-
1 ήνιος
-
2 ἤνιος
-
3 πειθ-ήνιος
πειθ-ήνιος, dem Zügel folgsam, lenksam, vom Pferde, καὶ συνήϑης, Plut. de gen. Socr. 22 u. a. Sp.; τὸ πειϑήνιον, der Gehorsam, Hdn. 2, 10, 4; aber auch χαλινοί, zügelnd, lenkend, Plut. de Is. et Osir. 45; auch adv., Consol. Apoll. 4.
-
4 ποικιλ-ήνιος
ποικιλ-ήνιος, dor. ποικιλάνιος, mit bunten, bunt verzierten Zügeln, Pind. P. 2, 8.
-
5 φιλ-ήνιος
φιλ-ήνιος, dem Zügel folgend, gehorsam, ἵπποι Aesch. Prom. 463.
-
6 χρῡσ-ήνιος
χρῡσ-ήνιος, mit goldenen Zügeln, Beiwort des Ares, Od. 8, 285, der Artemis, Il. 6, 205, der Aphrodite, Soph. O. C. 619.
-
7 εὐ-ήνιος
εὐ-ήνιος, leicht zu zügeln, zu lenken; τὰ ϑεῶν ὀχήματα Plat. Phaedr. 247 b; ἐφ' ἵππων εὐηνιωτάτων Rep. V, 467 e; dem εὐπειϑής entsprechend, Legg. IX, 880 a u. Sp.; bei Hippocr. = leicht zu heilen. – Adv., εὐηνίως καὶ ἀλύπως προςδιαλέγεσϑαι, so daß man sich leicht leiten läßt, Plat. Soph. 217 c; εὐηνιώτατα, Antiph. bei VLL., εὖ ἔχοντα erkl.
-
8 δυς-ήνιος
-
9 ἀν-ήνιος
-
10 ἀν-ήνιος [2]
-
11 ἐξ-ήνιος
ἐξ-ήνιος, ον, zügellos, Plut. de garrul. 17.
-
12 πιθήμων
-
13 ἀν-
ἀν-, Praefixum, latein. in-, deutsch un-, vgl. ἀνά u. ἄνευ, hebt den Begriff des Wortes, vor welches es gesetzt wird, auf, od. schwächt ihn so, daß ein Tadel darin liegt, wie ἀπρόσωπος, mit häßlichem Gesicht. Vollständig vor Wörtern, die mit einem Vokal anfangen, wie ἀν-αίτιος, αν-εύϑυνος, ἀν-ήνιος, ἀν-ίερος, ἀν-όμοιος, ἄν-υλος, ἀν-ώδυνος, un schuldig, un verantwortlich, zügel los, un heilig, un ähnlich, wald los, schmerzlos. Vor Consonanten fällt ν fort, z. B. ἀ-ϑάνατος. unsterblich; dahin gehören auch die Wörter, welche das Digamma oder irgend einen anderen später abgefallenen consonantischen Anlaut hatten; vgl. z. B. ἄιστος, ἄοινος; weil aber mehrere consonantische Anlaute, zu denen auch das Digamma gehört, nach Belieben bald gesprochen wurden, bald nicht, so findet sich z. B. neben ἄοπλος auch ἄνοπλος, neben ἄουτος ἀνούτατος, u. mehrere Wörter wurden sogar contrahirt, ἀέκων ἄκων, ἀεργός ἀργός, ἀεικία αἰκία, Ἀίδης Αιδης. In ἀμφασίη erscheint ἀν- vor einem Consonanten, des Wohllauts u. des Metrums halber; in ἀννέφελος ist das ν von νεφ- des Metrums halber verdoppelt. In einigen Formen lautet das Präfixum ἀνα, Iliad. 9, 146. 288. 13, 366 ἀνάεδνον, Hesiod. Th. 660 ἀνάελπτα; man will ἀνέεδνον u. ἀνέελπτα ändern, allein nach Scholl. Aristonic. Iliad. 13, 366 las Aristarch ἀνάεδνον, woraus wenigstens folgt, daß dies die am besten verbürgte, wenn nicht die einzige in Frage kommende Lesart war; ἀνάπνευστος = ἄπνευστος Hesiod. Th. 797 ist zweifelhaft, u. bei ἀνάγνωστος = ἄγνωστος kann ein Mißverständniß obwalten. – Vgl. Buttmann Lexil. 1, 274 Lobeck Phryn. 728.
-
14 δυσηνιος
-
15 εξηνιος
-
16 ευηνιος
21) слушающийся повода, легко управляемый, послушный(ὁχήματα, ἵπποι Plat.)
2) кроткий(ἄνθρωπος, ψυχή Plut.)
-
17 πειθηνιος
-
18 φιληνιος
-
19 χρυσηνιος
дор. χρῡσάνιος 2(ᾱ) держащий золотые вожжи, правящий с помощью золотых поводьев(Ἄρτεμις, Ἄρης Hom.; Ἀφροδίτη Soph.)
-
20 δυσήνιος
B ([etym.] ἀνία) = δυσάνιος, ill at ease, uneasy, Hp.Epid.3.17.ιά codd. [suff] δῠς-ηνῐόχητος, ον, hard to hold in, ungovernable, Luc.Abd.17.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > δυσήνιος
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἤνιος — ἦνις fem gen sg (epic doric ionic aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
πολύμηνις — ήνιος, ὁ, ἡ, Α πολύ οργισμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + μηνις (< μῆνις, ιος «οργή»), πρβλ. βαρύ μηνις] … Dictionary of Greek
λισσάνιος — λισσάνιος, ον (Α) 1. (κατά τον Ησύχ.) (στους Λάκωνες) «ἀγαθός» 2. φρ. «ὦ λυσσάνιε» καλέ μου φίλε. [ΕΤΥΜΟΛ. Λακωνικός τ. αβέβαιης ετυμολ. Η λ. θεωρείται «σύνθ. εκ συναρπαγής» (λ. σχηματισμένη από ολόκληρη φράση) τού λισσὸς ἀνιᾶν «αυτός που δεν… … Dictionary of Greek
πειθήνιος — α, ο / πειθήνιος και δωρ. τ. πειθάνιος, ον, ΝΜΑ (για υποζύγιο) αυτός που υπακούει, που πείθεται στα ηνία, στο χαλινάρι, αυτός που εύκολα χαλιναγωγείται («πρᾱον ἵππον καὶ πειθήνιον παρασχεῑν», Πλούτ.) νεοελλ. τυφλά υπάκουος, άκριτα πειθαρχικός… … Dictionary of Greek
ποικιλάνιος — ον, Α (δωρ. τ.) αυτός που έχει στολισμένα τα λουριά τού χαλινού («ποικιλανίους ἐδάμασσε πώλους», Πίνδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Δωρ. τ. τού αμάρτυρου *ποικιλήνιος (< ποικίλος + ήνιος < ἡνία), πρβλ. χρυσ ήνιος] … Dictionary of Greek
φιλήνιος — ον, Α (για άλογο) αυτός που υπακούει στα χαλινάρια, πειθήνιος. [ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο) * + ήνιος (< ἡνία «χαλινάρι»), πρβλ. χρυσ ήνιος] … Dictionary of Greek
χρυσήνιος — και δωρ. τ. χρυσάνιος, ον, Α (ποιητ. τ.) 1. (ως προσωνυμία θεών και θεαινών) αυτός που έχει χρυσά ηνία («οὐδ ἀλαὸς σκοπιὴν εἶχε χρυσήνιος Ἄρης», Ομ. Οδ.) 2. προσωνυμία τού Άδου 3. (κατά το λεξ. Σούδα) «χρυσήνιος δίφρος εὐάρμοστος». [ΕΤΥΜΟΛ. <… … Dictionary of Greek
τριτομηνίς — ίος, και τριτόμηνις, ήνιος, ἡ, Α η τρίτη ημέρα τού μήνα. [ΕΤΥΜΟΛ. < τρίτος + μήν, μηνός + κατάλ. ίς, ίδος (πρβλ. βολ ίς)] … Dictionary of Greek
