-
1 ἴννος 2
ἴννος 2Grammatical information: m.Meaning: `(young) mule', = γίννος (Arist.; more on the meaning in H. s. v. and Meister KZ 32, 143ff., with a wrong etymology).Compounds: As 2. member prob. in ὄν-ιννος name of an animal, s. v.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: Like γίννος unexplained foreign word with hypocoristic gemination. Assuming a basic *ἴσνος Brugmann IF 22, 197ff. (cf. Kretschmer Glotta 2, 351, where onomatopoet. origin is considered) through Pont. * išno- to connect Arm. ēš, pl. išan-k` `ass'. - Lat. LW [loanword] hinnus with h- after hinnīre. Cf. on ὄνος.Page in Frisk: 1,727-728Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἴννος 2
-
2 ἴννος 1
Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἴννος 1
-
3 ὄνιννος
Grammatical information: m.Meaning: name of a parasite in seaweed, `kind of millepede' (Thphr. HP 4, 6, 8).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: After Strömberg Wortstudien 11 f. to be analysed as ὄν-ιννος, from ὄνος and ἴννος (s. dd.); most improbable. Most prob. a Pre-Greek word (not in Furnée).Page in Frisk: 2,396Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ὄνιννος
-
4 ὕννος
ὕννος· πῶλος ὁ ἐν τῇ γαστρὶ νοσήσας, πρὶν κυηθῆναι, Hsch. (cf. γίννος, ἴννος). -
5 γίννος
Grammatical information: m.Meaning: `offspring of a mare by a mule (Arist.)Other forms: also γινος (Ialysos). The accent. γίννος, γιννός and γῖνος is given: LSJ + Supp. Also ἰννός H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]Etymology: Unknown. See DELG. The forms without γ- or with υ may well be late. But hardly from γίγνομαι. Prob. a Pre-Greek word. Cf. ὄνιννος.Page in Frisk: 1,309Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > γίννος
-
6 ἶνις
ἶνις, acc. - ινGrammatical information: m. f.Meaning: `son, daugter' (A., E. in lyr., Lyc., Call., also Cypr. inscr.; cf. Leumann Hom. Wörter 274 n. 21, v. Wilamowitz Eur. Her. 296).Origin: ONOM [onomatopoia, and other elementary formations] XEtymology: Acc. to Walde Glotta 13, 127ff. from *ἔν-γν-ις with Cypr. ιν \< εν and assimilation with vowellengthening as in γί̄νομαι; cf. esp. OIr. ingen, Ogam inigena `daugter' and νεο-γν-ός. After Ribezzo Don. nat. Schrijnen 355 (thus Schwyzer 450 n. 3) rather to the expressive ἴννος ( ἴννην κόρην μικράν, ἴννους παῖδας H.); cf. Byz. a. MoGr. νινί `child, pupil' (Pantelides Άθ. 40, 34ff.; doubts by Kretschmer Glotta 20, 236). See now Masson, REG 88 (1975) 1-5.Page in Frisk: 1,727Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἶνις
См. также в других словарях:
ίννος — ἴννος, ὁ (Α) ο γίννος*. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Πρόκειται πιθ. για μτγν. τ. τής λ. γίννος*, που έχει την ίδια σημ. Στη λατ. μαρτυρείται η δάνεια λ. hinnus] … Dictionary of Greek
HINNUS — dicitur ex equo et asina genitus, Vatroni l. 2. c. 8. sicut mulus, qui procreatur ex asino et equa. Plin. l. 8. c. 44. Graecis ἵννος, ὕννος, et γίννος, vide supra Ginnus, et infra ubi de Mulabus fecundis … Hofmann J. Lexicon universale
INNUS — Graece ἴννος pullus equi et asinae, vide supra Hinnus. Item παῖς fil. Hesych. ἴννους, παῖδας. Unde innulus vel hinnulus, παῖς ἐλαφου ἴνα enim Graeci loquuntur, πῶλοι, παῖδες ἵππων. Sic Latini filios et liberos. Isid. Innuli filit sunt cervorum.… … Hofmann J. Lexicon universale
γίννος — και γιννός, ο (Α γίννος και γῑνος). νεοελλ. γόνος αρσενικού ίππου και θηλυκής όνου αρχ. 1. υποτιθέμενος γόνος ημιόνου και θηλυκής όνου 2. μικρόσωμος ημίονος. [ΕΤΥΜΟΛ. Τεχνικός όρος, άγνωστης ετυμολογίας. Πιθανόν να συνδέεται με τον μεταγενέστερο… … Dictionary of Greek
όνιννος — ὄνιννος, ὁ (Α) είδος παρασίτου που ζει σε θαλάσσια φύκη. [ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Αν η λ. έχει παραδοθεί σωστά, πιθ. να αποτελεί σύνθ. με α συνθετικό το ὄνος και β συνθετικό τη λ. ἴννος (πιθ. μτγν. τ. τού γίννος «γόνος ημιόνου και θηλυκής όνου»] … Dictionary of Greek
