-
1 εκαην
-
2 εκάην
αόρ. от καίομαι -
3 καιω
реже κάω (ᾱ) (impf. ἔκαιον - атт. ἔκᾱον, fut. καύσω, aor. ἔκαυσα; pass.: fut. καυθήσομαι, aor. ἐκαύθην, aor. 2 ἐκάην, pf. κέκαυμαι, ppf. ἐκεκαύμην)1) (тж. κ. πυρί NT.) зажигать, жечь(πυρὰ πολλά Hom.; λύχνον NT.)
φλὸξ θεείου καιομένοιο Hom. — пламя горящей серы;καομένων τῶν λαμπάδων Arph. — (дым) от горящих лампад2) жечь, сжигать(δένδρεα, νεκρούς Hom.)
3) сжигать в жертву(μηρία Hom.; ὀστέα λευκά Hes.)
4) жечь, уничтожать огнемτέμνειν καὴ κ. или κ. καὴ πορθεῖν Xen. — уничтожать огнем и мечом
5) обжигатьἡ ἡμέρη καίει τοὺς ἀνθρώπους Her. — дневная жара обжигает людей;
ἐνίοτε καὴ κ. λέγεται καὴ θερμαίνειν τὸ ψυχρόν Arst. — иногда говорится, что холод обжигает и согревает6) мед. прижигать(τέμνειν καὴ κ. Plat.)
7) опалять, делать загорелым, pass. загорать(ὑπὸ τοῦ ἡλίου Arst.)
8) жечь как огнемτὰ ἐντὸς ἐκάετο Thuc. — (у больных) внутренности жгло как огнем;
κάομαι τέν καρδίαν Arph. — у меня сердце в огне, я горю (от негодования)9) растоплять, плавить(ἥ χαλκῖτις λίθος καίεται Arst.)
-
4 καίω
(αόρ. έκαυσα и έκαψα, παθ. αόρ. (ε)κάηκα и εκάην) 1. μετ.1) жечь, сжигать;καίω ξύλα — жечь дрова;
καίω τό σπίτι — сжечь дом;
ο ήλιος έκαψε τα φύλλα солнце сожгло листву;καίπολύ φως — жечь много света;
2) топить (печь);3) обжигать, жечь, вызывать ощущение жжения;τό πιπέρι καίει τη γλώσσα — перец жжёт язык;
4) причинять боль, страдание; губить;τον έκαψες ты его погубил; 2. αμετ. 1) гореть, пылать;η
φωτιά καίει — огонь горит;η σόμπα (τό καντήλι) καίει — печка (свечи) горит;
τό κεφάλι καίει — голова горит;
τα χέρια καίνε руки горит;2) палить, печь, обжигать;ο ήλιος καίει — солнце печёт;
1) — гореть, пылать;καίομαι
2) сгорать полностью;3) прогорать (о дровах); 4) прям. перен. обжигаться; § κάηκα! я пропал!
См. также в других словарях:
ἐκάην — καίω kindle aor ind pass 3rd pl (epic doric aeolic) καίω kindle aor ind pass 1st sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ακαής — ( ούς) ές αυτός που δεν έχει ή δεν μπορεί να καεί. [ΕΤΥΜΟΛ. < α στερητ. + ἐκάην* < καίω] … Dictionary of Greek
διακαής — ές (AM διακαής, ές) Ι. 1. διάπυρος, πυρακτωμένος, υπερβολικά θερμός νεοελλ. (για συναισθήματα) θερμός, φλογερός, έντονος II. επίρρ. διακαώς (AM διακαῶς) νεοελλ. έντονα, φλογερά αρχ. μσν. με υπερβολική θερμότητα. [ΕΤΥΜΟΛ. < διά + θ. τού εκάην… … Dictionary of Greek
σβέννυμι — και σβεννύω ΜΑ σβήνω (α. «ἐγώ σε ἐνταῡθα τῷ ἐσβεσμένῳ πυρὶ κατακαύσω», Αγαθ. Ιστ. β. «ἀμελήσαντες σβεννύναι τὸ καιόμενον», Ηρόδ.) αρχ. 1. (σχετικά με υγρό ή ρευστό) κάνω κάτι να ξεραθεί, να πήξει («ἡ Μηδικὴ πόα σβέννυσι τὸ γάλα», Αριστοτ.) 2.… … Dictionary of Greek