ἐξουσία

* * *

* * *

* * *

1) έρχομαι, φτάνω

2) (к чему-л.) καταλήγω

3) ( в какое-либо состояние)

••

* * *

* * *

1) στέκω, στέκομαι

2) ( находиться) είμαι, βρίσκομαι

3) ( останавливаться) σταματώ

••

ἐξουσίᾱν, ἐξουσία

power: fem acc sg (attic doric aeolic)

ἐξουσίᾱν, ἐξουσία

power: fem acc sg (attic doric aeolic)

ἐξουσία

power: fem nom /voc sg (epic ionic)

ἐξουσία

power: fem dat sg (epic ionic)

1) ((an) ability: A witch has magic power; A cat has the power of seeing in the dark; He no longer has the power to walk.) ικανότητα

2) (strength, force or energy: muscle power; water-power; ( also adjective) a power tool (=a tool operated by electricity etc. not by hand).) ισχύς,ενέργεια

3) (authority or control: political groups fighting for power; How much power does the Queen have?; I have him in my power at last) δύναμη,ισχύς,εξουσία

4) (a right belonging to eg a person in authority: The police have the power of arrest.) εξουσία

5) (a person with great authority or influence: He is quite a power in the town.) ισχυρό πρόσωπο

6) (a strong and influential country: the Western powers.) δύναμη

7) (the result obtained by multiplying a number by itself a given number of times: 2 × 2 × 2 or 2³ is the third power of 2, or 2 to the power of 3.) δύναμη

•

- powered

-я ουδ. (για αρχή, εξουσία, αξίωμα)•

-и, αιτ. руку, πλθ. руки, рук, рукам θ.

1. το χέρι•

|| η άκρη του χεριού (παλάμη, δάχτυλα)•

2. γραφικός χαρακτήρας•

|| υπογραφή (ιδιόχειρη)•

3. πλθ. -и εργάτες•

|| άνθρωποι, άτομα•

|| μτφ. ισχυρός, δυνατός•

|| βοηθός, προστάτης.

4. παλ. συμφωνία γάμου•

5. θέση, σειρά (εργάτη, παίχτη κλπ.)• первая, вторая, третья рука πρώτος, δεύτερος, τρίτος εργάτης•

6. κατηγορία, τάξη•

7. (με αιτ. και πρόθεση «под») σημαίνει κατάσταση, διάθεση•

εκφρ.

в –ах чьих ή у кого (быть находить(ся) – α) είμαι στα χέρια κάποιου (εξαρτιέμαι (από κάποιον), β) είμαι, βρίσκομαι στη διάθεση κάποιου, γ) είμαι, βρίσκομαι στην εξουσία κάποιου•

на рукау – (στρατ. παράγγελμα) με προτετανένο το όπλο! προτείνατε!•

на -у кому – προς όφελος κάποιου•

на -ах чьих ή у кого (быть, находить(ся) – είμαι, βρίσκομαι στα χέρια κάποιου (υπο την κηδεμονία, προστασία)•

на -ах у кого (быть, имеет(ся) – υπάρχει σε κάποιον•

на рукаах у меня ни копейки нет – στα χέρια μου δεν έχω ούτε καπίκι•

не рука кому – δεν ταιριάζει, αρμόζει σε κάποιον•

по -е кому – α) ταιριάζω, πηγαίνω•

перчатка не по - – το γάντι δε μου ταιριάζει στο χέρι. β) κατάλληλος, εύθετος, του χεριού•

по -ам! – στα χέρια! (αποφασίστηκε, εγκρίθηκε)•

под -у ходить – αγκαζέ (αλαμπράτσα) βαδίζω•

под -у – με εμποδίζει κάποιος (όταν είμαι απασχολημένος): не говори под -у μη μου μιλάς όταν εργάζομαι•

под -ой ή под -ами – μπροστά στα χέρια, πολύσιμά•

под -сж) – παλ. κρυφά, μυστικά, κρυφομιλώντας•

с -и – ταιριάζει, πηγαίνει•

-ами и ногами; с -ами и ногами; с -ами, ногами – α) με χέρια και με πόδια (ολόψυχα), β) ολόκληρα, ολότελα, πλήρως•

рука в -у – παλ. αγκαζέ, αλαμπράτσα•

рука об руку – χέρι με χέρι μαζί, αγαπημένα, αδερφωμένα•

рука с рукаой – (παλ.) αγκαζέ, αλαμπράτσα•

-и вверх! – απάνω τα χέρια! (παραδόσου)•

-и прочь от... – κάτω τα χέρια απο... (μη επεμβαίνετε)•

- и не доходят – δεν ευκαιρώ, δεν αδειάζω•

рука не дрогнет – το χέρι δεν τρέμει (δε διστάζει μπροστά σε τίποτε)•

- и опустились (отнялись) – κόπηκαν τα χέρια (οι δυνάμεις, η επιθυμία, ο ζήλος)•

рука не поднимается у кого – δε σηκώνει το χέρι (είναι) αναποφάσιστος, διστακτικός•

- и чешутся у кого – α) πάει φιρί-φιρί για καυγά. β) τρώνε τα χέρια για δουλειά (έχω όρεξη για δουλειά)•

- ой не достать (не достанешь) – είναι απρόσιτος (για υψηλή προσωπικότητα)•

- ой подать – πολύ σιμά, το χέρι ν' απλώσεις τον έφτασες•

- ами и ногами отбиваться – με χέρια και με πόδια αντιστέκομαι, αποκρούω (σθεναρά, λυσσαλέα)•

дать -у на отсечение – κόβω το κεφάλι μου (όρκος διαβεβαίωσης)•

иметь -у – έχω μπάρμπα στην Κορώνα (έχω τα μέσα)•

марать (пачкать) -и – λερώνω τα χέρια (αναμειγνύομαι σε βρώμικη υπόθεση)•

обломать -и о кого – δέρνω, χτυπώ ανελέητα (σπάζοντας τα ίδια μου τα χέρια)•

опустить -и – κατεβάζω το κεφάλι (αποθαρρύνομαι, απογοητεύομαι)•

подать (протянуть) -у (помощи) – δίνω χείρα βοηθείας (βοηθώ)•

поднять -у на кого, что – σηκώνω χέρι κατά κάποιου (αρχίζω αγώνα κατά κάποιου)•

приложить -у к чему ή под чем – βάζω την υπογραφή κάτω απο•

-и ή -у к чему – βάζω το χεράκι μου (συμμετέχω)•

умыть -и – νίβω τα χέρια μου (απεκδύομαι πάσης ευθύνης)•

как без рук кого-чего – σαν να μην έχω χέρια, κανένα(ν), τελείως ανίκανος•

брать (взять) себя в -и – συγκρατώ τον εαυτό μου, αυτοεπιβάλλομαι, αυτοκυριαρχούμαι•

взять в -и кого – παίρνω στα χέρια μου κάποιον πειθαρχώ, υποτάσσω, τιθασεύω•

играть в четыре -и – παίζω κατρμέν (δυο παίχτες στο πιάνο)•

попасть(ся) в -и – α) πέφτω, περιέρχομαι στα χέρια•

письмо попало в -и начальника полиции – α) το γράμμα έπεσε στα χέρια του διευθυντή της αστυνομίας, β) πέφτω στα χέρια (τύραννου, βασανιστή κ.τ.τ.)•

иметь (держать) в (своих) -ах – έχω, κρατώ στα χέρια μου (κατέχω)•

смотреть (глядеть) из чьих рук – αποβλέπω σε βοήθεια κάποιου•

прибрать к -ам – παίρνω, ιδιοποιούμαι, σφετερίζομαι•

пройти между рук – (για χρήματα) ξοδεύονται, φεύγουν απαρατήρητα, από λίγα-λίγα•

выдать на -и – δίνω στα χέρια, εγχειρίζω στον ίδιο•

отдать на -и – αναθέτω την προστασία (κηδεμονία) σε κάποιον•

получить на -и – παίρνω στα χέρια μου•

бить, ударить по -ам – χειραψία αμέσως μετά το κλείσιμο της συμφωνίας•

дать по -ам – χτυπώ στα χέρια (για να αποβάλλει κακές συνήθειες, για εκφοβισμό)•

вести под -и – οδηγώ (πηγαίνω) κάποιον κρατώντας από τα χέρια μαζί με άλλον•

попасть(ся), повернуться под -у кому – τυχαία βρίσκομαι σιμά σε κάποιον•

в одни -и (продать, отпустить) – κατ άτομο, από έναν-έναν εξυπηρετώ, πουλώ εμπόρευμα•

в наших -ах – στα χέρια μας, στην κατοχή μας, εξουσία μας•

в одних -ах быть – στα χέρια ενός ανθρώπου είναι (υπάρχει)•

из рук в -и ή с рук на -и – από τα χέρια ενός στου άλλου, απο τον έναν στον άλλον•

из рук вон (плохо) – μακριά απ εδώ• κακά, ψυχρά κι ανάποδα•

на -ах чьих умереть – πεθαίνω στα χέρια κάποιου•

от -и писать – γράφω με το χέρι (όχι με γραφομηχανή)•

по рукаам ходить – περιέρχομαι από χέρι σε χέρι•

с рук продавать – πουλώ στο χέρι, κρατώντας στα χέρια•

с рук сбыть (пустить) – απαλλάσσομαι, γλυτώνω, ξεφορτώνομαι•

с рук сойти – ξεφεύγω από τα χέρια (τα νύχια), τη γλυτώνω, την περνώ ατιμώρητα•

дело рук чьих – είναι έργο κάποιου, από σφάλμα κάποιου•

обеими -ами подписаться – συμφωνώ απόλυτα, υπογράφω με τα δυο χέρια•

обеими -ами ухватиться – επωφελούμαι (δράττομαι) της ευκαιρίας.

Power: P. and V. ἀρχή, ἡ, ἐξουσια, ἡ, δύναμις, ἡ, κῦρος, τό, κράτος, τό, δυναστεία, ἡ.

Influence: P. and V. δύναμις, ἡ.

Permission: P. and V. ἐξουσία, ἡ.

Testimony: Ar. and P. μαρτυρία, ἡ, V. μαρτύριον, τό or Pl.

Concretely, witness: P. and V. μάρτυς, ὁ or ἡ

Quote as authority, v.: P. παρατίθεσθαι (acc.).

An authority on: P. and V. ἐπιστήμων, ὁ or ἡ (gen.), ἔμπειρος, ὁ or ἡ (gen.).

Having authority, adj.: P. and V. κύριος.

Having full authority, adj.: Ar. and P. αὐτοκράτωρ.

Without authority, adj.: P. ἄκυρος.

Without your authority: P. μὴ σημήναντός σου (Plat., Phaedo 62^C).

On one's own authority: P. ἀφʼ ἑαυτοῦ γνώμης.

They accused the generals of making terms without their authority: P. τοὺς στρατηγούς ἐπῃτιάσαντο ὅτι ἄνευ αὑτῶν συνέβησαν (Thuc. 2, 70).

The authorities, those in authority: P. and V. οἱ ἐν τέλει, τὰ κύρια, P. τὰ τέλη, οἱ ἐπὶ τοῖς πράγμασι, V. οἱ ἐν τέλει βεβῶτες, Ar. and P. αἱ ἀρχαί

This period ( of history) was omitted by all authorities before me: τοῖς πρὸ ἐμοῦ ἅπασιν ἐκλιπὲς τοῦτο ἦν τὸ χωρίον (Thuc. 1, 97).

P. ἐλευθερία, ἡ, V. τοὐλεύθερον.

Political independence: P. αὐτονομία, ἡ.

Licence, permission: P. and V. ἐξουσία, ἡ,

Immunity: P. and V. ἄδεια, ἡ.

Dangers that threaten our personal liberty: P. οἱ περὶ τοῦ σώματος κινδύνοι (Lys. 110).

Complete personal liberty for all as regards private life: P. ἀνεπίτακτος πᾶσιν εἰς τὴν δίαιταν ἐξουσία (Thuc. 7, 69).

Set at liberty. v.: see Liberate.

You are at liberty to: P. and V. ἔξεστί σοι (infin.).

Take liberties with: P. and V. ὑβρίζειν (acc., or εἰς, acc.).

Tamper with: P. λυμαίνεσθαι (acc.).

πᾶς, πᾶσα, πᾶν gen. παντός, πάσης, παντός (dat. pl. πᾶσι and πᾶσιν vary considerably in the mss.; s. W-S. §5, 28; cp. Rob. 219–21; on the use of the art. s. B-D-F §275) (Hom. +).

① pert. to totality with focus on its individual components, each, every, any

ⓐ adj., used w. a noun without the art.

α. in the sing. emphasizing the individual members of the class denoted by the noun every, each, any, scarcely different in mng. fr. the pl. ‘all’: πᾶν δένδρον Mt 3:10; Lk 3:9. πᾶσα φυτεία Mt 15:13. πᾶσα φάραγξ, πᾶν ὄρος Lk 3:5 (Is 40:4). πᾶς τόπος 4:37. πᾶς ἄνθρωπος J 1:9; 2:10; Ro 3:4 (Ps 115:2); Gal 5:3; Col 1:28abd; Js 1:19. πᾶσα γυνή GJs 11:2. πᾶν ἔθνος Ac 17:26a. πᾶσα ψυχή (Pla., Phdr. 249e) 2:43; 3:23 (cp. Lev 23:29); Ro 2:9; Jd 15. πᾶσα ἡμέρα Ac 5:42; 17:17. πᾶν σάββατον 18:4. πᾶσα ἀρχὴ καὶ πᾶσα ἐξουσία 1 Cor 15:24 (cp. Just., D. 111, 2 οὗ τὸ ὄνομα πᾶσα ἀρχὴ δέδιεν). πᾶσα συνείδησις 2 Cor 4:2. πᾶς ἅγιος Phil 4:21. πᾶς οἶκος Hb 3:4 (GJs 7:3). πᾶσα ἀντιλογία 7:7. πᾶσα παιδεία all discipline 12:11. πᾶς ὀφθαλμός Rv 1:7a. πᾶν κτίσμα 5:13a.—Mt 23:35; Lk 2:23 (Ex 13:2); 4:13; 21:36; 2 Th 2:4 (Da 11:36). πᾶσα κτίσις every creature Col 1:15; ἐν πάσῃ κτίσει to every creature vs. 23. πᾶσα γραφή 2 Ti 3:16 (s. γραφή 2a).—πᾶσα σάρξ (כָּל־בָּשָׂר; used in the OT, also En 1:9; TestGad 7:2; GrBar 4:10; but not in EpArist, Philo, nor Joseph.) all flesh Lk 3:6 (Is 40:5); AcPlCor 2:6 and 16 (s. also 3b below). Mostly w. a neg. (so also En 14:21; 17:6) οὐ (or μή) … πᾶσα σάρξ no flesh = no one Mt 24:22; Mk 13:20; Ro 3:20; 1 Cor 1:29; Gal 2:16 (cp. GrBar 8:7 οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα πνοή). Other sim. neg. expressions are also Hebraistic (s. B-D-F §302, 1; Mlt-H. 433f) οὐ … πᾶν ῥῆμα not a thing, nothing Lk 1:37 (cp. PRyl 113, 12f [133 A.D.] μὴ … πᾶν πρᾶγμα). οὐδέποτε ἔφαγον πᾶν κοινόν I have never eaten anything common Ac 10:14. Cp. Rv 7:1, 16; 9:4; 21:27. Also in reverse order, πᾶς … οὐ or μή (Ex 12:16; Sir 8:19; 10:6, but s. also GLee, ET 63, ’51f, 156) 18:22; Eph 4:29; 5:5; 2 Pt 1:20; 1J 2:21; 3:15b.—Only rarely is a ptc. used w. πᾶς in this way: παντὸς ἀκούοντος when anyone hears Mt 13:19. παντὶ ὀφείλοντι Lk 11:4 (Mlt-Turner 196f).

β. w. a noun in the pl., without the art. πάντες ἄνθρωποι all people/men, everyone (Lysias 12, 60; Andoc. 3, 25; X., Cyr. 7, 5, 52, Mem. 4, 4, 19; Demosth. 8, 5; 18, 72) Ac 22:15; Ro 5:12a, 18ab; 12:17, 18; 1 Cor 7:7; 15:19; 2 Cor 3:2; Phil 4:5; 1 Th 2:15; 1 Ti 2:4; 4:10; Tit 2:11. πάντες ἄγγελοι θεοῦ Hb 1:6 (Dt 32:43; cp. Demosth. 18, 294 πάντες θεοί).

ⓑ adj. used with a noun or ptc. with the art.

α. in the sing. Oft. πᾶς ὁ, πάσα ἡ, πᾶν τό is used w. a ptc. (B-D-F §413, 2 and 3) every one who, whoever πᾶς ὁ (Soph., Aj. 152; Demosth. 23, 97; Sir 22:2, 26; 1 Macc 1:52; 2:27) πᾶς ὁ ὀργιζόμενος Mt 5:22. Cp. vss. 28, 32; 7:8, 26 (=πᾶς ὅστις vs. 24; s. below); Lk 6:47; 11:10; 14:11; 16:18; 18:14; 19:26; J 3:8, 15f, 20; 4:13; 6:40; 8:34; 18:37; Ac 10:43b; 13:39; Ro 2:1, 10; 10:4, 11; 1 Cor 9:25; Gal 3:13; 2 Ti 2:19; Hb 5:13; 1J 2:23, 29 al.; 2J 9; Rv 22:18.—πᾶν τό everything that (1 Macc 10:41): πᾶν τὸ εἰσπορευόμενον Mt 15:17; Mk 7:18. πᾶν τὸ ὀφειλόμενον Mt 18:34. πᾶν τὸ πωλούμενον 1 Cor 10:25; cp. vs. 27. πᾶν τὸ φανερούμενον Eph 5:14. πᾶν τὸ γεγεννημένον 1J 5:4.—An equivalent of this expr. is πᾶς ὅς (or ὅστις), πᾶν ὅ every one who, whatever (s. above and s. B-D-F §293, 1; 413, 2; Rob. 727; 957), masc.: Mt 7:24; 10:32; 19:29; Lk 12:8, 10 (RHolst, ZNW 63, ’72, 122–24), 48; 14:33; Ac 2:21 (πᾶς ὸ̔ς ἐάν, s. Jo 2:32); Ro 10:13 (πᾶς ὸ̔ς ἄν, s. Jo 3:5); Gal 3:10. Neut. (Jdth 12:14.—Jos., Ant. 5, 211 πᾶν ὅ = πάντες οἱ): J 6:37, 39; 17:2b; Ro 14:23; Col 3:17 (πᾶν ὅ τι ἐάν).

β. w. a noun in the pl., w. the art. all

א. w. substantives: πᾶσαι αἱ γενεαί Mt 1:17; Lk 1:48; Eph 3:21; GJs 6:2 al. πάντας τοὺς ἀρχιερεῖς Mt 2:4. Cp. vs. 16; 4:8; 11:13; Mk 4:13, 31f; 6:33; Lk 1:6; 2:51; 6:26; J 18:20; Ac 1:18; 3:18; 10:12, 43a; 14:16; Ro 1:5; 15:11 (Ps 116:1); 16:4; 1 Cor 12:26ab; 2 Cor 8:18; 11:28; Eph 4:10; 6:16b; Col 2:13; 1 Ti 6:10; Hb 4:4 (Gen 2:2 and 3); 9:21; Js 1:8; Rv 1:7b; 7:11; 15:4 al.—Used w. a demonstr. pron.: πᾶσαι αἱ παρθένοι ἐκεῖναι Mt 25:7. πάντας τοὺς λόγους τούτους 26:1. πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα Lk 1:65; 2:19.—Somet. following the noun: τὰς πόλεις πάσας Mt 9:35; Ac 8:40. οἱ μαθηταὶ πάντες the disciples, one and all Mt 26:56. αἱ θύραι πᾶσαι Ac 16:26a. Cp. Ro 16:16; 1 Cor 7:17; 13:2a; 15:7; 16:20; 1 Th 5:26; 2 Ti 4:21; Rv 8:3. οἱ Ἱεροσολυμῖται πάντες Mk 1:5.—On the position of ἐκεῖνος, ἕνεκα, πᾶς s. NTurner, VetusT 5, ’55, 208–13.

ב. w. participles πάντες οἱ: πάντες οἱ κακῶς ἔχοντες Mt 4:24. πάντες οἱ κοπιῶντες 11:28; cp. 21:12; 26:52; Lk 1:66; 2:47; 13:17; Ac 1:19; 2:44; 4:16; 5:5, 11; 6:15; 9:14; 28:30; Ro 1:7; 4:11; 1 Cor 1:2; Eph 6:24; 1 Th 1:7; 2 Th 1:10; 2 Ti 3:12; 4:8; Hb 5:9; 13:24; 2J 1; Rv 13:8; 18:24. Following the ptc. οἱ κατοικοῦντες πάντες Ac 2:14. ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν 20:32.—πάντα τά: πάντα τὰ γενόμενα Mt 18:31. πάντα τὰ ὑπάρχοντα 24:47; Lk 12:44; 1 Cor 13:3. Cp. Lk 17:10; 18:31; 21:36; J 18:4; Ac 10:33b. Used w. a demonstr. pron.: περὶ πάντων τῶν συμβεβηκότων τούτων Lk 24:14. Following: τὰ γινόμενα πάντα 9:7.

ג. w. prepositional expressions, w. which ὄντες (ὄντα) is to be supplied (TestAbr A 4 p. 81, 24 [Stone p. 10] πάντα τὰ ἐπὶ τῆς τραπέζης; 4 [6] Esdr [POxy 1010] πάντες σου οἱ ἐν τοῖς πεδίοις): πάντες οἱ ἐν τῇ οἰκίᾳ Mt 5:15; Ac 16:32. πάντες οἱ σὺν αὐτῷ Lk 5:9. πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις J 5:28. πάντες οἱ εἰς μακράν Ac 2:39. Cp. 5:17. πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ Ro 9:6. Cp. 2 Ti 1:15; 1 Pt 5:14. πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς Ac 4:24; 14:15 (Ex 20:11); cp. 17:24. Following: οἱ μετʼ ἐμοῦ πάντες Tit 3:15a (πάντες οἱ μετʼ αὐτοῦ JosAs 27:7).

ⓒ π. used w. pronouns

α. w. personal pronouns: πάντες ἡμεῖς we all Ac 2:32; 10:33a; 26:14; 28:2; Ro 4:16b. πάντες ὑμεῖς Mt 23:8; 26:31; Lk 9:48; Ac 4:10a; 22:3; Ro 1:8; 15:33; 2 Cor 7:15; Gal 3:28; Phil 1:4, 7ab, 8; 1 Th 1:2; 2 Th 3:16c, 18; Tit 3:15b; Hb 13:25. πάντες αὐτοί Ac 4:33; 19:17b; 20:36. Following the pron.: ἡμεῖς πάντες J 1:16; Ro 8:32a; 2 Cor 3:18; Eph 2:3. ὑμεῖς πάντες Ac 20:25. αὐτοὶ πάντες Mt 12:15; 1 Cor 15:10. W. art. οἱ πάντες ἡμεῖς 2 Cor 5:10.

β. w. a demonstr. pron.: πάντες οὗτοι these all, all these Ac 2:7 v.l. Mostly following the pron.: οὗτοι πάντες 1:14; 17:7; Hb 11:13, 39. πάντα ταῦτα Mt 6:32; 24:8; Lk 7:18; Ac 24:8; 1 Cor 12:11; Col 3:14; 1 Th 4:6; Hm 5, 2, 5 cj. Joly. ταῦτα πάντα Mt 4:9; 6:33; 13:34, 51; Lk 12:30; Ac 7:50; Ro 8:37; 2 Pt 3:11.

γ. πάντες ὅσοι, πάντα ὅσα all who, everything that, masc.: Lk 4:40 v.l. (for ἅπαντες); J 10:8. Neut. (TestAbr A 9 p. 86, 17 [Stone p. 20]; TestJob 4:2; GrBar 7:2; Philo, Aet. M. 15; 28; Jos., Ant. 8, 242; Just., A I, 44, 9) Mt 7:12; 13:46; 18:25; 21:22; Mk 11:24; 12:44b; Lk 18:12, 22; J 10:41. πάντες, ὸ̔ς ἄν Hs 7:7.

ⓓ subst.

α. πάντες, πᾶσαι all, everyone (even when only two are involved = both: Appian, Bell. Civ. 2, 27 §105 [Caesar and Pompey]) Mt 10:22; 14:20; 15:37; 21:26; 26:27; Mk 1:37; 5:20; Lk 1:63 and oft. πάντες ἥμαρτον Ro 5:12 (on the sinfulness of πάντες cp. the saying of Bias s.v. πολύς 1aβא; FDanker, Ro 5:12, Sin under Law, NTS 14, ’68, 430, n. 1).—οὐ πάντες not everyone Mt 19:11. Cp. J 13:10; Ro 10:16.—πάντων as partitive and comparative gen. ὕστερον πάντων last of all Mt 22:27; cp. Mk 12:22, 43. Even in ref. to a fem. (Thu. 4, 52, 3; Aristoph., Av. 472) ἐντολὴ πρώτη πάντων Mk 12:28 (but s. B-D-F §164, 1).

β. πάντα all things, everything. Abs. (Chrysippus in Stob., Ecl. 1, 1, 26 p. 31 W.; Ps.-Aristot., De Mundo 6; M. Ant. 4, 23; Ael. Aristid. 43, 9 K.=1 p. 3 D.: ἀρχὴ ἁπάντων Ζεύς τε καὶ ἐκ Διὸς πάντα; Herm. Wr. 5, 10; Hymn to Selene in PGM 4, 2838f ἐκ σέο γὰρ πάντʼ ἐστὶ καὶ εἰς σʼ, αἰώνιε, πάντα τελευτᾷ [s. 4dβ]; PGM 5, 139; PKöln VI, 245, 16 of Athena [s. ed.’s comments]) Mt 11:27 = Lk 10:22 (s. the lit. on this pass. s.v. υἱός 2dβ. The word πάντα here is variously understood of authority and power [so ASchlatter (Mt), FBüchsel (TW II 173) et al.] or of knowledge and teaching: ENorden [Agn. Th. 288], TZahn [Mt], Grundmann [Lk] et al.; also JFitzmyer: “the knowledge of the mutual relation of himself and God” [AB Comm. Luke II 874]. IMarshall [Lk] follows BReicke [TW V 993 n. 289] and opts for both power and knowledge); J 1:3; 3:35; 21:17; 1 Cor 2:10; 15:27a (Ps 8:7), b, 28cd (πάντα ἐν πᾶσιν w. a somewhat different coloring: Dio Chrys. 54 [71], 1); Eph 1:22a (Ps 8:7); Rv 21:5. Here we may class ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεός (cp. Aristobulus in Eus., PE 8, 10, 10; 13, 12, 4 ἐπὶ πάντων εἶναι τ. θεόν; Porphyr., Vi. Plot. 23 τῷ ἐπὶ πᾶσι θεῷ) God, who rules over all Ro 9:5 (θεός 2). ὁ πάντων δεσπότης GJs 20:3 (codd.); cp. 11:2.—Of a ‘whole’ that is implied fr. the context: πάντα ἀποδώσω σοι Mt 18:26. Cp. 22:4; Mk 4:34; Lk 1:3; Ro 8:28 (s. Black s.v. συνεργέω); 2 Cor 6:10; Gal 4:1; Phil 2:14; 1 Th 5:21; 2 Ti 2:10; Tit 1:15; 1J 2:27; GJs 18:3 codd. πάντα ὑμῶν ἐστιν everything is yours, belongs to you 1 Cor 3:21, cp. 22 (Plut., Cic. 873 [25, 4] πάντα τοῦ σοφοῦ εἶναι; Diog. L. 6, 72). πάντα ὑμῶν everything you do 16:14. πρῶτον πάντων 1 Ti 2:1. πάντα four times as anaphora (rhetorical repetition) 1 Cor 13:7 (cp. Libanius, Or. 3 p. 275, 4 πάντα φθεγγόμενοι, πάντα ἐργαζόμενοι, πάντα χαριζόμενοι).—The acc. of specification stands almost in the sense of an adv. (B-D-F §154; Rob. 487) πάντα in all respects, in every way, altogether (Hom. et al.; Aelian, VH 12, 25; Jos., Ant. 9, 166; SibOr 3, 205; Ath. 35, 2) Ac 20:35 (perh. always, as Ps.-Lucian, Asin. 22 p. 590); 1 Cor 9:25b. πάντα πᾶσιν ἀρέσκω (s. ἀρέσκω 2a) 10:33; 11:2. Cp. KGrobel, JBL 66, ’47, 366 and s. τὰ πάντα in 4dβ below.—W. a prep.: εἰς πάντα in all respects, in every way (Pla., Charm. 6, 158a, Leg. 5, 738a; Appian, Iber. 17 §64, Bell. Civ. 4, 92 §385; BGU 798, 7) 2 Cor 2:9. ἐν πᾶσιν in all respects, in every way (PGiss 69, 8; Appian, Bell. Civ. 2, 112 §467 [here ἐν ἅπασιν=in all respects]; Just., D. 80, 1 ἀσφαλὴς ἐν πᾶσι); 1 Ti 3:11; 2 Ti 2:7; 4:5; Tit 2:9, 10b; Hb 13:4, 18; 1 Pt 4:11. Perh. also Eph 1:23b. ἐν πᾶσι τούτοις in (or besides) all this (Sir 48:15; Job 2:10; 12:9; cp. Plut., Mor. 98f) Lk 16:26. κατὰ πάντα, s. κατά B 6. περὶ πάντων in every way (Mitt-Wilck I/2, 6, 9; SibOr 1, 198) 3J 2. πρὸ πάντων above all, especially (PRein 18, 27 [II B.C.]; BGU 811, 3; PAmh 135, 2; Just., D. 7, 3) Js 5:12; 1 Pt 4:8.

② any entity out of a totality, any and every, every

ⓐ as adj. w. a noun in the sing. without the article every, any and every, just any, any at all μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε do not believe just any spirit 1J 4:1. περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας Eph 4:14. περὶ παντὸς πράγματος about anything Mt 18:19. κατὰ πᾶσαν αἰτίαν for any reason at all 19:3. Cp. 4:4=Lk 4:4 v.l. (Dt 8:3); Mt 12:31; 2 Cor 1:4b (on ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν vs. 4a see 3b below).

ⓑ as subst. without the art.

α. πᾶς everyone without exception Lk 16:16.

β. πᾶν, w. prep.: διὰ παντός s. διά A 2a. ἐν παντί in every respect or way, in everything (Pla., Symp. 194a; X., Hell. 5, 4, 29; SIG 1169, 27; Sir 18:27; 4 Macc 8:3; GrBar 9:8) πλουτίζεσθαι 1 Cor 1:5; 2 Cor 9:11. Cp. 2 Cor 4:8; 7:5, 11, 16; 8:7; 9:8b; 11:6a, 9; Eph 5:24; Phil 4:6; 1 Th 5:18.

③ marker of the highest degree of someth., all

ⓐ as adj. w. a noun in the sing. without the art. full, greatest, all (Pla., Rep. 9, 575a; Demosth. 18, 279 al.; ins, freq. in accolades; pap.: New Docs 8 p. 62, 10 μετὰ πάσης πίστεως καὶ ἐπιμελείας ‘with all fidelity and care’; LXX; Tat. 39, 1 μετὰ πάσης ἀκριβείας) μετὰ παρρησίας πάσης Ac 4:29. ἐν πάσῃ ἀσφαλείᾳ 5:23. πάσῃ συνειδήσει ἀγαθῇ in all good conscience 23:1. Cp. 17:11; 24:3; 2 Cor 9:8b; 12:12; Eph 4:2. ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει with the greatest perseverance 6:18c. Cp. Phil 1:20; 2:29; Col 1:11ab; 1 Ti 2:2b, 11; 3:4; 4:9; 5:2; Tit 2:15; Js 1:2; 2 Pt 1:5; Jd 3 al. ὑπομένειν πᾶσαν ὑπομονήν practice patient endurance to the limit Pol 9:1.

ⓑ in related vein as adj. with noun in the sing. w. the art. all ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν in all our trouble 2 Cor 1:4a (on ἐν πάσῃ θλίψει vs. 4b s. 2a above); 7:4; 1 Th 3:7. ἐπὶ πάσῃ τῇ μνείᾳ ὑμῶν in all remembrance of you Phil 1:3. πᾶσαν τὴν μέριμναν ὑμῶν all your care 1 Pt 5:7. τὸν πάντα χρόνον AcPlCor 2:4; τὴν πᾶσαν σάρκα 2:11 (cp. 1aα).

④ pert. to a high degree of completeness or wholeness, whole

ⓐ as adj. w. a noun in the sing., without the art. all, the whole before proper names, mostly geographic (X., Hell. 4, 8, 28 προστάται πάσης Λέσβου ἔσονται al.; LXX) πᾶσα Ἱεροσόλυμα Mt 2:3 (s. Ἱερ.). πᾶς Ἰσραήλ (3 Km 8:65; 11:16; 1 Esdr 1:19; 5:45, 58; Jdth 15:14) Ro 11:26 (s. W-S. §20, 11a and b; Rob. 772). The OT is also the source of πᾶς οἶκος Ἰσραήλ (1 Km 7:2, 3) Ac 2:36 and, in subject matter, ἐπὶ παντὸς προσώπου τῆς γῆς 17:26b (but Gen 2:6 has πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς, and 7:23; 11:4, 8, 9 ἐπὶ προσώπου [or πρόσωπον] πάσης τῆς γῆς).—Perh. πᾶσα οἰκοδομή Eph 2:21 (s. W-S. §20:11 b; Rob. 772; Mlt-Turner 199f; MDibelius, Hdb. ad loc.; M. Ant. 6, 36, 1; OGI 383, 86ff).

ⓑ w. a noun in the sing., w. the art. the whole, all (the). Preceding the noun that has the art.: πᾶσα ἡ Ἰουδαία καὶ πᾶσα ἡ περίχωρος Mt 3:5. πᾶσα ἡ ἀγέλη the whole herd 8:32. Cp. vs. 34; 13:2; 21:10; 27:25, 45; Mk 2:13; 4:1. πᾶσα ἡ ἀλήθεια 5:33. πᾶσα ἡ κτίσις the whole creation (TestAbr A 13 p. 92, 7 [Stone p. 32]) Mk 16:15; Ro 8:22. Cp. Lk 1:10; 2:1, 10; Ac 3:9, 11; 5:21; 15:12. πᾶς ὁ κόσμος Ro 3:19b; Col 1:6. πᾶν τὸ σπέρμα Ro 4:16. πᾶσα ἡ γῆ 9:17 (Ex 9:16); Lk 4:25. πᾶσα ἡ γνῶσις, πᾶσα ἡ πίστις 1 Cor 13:2bc. πᾶν τὸ πλήρωμα Eph 3:19; Col 1:19; 2:9. πᾶν τὸ σῶμα Eph 4:16; Col 2:19. Cp. Hb 9:19bc. W. a demonstrative pron. πᾶς ὁ λαὸς οὗτος all these people Lk 9:13. πᾶσα ἡ ὀφειλὴ ἐκείνη Mt 18:32.—Following the noun that has the article: τὴν κρίσιν πᾶσαν the whole matter of judgment J 5:22. εἰς τὴν ἀλήθειαν πᾶσαν into truth in all its outreach 16:13. τὴν ἐξουσίαν … πᾶσαν Rv 13:12.

ⓒ πᾶς and πάντες stand attributively betw. art. and noun, when the noun is regarded as a whole, in contrast to its individual parts (cp. Kühner-G. I 632f).

α. sing. (Thu. 2, 7, 2 ὁ πᾶς ἀριθμόσ=‘the whole number’; 8, 93, 2 τὸ πᾶν πλῆθος; X., Mem. 1, 2, 8 εἰς τὸν πάντα βίον; Pla., Gorg. 470e ἡ πᾶσα εὐδαιμονία; 2 Macc 2:17; 3 Macc 1:29; 6:14; 4 Macc 3:8) ὁ πᾶς νόμος the whole law Gal 5:14. τὸν πάντα χρόνον Ac 20:18.

β. pl. (X., An. 5, 6, 7 οἱ πάντες ἄνθρωποι; Pla., Theaet. 204a τὰ πάντα μέρη) αἱ πᾶσαι ψυχαί all the souls Ac 27:37. οἱ κατὰ τὰ ἔθνη πάντες Ἰουδαῖοι 21:21. οἱ σὺν αὐτοῖς πάντες ἅγιοι Ro 16:15. οἱ σὺν ἐμοὶ πάντες ἀδελφοί Gal 1:2.—W. numerals (Hdt. 7, 4; Thu. 1, 60, l) οἱ πάντες ἄνδρες ὡσεὶ δώδεκα the whole number of the men was about twelve Ac 19:7.—JBover, Uso del adjetivo singular πᾶς en San Pablo: Biblica 19, ’38, 411–34.

ⓓ as subst.

α. οἱ πάντες all (of them) (in contrast to a part) Ro 11:32ab; 1 Cor 9:22 (s. HChadwick, NTS 1, ’55, 261–75); Phil 2:21. (We, they) all Mk 14:64; 1 Cor 10:17; 2 Cor 5:14b. μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες until we all attain Eph 4:13.

β. τὰ πάντα. In the abs. sense of the whole of creation all things, the universe (Pla., Ep. 6, 323d τῶν πάντων θεός; hymn to Selene in EAbel, Orphica [1885] 294, 36 εἰς σὲ τὰ πάντα τελευτᾶ [s. 1dβ beg.]; Herm. Wr. 13, 17 τ. κτίσαντα τὰ πάντα; JosAs 8:2 ζωοποιήσας τὰ πάντα; Philo, Spec. Leg. 1, 208, Rer. Div. Her. 36, Somn. 1, 241; Just., A I, 67, 2 τὸν ποιητὴν τῶν πάντων; PGM 1, 212 κύριε τῶν πάντων; 4, 3077) Ro 11:36 (Musaeus: Vorsokr. 2 A 4 [in Diog. L. 1, 3] ἐξ ἑνὸς τὰ πάντα γίνεσθαι καὶ εἰς ταὐτὸν ἀναλύεσθαι. Cp. Norden, Agn. Th. 240–50); 1 Cor 8:6ab; 15:28ab; Eph 3:9; 4:10b; Phil 3:21; Col 1:16ab, 17b (HHegermann, D. Vorstellung vom Schöpfungsmittler etc., TU 82, ’61, 88ff); Hb 1:3; 2:10ab; Rv 4:11; 1 Cl 34:2; PtK 2 (four times).—In the relative sense, indicated by the context, everything (Κυπρ. I p. 42 no. 29 τὰς στοὰς καὶ τὰ ἐν αὐταῖς πάντα; PGiss 2, 14 [II B.C.] in a bill: τὰ π.=everything taken together) ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται everything (=all the instruction) is in parables Mk 4:11. Cp. Ac 17:25b; Ro 8:32b. Of everything in heaven and earth that is in need of uniting and redeeming Eph 1:10 (EWalter, Christus u. d. Kosmos [Eph 1:10] ’48); Col 1:20. τὰ πάντα they all (of the members of the body) 1 Cor 12:19. The neut. is also used of persons: Gal 3:22; cp. 1 Ti 6:13 (here including humankind and everything else that possesses life).—As acc. of specification, almost like an adv.: τὰ πάντα in all respects (Appian, Prooem. 6 §23) Eph 4:15 (s. 1dβ).—As a summation of what precedes all this (PCairZen 741, 16; 742, 22; BGU 1509 [all III B.C.]) 2 Cor 4:15; Phil 3:8b; Col 3:8.—Furthermore, πάντες can also have the limited sense nearly all (Xenophon Eph. 2, 13, 4 πάντας ἀπέκτεινεν, ὀλίγους δὲ καὶ ζῶντας ἔλαβε. μόνος δὲ ὁ Ἱππόθοος ἠδυνήθη διαφυγεῖν).—Mlt-Turner 199–201.

⑤ everything belonging, in kind, to the class designated by the noun, every kind of, all sorts of, adj. for the words παντοδαπός and παντοῖος, which are lacking in our lit.: πᾶσα νόσος καὶ πᾶσα μαλακία Mt 4:23. γέμουσιν πάσης ἀκαθαρσίας they are full of all kinds of uncleanness 23:27 (Ar. 15, 6). πᾶσα ἐξουσία 28:18. ἀπὸ παντὸς ἔθνους from every kind of nation Ac 2:5. Cp. 7:22; 13:10ab; Ro 1:18, 29. πᾶσα ἐπιθυμία (evil) desire of every kind 7:8. ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει 1 Cor 1:5b. πᾶν ἁμάρτημα every kind of sin 6:18. Cp. 2 Cor 7:1; 9:8bc; 10:5ab; Eph 1:3, 8, 21a; 4:19; 5:3; Phil 1:9; 2 Th 2:17. πᾶν ἔργον ἀγαθόν Tit 1:16; 3:1. Cp. 2:14; Hb 13:21. πᾶσα δόσις, πᾶν δώρημα Js 1:17 (W-S. §20, 11b). Cp. vs. 21; 1 Pt 2:1ab; Rv 8:7 al.—B. 919. Schmidt, Syn. IV, 540–54, s. ἕκαστος and ὅλος. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.

σατάν, ὁ indecl. and σατανᾶς, ᾶ, ὁ (the former=Hebr. שָׂטָן 3 Km 11:14; Just., D. 103, 5; the latter Sir 21:27, also TestSol 1:1 D al.; TestJob; Test12Patr; ApcMos 17; Just.=Aram. סָטָנָא; for σατανος Lk 11:18 P⁷⁵ read σατανας) literally ‘adversary’, in our lit. only as title or name: (the) Satan, in a very special sense, the enemy of God and all of those who belong to God, simply Satan, the Enemy (on the concept of Satan s. the lit. s.v. διάβολος 2), almost always w. the art. (B-D-F §254, 1), without it only in Mk 3:23; Lk 22:3; 2 Cor 12:7 and in personal address.—Mt 4:10 (here, as well as in the two passages from Mt and Mk near the end of this entry, without the art. and in the voc.); Mk 1:13; 3:26; Lk 11:18; 22:31. W. διάβολος of the same being Rv 20:2; cp. 2:9f; Pol 7:1 (Just., A I, 28, 1 al.). The Lawless One (Antichrist) appears κατʼ ἐνέργειαν τοῦ σατανᾶ 2 Th 2:9. He incites people to evil (cp. Homeric usage LfgrE s.v. δαιμόνι[ος] col. 198; TestJob 41:5 Ἐλίους ἐμπνευσθεὶς ἐν τῷ Σ. ; 23:11 ὁ Σ. … ἐπλαγίαζεν αὐτῆς τὴν καρδίαν; cp. 26:6) Mk 4:15; Ac 5:3; 1 Cor 7:5; 2 Cor 2:11; Rv 12:9. Esp. guilty of instigating Judas’ evil deed by entering into this disciple Lk 22:3; J 13:27. Causing sickness Lk 13:16 (s. δέω 1b, end). Hence driven out in healings Mt 12:26; Mk 3:23. Hindering the apostle in his work 1 Th 2:18 (cp. Julian., Ep. 40 [68] p. 46, 19 Bidez-Cumont εἰ μή τι δαιμόνιον γένοιτο κώλυμα). Causing false beliefs to arise 1 Ti 5:15; hence the one who denies the resurrection and judgment is called πρωτότοκος τοῦ ς. Pol 7:1; Polycarp uses the same expr. in speaking of Marcion, Epil Mosq 3. Persecutions of Christians are also inspired by Satan Rv 2:13ab (on the θρόνος τοῦ ς. s. θρόνος 1bε); hence certain Judeans who were hostile to Christians are called συναγωγὴ τοῦ ς. Rv 2:9; 3:9. God will crush him Ro 16:20. Jesus saw Satan falling (or fallen) fr. heaven Lk 10:18 (Burton, Moods and Tenses §146 [deZwaan §148]; FSpitta, ZNW 9, 1908, 160–63; CWebster, ET 57, ’45/46, 52f: πες. is timeless and means ‘I watched him fall’). Imprisoned, but freed again after a thousand years Rv 20:7. ὁ ς. μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός Satan disguises himself as an angel of light 2 Cor 11:14 (TestJob 6:4 μετασχηματισθεὶς εἰς ἐπαίτην a beggar; ApcMos 17 ἐγένετο ἐν εἴδει ἀγγέλου; s. μετασχηματίζω; on the subject s. Windisch ad loc.). ἄγγελος σατανᾶ 2 Cor 12:7 (UHeckel, ZNW 84, ’93, 69–75); ἄγγελοι τοῦ ς. B 18:1 (ἄγγελος 2c). αἱ δυνάμεις τοῦ ς. IEph 13:1 (δύναμις 5). τὰ βαθέα τοῦ ς. Rv 2:24 (s. βαθύς 2). ἡ ἐξουσία τοῦ ς. the power of Satan Ac 26:18; ending of Mk in the Freer ms. ln. 6 (ἐξουσία 2); ibid. ln. 2 ὁ αἴων οὗτος … ὑπὸ τὸν ς. ἐστιν.—παραδοῦναί τινα τῷ ς. 1 Cor 5:5 (s. ὄλεθρος; cp. the Christ. ins New Docs 3, 83); 1 Ti 1:20 (s. on both passages παραδίδωμι 1b).—In Mt 16:23; Mk 8:33 Peter is called Satan by Jesus, because his attempt to turn Jesus aside fr. his divine assignment to accept the consequences of his involvement with humanity has made him a tempter of a diabolical sort, who might thwart the divine plan of salvation. This metaph. usage relates to the striking verdict Rv 2:9; 3:9 above (cp. διάβολος J 6:70; 8:44).—BNoack, Satanás u. Sotería ’48. 1369–80 (lit.). DBS XII 1–47. DNP III 269. DELG. M-M. EDNT. TRE III 608f. TW.

σκότος, ους, τό (as a masc. word Hom. et al. and so in the Attic writers [EFraenkel, ZVS 43, 1910, 195ff; σκότος and φῶς], as well as Jos., Ant. 19, 216; 217; as a neut. Pind. et al. and H. Gk. gener., also in LXX [Thackeray p. 159]; pseudepigr.; Philo; Jos., Bell. 6, 140, Ant. 1, 27; apolog.; PWarr 21, 25; 30 [III A.D.].—B-D-F §51, 2; Mlt-H. 127. Only in Hb 12:18 does ὁ σκ. appear as a v.l. in the t.r.) ‘darkness’

① darkness, gloom, lit., of the darkness in the depths of the sea B 10:10. Of dark clouds ApcPt 10:25. Of the darkening of the sun (σκότος at the death of Aeschyl., acc. to Aristoph.: Ael. Aristid. 32, 32 K.=12 p. 145 D. At the death of Alexander ἐγένετο σκότος: Ps.-Callisth. 3, 33, 26. Others HUsener, RhM n.s. 55, 1900, 286f) Mt 27:45; Mk 15:33; Lk 23:44; GPt 5:15; Ac 2:20 (Jo 3:4: here σκ. means ‘bearer of darkness’; s. 4, end). Of the darkness of chaos (Gen 1:2; Mel., P. 82, 611; Theoph. Ant. 1, 6 [p. 70, 19]) 2 Cor 4:6. Of the darkness of nonexistence 1 Cl 38:3 (Sb 8960, 19 [grave-epigram I B.C.] σκότους πύλας); JosAs 8:10 ἀπὸ τοῦ σκότους εἰς τὸ φῶς). Of the darkness of the place of punishment far removed fr. the heavenly kingdom (Philo, Exsecr. 152 βαθὺ σκότος. Cp. Wsd 17:20; PsSol 14:9.—σκ. κ. βόρβορος ‘gloom and muck’ await those who are untrue to the Eleusinian Mysteries, Ael. Aristid. 22, 10 K.=19 p. 421 D. Of the darkness of death and the underworld in Hom. and the Trag. As the domain of evil spirits PGM 36, 138; Theoph. Ant. 2, 7 [p. 110, 5]) τὸ σκ. τὸ ἐξώτερον the darkness outside Mt 8:12; 22:13; 25:30 (also ApcEsdr 4:37 p. 29, 16 Tdf.; cp. Vi. Aesopi W 31 P., where Aesop advises a man: ῥῖψον αὐτὴν [his wife] εἰς τὸ σκότος.—RTaylor, Theology 33, ’42, 277–83). Also ὁ ζόφος τοῦ σκότους (ζόφος 2) 2 Pt 2:17; Jd 13.—Of the darkness in which the blind live (Soph., Oed. R. 419; Eur., Phoen. 377; 1534; Dt 28:29) w. ἀχλύς (q.v. 1) Ac 13:11. [διὰ τὸ] σκότος ἀφα̣[νής] unnoticed because of the darkness AcPl Ha 3, 27 (other restorations suggested in app.).

② the state of being unknown, darkness, fig. τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους the things that are hidden in darkness and therefore are known to nobody 1 Cor 4:5.

③ the state of spiritual or moral darkness, darkness, of darkening by sin, of the state of unbelievers and of the godless, opp. φῶς (Herm. Wr. 7, 2a; Philo, Det. Pot. Ins. 101, Somn. 2, 39; TestLevi 19:1; TestNapht 2:10; OdeSol 11:19; TestAbr B 7 p. 111, 22 [Stone p. 70]; TestJob 43:6; JosAs 15:13; Mel., P. 68, 491; Orig., C. Cels. 6, 67, 6.—S. σκότος as gnostic term Iren. 1, 4, 2 [Harv. I 36, 2]; Hippol., Ref. 10, 16, 4) Mt 4:16 (Is 9:1; s. σκοτία); 6:23b; J 3:19; Ac 26:18; Ro 2:19; 2 Cor 6:14; 1 Th 5:4f; 1 Pt 2:9; 1J 1:6; 1 Cl 59:2; B 14:7 (Is 42:7); 18:1; AcPl Ha 8, 32/BMM verso 4. Opp. δικαιοσύνη B 5:4. Cp. 14:5f. W. σκιὰ θανάτου (σκιά 2b) Lk 1:79 (schol. on Soph., El. 1079 p. 149 P. ἐν σκότει γενέσθαι τ. θανάτου. For σκότος=darkness of death cp. Plut., Mor. 296ab, an oath ‘by the σκότος near the oak tree, where the men of Priene had been killed in such great numbers’; s. also New Docs 4, 149).—Sins are τὰ ἔργα τοῦ σκότους Ro 13:12; Eph 5:11.—On ἡ ἐξουσία τοῦ σκότους Lk 22:53; Col 1:13 s. ἐξουσία 6. On οἱ κοσμοκράτορες τοῦ σκότους τούτου Eph 6:12 s. κοσμοκράτωρ.—In a related sense, and in contrast to φῶς, σκότος has the sense

④ bearer/victim/instrument of darkness Mt 6:23a; Lk 11:35; Eph 5:8 (s. KKuhn, NTS 7, ’61, 339f [Qumran]). S. also 3 above.—B. 61. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.