-
1 ἠπιόλης
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἠπιόλης
-
2 ἐφιάλτης
Aἐπιάλτης Alc.129
, also ἐπίαλος ibid.:— nightmare, conceived as a throttling demon, Phryn.Com.1, Dsc.3.140 (pl.), Artem.2.37, Ruf. ap. Orib. 7.26.177, Str.1.2.8; pr. n. of one of the Aloidae, Il.5.385, Od.11.308, Pi.P.4.89 (Ἐπ- acc. to Sch.Od. l.c., cf. A.D.Synt.179.22), and [dialect] Att. pr. n., cf. Acl.Dion.Fr.381, IG12.950.92, etc. (Identified with ἠπιόλης by A.D.Fr.8.12 (or Apollodorus, v. Sophr.68 note); ἐπιάλτης is expld. as ῥιγοπύρετον by Suid.; popularly connected with ἐφάλλομαι, Sch.B Il.5.385, or ἐφίαλλω, EM403.32; cf. incubo.) -ία, ἡ, = γλυκυσίδη, Aët.1.84; = ἐφιαλτεία (q. v.).Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐφιάλτης
-
3 ἡπίολος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἡπίολος
-
4 ἐφιάλτης
ἐφιάλτης, - ουGrammatical information: m. (Phryn. Kom., Dsk.),Meaning: `nightmare' (Phryn. Kom., Dsk.) - Έφιάλτης ( Έπι-) 1. mythical PN, son of Aloeus (or of Poseidon) and Iphimedeia, famous because of his unusual greatness and strength (Ε 385, λ 308, Pi. P. 4, 89); 2. PN (Hdt. etc.).,Other forms: also ἐπιάλτης (Alc. in Eust. 1687, 52); in the same meaning also ἠπιάλης, acc. - ητα (Sophr.), ἠπιόλης (Hdn. Gr.).Dialectal forms: Myc. E-pi-ja-ta?Derivatives: ἐφιαλτικός `suffering from nightmare' (Medic.), and the plant-name ἐφιάλτιον, - τία (Ps.-Dsc., Aët., because of its prophylactic use, Strömberg Pflanzennamen 90).Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: No etymology. In antiquity the name of `nightmare', which is clearly as original name of a demon identical with the mythical name (cf. Nilsson Gr. Rel. 1, 226), was connected with ἐφάλλομαι `jump (up)on somebody'; cf. ἐφιάλτης ὁ ἐπιπηδῶν H. and Fraenkel Nom. ag. 1, 33 n.1. The explanation, which is phonetically not without problems (Leumann Hom. Wörter 80 n. 45; s. also Schwyzer-Debrunner 465 n. 9 with different interpretation), must be considered as folk-etymology. The suggestion of Leumann l. c. (with Meister Dial. 1, 117), that ἐφιάλτης came from ἠπίαλος, name of a fever, through ἐπίαλος, ἐπιάλτης reshaped through folk-etymology after ἐφάλλομαι, is, acc. to Frisk, less probable because of the difference in meaning. Leumann separates the PN Έφιάλτης from that of the demon and connects it with ἐπ-ιάλλειν (but this does not explain the φ). - The forms ἠπιάλης, - όλης are based on mixing with ἠπίαλος, s. v. Other folk-etymological reshapings ( ἐφέλης, ἐπωφέλης etc.) in H. s. ἐπιάλης. If the name is identical with the noun ἠπίαλος, as Leumnn and Fur. 159, 258, 342 assume, it is Pre-Greek, which is what one might expect.Page in Frisk: 1,598-599Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > ἐφιάλτης
См. также в других словарях:
ηπιόλης — (I) ἠπιόλης, ό (Α) βλ. ηπιάλης. (II) ἡπιόλης, ό (Α) βλ. ηπίολος … Dictionary of Greek
εφιάλτης — I Μυθολογικό πρόσωπο. Ένας από τους Αλωάδες, που αποπειράθηκαν, σύμφωνα με την παράδοση, να βάλουν το όρος Πήλιο πάνω στην Όσσα, για να εξισώσουν το ύψος των δύο βουνών με τον Όλυμπο, ώστε να εκθρονίσουν από εκεί τους θεούς. Κατά τη διάρκεια όμως … Dictionary of Greek
ηπίαλος — ἠπίαλος, ό (Α) 1. υψηλός πυρετός με ρίγη, με κρυάδες 2. το ρίγος πριν από την εκδήλωση τού πυρετού 3. ο ηπιάλης, ο εφιάλτης 4. φρ. «αηδόνων ηπίαλος» ποιητής που με τις κρυάδες του προξενεί ρίγη στα αηδόνια (Φρύνιχος). [ΕΤΥΜΟΛ. Πιθ. < ήπιος +… … Dictionary of Greek
ηπίολος — ἡπίολος και ἡπιόλης, ό (Α) μικρή πεταλούδα που πετά γύρω από το φως, ο πυραύστης. [ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. ηπίαλος] … Dictionary of Greek
ηπιάλης — ἠπιάλης και ἠπιόλης, ό (Α) εφιάλτης, βραχνάς. [ΕΤΥΜΟΛ. Άλλος τ. τού ηπίαλος*] … Dictionary of Greek
