-
1 εδειρα
-
2 έδειρα
-
3 ἔδειρα
-
4 έδειρα
αόρ. от δέρνω -
5 δέρτρον
δέρτρον, τό (δέρω), einmal bei Homer, Odyss. 11, 579, wo es die innere Haut im menschlichen Leibe bezeichnet, von welcher die Leber umschlossen wird: γῦπε δέ μιν ἑκάτερϑε παρημένω ήπαρ ἔκειρον, δέρτρον ἔσω δύνοντες; Scholl. τὸ δέρτρον Ἀντίμαχος μὲν ὁ Κολοφώνιος τὸν ἐπίπλουν ἀκούει τὸν ἐν τοῖς καλουμένοις ἐγκάτοις. λέγει γὰρ (fragm. Stoll. no 44) »οὐδέ τι ϑερμὸν ἀναπνείων χολάδας δέρτροισι καλύψεις«. ὁ δὲ ἐπίπλους, φησὶν Ἀπολλόδωρος, ὄν ἀργέτα δημὸν καλεῖ ( Iliad. 11, 818. 21, 127), οὐ περὶ τὸ ἧπαρ, ἀλλὰ περὶ τὴν κοιλίαν ἐστίν. Δωριεῖς δὲ τὴν ὑπὸ τὴν δορὰν σάρκα δέρτρον καλοῠσιν κτἑ.; vgl. Eustath. p. 1700, 9 Apollon. Lex. Hom. p. 57, 13. – Hippocrat. – Lycophr. 880 δ. ϑρυλιγμάτων, spitzes Bruchstück. δέρω, schinden, abhäuten, das Fell abziehen; Wurzel Δαρ-, mit Umlaut Δερ-, vgl. perfect. δέδαρμαι und aorist. pass. ἐδάρην und die Nebenformen δείρω (s. oben besonders), entstanden aus ΔΕΡΊΩ, und δαίρω, entstanden aus ΔΑΡΊΩ; über die verwandten Wötter anderer indogermanischer Sprachen s. Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1 S. 200. – Futur. δερῶ, aorist. act. ἔδειρα, perf. pass. δέδαρμαι, Ar. Lys. 158, aor. pass. ἐδάρην, δαρϑείς Nicochar. B. A. 89, futur. pass. δαρήσομαι. – Homerische Formen: ἔδερον 3. plural., Iliad. 23, 167; δέρον 3. plural., Iliad. 7, 316; ἔδειραν, Iliad. 2, 422; δείρας, Odyss. 10, 19, δῶκε δέ μοι δείρας, var. lect. δῶκέ μοι ἐκδείρας; δείραντας, Odyss. 11, 46. Vom Abhäuten der Thiere bei'm Schlachten: Iliad. 7, 316 τοῖσι δὲ βοῠν ἶέρευσεν Ἀγαμέμνων ἄρσενα πενταέτηρον –. τὸν δέρον ἀμφί ϑ' ἕπον, καί μιν διέχευαν ἅπαντα, μίστυλλόν τ' ἄρ' ἐπισταμένως, πεῖράν τ' ὀβελοῖσιν, ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα: man beachte die Homerische Enallage der Tempora, δέρον statt des aorist. Odyss. 11, 46 ἑτάροισιν ἐκέλευσα μῆλα, τὰ δὴ κατέκειτ' ἐσφαγμένα νηλέι χαλκῷ, δείραντας κατακῆαι. Odyss. 8, 61 τοῖσιν δ' Ἀλκίνοος δυοκαίδεκα μῆλ' ἱέρευσεν, ὀκτὼ δ' ἀργιόδοντας ὕας, δύο δ' εἰλίποδας βοῦς· τοὺς δέρον ἀμφί ϑ' ἕπον, τετύκοντό τε δαῖτ' ἐρατεινήν. Vom Schlauche des Aeolus Odyss. 10, 19 δῶκε δέ μοι δείρας ἀσκὸν βοὸς ἐννεώροιο, ἔνϑα δὲ ῃυκτάων ἀνέμων κατέδησε κέλευϑα. – Folgende: ἀσκὸν δέρειν τινά, poet. bei Plut. Sol. 14, Einen lebendig schinden, durchgerben, durchprügeln; Ar. Ran. 618; vgl. δαίρω. Allgemeiner: ὁ μὴ δαρεὶς ἄνϑρωπος οὐ παιδεύεται Menand. monost. 422; vgl. Plat. Euthyd. 285 d.
-
6 δερω
Arph. тж. δαίρω (fut. δερῶ, aor. ἔδειρα; pass.: fut. NT. δαρήσομαι, aor. ἐδάρην, pf. δέδαρμαι)1) сдирать кожу, обдирать(μῆλα, ὕας, βοῦς Hom.)
κύνα δ. δεδαρμένην погов. Arph. — обдирать ободранную собаку, т.е. переделывать уже сделанное;2) драть, лупить, сечь, колотить(δέρεσθαι καὴ δ. Arph.; ὅ μέ δαρεὴς ἄνθρωπος οὐ παιδεύεται Men.)
-
7 δέρ(ν)ω.
(αόρ. εδειρα, παθ. αόρ. (ε)δάρθηκα и εδάρην) μετ.1) бить, избивать; 2) перен. бить (о ветре); швырять, бросать (о море); бить (куда-л. — о солнце), жарить, палить; 3) терзать, мучить;με δέρ(ν)ει η τύχη — меня преследует судьба;
τον δέρ(ν)ει ο πυρετός — его треплет лихорадка;
4) сбивать (сливки., яйца и т. п.);5) мешать (глину, известь);§ του έφταιξε ο γάιδαρος και δέρ(ν)ει το σαμάρι — погов, провинился осёл, а избивают седло;
δέρ(ν)ομαι — сокрушаться, горевать, убиваться
-
8 δέρ(ν)ω.
(αόρ. εδειρα, παθ. αόρ. (ε)δάρθηκα и εδάρην) μετ.1) бить, избивать; 2) перен. бить (о ветре); швырять, бросать (о море); бить (куда-л. — о солнце), жарить, палить; 3) терзать, мучить;με δέρ(ν)ει η τύχη — меня преследует судьба;
τον δέρ(ν)ει ο πυρετός — его треплет лихорадка;
4) сбивать (сливки., яйца и т. п.);5) мешать (глину, известь);§ του έφταιξε ο γάιδαρος και δέρ(ν)ει το σαμάρι — погов, провинился осёл, а избивают седло;
δέρ(ν)ομαι — сокрушаться, горевать, убиваться
-
9 δέρω
δέρω aor. ἔδειρα ['драть шкуру'] драть, пороть -
10 δέρω
δέρω Ar.V. 485, Pl.Euthd. 285c, etc.:—also [full] δείρω Hdt.2.39, Ar. Nu. 442, Av. 365, Cratin.361: [tense] impf.Aἔδερον Il.23.167
, [dialect] Ep.δέρον Od. 8.61
: [tense] fut. : [tense] aor.ἔδειρα Il.2.422
, ([etym.] ἀπ-) Hdt.5.25, ([etym.] ἐκ-) Pl.R. 616a:—[voice] Med., v. ἀναδέρω:—[voice] Pass., [tense] fut.δᾰρήσομαι Ev.Marc.13.9
, POxy. 653b (ii A.D.): [tense] aor. ἐδάρην [ᾰ] Men.Mon. 422, ([etym.] ἀπ-) X.An. 3.5.9, ([etym.] ἐκ-) Hdt.7.26; part.δαρθείς Nicoch.8
: [tense] pf. δέδαρμαι (v. infr.):— skin, flay, of animals,δ. βοῦς Il.23.167
: prov., κύνα δ. δεδαρμένην 'flog a dead horse', Pherecr.179; ἀσκὸς δεδάρθαι to have one's skin flayed off, Sol.33.7; δερῶ σε θύλακον κλοπῆς I will make a thief's purse of your skin, Ar.Eq. 370: prov., πρὶν ἐσφάχθαι δέρεις 'first catch your hare, then cook it', Eust.1792.45; ἀέρα δέρειν 'plough the sands', Id.1215.50, Suid.2 Anat., separate by avulsion, Herophil. ap. Gal. 2.349.II colloquially, cudgel, thrash, , cf. Nu. 442, POxy. l.c. (ii A. D., [voice] Pass.): prov., ὁ μὴ δαρεὶς ἄνθρωπος οὐ παιδεύεται 'spare the rod and spoil the child', Men. l. c., cf. SIG1109.91 (ii A.D.): metaph.,εἰς πρόσωπόν τινα δ. 2 Ep.Cor.11.20
. (Cf. Lith. derù 'flay', Skt. dṛṇā´ti 'split'.) -
11 παραδέρω
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παραδέρω
-
12 δέρω
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > δέρω
-
13 δέρω
δέρω 1 aor. ἔδειρα. Pass.: 2 fut. δαρήσομαι; 2 aor. ἐδάρην (Hom. et al.; LXX) orig. ‘skin, flay’ (Il. 23, 167 et al.; PCairZen III 354, 4 [240 B.C.]); in our lit. only in imagery beat, whip (so, in colloq. speech, since Aristoph., Ran. 618; Epict. 3, 19, 5; 3, 22, 54f al.; SIG 1109, 91; POxy 653 ; Sb 7523, 3, 12; PMich 204, 9; Ath. 1, 4; not LXX) τινά [b]Mt 21:35; Mk 12:3, 5; Lk 20:10f; 22:63; J 18:23; Ac 5:40; 16:37; 22:19. Pass. Mk 13:9 (FDanker, NovT 10, ’68, 162f); Hs 6, 2, 7 (s. also δαίρω). τινὰ εἰς πρόσωπον strike someone in the face 2 Cor 11:20. δαρήσεται πολλάς, ὀλίγας (Aristoph., Nub. 968 τυπτόμενος πολλάς, to which a scholiast adds πληγὰς δηλονότι. X., An. 5, 8, 12 ὀλίγας παίειν; s. πληγή 1) he will receive many, few blows Lk 12:47f; ἀέρα δ. beat the air of unskillful boxers, who miss their mark 1 Cor 9:26 (not a t.t., but s. schol. on Lucian, p. 93, 16 Rabe πύκται … μὴ … πρὸς ἀέρα δέρειν).—Abs. δέρεσθαι καὶ νικᾶν endure punishment and yet win IPol 3:1.—B. 553; 567. DELG. M-M (add for the metaph. sense the reff. by APapathomas, NTS 43, ’97, 238f, n. 70).
См. также в других словарях:
ἔδειρα — δέρω skin aor ind act 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δέρνω — έδειρα, δάρθηκα, δαρμένος 1. ξυλοκοπώ, χτυπώ, βαρώ: Έδειρε τη γυναίκα του μέχρι αναισθησίας. 2. βασανίζω, ταλαιπωρώ: Τις χώρες του τρίτου κόσμου τις δέρνει ή φτώχεια και οι ασθένειες. 3. χτυπιέμαι από πολύ μεγάλη λύπη και απελπισία, θρηνώ: Κλαίει … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Liste unregelmäßiger Verben im Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben des Neugriechischen — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Verben im Neugriechischen — sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden. Inhaltsverzeichnis 1 Vorbemerkungen und Statistik 2… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige neugriechische Verben — Unregelmäßige Verben im Neugriechischen sind Verben, die entweder hinsichtlich ihrer Stämme oder ihrer Endungen Besonderheiten aufweisen und nicht nach den üblichen Konjugationsregeln der neugriechischen Verben flektiert werden.… … Deutsch Wikipedia
άδαρτος — η, ο (Α ἄδαρτος, ον) αυτός που δεν δάρθηκε, αξυλοκόπητος, αχτύπητος νεοελλ. αυτός που δεν αναταράχτηκε, δεν χτυπήθηκε με κατάλληλο όργανο (λέγεται για το γάλα, που τό χτυπούν για να αφαιρεθεί το βούτυρό του, ή για τα αβγά, που επίσης τά χτυπούν… … Dictionary of Greek
αφαλός — ο και αφάλι, το 1. η κοιλότητα στο μέσο της κοιλιάς, ο ομφαλός 2. ο ομφάλιος λώρος 3. άξονας ή τρύπα στο μέσο εργαλείου κ.λπ. («ο αφαλός του ψαλιδιού, της ρόδας, της μυλόπετρας») 4. η καντηλήθρα 5. φρ. α) «λύθηκε ο αφαλός μου» (από τα πολλά γέλια … Dictionary of Greek
βρέχω — (AM βρέχω) 1. υγραίνω, μουσκεύω κάτι με νερό ή άλλο υγρό 2. (σε γ΄ πρόσ.) πέφτει βροχή («βρέχει», «βρέχει ο ουρανός», «ἔβρεξε Κύριος χάλαζαν, βροχήν») νεοελλ. 1. ραντίζω 2. πέφτω σαν βροχή 3. (για νήπια συνήθως) βρέχομαι κατουριέμαι 4. φρ. α)… … Dictionary of Greek
δίνω — (I) και δίδω και δώνω (AM δίδωμι και δίδω) Ι. 1. δίνω στο χέρι κάτι, εγχειρίζω 2. χαρίζω, παρέχω («τού δώσε δέκα λίρες», «για τούτο είδεν ο Θεός τον περισσόν του πόνον και ήδωκεν στη ρήγισσα και πάλιν άλλον γόνον») 3. κληροδοτώ («τού δώσε τ… … Dictionary of Greek
λυσσάζω — και λυσσιάζω (Μ λυσσάζω και λυσσιάζω) [λύσσα] 1. πάσχω ή προσβάλλομαι από λύσσα 2. έχω μεγάλη επιθυμία για κάτι, επιζητώ κάτι με μανία («λύσσαξε ώσπου να τόν παντρευτεί») 3. κατέχομαι από μανιώδη οργή νεοελλ. φρ. «τόν λύσσαξα στο ξύλο» τόν έδειρα … Dictionary of Greek