-
21 γόνος
γόνος, ὁ, Nebenform von γονή, Wurzel ΓΕΝ, von Hom. an in mehreren Abstufungen der Bedeutung, vgl. Apollon. Lex. Homer. p. 55, 16: 1) Geburt, Abstammung, Odyss. 1, 216. 11, 234. 19, 166; Stamm, Her. 7, 2; ἄῤῥην 6, 135. – 2) das Erzeugte, Nachkommenschaft; ein Kind, Iliad. 6, 191. 5, 635. 13, 449 Odyss. 2, 274; mehrere Kinder, Iliad. 20, 409 οὕνεκά οἱ μετὰ παισὶ (v. l. πᾶσι) νεώτατος ἔσκε γόνοιο, wo sich aber γόνοιο auch als Homerischer genit. fassen läßt, νεώτατος γόνοιο = der Jüngste in Bezug auf die Geburt, das Lebensalter; Her. 7, 2 πρεσβύτατος παντὸς τοῦ γόνου; ἄπαις ἔρσενος γόνου 1, 109; vgl. Hes. Th. 919; Aesch. Ch. 252, u. sonst bei Tragg., auch Pind.; ἡ γόνος Eur. I. A. 894. – Auch = Junge, von Thieren; Od. 12, 130 ἑπτὰ βοῶν ἀγέλαι, τόσα δ' οἰῶν πώεα καλά, πεντήκοντα δ' ἕκαστα. γόνος δ' οὐ γίγνεται αὐτῶν, οὐδέ ποτε φϑινύϑουσι, wo sich aber γόνος auch als Abstractum auffassen läßt, = Zeugung, Geburt; wie denn überhaupt die Abschattungen der Bedeutung bei Hom. wenigstens gewiß nicht strenge geschieden sind. Oefter von Thieren bei Arist. H. A.; von Fischen, Archestr. Ath. VII, 285 b; ἀμπέλου Anacr. – 3) Erzeugung, Aesch. Suppl. 163; Tim. Locr. 100 a; γόνῳ πατὴρ ὤν Is. 2, 18; ὁ γόνῳ γεγονώς, leiblicher Sohn, als Erkl. von γνήσιος, Dem. 44, 49. – 4) der männliche Saame, Arist.; Hippocr., der es auch für Zeugungsglied braucht. Vgl. auch γουνός.
-
22 κίστος
κίστος, ὁ, ein strauchartiges Gewächs mit rosenfarbener Blüthe, κίστος ἄῤῥην, u. mit weißer Blüthe, κίστος ϑῆλυς, Diosc.; auch κίσϑος, s. oben.
-
23 θῆλυς
θῆλυς, εια, υ (ΘΑ, nach Plat. Crat. 414 a ἀπὸ τῆς ϑηλῆς, eigtl. säugend); einen gen. ϑήλυδος aus Soph. s. B. A. 1381; ϑῆλυς steht bei Dichtern oft als fem., wie Ἥρη, ϑῆλυς ἔουσα Il. 19, 97; γυνὴ ϑῆλυς οὖσα Soph. Tr. 1051; so ὄϊς Il. 10, 215; ϑήλεας ἵππους 5, 269; ϑῆλυς σπορά Eur. Hec. 651; φύσις, χάρις, Leont. Schol. 7. 8 ( Plan. 286. 287); ion. fem. ϑήλεα, Her. 3, 86. 109; – weiblich; – al als Bezeichnung des Geschlechtes, im Ggstz zum männlichen, ἄῤῥην, von Hom. an überall; von Göttern, ϑήλεια ϑεός Il. 8, 7, wie Her. 2, 35; von Menschen, Aesch. Ag. 1704 u. sonst, z. B. ἄπαις ϑήλεος γόνο υ, ohne weibliche Kinder, Her. 3, 66; von Thieren, ϑήλεια ἔλαφος Pind. Ol. 3, 30; ἵπποι Od. 4, 635, wie Plat. Hipp. mai. 288 b; ὄρνις Soph. frg. 424. Bei Arist. H. A. oft ὁ ϑῆλυς ὀρεύς u. ä.; – ϑήλεια allein für Frau, Eur. Andr. 181; bei Thieren ἡ ϑήλεια, das Weibchen, Xen. Mem. 2, 1, 4; τὸ ϑῆλυ γένος, das Weibergeschlecht, Eur. Hec. 885, wie in Prosa τὸ ϑ ῆλυ dem τὸ ἄῤῥεν oft entgegengesetzt wird. Bei den Gramm. bezeichnet es das genus femininum; schon Ar. Nubb. 672 ὀνόματα ϑήλεα. – b) was von Weibern kommt, ἀϋτή, Weiberstimme, Od. 6, 122. –, c) zart, schwach, weibisch; Soph. Trach. 1064, vgl. 1051; φρήν Aesch. Ch. 303; Ar. Lys. 708; Φοίβου παρειαί Callim. Ap. 37; Sp., wie ἠϑος M. Anton. 4, 28. – d) befruchtend, erquickend; δῆλυς ἐερση Od. 5, 467; Hes. Sc. 395, womit vielleicht ϑήλεια νύξ Soph. frg. 887 (VLL. ἡ ὕπομβρος καὶ ποιοῠσα ϑάλλειν) zu vergleichen. – Compar. ϑηλύτερος; bei Hom. u. Hes. ϑηλύτεραι γυναῖκες, ϑεαί, z. B. Il. 8, 520 Od. 8, 324 (vgl. ϑηλείαις γυναιξί Eur. Or. 1205, ϑήλειαι κόραι Plat. Legg. VI, 764 d); ihnen nachgebildet oft in der Anth.; auch allein ϑηλυτέρα, ohne subst., Cyr. 3 (VII, 557) Paul. Sil. 14. 41 (V, 290 VI, 71); fast gleich, dem Positiv, doch auf das schwächere, zartere Geschlecht hindeutend. – Δίαιτα ϑηλυτέρα ἢ κατ' ἄνδρα Plut. Mar. 54, weichlicher. – Den superl.
-
24 ἄρσην
-
25 ἐπι-πηδάω
ἐπι-πηδάω, hinausspringen, ὁ ἄῤῥην ἐπιπηδῶν ὀχεύει τἡν ϑήλειαν Arist. H. A. 5, 2 u. öfter; – darauf zuspringen, anfallen, ἵν' ἀγρίως αὐτοῖς ἐπιπηδᾷς Ar. Vesp. 705; τῷ ἐρωμένῳ Plat. Phaedr. 254 a; fut. med., ἡμῖν ἐπιπηδήσονται οἱ ἄνδρες Lys. 216 a; Sp.; übertr., λόγῳ Plut. garrul. 20.
-
26 ἔρσην
-
27 ἔῤῥαος
-
28 αρρεν
-
29 επαναβαινω
1) всходить, подниматься(ἐπὴ τοὺς πύργους Xen.)
2) садиться на коняἐπαναβεβηκότες Her. — сидящие верхом
3) возводить, повышать4) ( о небесных светилах) восходить(τὸ ἐ. τοῦ τοῦ Ἑρμοῦ ἀστέρος Arst.)
5) ( о животных) покрывать(ὅ ἄρρην ἐπαναβαίνων ὀχεύει Arst.)
6) филос. (о познании) восходить(ἐπὴ τὰ ἀνωτέρω τῶν ὄντων Arst.)
τὸ ἐπαναβεβηκὸς γένος Sext. — высший род, т.е. наивысшее понятие7) идти, продвигаться в глубь страны(ἀπὸ θαλάσσης Thuc.)
-
30 ιππος
Iὅ1) (тж. ἄρσην ἵ. Hom. и ἄρρην ἵ. Arst.) конь, лошадь, жеребецτὼ ἵππω Hom. — пара лошадей, парная запряжка;
ἵπποι ἀθληταί Lys. — беговые лошади;2) pl. конная запряжка, запряженная колесница, повозка(ἵππων ἐπιβαίνειν, καθ΄ ἵππω ἅλλεσθαι, ἐξ ἵππων βαίνειν Hom.)
ἁλὸς ἵπποι Hom. = νῆες;ἵππον πιαίνει μάλιστα ὅ τοῦ δεσπότου ὀφθαλμός погов. Arst. — больше всего утучняет коня хозяйский глаз;ἐς πεδίον τὸν ἵππον (sc. ἀφιέναι) погов. Luc. — пускать лошадь в поле, т.е. водить за нос, морочить;ὅ δούρειος ἵ. Arst. — деревянный, т.е. троянский конь3) дыба ( орудие пытки)(κιγκλίδες καὴ ἵπποι Plut.)
IIὅ (только pl.) всадникἵπποι τε καὴ ἀνέρες Hom. — конница и пехотаἥ1) (тж. θήλεια ἵ. Hom., Her., Arst.) кобылица Hom. etc.2) бран. распутная женщина Arst.IVἥ (только sing., собир.) конницаἵ. χιλίη Her. — тысячный отряд конницы;
ἵ. διακοσία Thuc. — конный отряд в 200 человек;ἵ. μυρία Aesch., Her. 10000 — человек конницы -
31 arsēn
arsēn, ĕnis, m. (acc. ĕna) Plin. mâle (surnom de la mandragore). - [gr]gr. ἄρσην (ἄρρην), ην, εν, ενος: mâle; viril. -
32 пол
I.(нижний настил в помещении, по которому ходят) το δάπεδο, το πάτωμαмозаичный - μωσαϊκό -, ψηφιδωτό -паркетный - το παρκέτο (ξεν.), το πάτωμα παρκέплиточный - από πλάκες/πλακάκιαII.биол. το φύλοмужской - αρσενικό -, ο άρρηνРусско-греческий словарь научных и технических терминов > пол
-
33 самец
ο αρσενικός, ο άρρην.Русско-греческий словарь научных и технических терминов > самец
-
34 мужскби
мужск||би́прил ἀνδρικός, ἄρρην, ἀρσενικός:\мужскби пол τό ἀνδρικό φΰλον \мужскби костюм τό ἀνδρικό κοστούμι· \мужскбиое общество ἄντρες· \мужскби род грам. τό ἀρσε-νικόν γένος. -
35 самец
самецм ὁ ἀρσενικός, ὁ ἄρρην. -
36 arsen
arsēn, senis, Akk. sena, m. (ἄρσην, altatt. = ἄῤῥην), der männliche, als Beiname von mandragoras, Plin. 25, 148. -
37 verres
1. verrēs, is, m. (aus *versēs; altind. vša-ḥ, Stier, v
šan-, Männchen, griech. ἄρρην, ἄρσην), das männliche Schwein, der Eber, Scriptt. r.r. u.a. – dah. übtr., verächtlich von einem Menschen, Plaut. mil. 1059 u. (im Wortspiel mit 2. Verres) Cic. II. Verr. 1, 121. – ⇒ Nom. verris, Varro r.r. 2, 4, 8. Gloss. II, 206, 52.
-
38 GUMI
(pl. gumar), m. man (poet.).* * *a, m., pl. gumar and gumnar, Hm. 14, 17, 31, 130; [Ulf. guma = ἀνήρ, Luke xix. 2, Nehem. v. 17, and gumein, adj. = ἄρρην, Mark x. 6; A. S. guma; Hel. gomo; O. H. G. gumo; Germ. in bräuti-gam; Dan. brud-gom; Swed. brud-gumme; the r in Engl. groom is corrupt, vide brúðgumi. The quantity is doubtful; the A. S. guma was prob. long, cp. Engl. groom; the Ormul. spells bridgume as having a long vowel: but the short vowel is favoured by the mod. Icel. pronunciation, as also mod. Dan.-Swed.; so in Lat. we have hŏmo and hūmanus]:—a man; it scarcely occurs in prose: allit., Guðs hús ok guma, Grág. ii. 170; in the old Hm. it occurs about a dozen times as a common expression for man; heima glaðr gumi ok við gesti reifr, Hm. 102; því at færa veit, er fleira drekkr, síns til geðs gumi, 11; glaðr ok reifr skyli gumna hverr, 14; því er gengr um guma, what passes among men, 27, 93; eptir genginn guma, 71; gumna synir, the sons of men, 130; at sá gengr gumi ok mælir við mik, 158: the saying, lítil eru geð guma, little is the human mind, 52; goð ok guma, gods and men, Ls. 55: gumna-sættir, m. a peacemaker, Lex. Poët.: gumna-spjalli, a, m. a friend of men:—brúð-gumi, a bridegroom; hús-gumi, a ‘house-master,’ husband, Rm. -
39 730
{прил., 9}мужского пола, мужской; как сущ. мужчина.Ссылки: Мф. 19:4; Мк. 10:6; Лк. 2:23; Рим. 1:27; Гал. 3:28; Откр. 12:5, 13.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > 730
-
40 ἄρσην
[*] A 40-6-5-1-5=57 Gn 1,27; 5,2; 6,19.20; 7,2male Gn 1,27*Is 26,14 (πᾶν) ἄρσεν (αὐτῶν) (every) male (of them) -(למו) זָָכר(כל־) זכרI for MT (למו) זֵֶכר(כל־) זכרIICf. LEE, J. 1983, 109-110
См. также в других словарях:
άρρην — εν (AM ἄρρην και ἄρσην εν) 1. ο αρσενικός 2. ο ανδρικός, ο γενναίος 3. ο ισχυρός 4. ως ουσ. αυτός που ανήκει στο αρσενικό γένος. [ΕΤΥΜΟΛ. Αττ. τ. του άρσην*, με αφομοίωση. ΠΑΡ. αρχ. αρρενικός, αρρενώ, αρρενώδης (αρχ. μσν.) αρρενότης. ΣΥΝΘ.… … Dictionary of Greek
ἄρρην — ἄρσην NT masc/fem nom/voc sg (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Homosexualidad en la Biblia — Las menciones de la homosexualidad en la Biblia han influido en la consideración que se ha tenido acerca de la homosexualidad y los homosexuales en todas las sociedades donde la tradición judeo cristina ha arraigado. Las referencias directas a… … Wikipedia Español
άρσην — βλ. άρρην. [ΕΤΥΜΟΛ. Αρχαίος όρος, που χρησιμοποιήθηκε για τη δήλωση του αρσενικού γένους. Ο τ. απαντά ήδη από την αρχαία εποχή και στην επιστημονική ορολογία (γραμματική, βοτανική) για να δηλώσει αντιστοίχως το αρσ. γένος των ονομάτων και των… … Dictionary of Greek
έρσην — ἔρσην, ενος, ο ιων. τ. αντί ἄρσην, ἄρρην (Α) βλ. άρρην. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. άρσην] … Dictionary of Greek
The Bible and homosexuality — is a contentious subject that influences how homosexuality and homosexual sex are regarded in societies where Christianity has made a strong impact. The Bible is generally considered by believers to be inspired by God or to record God s… … Wikipedia
Homosexualité dans les sources chrétiennes latines — Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi), Saint Sébastien, 1525, Florence, palazzo Pitti[1]. Les multiples positions des Églises chrétiennes actuelles sur la question homosexuelle[2] … Wikipédia en Français
ATOMUS — apud Plin. l. 12. c. 14. thuris genus est, quod et stagonia, Graeci stagoniam et atomum tali modo appellant, minorem autem orobiam. Nempe Indici thuris, de quo ibi loquitur, grana, quod magna essent, nec rotunda, ea in cubos ac tesser as divisa… … Hofmann J. Lexicon universale
CEPHEUS — I. CEPHEUS Aethiopum Rex, Andromedae pater, quam Perseus periculô liberatam, uxorem duxit. Ovid. Met. l. 4. v. 736. Auxiliumque domus Servatoremque fatentur Cassiope, Cepheusque pater. Hic postea generi meritis cum uxore et filia in caelum… … Hofmann J. Lexicon universale
TESTUDO — I. TESTUDO Hebr. gal, a testae forma, quae fere est orbicularis, Graece χελώνη. Arab. sulachaphia, quasi cortice vel putamine latens; et in specie mas, gailam, a libidine. Terrestris enim testudo, ζῶον λαγνίςατον ἀλλ᾿ ὅγε ἀῤῥην ὁμιλεῖ δὲ ἡθήλεια… … Hofmann J. Lexicon universale
Ρ, ρ — (αρχαία ελληνικά ρω). Το δέκατο έβδομο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. Προέρχεται από το σημιτικό resh (= κεφάλι ανθρώπου) που γραφόταν  ή  . Με το ίδιο περίπου σχήμα (, ), παριστάνεται το ρο στις αρχαιότερες επιγραφές της Θήρας, της Κρήτης,… … Dictionary of Greek