-
1 Αδριανός
-
2 Ἀδριανός
-
3 Αδριανά
Ἀδριᾱνά, Ἀδριανόςthe Adriatic: neut nom /voc /acc plἈδριᾱνά̱, Ἀδριανόςthe Adriatic: fem nom /voc /acc dualἈδριᾱνά̱, Ἀδριανόςthe Adriatic: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
4 Ἀδριανά
Ἀδριᾱνά, Ἀδριανόςthe Adriatic: neut nom /voc /acc plἈδριᾱνά̱, Ἀδριανόςthe Adriatic: fem nom /voc /acc dualἈδριᾱνά̱, Ἀδριανόςthe Adriatic: fem nom /voc sg (doric aeolic) -
5 Αδριανών
Ἀδριᾱνῶν, Ἀδριανόςthe Adriatic: fem gen plἈδριᾱνῶν, Ἀδριανόςthe Adriatic: masc /neut gen pl -
6 Ἀδριανῶν
Ἀδριᾱνῶν, Ἀδριανόςthe Adriatic: fem gen plἈδριᾱνῶν, Ἀδριανόςthe Adriatic: masc /neut gen pl -
7 Αδριανόν
Ἀδριᾱνόν, Ἀδριανόςthe Adriatic: masc acc sgἈδριᾱνόν, Ἀδριανόςthe Adriatic: neut nom /voc /acc sg -
8 Ἀδριανόν
Ἀδριᾱνόν, Ἀδριανόςthe Adriatic: masc acc sgἈδριᾱνόν, Ἀδριανόςthe Adriatic: neut nom /voc /acc sg -
9 βασιλεύς
βασιλεύς, έως, ὁ (Hom. +; loanw. in rabb.)① one who rules as possessor of the highest office in a political realm, king, gener. of a male ruler who has unquestioned authority (exceptions are client rulers who owe their power to the grace of Rome) in a specific area ποιεῖν τινα β. make someone king J 6:15. βασιλεῖς τῆς γῆς earthly kings Mt 17:25; Rv. 1:5; 6:15 (Ps 2:2; 88:28) al.; Ac 4:26 (Ps 2:2); β. τῶν ἐθνῶν Lk 22:25; (w. ἡγεμόνες; cp. ἡγούμενοι ἐθνῶν καὶ β. Orig., C. Cels. 2, 32, 22) Mt 10:18; Mk 13:9; Lk 21:12. Of kings gener. (w. προφῆται; 2 Macc 2:13; Boll 139) Lk 10:24. Of Pharaoh Ac 7:10 (Tat. 38, 1); David Mt 1:6; Ac 13:22 (Just., A I, 35, 6); Herod I (Jos., Ant. 14, 382; 385; OGI 414, 2; 415, 1; 416, 2; 417, 3; Just., A I, 40, 6; D. 78, 1]) Mt 2:1, 3; Lk 1:5; Herod Antipas (not really a king [Jos., Ant. 17, 188; OGI 414, 2; 415, 1; 416, 2; 417, 3], but occasionally given that title: Cicero, Verr. 4, 27) Mt 14:9; Mk 6:14; GPt 1:2 (ASyn. 341, 20); Herod Agrippa I (Jos., Ant. 18, 237; 19, 274; OGI 418, 1; 419, 1; 428, 4) Ac 12:1; Agrippa II (Jos., Bell. 2, 223; OGI 419, 2; 423, 1; 425, 3; 426, 2) 25:13, 24, 26; Aretas, king of the Nabataeans 2 Cor 11:32; Melchizedek, king of Salem Hb 7:1f (Gen 14:18). Of the Rom. emperor (Appian, Iber. 102 §444, Bell. Civ. 2, 86 §362 Ῥωμαίων β. Ἁδριανός al.; Herodian 2, 4, 4; IG III, 12, 18; CIG II, 2721, 11; POxy 33 II, 6; 35 verso, 1; BGU 588, 10; PGM 4, 2448 Ἁδριανὸς β.; 2452; Jos., Bell. 3, 351; 4, 596; 5, 563, Vi. 34; Magie 62; βασιλεῦ Ar. 1, 1 al. Tat. 4, 1; 19, 1; Mel., HE 4, 26, 6) 1 Ti 2:2 (the pl. is generic as Appian, Prooem. 15 §62; Jos., Ant. 2, 71; PEg2 48; on the topic s. LBiehl, D. liturg. Gebet für Kaiser u. Reich ’37); 1 Pt 2:13, 17 (s. Pr 24:21 and esp. Vi. Aesopi I c. 26 p. 288, 17 Eberh.: τέκνον, πρὸ πάντων σέβου τὸ θεῖον, τὸν βασιλέα δὲ τίμα); Rv 17:9; 1 Cl 37:3.② one who possesses unusual or transcendent power, ext. of mng. 1 (Ael. Aristid. 46 p. 285 D.: β. Θεμιστοκλῆς) esp.ⓐ of the Messianic king β. τῶν Ἰουδαίων (so Alex. Jannaeus: Jos., Ant. 14, 36; Herod 16, 311; Aristobolus: Diod S 40, 2) Mt 2:2; 27:11, 29, 37; Mk 15:2, 9, 12, 18, 26; Lk 23:3, 37f; J 18:33 al.; β. (τοῦ) Ἰσραήλ Mt 27:42; Mk 15:32; J 1:49; 12:13; GPt 3:7 (ASyn. 341, 20); 4:11 (ASyn. 344, 74). Hence of Jesus as king of the Christians (Orig., C. Cels. 1, 61, 27; Did., Gen. 215, 10) MPol 9:3; 17:3; AcPl BMM verso 37 (difft. AcPl Ha 8, 29). He is also the κύριος referred to D 14:3, which quotes β. μέγας fr. Mal 1:14; for the latter phrase s. also AcPl Ha 9:1f (cp. 9:7). Cp. Mt 21:5 (Zech 9:9); 25:34, 40; J 18:37 (for the judge’s question: βασιλεὺς εἶ σύ; cp. Μαρτύριον Κάρπου 24, in: Musurillo, Ac. Chr. M. p. 24: βουλευτὴς εἶ;). β. βασιλέων (as 2 Macc 13:4; Philo, Spec. Leg. 1:18, Decal. 41; cp. PGM 13, 605.—Of Zeus: Dio Chrys. 2, 75) Rv 17:14; 19:16 (GBeale, NTS 31, ’85, 618–20, w. ref. to Da 4:37; in support TSlater, ibid. 39, ’93, 159f); this title is still current for kings in the early Christian era (Dssm., LO 310f [LAE 367f]; Diod S 1, 47, 4 an ancient royal inscr. β. βασιλέων; 1, 55, 7 β. βασιλέων καὶ δεσπότης δεσποτῶν Σεσόωσις; Memnon [I B.C./I A.D.] 434 Fgm. 1, 31, 3 Jac. βας. βας. of Tigranes; Appian, Bell. Civ. 2, 67 §278; Ezk 26:7; Da 2:37; 2 Esdr 7:12; Mussies 96f; WHuss, Der ‘König der Könige’ und der ‘Herr der Könige’: ZDPV 93, ’77, 131–40) and purposely reserved by the Christians for their Lord, in strong contrast to earthly kings (cp. Pass. Scilit. 6 p. 24 vGebh.).—B 11:5 (Is 33:17). ὁ β. τῶν οὐρανῶν AcPl Ha 7, 29.ⓑ of God (Pla., Ep. 2, 312e ὁ πάντων βασιλεύς; Plut., Mor. 383a: ἡγεμών ἐστι κ. βασιλεὺς ὁ θεός of human souls who have entered eternal bliss) μέγας β. (SEG VIII, 32, 3 [III A.D.] of Zeus; Tob 13:16; Philo, Migr. Abr. 146 al.; SibOr 3, 499 and 616; of human kings since Hdt. 1, 188, 1; Jdth 2:5; 3:2; EpArist; Philo) Mt 5:35 (cp. Ps 47:3); Hv 3, 9, 8; β. τῶν ἐθνῶν (Jer 10:7; s. ed. HSwete v.l.) Rv 15:3; β. τῶν αἰώνων (Tob 13:7, 11; En 9:4; cp. Ps 144:13; Ex 15:18; Jos., Ant. 1, 272 δέσποτα παντὸς αἰῶνος, also 14:24 β. τῶν ὅλων [β. τῶν ὅλων is also a designation of the god Uranus in Diod S 3, 56, 5]; PGM 12, 247 αἰώνων βασιλεῦ καὶ κύριε) 1 Ti 1:17; Rv 15:3 v.l.; ἐπουράνιος β. τῶν αἰ. 1 Cl 61:2; β. τῶν βασιλευόντων 1 Ti 6:15 (as 3 Macc 5:35 v.l.; Pel.-Leg. 21, 8; 24, 21). β. τῆς δόξης AcPl BMM verso 24; 26. WGrafBaudissin, Kyrios III 1929, 70–76.ⓒ of a king of spirits in the nether world, Abaddon Rv 9:11.—WSchubart, Das hell. Königsideal nach Inschr. u. Pap., APF 12, ’37, 1–26; PCarlier, La royauté en Grèce avant Alexandre ’84 (for summary and ins reff. s. SEG XXXIX, 1792).—B. 1321; 1324. M-M. TW. Sv. -
10 Αδριανής
-
11 Ἀδριανῆς
-
12 Αδριαναί
-
13 Ἀδριαναί
-
14 Αδριανοίο
-
15 Ἀδριανοῖο
-
16 Αδριανοίς
-
17 Ἀδριανοῖς
-
18 Αδριανού
-
19 Ἀδριανοῦ
-
20 Αδριανοί
См. также в других словарях:
Ἀδριανός — Ἀδριᾱνός , Ἀδριανός the Adriatic masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Αδριανός — I (Publius Aelius Hadrianus, Ιτάλικα, Ισπανία 76 – Ρώμη 138 μ.Χ.). Ρωμαίος αυτοκράτορας (117 38 μ.Χ.). Γεννήθηκε από Ρωμαίους γονείς, αλλά έμεινε ορφανός σε νεαρή ηλικία. Τον πήρε τότε υπό την κηδεμονία του ο αυτοκράτορας Τραϊανός, τον οποίο… … Dictionary of Greek
Αδριανός — ο κύρ. όνομα … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Άγιος Αδριανός — Μεγαλος πεδινός οικισμός (υψόμ. 80 μ., 1.020 κάτ.) στην πρώην επαρχία Ναυπλίας του νομού Αργολίδος. Βρίσκεται στα δυτικά της επαρχίας και στα βορειοανατολικά του Ναυπλίου. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Νέας Τίρυνθας … Dictionary of Greek
Χάνεμαν, Αδριανός — (Hanneman, 1601 – 1671). Ολλανδός ζωγράφος. Διακρίθηκε ως προσωπογράφος και ζωγράφος αλληγορικών πινάκων. Η τεχνοτροπία του θυμίζει πολλές φορές εκείνη του Βαν Ντάικ. Τα σημαντικότερα από τα έργα του είναι οι προσωπογραφίες του βασιλιά Καρόλου B’ … Dictionary of Greek
Ἀδριηνοί — Ἀδριανός the Adriatic masc nom/voc pl (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἀδριηνᾶς — Ἀδριανός the Adriatic fem gen sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ἀδριηνῆς — Ἀδριανός the Adriatic fem gen sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Ιταλία — Επίσημη ονομασία: Δημοκρατία της Ιταλίας Έκταση: 301.230 τ. χλμ. Πληθυσμός: 56.305.568 (2001) Πρωτεύουσα: Ρώμη (2.459.776 κάτ. το 2001)Κράτος της νότιας Ευρώπης. Συνορεύει στα ΒΔ με τη Γαλλία, στα Β με την Ελβετία και την Αυστρία, στα ΒΑ με τη… … Dictionary of Greek
Ρώμη — I (Rome). Όνομα δύο πόλεων των Η.Π.Α. 1. Πρωτεύουσα της περιοχής Ονέιντα, της Πολιτείας της Ν. Υόρκης (44 350 κάτ.). Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Μόουχωκ, βορειοδυτικά της Ούτικα. Πρόκειται για βιομηχανικό κέντρο και σιδηροδρομικό κόμβο… … Dictionary of Greek
ρώμη — I (Rome). Όνομα δύο πόλεων των Η.Π.Α. 1. Πρωτεύουσα της περιοχής Ονέιντα, της Πολιτείας της Ν. Υόρκης (44 350 κάτ.). Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Μόουχωκ, βορειοδυτικά της Ούτικα. Πρόκειται για βιομηχανικό κέντρο και σιδηροδρομικό κόμβο… … Dictionary of Greek
