-
1 μέσ-ακτος
μέσ-ακτος, 1) (ἀκτή) in der Mitte des Ufers oder zwischen zwei Ufern liegend, τὰς ἀγχιάλους ἐκράτυνε μεσάκτους, Aesch. Pers. 861. – 2) (ἀκτός) in der Mitte gebrochen, πλευρά, Aesch. frg. 194.
-
2 παρ-είς-ακτος
παρ-είς-ακτος, daneben eingeführt, eingeschlichen, Sp.
-
3 περί-ακτος
περί-ακτος, umgedreht oder herum zu drehen; δίφροι, Stühle mit Drehfüßen, Artemo bei Ath. XIV, 637 c; τὰ περιάκτα, eine Wurfmaschine, Mathem. vett. Bei Plut. glor. Ath. 6 auch μηχαναὶ ἀπὸ σκηνῆς περίακτοι. – Das Umhergetragene, Verbreitete, Plut. Cim. 2.
-
4 συν-είς-ακτος
συν-είς-ακτος, mit, zugleich eingeführt, eingebracht, Sp.
-
5 κατ-ακτός
κατ-ακτός, zerbrechlich, von κατάγνῡμι; neben ϑραυστός Arist. Meteorl. 4, 9; τὰ κατακτὰ τῶν ὀπωρῶν H. A. 4, 1.
-
6 εὐ-κάτ-ακτος
εὐ-κάτ-ακτος, leicht zu zerbrechen, Philo.
-
7 δυς-σύν-ακτος
δυς-σύν-ακτος, schwer zusammenzubringen, Ios.
-
8 δυς-κάτ-ακτος
δυς-κάτ-ακτος, dasselbe, Theophr. u. a. Sp.
-
9 δυς-δι-έξ-ακτος
δυς-δι-έξ-ακτος, schwer durch (bis ans Ende) zu führen, Sp.
-
10 δυς-έπ-ακτος
δυς-έπ-ακτος, schwer anzuziehen, Tau, Sp.
-
11 θεο-πάρ-ακτος
θεο-πάρ-ακτος, von Gott herbeigeführt, K. S.
-
12 θεο-σύν-ακτος
θεο-σύν-ακτος, mit Gott zusammenführend, K. S.
-
13 αὐτο-πάρ-ακτος
αὐτο-πάρ-ακτος, von sich selbst aufgeführt, Sp.
-
14 ἀ-σύν-ακτος
ἀ-σύν-ακτος, unzusammenhangend, unvereinbar, Epict. ench. 44.
-
15 ἀντ-είς-ακτος
ἀντ-είς-ακτος, als Einwand entgegengestellt, Cic. ad Quint. Fr. 2, 10.
-
16 ἀ-κάτ-ακτος
ἀ-κάτ-ακτος, unzerbrechlich, Arist. Meteor. 4, 8.
-
17 ἀν-είς-ακτος
ἀν-είς-ακτος, nicht eingeführt, nicht eingeweiht, Iambl., neben ἀμύητος.
-
18 ἐπ-είς-ακτος
ἐπ-είς-ακτος, noch dazu eingeführt, eingebracht; σῖτος Dem. Lept. 31; τροφή Hdn. 8, 5. – Daher fremdartig, angenommen, Ggstz οἰκεῖος, Plat. Crat. 420 b; γένος, im Ggstz von αὐτόχϑονες, Eur. Ion 590; von τὰ πάτρια, Ath. V, 274 c; ἡδονή Arist. Eth. 9, 9; οἰκέται Plut. T. Graech. 8; a. Sp., auch im adv.
-
19 ἐπ-ακτός
ἐπ-ακτός (ἐπάγω), herbeigeführt, -geholt; οὐκ ἀστός, ἀλλ' ἐπακτὸς ἐξ ἄλλης χϑονός Eur. Ion 290; σῖτος Thuc. 6, 20; τὰ ἐκ τῶν ποταμῶν ἐπακτὰ ὕδατα D. Sic. 2, 54; dah. – a) fremd, ausländisch; neben ἀλλότριος Pind. Ol. 11, 89; στράτευμα Aesch. Spt. 565 u. öfter; στρατός Soph. Tr. 259; δόρυ O. C. 1522; ἀνήρ Ai. 1275, wo von dem Schol. μοιχός, der fremde Mann, ein Ehebrecher erklärt wird; Ggstz von σύντροφος Her. 7, 102; von σύμφυτος Arist. gen. an. 3, 1. – b) freiwillig herbeigeführt, zugezogen; νόσος Soph. Tr. 491, Schol. αὐϑαίρετος; γάμων ἐπακτὰν ἄταν Eur. Phoen. 345; μανία Plat. Rep. IX, 573 b; ὄμβρος, der zusammengetriebene, heftige, Pind. P. 6, 10; – ὅρκος Isocr. 1, 23, ein zugeschobener Eid (nach Harpocr. scelwillig übernommen); – ἡμέραι ἐπακτοί, Schalttage, Sp.
-
20 μέσακτος,
См. также в других словарях:
ακτός — ἀκτός, ή, όν (AM) [ἄγω] 1. αυτός που κινείται, που κατευθύνεται από εξωτερικές δυνάμεις «ὁ μὲν [κόσμος] ἀκτός, ὁ δὲ [ἄνθρωπος] αὐτεξούσιος» (Μελέτ. Μ. 64.1301 Α) 2. ως ουσ. τὸ ἀκτόν ο χειρισμός μιας υπόθεσης, η διαδικασία … Dictionary of Greek
θεόρ(ρ)ακτος — θεόρ(ρ)ακτος, ον (Α) αυτός τον οποίο τρέλανε κάποιος θεός. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + ράσσω «χτυπώ»] … Dictionary of Greek
παντάναξ — ακτος, ο, θηλ. παντάνασσα, ΝΜΑ 1. βασιλέας τών πάντων, άρχοντας τού κόσμου («Υἱὲ θεοῡ παντάναξ», Ακολουθ. Μεγ Παρασκευής 2. το θηλ. (προσωνυμία τής Θεοτόκου) βασίλισσα τού σύμπαντος («ἡ παντάνασσα Μητροπάρθενος», Μηναί.). [ΕΤΥΜΟΛ. < παντ(ο) *… … Dictionary of Greek
προφητάναξ — ακτος, ο, ΝΜ (προσωνυμία τού Δαβίδ) ο προφήτης και βασιλιάς ταυτόχρονα. [ΕΤΥΜΟΛ. < προφήτης + ἄναξ, ἄνακτος «βασιλιάς»] … Dictionary of Greek
πυριπηγάναξ — ακτος, και δ. γρφ. πυριπηγάνυξ, ὁ, Α ο κυρίαρχος τής πηγής τής φωτιάς. [ΕΤΥΜΟΛ. < πυρι (βλ. λ. πυρ) + πηγή + ἄναξ) … Dictionary of Greek
τρισάναξ — ακτος, ό, θηλ. τρισάνασσα, Μ 1. ο αληθινός και πραγματικός και μόνος βασιλιάς 2. το θηλ. ἡ τρισάνασσα (για τη Θεοτόκο) η μόνη αληθινή βασίλισσα, η μητέρα τού θεού. [ΕΤΥΜΟΛ. < επιτατ. τρισ / τρι*, ἄναξ «άρχοντας, βασιλιάς»] … Dictionary of Greek
ευκάτακτος — εὐκάτακτος, ον (Α) αυτός που σπάει εύκολα, εύθραυστος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κατ ακτος (< κατ άγνυμι «σπάζω, συντρίβω»), πρβλ. α κάτ ακτος, δυσ κάτ ακτος] … Dictionary of Greek
Amphianax — AMPHIĂNAX, actis, Gr. Ἀμφιάναξ, ακτος, König in Lycien, welcher nicht allein den vertriebenen Prötus gütig aufnahm, sondern ihm auch seine Tochter, Antea, oder, wie sie Homer nennet, Sthenoboa, zur Gemahlinn gab, und endlich mit den zugegebenen… … Gründliches mythologisches Lexikon
Anax — ANAX, actis, Gr. Ἄναξ, ακτος, der Erde Sohn, Pausan. Attic. c. 35. p. 87. war König in der von ihm benannten Landschaft Anactoria, welche hernach von dem Miletus Milesia genannt wurde. Id. Ach. c. 2. Sein Sohn hieß Asterius, der dem einen Theil… … Gründliches mythologisches Lexikon
Anax [1] — Ἄναξ, ακτος, ein gemeiner Beynamen des Apollo, welcher von ἆκος, Hülfe oder Cur herkommen soll, weil er dem Bösen, als ein Gott der Arzeney abhelfen soll. Gyrald. Synt. VII. p. 237 … Gründliches mythologisches Lexikon
Arctophylax — ARCTOPHỸLAX, actis, Gr. Ἀρκτοφύλαξ, ακτος, ist am Himmel so viel, als der Bootes, welcher von ἄρκτος, ursa, und φυλαξ, custos, so viel als Bärenhüter heißt. Hygin. Astron. Poet. l. II. c. 4. Sieh Bootes … Gründliches mythologisches Lexikon