-
1 άλυροι
-
2 ἄλυροι
-
3 ἔλεγος
ἔλεγος, ὁ (nach den Alten, z. B. Schol. Ar. Av. 217, von ἒ ἒ λέγειν, vgl. Herm. in Zimmermanns Zeitschrift 1836 p. 531; von der in diesen Liedern wahrscheinlich wiederkehrenden Formel ἒ ἒ λέγε; Bach historia critica poes. gr. elegiacae 1840; falsch E. M. von ἔλεος u. γόος, Riemer von ἄλγος, Passow von ἐλελεῦ), Klagelied, ϑρῆνος, nach den alten Erkl.; Eur. Hel. 184; ἄλυροι I. T. 144. 1060; Ar. Av. 217; Sp., wie Ap. Rh. 2, 782; zur Flöte gesungen, ursprünglich in elegischem Versmaaß (s. ἐλεγεῖον). Sp. übh. ein Gedicht, bes. Epigramm in elegischem Versmaaß, Paus. 10, 7, 5; dah. auch ἱλαροὶ ἔλεγοι, Apollonid. 8 (X, 19).
См. также в других словарях:
ἄλυροι — ἄλυρος without the lyre masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
άλυρος — ἄλυρος, ον (Α) [λύρα] 1. ο δίχως υπόκρουση λύρας, αυτός που δεν συνοδεύεται από λύρα 2. (για ποιήματα) αυτός που δεν αξίζει να συνοδευτεί από λύρα, ο αταίριαστος για λύρα 3. φρ. «Ἄιδος μοῑρ’ ἄλυρος», για τον θάνατο «ὕμνοι ἄλυροι» άγριοι θρήνοι… … Dictionary of Greek
