-
21 ἀφ-άλλομαι
ἀφ-άλλομαι, ab-, wegspringen, πήδημα κοῦφον ἐκ νεὼς ἀφήλατο, leichten Sprungs sprang er aus dem Schiff, Aesch. Pers. 297; Ar. Nubb. 148 u. Sp.; ἀφαλόμενος τοῠ ἵππου Plut. Caes. 27; abprallen, Nic. Tier. 907; vom Lichte Plut. de fac. orb. lun. 16.
-
22 ἀν-εφ-άλλομαι
ἀν-εφ-άλλομαι, auf etwas losspringen, aufspringen, ἀνὰ δ' ἐπᾶλτ' ὀρϑῷ ποδί Pind. Ol. 13, 69; aber das homer. ἀνέπαλτο gehört zu ἀναπάλλω.
-
23 ἀν-άλλομαι
ἀν-άλλομαι, hinaufspringen, ἐπ' ὄχϑους, von Pferden, Xen. Equ. 8, 3; aor. I. ἀνήλατο, Ar. Ach. 641; aor. II. ἀναλόμενος, Dion. H. 3, 54.
-
24 ἐπι-άλλομαι
ἐπι-άλλομαι, nur ἐπιάλμενος, als aor. II. zu ἐφάλλομαι (w. m. s.), Il. 7, 15 Od. 24, 320.
-
25 ἐν-εφ-άλλομαι
ἐν-εφ-άλλομαι, hineinspringen, πυρῇ ἐνέπαλτο Qu. Sm. 10, 467.
-
26 ἐν-άλλομαι
ἐν-άλλομαι, hinein-, hinausspringen; τοῖς ἀσκοῖς Schol. Ar. Pl. 1130; feindlich anstürmen, πύλαις ἐνήλατο Soph. O. R. 1261; absol. Xen. Hell. 2, 4, 16; ἐς τὸ κείνου κρᾶτ' ἐνήλαϑ' ἡ τύχη 263; ποδοῖν ἐνήλλου ( mss. ἐνήλου) Περσικῷ γένει Aesch. Pers. 508, mißhandeln, insultare, wie Dem. 54, 8 es mit ὑβρίζειν vrbdt; τοῖς νόμοις Synes. Absol., muthwillig einherspringen, neben σκιρτάω, Ar. Vesp. 1305; κενταυρικῶς Ran. 39.
-
27 salio [2]
2. salio, saluī (sehr selten saliī), saltum, īre (ἅλλομαι = σάλjομαι), I) intr. springen, hüpfen, A) eig., v. leb. Wesen: saliendo sese exercere, Plaut.: s. de muro, Liv.: super vallum, Liv.: in aquas, Ov.: unctos per utres, Verg.: per praecipitia et praerupta, Liv. – v. Tieren, aves ambulant quaedam, saliunt aliae, Plin.: per flammas, Ov.: in gurgite, v. Fröschen, Ov.: caprae ferae, quae saliunt e saxo pedes sexagenos, Cato orig. 2, fr. 16. – B) übtr., v. Lebl.: a) übh.: salit grando, Verg.: sal od. mica (salis) saliens, das Opfersalz, das (als günstige Vorbedeutung) in das Feuer geworfen, in die Höhe springt, farre pio et saliente sale, Tibull.: farre pio et saliente micā, Hor.: in ovo gutta ea salit palpitatque, Plin.: cor lienosum, opinor, habeo, iamdudum salit (pocht, klopft), Plaut.: ut cor ei saliat, daß ihm das Herz im Leibe lacht, Plaut.: cor tibi rite salit? bleibt dein Herz im richtigen Takte? schlägt dein H. ruhig? Pers.: pectora trepido salientia motu, Ov.: supercilium salit, zuckt, Plaut.: u. so (v. Gliederzucken) si membrum aliquod salierit, Augustin.: dum eis membrorum quaecumque partes salierint, Isid. – poet., e terra exorta repente arbusta salirent, Lucr. – b) v. Flüssigkeiten, springen, rinnen, rieseln, α) v. Wasser, locus, ubi aqua saliat, Varro: personae, e quarum rostris aqua salire solet, Ulp. dig.: dulcis aquae saliens rivus, Verg.: ebenso aqua saliens, ein rieselndes W., Bachwasser (Ggstz. puteus, fons), Plin. ep. – u. v. Springbrunnen, in peristylio saliente aquā, Suet.: salientes aquae, Springbrunnen, Frontin. aqu.: dass. subst., salientes, ium, m. (sc. fontes), Cic. u.a.: bini s., publici s., Frontin. aqu. – β) v. Wein, ut in culleum de dolio vinum salire possit, Cato r. r. 154. – II) tr. bespringen, bedecken, von der Begattung der Tiere, verres incipit salire, Varro: asinus equilam (equulam) salit, Varro fr.: equus matrem saliret, Varro, v. Pfauen, Gänsen, treten, Varro: Passiv, saliri, Varro: laeta salitur ovis, Ov. – / Das regelm. Perf. ist salui, s. Prisc. 10, 51. Serv. Verg. Aen. 3, 416: salii steht Stat. silv. 1, 2, 210; Theb. 9, 132. Claud. III. cons. Hon. praef. 3. Augustin. de doctr. Christ. 2, 20. § 31. Isid. orig. 8, 9, 29 (auch Verg. georg. 2, 384 cod. Rom. u. cod. Med. saliere, wo die Ausgg. saluere): salibit (d.i. salivit), Itala (Cant.) Ioann. 21, 7.
-
28 προ-αλής
προ-αλής, ές (ἅλλομαι), vorsprüngig, vornüberhangend, abschüssig, steil; χῶρος, Il. 21, 262; ὕδωρ προαλές, das herabschießende Wasser, Ap. Rh. 3, 73; übrtr., bereit wozu, Sp.; auch vorschnell, im Sprechen, Iambl. Pythag. 17; übh. voreilig, Strab. 12, 3, 19 im compar. – Das adv. προαλῶς tadeln Phryn. p. 245 u. Thom. Mag.
-
29 κονίσαλος
κονίσαλος, richtiger als κονίσσαλος, von κόνις, Staub, Staubwirbel, aber schwerlich mit σαλεύω od. ἅλλομαι zusammengesetzt; ἃς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλος ὤρνυτ' ἀελλὴς ἐρχομένων Il. 3, 13; λευκοὶ ὕπερϑ' ἐγένοντο κονισάλῳ 5, 502, öfter; auch bei Sp. – In Athen eine Art Dämon, wie Priapus, Ar. Lys. 982, vgl. Ath. X, 441 f; Strab. XIII, 588.
-
30 ἁλτῆρες
ἁλτῆρες, οἱ (ἅλλομαι), (Springer) Bleimassen, die man bei den Springübungen zur Verstärkung des Schwunges in den Händen hielt, Wuchtkolben oder Hanteln, vgl. Arist. Probl. 5, 8; Luc. Gymn. 27.
-
31 ἁλά-δρομος
ἁλά-δρομος, ὁ, der Meerlauf, das Laufen über das Meer, od. Springlauf, von ἅλλομαι, Ar. Av. 1395.
-
32 ἆλσο
-
33 ἆλτο
-
34 ἈΛ
-
35 ἴκμενος
ἴκμενος οὖρος, günstiger Fahrwind, II. 1, 479 Od. 2, 420 u. öfter; nach der Erkl. der Alten mit ἰκμάς zusammenhangend, feuchter, milder u. erfrischender Lufthauch, wie Od. 5, 478 ἀνέμων μένος ὑγρὸν ἀέντων; schwerlich ist mit Nitzsch zu Od. a. a. O. an schlüpfrig zu denken u. glatt, gleichmäßig dahingleitender Fahrwind zu übersetzen; wahrscheinlich von ἱκνέομαι, wie Hesych. ἵκμενος anführt u. ἱκτικός, πορευτικός erkl.; doch ist die Aenderung des Spiritus nicht nöthig, vgl. ἅλλομαι, ἆλτο; der Wind, der auf das Schiff kommt, ihm nachkommt, ventus secundus. Vgl. noch ἴκμιος.
-
36 salio
1. salio (arch. sallio), iī, ītus, īre (sal), salzen, pernas, Cato fr. u. Varro: pisces, Cels.: thynnus salitus, Colum.: [si] salliturus istaec est, mittam salem, Nov. com. 117: cetera salierunt, Vulg. Tob. 6, 6: v. Pers., sale salitus, mit Salz abgerieben, Vulg. Ezech. 16, 4. – Nbf. sallo, ere, Varro fr. u.a. bei Diom. 375, 20 sqq. Varro LL. 5, 110. Sall. hist. fr. 3, 6 (7): salsurus, Mumm. fr. bei Prisc. 10, 57.————————2. salio, saluī (sehr selten saliī), saltum, īre (ἅλλομαι = σάλjομαι), I) intr. springen, hüpfen, A) eig., v. leb. Wesen: saliendo sese exercere, Plaut.: s. de muro, Liv.: super vallum, Liv.: in aquas, Ov.: unctos per utres, Verg.: per praecipitia et praerupta, Liv. – v. Tieren, aves ambulant quaedam, saliunt aliae, Plin.: per flammas, Ov.: in gurgite, v. Fröschen, Ov.: caprae ferae, quae saliunt e saxo pedes sexagenos, Cato orig. 2, fr. 16. – B) übtr., v. Lebl.: a) übh.: salit grando, Verg.: sal od. mica (salis) saliens, das Opfersalz, das (als günstige Vorbedeutung) in das Feuer geworfen, in die Höhe springt, farre pio et saliente sale, Tibull.: farre pio et saliente micā, Hor.: in ovo gutta ea salit palpitatque, Plin.: cor lienosum, opinor, habeo, iamdudum salit (pocht, klopft), Plaut.: ut cor ei saliat, daß ihm das Herz im Leibe lacht, Plaut.: cor tibi rite salit? bleibt dein Herz im richtigen Takte? schlägt dein H. ruhig? Pers.: pectora trepido salientia motu, Ov.: supercilium salit, zuckt, Plaut.: u. so (v. Gliederzucken) si membrum aliquod salierit, Augustin.: dum eis membrorum quaecumque partes salierint, Isid. – poet., e terra exorta repente arbusta salirent, Lucr. – b) v. Flüssigkeiten, springen, rinnen, rieseln, α) v. Wasser, locus, ubi aqua saliat, Varro: personae, e quarum rostris aqua salire solet, Ulp. dig.: dulcis aquae saliens rivus, Verg.: ebenso————aqua saliens, ein rieselndes W., Bachwasser (Ggstz. puteus, fons), Plin. ep. – u. v. Springbrunnen, in peristylio saliente aquā, Suet.: salientes aquae, Springbrunnen, Frontin. aqu.: dass. subst., salientes, ium, m. (sc. fontes), Cic. u.a.: bini s., publici s., Frontin. aqu. – β) v. Wein, ut in culleum de dolio vinum salire possit, Cato r. r. 154. – II) tr. bespringen, bedecken, von der Begattung der Tiere, verres incipit salire, Varro: asinus equilam (equulam) salit, Varro fr.: equus matrem saliret, Varro, v. Pfauen, Gänsen, treten, Varro: Passiv, saliri, Varro: laeta salitur ovis, Ov. – ⇒ Das regelm. Perf. ist salui, s. Prisc. 10, 51. Serv. Verg. Aen. 3, 416: salii steht Stat. silv. 1, 2, 210; Theb. 9, 132. Claud. III. cons. Hon. praef. 3. Augustin. de doctr. Christ. 2, 20. § 31. Isid. orig. 8, 9, 29 (auch Verg. georg. 2, 384 cod. Rom. u. cod. Med. saliere, wo die Ausgg. saluere): salibit (d.i. salivit), Itala (Cant.) Ioann. 21, 7. -
37 ἀνάλλομαι
-
38 ἀνεφάλλομαι
ἀν-εφ-άλλομαι, auf etwas losspringen, aufspringen -
39 ἀφάλλομαι
ἀφ-άλλομαι, ab-, wegspringen; abprallen; vom Lichte -
40 διάλλομαι
См. также в других словарях:
άλλομαι — ἅλλομαι (Α) 1. (για έμψυχα και άψυχα) αναπηδώ, σκιρτώ, τινάζομαι 2. υπερβαίνω, υπερπηδώ 3. (για ήχο) ξεπηδώ, αντηχώ 4. (για μέλη τού ανθρώπινου σώματος) πάλλομαι, τρέμω 5. φρ. «ἅλλομαι ἐπί τινι», εφορμώ, επιτίθεμαι εναντίον κάποιου 6. στη… … Dictionary of Greek
ἅλλομαι — sal pres ind mid 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁλλομένων — ἅλλομαι sal pres part mid fem gen pl ἅλλομαι sal pres part mid masc/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁλλόμενον — ἅλλομαι sal pres part mid masc acc sg ἅλλομαι sal pres part mid neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἁλόμενον — ἅλλομαι sal aor part mid masc acc sg ἅλλομαι sal aor part mid neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἆλτο — ἅλλομαι sal aor ind mp 3rd sg (epic) ἅλλομαι sal aor ind mid 3rd sg (homeric doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἡλάμεθα — ἅλλομαι sal aor ind mid 1st pl ἅλλομαι sal aor ind mid 1st pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἡλάμεσθα — ἅλλομαι sal aor ind mid 1st pl ἅλλομαι sal aor ind mid 1st pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἡλάμην — ἅλλομαι sal aor ind mid 1st sg ἅλλομαι sal aor ind mid 1st sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἥλαντο — ἅλλομαι sal aor ind mid 3rd pl ἅλλομαι sal aor ind mid 3rd pl (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἥλαο — ἅλλομαι sal aor ind mid 2nd sg (epic) ἅλλομαι sal aor ind mid 2nd sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)