-
1 εθελοντής
-
2 ἐθελοντής
-
3 ἐθελοντής
-
4 εθελοντης
III -
5 έθελοντης
ο, έθελοντίς (-ίδος) η доброволец -
6 εθελοντής
[этелонтис] ουσ α доброволец. -
7 ἐθελοντής
ἐθελοντ-ής, οῦ, ὁ, Prose form of foreg. (used by S.Aj.24), Hdt.5.104, 110,IG12.97.15, Th.1.60, And.1.3: as Adj.,Aἐ. φίλος X.An.1.6.9
. (dub.);τῶν ἐ. τριηράρχων D.18.99
.II = δεικηλιστής, Eust.884.27.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐθελοντής
-
8 εθελοντής
1) bénévole2) volontaire -
9 εθελοντής
ochotnik (m) rzecz. -
10 εθελοντής
dobrovolník -
11 εθελοντής
volunteerΕλληνικά-Αγγλικά νέο λεξικό (Greek-English new dictionary) > εθελοντής
-
12 'θελοντής
ἐθελοντής, ἐθελοντήςmasc nom sg -
13 εθελοντηρ
-
14 'θελοντάς
ἐθελοντά̱ς, ἐθελοντήςmasc acc plἐθελοντά̱ς, ἐθελοντήςmasc nom sg (epic doric aeolic) -
15 εθελοντάς
-
16 ἐθελοντάς
-
17 παρ-ίημι
παρ-ίημι (s. ἵημι), 1) act., herabsenden, daneben herablassen, παρείϑη μήρινϑος ποτὶ γαῖαν, hing herab zur Erde, Il. 23, 868; τοῦ νεανίσκου τὴν χεῖρα παρεικότος, Clearch. bei Ath. VI, 257 a; – vorbei, vorüberlassen, bes. von der Zeit, ενδεκα ἡμέρας παρέντες, Her. 7, 183. 8, 9; μηδὲ διαμέλλειν καιρὸν παριέντας, Thuc. 4, 27; τοὺς καιρούς, Plat. Rep. II, 374 e u. Folgde; τὸν ἑκάστου καιρὸν οὐ παρεϑέντα, Dem. 18, 303; Pol. 1, 33, 5 u. A.; – τοὺς βαρβάρους εἰς τὴν Ἑλλάδα, Her. 8, 15, zulassen, hineinlassen, wie τὸν Μαρδόνιον ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, 9, 1; vorbei- oder durchlassen, wie Eur. ἀπαυδᾷ Ἄδραστον ἐς γῆν τήνδε μὴ παριέναι, Suppl. 468; εἰς τἡν ἀκρόπολιν, Xen. Hell. 5, 2, 29; – üdergehen, unterlassen, vernachlässigen, μὴ παρίει καλά, Pind. P. 1, 165; ὁ δ' οὔτι μέλλων οὐδ' ἀφρασμόνως ὕπνῳ νικώμενος παρῆκεν ἀγγέλου μέρος, Aesch. Ag. 282; παρεὶς τάδε, Ch. 912; εἰ μέν τι τῇδε λοιπὸν ῆ παρειμένον ἔχεις γεγωνεῖν, Prom. 821; παρῆκα ϑεσμῶν οὐδέν, Soph. Trach. 682; κοὐδὲν παρήσω τῆς ἀληϑείας ἔπος, Ant. 1193; ἄφϑογγός εἰμι καὶ παρεῖσ' ἐῶ στόμα, Eur. Troad. 690; u. in Prosa, τὰ αὐτῶν πλέω παρήσομεν, Her. 1, 177; ὃν τότε παρεῖμεν, Plat. Rep. VI, 503 e; μὴ παρῶμεν αὐτὸ ἄῤῥητον, Legg. VI, 754 a; Folgde; auch c. gen., ὅςτις τοῦ πλέονος μέρους χρῄζει τοῦ μετρίου παρεὶς ζώειν, Soph. O. C. 1212. wie Plat, Phaedr. 253 e; περί τινος, Pol. 2, 59, 3; vgl. Arist. eth. 10, 1, 2, ἥκιστα παρετέον ὑπὲρ τούτων εἶναι δόξειεν ἄν; – c. inf., Plut. Rom. 17 u. sonst; – zulassen, annehmen, συμμαχίαν, Plat. Rep. VIII, 560 d, übertr. gebraucht, vgl. λόγον ἀληϑῆ οὐ προςδεχόμενος, οὐδὲ παριεὶς εἰς τὸ φρούριον, ib. 561 b; dah. παριέναι εἰς τὴν ψυχήν, Plat. phaed. 90 d, eigtl. einen Gedanken ln die Seele ein-, zulassen, d. i. sich überreden; auch erlauben, ἀλλ' οὐδ' ὅτ' αὐτὸς ἤϑελον, παρίεσαν, Soph. O. C. 591; ἀλλὰ παρίημι, φάναι τὸν Φαῖδρον, ἀλλ' ἐρώτα, Plat. Conv. 199 c, vgl. 214 e; Eur. bei Schol. Ar. Vesp. 754 πάρες ὑπερβῶ κρηναῖα νάπη; c. inf., κόσμον πάρες μοι παισὶ προςϑεῖναι νεκρῶν, Eur. Herc. Fur. 393; vgl. Soph. El. 1482 u. Plat. Conv. 199 b; auch μὴ παρῇς τὸ μὴ οὐ φράσαι, Soph. O. R. 283; u. mit ὥςτε, O. C. 570, wie Her. 7, 161; – überlassen, τινί, Arist. pol. 7, 14; τὴν ἀρχήν τινι, Plut. Them. 7; Aesch. κράτος μέντοι πάρες γ' ἑκὼν ἐμοί, Ag. 917; in anderer Beziehung, ἑαυτὸν κυ-μάτων δρομήμασιν, Eur. Troad. 688, sich den Wogen überlassen, anvertrauen; – nachlassen, abspannen, τοῦ ποδὸς παριέναι, das Segeltau nachlassen, übertr. nachgeben, weichen, Ar. Equ. 437; u. pass. erschlaffen, γήρᾳ παρειμένος, Plat. Legg. XI, 931 d; ὕπνῳ, Eur. Cycl. 587; κόπου δ' ὕπο παρεῖται, Bacch. 635; von den Leidenschaften, τοὐμὸν παριεὶς καὶ καταμβλύνων κέαρ, Soph. O. R. 688; γόον, Eur. Suppl. 111; πόϑον, Troad. 645; von der Freude, χαίροντε ὀλίγον παρείϑησαν, Plat. Euthyd. 303 b; auch bei Plut. Eum. 7, πληγεὶς περὶ τὸν τράχηλον ἔπεσε καὶ παρείϑη; Pol. vrbdt τὴν δύναμιν παρελέλυντο καὶ παρεῖντο, 1, 58, 9. – Auch eine Strafe nachlassen, Lycurg. 9; ähnlich συμφοράν, Ar. Ran. 699. – 2) med., bei sich zulassen, οὓς εἰς τὰς ἀκροπόλεις παρεῖνται, Dem. 15, 15; Pol. 2, 15, 6. – Auch = παραιτοῦμαι, wie es die VLL. erklären, eigtl. Einen auf seine Seite herüberzuziehen, ihn sich zu gewinnen suchen, vgl. Ruhnk. Tim. 207; εἰ δὲ μὴ δοκῶ φρονῶν λέγειν, οὐκ ἂν παρείμην, οἷσι μὴ δοκῶ φρονεῖν, Soph. O. C. 1666; vgl. Eur. Med. 892, um Verzeihung bitten, παριέμεσϑα καί φαμεν κακῶς φρονεῖν; sich ausbitten, οὐδέν σου παρίεμαι, Plat. Rep. I, 341 b; neben δέομαι, Apol. 17 c, vgl. Legg. V, 742 b, wo die vulg. παραιτησάμενος für παρέμενος. – Sp. auch wie im act. überlassen, aufgeben, τὴν στρατηγίαν προςεποιήσατο ἐϑελοντὴς παρεῖσϑαι, D. Cass. 39, 23; παρήκατο, Ggstz von προςεδέξατο, 43, 14; auch vernachlässigen, 60, 2. – Bei den Gramm. ist παρεῖται es »ist ausgelassen und dazu zu verstehen«, Schol. Il. 9, 252.
-
18 θελοντής
-
19 ἐθελοντίς
-
20 ὑπο-πίπτω
ὑπο-πίπτω (s. πίπτω), darunter fallen, sich vor Einen hinwerfen, Plat. Rep. IX, 576 a; dah. ihn fußfällig anflehen, Sp., wie D. Sic. 13, 21; – darunter gelegen sein, ὑποπέπτωκε τοῖς ὄρεσι Pol. 3, 54, 2, vgl. 12, 20, 5; – darunter, wogegen fallen, auf Einen stoßen, Dem. 59, 43; Is. 6, 29; vgl. Thuc. 7, 40; οἱ ὑποπίπτοντες Pol. 3, 86, 11; τῷ ὀστράκῳ, verfallen, Plut. Aristid. 1; – wogegen kommen, widerfahren, τὰ ὑποπίπτοντα, d. i. Zufälle, Ereignisse, Pol. 1, 68, 3 u. öfter; τὰ περὶ Κυναιϑέων ὑποπίπτοντα 4, 21, 12; auch ὑπὸ τὸν αὐτὸν ὑποπεπτωκότες καιρόν, 2, 58, 14; – unter Einem liegen, unterworfen sein, sich unterwerfen, Dem. 59, 43; bes. vom Fechter, sich für überwunden erklären; auch von der Fügsamkeit des Schmeichlers, ὑποπεσὼν τὸν δεσπότην Ar. Equ. 47; ὑποπίπvει δὲ τοῐς τοιούτοις ἐϑελοντής Dem. 45, 65, was §. 63 anschaulicher geschildert wird: ἴσα βαίνων ἐβάδιζεν ὑποπεπτωκὼς ἐκείνῳ, er ging aus Ehrerbietung immer einen Schritt hinter ihm her; – ὁ ὑπὸ τὰς σκηνὰς ὄπισϑεν ὑποπεπτωκὼς τόπος, der dahinter gelegene Ort, Pol. 7, 31, 1.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἐθελοντής — masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εθελοντής — ο (θηλ. εθελόντρια) (AM ἐθελοντής Α και ἐθελοντήρ θηλ. ἐθελοντίς, η) αυτός που προσφέρεται αυτοπροαίρετα να κάνει κάτι νεοελλ. αυτός που κατατάσσεται εκούσια στον στρατό αρχ. είδος μίμων, δεικηλιστής. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. εθελοντής ανάγεται σε θ.… … Dictionary of Greek
εθελοντής — ο θηλ. ντρια 1. που θεληματικά προσφέρεται να πράξει κάτι: Εθελοντής αιμοδότης. 2. που με τη θέλησή του κατατάσσεται στο στρατό, χωρίς να έχει καμιά στρατιωτική υποχρέωση … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
'θελοντής — ἐθελοντής , ἐθελοντής masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐθελονταῖς — ἐθελοντής masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐθελονταί — ἐθελοντής masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐθελοντοῦ — ἐθελοντής masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐθελοντῇ — ἐθελοντής masc dat sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐθελοντῶν — ἐθελοντής masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
'θελοντάς — ἐθελοντά̱ς , ἐθελοντής masc acc pl ἐθελοντά̱ς , ἐθελοντής masc nom sg (epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐθελοντάς — ἐθελοντά̱ς , ἐθελοντής masc acc pl ἐθελοντά̱ς , ἐθελοντής masc nom sg (epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
