ὀξυόστρακος

См. также в других словарях:

• οξυόστρακος — ὀξυόστρακος, ον (Α) αυτός που έχει οξύ όστρακο, αιχμηρή επιφάνεια. [ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ * + ὄστρακον] …   Dictionary of Greek

• ὀξυόστρακα — ὀξυόστρακος with a sharp shell neut nom/voc/acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• οξυ- — (ΑΜ οξυ ) α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθ. ὀξύς και προσδίδει στο β συνθετικό την ιδιότητα τού αιχμηρού, τού μυτερού (πρβλ. οξύ ρρινος, οξύ ρρυγχος), τού διαπεραστικού (πρβλ. οξύ τονος, οξύ φωνος),… …   Dictionary of Greek

• όστρακο — Το σκληρό και ανθεκτικό κέλυφος, το οποίο περιβάλλει ολικά ή τμηματικά το σώμα διαφόρων ζώων και ιδιαίτερα των μαλακόστρακων και των μαλακίων. Βλ. λ. κοχύλι ή όστρακο. Όστρακον του 5ου π.Χ. αιώνα, με το όνομα του Θεμιστοκλή. (Αθήνα, Μουσείο… …   Dictionary of Greek