-
1 ἄῤ-ῥητος
ἄῤ-ῥητος, ον, Eur. ἀῤῥήτη λώβα Hec. 201; 1) ungesagt, καί τι ἔπος προέηκεν ὅ πέρ τ' ἄρρητον ἄμεινον Od. 14, 466; ἄῤῥητα ἔστω τὰ εἰρημένα Plat. Conv. 189 b; μὴ παρῶμεν αὐτὰ ἄῤῥητα Legg. VI, 754 a; nicht bekannt gemacht, unbekannt, Soph. O. R. 301; vgl. Ant. 552; oft verbdn ῥητὰ καὶ ἄρ. λέγειν. – 2) was nicht gesagt werden darf, verboten, geheimnißvoll, ἱροργίαι Her. 5, 83; ἱερά Ar. Nub. 302; was man sich auszusprechen scheuet, a) heilig, τὰ Δήμητρος καὶ Κόρης ἄῤ. ἱερά Xen. Hell. 6, 3, 4; dah. Κόρη ἄρ., Persephone, Eur. Hel. 1323. – b) abscheulich, nefandus, Soph. El. 196. – 3) in der Mathematik, irrational, Plat. Hipp. mai. 303 b Rep. VIII, 546 c.
-
2 μυστήριον
μυστήριον, τό, das Geheimniß, Soph. bei Hesych., der ἄῤῥητα καὶ ἀνεξήγητα erklärt; bes. die eigentlichen Mysterien, religiös-politische Geheimlehren, die in mancherlei Feierlichkeiten und Gebräuche gehüllt waren; Her. 2, 51 von den samothracischen Mvsterien; bes. aber die eleusinischen der Demeter, sowohl die kleinen, μικρά, die im Anthesterion, als die großen, τὰ μεγάλα, die im Boedromion gefeiert wurden; Δήμητρος εἰς μυστήρια, Eur. Suppl. 173, vgl. 470; μυστηρίων τῶν ἀποῤῥήτων φάνας ἔδειξεν, Rhes. 943; τὰ μυστήρια ποιεῖσϑαι Thuc. 6, 28; Plat. Theaet. 156 a u. Folgde. – Uebh. das heilige Geheimniß, das Heilige, K. S. – Bei den Aerzten ein Heilmittel gegen den Husten. – Nach Ath. III, 98 c nannte Dionysius von Syrakus μυστήρια τὰς τῶν μυῶν διεκδύσεις, ὅτι τοὺς μῦς τηρεῖ.
-
3 ἀπόῤ-ῥητος
ἀπόῤ-ῥητος, 1) untersagt, verboten, πόλει Soph. Ant. 44; ἀπόῤῥητον μηδὲν ποιεῖσϑαι, nichts für unerlaubt halten, Plat. Legg. XI, 932 c; ἀπόῤῥητα ποιεύμενος πρὸς μηδένα λέγειν, verbietend, Einem Andern zu sagen, Her. 9, 45; vgl. 9, 94; ἐν ἀποῤῥήτῳ ποιησάμενος λέγει, nachdem er ihm verboten davon zu sprechen, Xen. An. 7, 6, 43; τὰ ἀπόῤῥητα, Waaren, deren Ausfuhr verboten, Böckh Staatshaushalt I p. 58; s. Ar. Equ. 282 Ran. 362. – 2) nicht ausgesprochen, a) geheim, ἐν ἀποῤῥήτῳ τε καὶ ἀδήλῳ κατακρύψουσιν Plat. Rep. V, 460 c; ἐν ἀποῤῥήτῳ od. ἐν ἀποῤῥήτοις, geheim, Theaet. 152 c, öfter; δι' ἀποῤῥήτων Rep. II, 378 b; Sp., z. B. Pol. 2, 21, 4. 4, 16, 5. – b) abscheulich, nicht auszusprechen, καὶ μεγάλαι ἀδικίαι Plat. Legg. IX, 854 e; εἴ τι ἄλλο τῶν ἀποῤῥήτων ἤκουσα Lys. 10, 2, vom Morde; ἄῤῥητα καὶ ἀπόῤῥητα λέγειν τινά, Einem abscheuliche Dinge vorwerfen, Plut. Dio 21; λοιδορουμένους καὶ πλύνοντας αὐτοὺς τἀπόῤῥητα Dem. 58, 40; ῥητὰ καὶ ἀπόῤῥητα, alles zusammen, 1, 4.
-
4 ἀνα-μετρέω
ἀνα-μετρέω, 1) noch einmal-, zurückmessen, Χάρυβδιν, durch die Charybdis zum zweiten Male fahren, Od. 12, 428; im mcd., wiederum erwähnen, παλαιὰν μνήμην Eur. Ion. 250; τὰ ἄῤῥητα Or. 14; aufzählen, Plut. Pericl. 38; Luc. Amor. 53. – 2) durch-, ausmessen, χώραν Her. 2, 109; Plat. Tim. 39 d; mit dem Nebenbegriff, um es zu vertheilen, Ar. Nubb. 204. – 3) zumessen, weihen, ἀναμετρουμένη δάκρυ Eur. I. T. 346.
-
5 ὀνομάζω
ὀνομάζω, fut. ὀνομάσω, dor. ὀνομάξω (s. unten ὀνυμάζω), den Namen sagen, nennen, bei Namen aufrufen; πατρόϑεν ἐκ γενεῆς ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον, Il. 10, 68; ἐξονομακλήδην ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον, namentlich aufrufend, 22, 415; Δαναῶν ὀνόμαζες ἀρίστους, riefst sie mit Namen, Od. 4, 278; πολλὰ περικλυτὰ δῶρ' ὀνόμαζον, Il. 18, 449, zählten sie auf; aber 9, 515 εἰ μὲν γὰρ μὴ δῶρα φέροι, τὰ δ' ὄπισϑ' ὀνομάζοι heißt »die Geschenke nennen«, im Ggstz derer, die er giebt, also zusagen, versprechen; ἐς τρὶς όνομάσαι Σόλωνα, Her. 1, 86, sonst οὐνομάζω; – einen Namen geben, benennen, λαοὶ ὀνόμασϑεν, Pind. Ol. 9, 50; τίς ποτ' ὠνόμαζεν ὧδ' ἐς τὸ πᾶν ἐτητύμως τὰν δορίγαμβρον Ἑλέναν; Aesch. Ag. 667; auch σοφιστὴν ὀνομάζουσι τὸν ἄνδρα εἶναι, Plat. Prot. 311 e; vgl. Her. 4, 33. – Pass. heißen, τῶν Λαΐου δήπου τις ὠνομάζετο, Soph. O. R. 1042; ὠνομάσϑης ἐκ τύχης ταύτης, ὃς εἶ, 1036; u. med., ἀντὶ τοῦ δὴ παῖδά μ' ὠνομάζετο, er nannte mich seinen Sohn, 1021; mit doppeltem accus., ὄνομα ποῖον αὐτὸν ὀνομάζει, Eur. Ion 800, vgl. Hel. 1209; ἃς ἐλπίδας ὀνομάζομεν, Plat. Phil. 40 a, öfter, bes. im Crat.; Folgde, τοῠτο ἡ ναῦς ὠνομάζετο, so hieß das Schiff, Ep. ad. 364 (IX, 684), Τηλεβόαι γάρ με τόδ' ὠνόμασαν; überh. aussprechen, Wörter, Ausdrücke gebrauchen, sich ausdrücken, οὐ γὰρ τὰ ῥήματα τὰς οἰκειότητας ἔφη βεβαιοῠν, μάλα σεμνῶς ὀνομάζων, Dem. 18, 35; βο ᾷς ῥητὰ καὶ ἄῤῥητα ὀνομάζων, 18, 122. – Auch = namhaft, berühmt machen, οἱ ὠνομασμένοι, im Ggstz von ἄδοξοι, Isocr. 20, 19 (Bekk. διωνομασμένοι); ὠνομασμένος τὸ γένος, D. Sic. 11, 78. – Vgl. όνομαστός.
-
6 ἀῤῥη-φόροι
-
7 ἄμαξα
ἄμαξα, ἡ, att. ἅμαξα, Wagen; mehrmals Hom., immer mit spir. len., Herodian. Scholl. Iliad. 18, 487; Iliad. 21, 782 ὑπ' ἀμάξησιν βόας ἡμιόνους τε ζεύγνυσαν; 7, 426 ἀμαξάων ἐπάειραν; 12, 448 τὸν δ' οὔ κε δύ' ἀνέρε δήμου ἀρίστω ῥηιδίως ἐπ' ἄμαξαν ἀπ' οὔδεος ὀχλίσσειαν; Od. 9, 241 οὐκ ἂν τόν γε δύω καὶ εἴκοσ' ἄμαξαι ἐσϑλαὶ τετράκυκλοι ἀπ' οὔδεος ὀχλίσσειαν; 10, 103 ἄμαξαι ἄστυδε καταγίνεον ὕλην; 6, 37 ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐφοπλίσαι, ἥ κεν ἄγῃσιν ζῶστρα, 72 ἄμαξαν ἐύτροχον ἡμιονείην (v. l. ἡμιόνοιιν Scholl.) ὅπλεον, 260 μεϑ' ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἔρχεσϑαι, derselbe Wagen heißt 6, 57. 69. 73. 7, 5 ἀπήνη; Iliad. 24, 150. 179 ὅς κ' ἰϑύνοι ἡμιόνους καὶ ἄμαξαν ἐύτροχον, 189 ἄμαξαν ἐύτροχον ἡμιονείην ὁπλίσαι, 263 ἄμαξαν ἐφοπλίσσαιτε, 266 ἐκ μὲν ἄμαξαν ἄειραν ἐύτροχον ἡμιονείην καλὴν πρωτοπαγέα, 711 ἐπ' ἄμαξαν ἐύτροχον ἀίξασαι, 275. 324 heißt derselbe Wagen ἀπήνη; – das Gestirn, der große Bär, Iliad. 18, 487 Od. 5, 273 ἄρκτον ϑ', ἣν καὶ ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν; – Her. 1, 188; im Ggstz von ἅρμα Xen. An. 1, 7, 20; öfter die Packwagen; τετράκλινοι, viersitzige, Luc. Tox. 46; Hes. O. 428. 435 der Pflug; ein Wagen voll, πετρῶν, σίτου, Xen. An. 6, 4, 22 Cyr. 2, 4, 18; = eine große Menge, Alex. bei Ath. IX. 380 d; ὅλας ἁμάξας βλασφημιῶν κατεσκέδασαν ἀλλήλων Luc. Eun. 2, was der Schol. auf die in Athen üblichen Aufzüge bei den Dionysien zurückführt, wobei vielfache Spottreden vorkamen u. worauf auch die sprichwörtliche Redensart: ῥητὰ καὶ ἄῤῥητα ὀνομάζειν ὥςπερ ἐξ ἁμάξης, zurückzuführen, kein Blatt vor den Mund nehmen, Dem. 18, 129; ἐξ ἁμάξης παῤῥησιάζεσϑαι Luc. Iup. Trag. 44. Sprichwörtlich ἡ ἅμαξα τὸν βοῦν Luc. D. Mort. 6, 2, der Wagen, zieht den Ochsen, die verkehrte We lt. – Theodor. 18 (VII, 479) ἅμ. παμφόρος Landstraße.
-
8 ἐξ-εῖπον
ἐξ-εῖπον (s. εἶπον), fut. ἐξερῶ (s. unten auch ἐξερὲω), perf. ἐξείρηκα u. s. w., gerade heraussagen; ἐξείπω καὶ πάντα διΐξομαι Il. 9, 61; Etwas aussagen, es bekannt machen, oft mit dem Nebenbegriff verrathen, τινί τι, 24, 654 Od. 15, 443; Pind. I. 1, 60; Aesch. Ag. 908; ἐξερῶ, μόλις δ' ἐρῶ Soph. Phil. 329; ἃ ἐξείρηκας Tr. 349; καὶ τόδ' ἐξειρήσεται 1176; ἀκριβείᾳ μὲν χαλεπὸν ἐξειπεῖν Thuc. 7, 87; wie εἰπεῖν mit doppeltem acc., καὶ τὴν μητέρα κἀμὲ ῥητὰ καὶ ἄῤῥητα κακὰ ἐξεῖπον Dem. 21, 79, sie sagten gegen mich frech heraus; vgl. Soph. El. 521; τίν' ἀρχὴν πρῶτά σ' ἐξείπω κακῶν Eur. El. 907; spätere Prosa, πρός τινα Plut. Thes. 26.
-
9 ῥητός
ῥητός, adj. verb. von ῬΕΩ, ἐρῶ, 1) geredet, gesagt, gesprochen, bes. ausdrücklich benannt, festgesetzt, verabredet, μισϑός, Il. 21, 445, ἐς χρόνον ῥητόν, auf bestimmte, verabredete Zeit, Her. 1, 177; ῥητά τινα, gewisse verabredete Bedingungen, Valck. Hipp. 461; ἐπὶ ῥητοῖσι, unter bestimmten, festgestellten Bedingungen, Her. 5, 57; Eur. Hipp. 459; Thuc. 1, 122 u. öfter; Isocr. 17, 19; Plat. Conv. 313 a Legg. VIII, 850 a; ἐπὶ ῥητοῖς εἰςάγειν, Is. 6, 25; Folgde überall; ῥητόν τι προςτίμιον, ausdrücklich bestimmt, Pol. 35, 2, 15, Sp., wie Luc. ῥητήν τινα ἡμέραν προειπών, Alex. 19. – 2) besprochen, berühmt, Hes. O. 4. – 3) zu sagen, was man aussprechen darf, was kein Geheimniß ist, im Ggstz von ἄῤῥητος, εἰ ῥητόν, φράσον, Aesch. Prom. 767; οὐ γὰρ ῥητὸν αὐδᾶσϑαι τάδε, 768; ἦ ῥητόν; ἢ οὐ ϑεμιστὸν ἄλλον εἰδέναι, Soph. O. R. 993; αὐδῶν ἀνόσι' οὐδὲ ῥητά μοι, 1289; ῥητὸν ἢ σιγώμενον, Eur. I. T. 938; γνωστὸν ἢ ῥητόν, Plat. Theaet. 205 e; Dem. vrbdt bes. ῥητὰ καὶ ἄῤῥητα. – 4) bei Philosophen und Mathematikern rational, πρὸς ἄλληλα, Plat. Rep. VIII, 546 c, vgl. Hipp. mai. 303 b. – Bei Sp. ist τὸ ῥητόν eine Stelle aus einem Schriftsteller, ein Spruch, S. Emp. adv. phys. 1, 54 u. A. – Adv. ῥητῶς, ausdrücklich, bes. bei wörtlichen Citaten, S. Emp. oft u. a. Sp.
-
10 ἀῤῥηφόροι
ἀῤῥη-φόροι, in Athen zwei Jungfrauen, im siebenten Jahre schon dazu gewählt, die den Peplos u. die anderen Heiligtümer ( ἄῤῥητα) der Athene Polias in Prozession trugen
См. также в других словарях:
ἄρρητα — ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τἄρρηθ' — ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητε , ἄρρητος unspoken masc voc sg ἄρρητε , ἄρρητος unspoken masc/fem voc sg ἄρρηται , ἄρρητος unspoken fem nom/voc pl ἔρρητε , ἔρρω go slowly pres… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τἄρρητ' — ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητε , ἄρρητος unspoken masc voc sg ἄρρητε , ἄρρητος unspoken masc/fem voc sg ἄρρηται , ἄρρητος unspoken fem nom/voc pl ἔρρητε , ἔρρω go slowly pres… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τἄρρητα — ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἄρρητ' — ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητα , ἄρρητος unspoken neut nom/voc/acc pl ἄρρητε , ἄρρητος unspoken masc voc sg ἄρρητε , ἄρρητος unspoken masc/fem voc sg ἄρρηται , ἄρρητος unspoken fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀρρήταν — ἀρρήτᾱν , ἄρρητος unspoken fem acc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
DIONYSIA — I. DIONYSIA martyrio apud Alexandriam sub Decio coronata, A. C. 251. II. DIONYSIA matrona Christiana, persecutione Hunerici Vandalorum Regis una cum filio Maiorico, ad necem quaesita, hunc ad mortem raptum sic consolata est, Memento Fili, te… … Hofmann J. Lexicon universale
Eid des Hippokrates — Der Eid des Hippokrates, benannt nach dem griechischen Arzt Hippokrates von Kós (um 460 bis 370 v. Chr.), gilt als erste grundlegende Formulierung einer ärztlichen Ethik. Die Urheberschaft des Eides ist jedoch noch ungeklärt. Hippokrates.… … Deutsch Wikipedia
Hippokratischer Eid — Hippokrates Der Eid des Hippokrates, benannt nach dem griechischen Arzt Hippokrates von Kós (um 460 bis 370 v. Chr.), gilt als erste grundlegende Formulierung einer ärztlichen Ethik. Hippokrates ist jedoch wohl nicht der Urheber des Eides. Der… … Deutsch Wikipedia
Serment d'Hypocrate — Serment d Hippocrate Publication byzantine du XIIe siècle du serment Le serment d Hippocrate est un serment traditionnel prêté généralement par les médecins en Occident avant de commencer à exercer. Pr … Wikipédia en Français
Клятва Гиппократа — Бюст Гиппократа, Питер Пауль Рубенс, 1638. Клятва Гиппократа врачебная клятва, выражающая основополагающие морально этические принципы поведения врача, а также общеупотребительное название … Википедия