᾶ καὴ νεῦρα Plat.)

(Φινίσσης νεὼς κόρυμβα Aesch.; ὀστέον ἀποθραυσθέν Plut.)

(τὰς ἐπάλξεις Thuc.)

(μέτωπον ἐς ὀστέον Theocr.)

(τέν ἐπιπολῆς γῆν Polyb.)

(τοὺς πολεμίους Polyb.)

(γράψαι τι Hom.)

(ὀστέον ἀπαράξαι Hom.)

(ἄ. τῆς ἐσόδου Her.; ἄ. ἐτῶν εἴκοσι Arst.; ἄ. τῆς τήμερον ἡμέρας Dem.; ἄ. δεῦρο Plut.)

ἄ. οὗ ὅδε ὅ λόγος ἐγράψετο Xen. — пока писалось это сочинение;

(ὀστέον ἄχρις τινί Hom.)

(ἐν πίνακί τι Hom.; διαγράμματα Arst.; εἰς στήλην χαλκῆν τι Dem.)

(τι ἐς διφθέρας Her.; γράμματα ἐν φλοιῷ γεγράψεται Theocr.; νόμοι γεγραμμένοι Arst.)

(τινὴ ὡς … Thuc. и εἴς τινα Luc.)

(νόμον Xen.; γνώμην Xen., Plut.)

(ποιεῖν τι Xen.)

(περί Xen. и ὑπέρ τινος Polyb.)

(τινά τινα Plat.)

γραφείς Dem. — будучи предан суду;

(τινά Her.; εἰκόνας Plat.)

(ἀνδριάντας Plat.)

(ξύλον Arst.; κάλαμος διασχισθείς Theocr.; τοξεύμασι τὸ ὀστέον διεσχίσθην Plut.)

(τὸ ἱμάτιον Plat.; τριχθὰ διέσχισεν ἲς ἀνέμοιο Hom.)

διασχισθέντες τρίβῳ Xen. — разделенные тропинкой, т.е. идущие разными дорогами, оторвавшиеся друг от друга

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(τινα, μετά или ἔς τινα Hom.; Ὄλυμπον и ἐς Ὄλυμπον, νῆας и ἐπὴ νῆας, κατὰ λειμῶνα, ποτὴ и ὑπὸ πτόλιν, προτὴ ἄστυ Hom.; γαῖαν Pind.; ἄλσος Aesch., Eur.)

(ποσὴν οὖδας Hom.)

(θεὸν θυέεσσιν Theocr.)

(ἐς χεῖράς τινος Hom.)

(μετὰ κλέος Ἀχαιῶν Hom.)

(φρένας, τινὰ θυμόν или κραδίην Hom.)

δικάζειν ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν Her. — решать, кому следует жениться на ней (наследнице отцовского имущества);

(δι΄ Ὠκεανοῖο, θάλασσαν Hom.; διὰ πόρον Aesch.; ὕδωρ Hes.; πέλαγος Αἰγαῖον Soph.)

(διὰ στέρνοιο HH.; διὰ Κυανέας ἀκτάς, πόλεις, δόμους, Δελφούς Eur.; ποτὴ Φᾶσιν Pind.)

(δωμάτων ἔξω Soph.; τέν ἡβητικέν ἡλικίαν Xen.)

π. κατὰ δειρῆς HH. — пропускать сквозь горло, т.е. глотать, есть

(ὅρκων μηδέν Aesch.)

περᾷς γάρ, περᾷς Soph. — ты заходишь слишком далеко, т.е. не знаешь меры

(τινα Λῆμνον и ἐς Λῆμνον, πρὸς δώματα, ἐπὴ νήσων, κατ΄ ἀλλοθρόους ἀνθρώπους Hom.)

τὸ π. τοῦ σκέλους Arst. = πούς