-
1 εθος
- εος τό привычка, обыкновение, обычайνόμοι κατὰ τὰ ἔθη Arst. — обычное право; -
2 εκκρουω
1) выбивать, вышибать(τὸ προβόλιον ἐκ τῶν χειρῶν Xen.; τὸ ξίφος ἐκκρουσθὲν ὑπὸ πληγῆς Plut.)
2) отбивать, отражать(ἥ μείζων κίνησις τέν ἐλάττω ἐκκρούει Arst.; τοὺς ἐπιόντας βαρβάρους Thuc.; sc. τοὺς πολεμίους Xen.; τέν ἐπιβολήν Plut.)
ἐντὸς γενόμενοι βίᾳ ἐξεκρούσθησαν πάλιν Thuc. — вторгнувшись внутрь (укреплений), они были вновь выбиты3) перебивать(τοὺς λόγους Plat.; τινά Dem.; λέγειν τι βουλόμενον Plut.)
4) отклонять, отвращать(τινὰ τῆς προαιρέσεως Plut.)
μέλλοντας ἁμαρτάνειν ἐ. Plut. — удерживать тех, кто собирается совершить дурное;ἐ. ἑαυτὸν τοῦ παρόντος Dem. — отклониться от непосредственного вопроса5) подавлять, прогонять, уничтожать(λογισμόν, λύπην Arst.)
τῷ θορύβῳ τὸν λογισμὸν ἐκκρουσθείς Plut. — сбитый с толку шумом6) вытеснять, изгонять(τοὺς ἡγεμόνας Plut.; τὸ ἔθος ἄλλῳ ἔθει ἐκκρούεται Arst.)
βῆχα μετὰ πόνου ἐκκρούεσθαι Plut. — с трудом откашливаться7) лишать(τινὰ ἐλπίδος Plat.; τινὰ τῆς ἀρχῆς Plut.)
(εἰς ὑστεραίαν Dem.)
ἐ. καὴ παράγειν Plut. — откладывать и хитрить, т.е. под всякими предлогами затягивать дело -
3 θεε
-
4 νομος
I.ὅ1) пастбище, выгон(ἵππων Hom.)
ν. ὕλης Hom. — лесное пастбище;ἐπέων πολὺς ν. Hom. — широка словесная пажить, т.е. говорить можно без конца2) корм, пища HH., Hes., Arph.3) местопребывание, обиталищеνομὸν ἐν θαλάσσῃ ἔχειν Her. — обитать в море;
ν. τῆς Ἑλλάδος Eur. — край Эллады4) округ, область, ном (в Египте, Вавилонии, Персии и у скифов) Her.II.ὅ1) обычай, установление, законоположение, закон(νόμοι καὴ ἤθεα Hes.)
ν. πάντων βασιλεύς погов. Pind. — обычай - всеобщий повелитель;οἱ κατὰ νόμον ὄντες θεοί Plat. — общепризнанные (установленные традицией) боги;ἐν Ἀδραστείῳ νόμῳ Pind. — согласно закону Адраста, т.е. по уставу Немейских игрищ;νόμῳ καὴ ἔθει Plat. — по закону и по обычаю;χειρῶν ν. Arst., Polyb. — кулачное право, закон войны;ἐς χειρῶν νόμον ἀπικέσθαι Her. — вступить в рукопашный бой2) муз. лад, напев, мелодия(νόμοι κιθαρῳδικοί Arph.)
νόμοι πολεμικοί Thuc. — военные песни3) NT. = ἡ См. η Παλαιὰ Διαθήκη
См. также в других словарях:
ἔθει — ἔθος custom neut nom/voc/acc dual (attic epic) ἔθεϊ , ἔθος custom neut dat sg (epic ionic) ἔθος custom neut dat sg ἔθω to be accustomed pres ind mp 2nd sg ἔθω to be accustomed pres ind act 3rd sg θέω dhávate imperf ind act 3rd sg (attic epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
овод — род. п. а, укр. овад, блр. овад, др. русск. оводъ (Нестор, Жит. Феодос.; см. Соболевский, Лекции 81), русск. цслав. овадъ, обадъ, болг. овад (Младенов 771), сербохорв. о̏ба̑д, о̏ва̑д, словен. obàd, род. п. obada овод , чеш., слвц. оvаd овод ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Ρόδος — Νησί της Δωδεκανήσου, το μεγαλύτερο του συμπλέγματος και το τέταρτο της Ελλάδας μετά την Κρήτη, την Εύβοια και τη Λέσβο) με έκταση 1.398 τ. χλμ. Μαζί με τα νησιά Τήλο, Σύμη, Χάλκη και Μεγίστη (Καστελόριζο) αποτελεί την πρώην επαρχία Ρόδου. Ρόδος… … Dictionary of Greek
επισωζομένη — ἐπισωζομένη, ἡ (Α) 1. η Ανάληψη, η μέρα τής Αναλήψεως τού Κυρίου («εἰς τήν... ἀνάληψιν τὴν λεγομένην τῷ ἐπιχωρίῳ τῶν Καππαδόκων ἔθει τὴν ἐπισωζομένην, Γρηγ. Νύσσ.) 2. πιθ. η προ τής Αναλήψεως Κυριακή ή η πέμπτη Κυριακή τών Νηστειών (Ιωάνν. Χρυσ.) … Dictionary of Greek
υπολαμβάνω — ὑπολαμβάνω ΝΜΑ [λαμβάνω] 1. διακόπτω κάποιον που μιλάει, παίρνω τον λόγο και απαντώ (α. «και τότε υπέλαβε εκείνος τον λόγο και είπε...» β. «οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὑπελάμβανον οὐ χρεὼν εἶναι αὐτοῑς ἐπαγγεῑλαι», Θουκ.) 2. εκλαμβάνω, νομίζω, θεωρώ,… … Dictionary of Greek
υπολείπω — ὑπολείπω ΝΜΑ [λείπω] 1. αφήνω κάτι ως υπόλειμμα, αφήνω υπόλειμμα 2. (το μεσ.) υπολείπομαι α) μένω ως υπόλοιπο, ως περίσσευμα, απομένω (α. «υπολείπονται δύο δόσεις ακόμη» β. «πέμπτον δ ὑπελείπετ ἄεθλον», Ομ. Ιλ.) β) (μτφ. με γεν.) μένω πίσω,… … Dictionary of Greek
u̯edh-1 — u̯edh 1 English meaning: to push, hit Deutsche Übersetzung: ‘stoßen, schlagen” Material: O.Ind. vadhati, ávadhīt “hit, bump, poke, destroy”, Kaus. vadhayati, vadhá m. “tötend, Mordwaffe (esp. from Indras Geschoß); blow, knock,… … Proto-Indo-European etymological dictionary
ВАСИЛИЙ ВЕЛИКИЙ — [греч. Βασίλειος ὁ Μέγας] (329/30, г. Кесария Каппадокийская (совр. Кайсери, Турция) или г. Неокесария Понтийская (совр. Никсар, Турция) 1.01.379, г. Кесария Каппадокийская), свт. (пам. 1 янв., 30 янв. в Соборе 3 вселенских учителей и святителей; … Православная энциклопедия