-
1 επισκήνους
ἐπίσκηνοςat: masc /fem acc plἐπισκηνόωto be quartered in: imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) -
2 ἐπισκήνους
ἐπίσκηνοςat: masc /fem acc plἐπισκηνόωto be quartered in: imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) -
3 δακρύω
δακρύω, fut. δακρυσω, bei Tryphiod. 394 δακρύσομαι, 1) intransit., weinen, Thränen vergießen; Hom. Odyss. 1, 336 δακρύσασα, Iliad. 1, 349 δακρύσας; Isocr. 4, 168 ἐπί τινι δακρύειν. – 2) transitiv, mit Thränen benetzen: Eur. Hel. 948 δακρῠσαι βλέφαρα. Bei Hom. das perfect. pass. = mit Thränen benetzt, bedeckt sein: δεδάκρυνται δέ μοι ὄσσε Odyss. 20, 204, δεδάκρυνται δὲπαρειαί Odyss. 20, 353 Iliad. 22, 491; τίπτε δεδάκρυσαι Iliad. 16, 7. So Plat. Axioch. 364 b δεδακρυμένος; Plut. Aemil. Paull. 10 δεδακρυμένην; Paus. 1, 21, 5 δεδακρυμένην; Straton. 54 (XII, 212) δεδακρυμένον. – Hierher gehört vielleicht auch Soph. Aj. 580 μηδ' ἐπισκήνους γόους δάκρυε, die Klage mit Thränen benetzen; doch kann auch δακρύειν γόους so gefaßt werden wie δακρὐειν δάκρυα. – 3) transitiv, beweinen, τινά oder τί: Soph. O. R. 1486, u. öfter bei Tragg.; τὴν τὐχην Dem. 18, 287; pass., beweint werden, Aesch. Spt. 814; Eur. Hel. 1226, der Herc. f. 528 δακρὐοντα συμφορᾶς τινος vrbdt, über ein Unglück. [υ ist nur bei sp. D. zuweilen kurz.]
-
4 ἐπί-σκηνος
ἐπί-σκηνος, an oder in dem Zelt, μηδ' ἐπισκήνους γόους δάκρυε Soph. Ai. 576, was Suid. u. der Schol. »theatralisch« erkl. (μεγάλους ἢ ἀπρεπεῖς οἵους ἐπὶ τῇ σκηνῇ), besser vor dem Zelt. d. i. öffentlich. – Bei D. Hal. 6, 53 ὄχλος ἐπίκλητος καὶ ἐπίσκηνος u. 9, 53 οἱ ἐπίσκηνοι, die Angekommenen, Fremdlinge; daher Plut. Sert. 24 von fremden, einquartierten Soldaten.
-
5 επισκηνος
21) находящийся или происходящий вне палатки, т.е. публичный, открытыйμηδ΄ ἐπισκήνους γόους δάκρυε Soph. — не плачь на людях
2) живущий в палатке (см. ἐπίσκηνοι См. επισκηνοι)
См. также в других словарях:
ἐπισκήνους — ἐπίσκηνος at masc/fem acc pl ἐπισκηνόω to be quartered in imperf ind act 2nd sg (homeric ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
επίσκηνος — ἐπίσκηνος, ον (Α) [σκηνή] 1. αυτός που γίνεται μπροστά στη σκηνή, ενώπιον άλλων («μηδ’ ἐπισκήνους γόους δάκρυε», Σοφ.) 2. εξωτερικός, τυχαίος 3. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οἱ ἐπίσκηνοι στρατιώτες που σταθμεύουν σε μια πόλη 4. (για θεατρική σκηνή) το … Dictionary of Greek
