ἰδιοφυής

См. также в других словарях:

• ιδιοφυής — ές (Α ἰδιοφυής, ές) νεοελλ. αυτός που έχει έμφυτη ικανότητα για εξαιρετική επίδοση σε κάτι αρχ. 1. αυτός που έχει δική του, ξεχωριστή ποιότητα («ἰδιοφυεῑς σάλπιγγες», Διόδ.) 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) Τὰ ἰδιοφυῆ τίτλος έργου τού Αρχελάου. [ΕΤΥΜΟΛ …   Dictionary of Greek

• ιδιοφυής — ής, ές γεν. ούς, αιτ. ή, πληθ. ουδ. ή, αυτός που έχει ειδική έμφυτη ικανότητα για κάτι, πολύ έξυπνος …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

• ἰδιοφυῆ — ἰδιοφυής of peculiar nature neut nom/voc/acc pl (attic epic doric) ἰδιοφυής of peculiar nature masc/fem/neut nom/voc/acc dual (doric aeolic) ἰδιοφυής of peculiar nature masc/fem acc sg (attic epic doric) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• ἰδιοφυεῖς — ἰδιοφυής of peculiar nature masc/fem acc pl ἰδιοφυής of peculiar nature masc/fem nom/voc pl (attic epic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• ἰδιοφυές — ἰδιοφυής of peculiar nature masc/fem voc sg ἰδιοφυής of peculiar nature neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• ἰδιοφυέσι — ἰδιοφυής of peculiar nature masc/fem/neut dat pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• ἰδιοφυέσιν — ἰδιοφυής of peculiar nature masc/fem/neut dat pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

• ιδιο- — α συνθετικό λέξεων που σημαίνει: α) ιδιαιτερότητα («ιδιόμορφος», «ιδιοφυής») β) χωριστή, μεμονωμένη κατάσταση («ιδιόλεκτος», «ιδιόγλωσσος») γ) κτήση («ιδιοκτήτης», «ιδιόβουλος») δ) αυτενέργεια ή το αποτέλεσμά της («ιδιόγραφος», «ιδιόχειρος») βλ.… …   Dictionary of Greek

• Αλγερία — I (Αστρον.).Αστεροειδής που το φαινόμενο μέγεθός του στη μέση αντίθεσή του είναι ίσο προς 14,6, ενώ αν βρισκόταν σε απόσταση μιας αστρονομικής μονάδας από τον Ήλιο και από τη Γη θα είχε φαινόμενο μέγεθος 10,5. II Κράτος της βορειοδυτικής… …   Dictionary of Greek

• ευφυής — ές (ΑΜ εὐφυής, ές) αυτός που έχει οξεία αντίληψη, μεγάλη πνευματική ικανότητα, εύστροφος, έξυπνος («η σκέψη του ήταν ευφυέστατη») μσν. ταιριαστός αρχ. 1. αυτός που έχει καλή διάπλαση, καλοφτιαγμένος, καλοσχηματισμένος («πόδας εὐφυεῑς», Αριστοτ.)… …   Dictionary of Greek

• ιδιοφυΐα — η 1. η έμφυτη ικανότητα για εξαιρετική επίδοση σε κάτι, το τάλαντο 2. χαρακτηριστικό ιδιοφυούς ανθρώπου («είναι ιδιοφυΐα στα μαθηματικά»). [ΕΤΥΜΟΛ. < ιδιοφυής. Η λ. μαρτυρείται από το 1892 στην εφημερίδα Εστία από τον Δημ. Βικέλα] …   Dictionary of Greek