-
1 κεχαριτωμένως
κεχαριτωμένως, dasselbe, Erkl. von ἐπιχαρίτως, Schol. Ar. Ach. 847.
-
2 ἐπι-χαρίττως
ἐπι-χαρίττως, dor. = ἐπιχαρίτως, mit Vergnügen, gern, Ar. Ach. 832.
-
3 ἐπί-χαρις
ἐπί-χαρις, ι, anmuthig, reizend, gefällig, οὐδ' ἐπίχαρις Ἄρης Aesch. Spt. 893; Plat. Rep. V, 474 d; ἐν ταῖς συνουσίαι ς Xen. Cyr. 1, 4, 4; ϑηρίον, der Haase, Cyn. 5, 33; τὸ ἐπίχαρι, das Gefällige, Einnehmende, Plat. Rep. VII, 528 d; Xen. An. 2, 6, 12; – comp. ἐπιχαριτώτερος, Xen. Cyr. 8, 2, 2 Conv. 7, 5; ἐπιχαριτώτατος Oec. 7, 37. – Adv. ἐπιχαρίτως, z. B. εἰπεῖν Xen. Apol. 4; Isocr. 15, 8 u. öfter.
См. также в других словарях:
ἐπιχαρίτως — ἐπίχαρις pleasing indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
благодатьно — (1*) нар. к благодатьныи: ѥго же и великоую жизнь. словесы бл҃годатьно въспѣ. (ἐπιχαρίτως) ЖФСт XII, 84 … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
благодатьнѣ — (1*) нар. То же, что благодатьно: нарочитыи стоудиискыи манастырь въ нѥмь же приимаше всѣхъ. въ коупѣ събьраномъ оученикомъ. и добромоу повиноующемъ ѡц҃оу. имь же и пакы ||=бл҃годатьнѣ дивьны бесѣдоваше. (ἐπιχαρίτως) ЖФСт XII, 98 98 об … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
καθαπλώ — καθαπλῶ, όω (Α) (κυρίως το μέσ.) καθαπλοῡμαι, όομαι απλώνομαι πάνω σε κάτι («τοῡ δὲ αὐχένος ἐπιχαρίτως καθήπλωται [ενν. ἡ κόμη]», Αρισταίν.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + απλώ] … Dictionary of Greek
