-
1 αεθλον
-
2 αθλον
эп.-ион. ἄεθλον τό1) награда (преимущ. победителю на состязании), победный приз(τινος Thuc., Lys., Plat., Dem., Polyb.)
ἆθλα ποιεῖσθαί τι Thuc. — оспаривать друг у друга что-л.;ἆ. προκεῖταί τι Arst. — наградой служит что-л.;τὰ ἆθλα, ὑπερ ὧν ἐστὴν ὅ πόλεμος Dem. — выгоды, из-за которых ведется война2) состязание, игры, борьба Hom., Pind., Soph., Plat., Xen.3) тяжелое испытание, мукаτὰ λοιπὰ ἀθλων Aesch. — предстоящие еще страдания;
πολλῶν πόνων ἆθλα Soph. — долгие мучения4) pl. место состязаний, стадион, арена Plat. -
3 ακριτος
21) беспорядочный, бессвязный, путаный(μῦθος Hom.)
ἄκριτα ἀγορεύειν Hom. — толковать и вкривь и вкось;ἠχέ ἄ. Plut. — нестройный шум2) смешанный, необособленныйτύμβος ἄ. Hom. — общая могила;
(πάντων χρημάτων) ἀκρίτων ὄντων Plat. — когда все элементы были перемешаны друг с другом3) нерешенный; сомнительный, спорный, неясный(νείκεα Hom., Plut.; ἄεθλον Hes.; ἔρις Dem.)
ἔτι δ΄ ὄντων ἀκρίτων Thuc. — так как исход войны еще не решен;ἄ. καὴ χαλεπὸς ὅ Ὠρίων εἶναι δοκεῖ Arst. — трудно определить с точностью время восхода и захода Ориона4) неисчислимый, несметный(ἄστρων ὄχλος Eur.; πλῆθος Plut., Babr.)
5) непрерывный, нескончаемый, сплошной(ἄχεα Hom.; ὄρος Anth.)
6) не рассмотренный судом, неразобранный(πρᾶγμα Isocr.)
ἀ. θάνατος Plat. — казнь без суда7) никому не подсудный(πρύτανις Aesch.)
8) действующий без разбора, вслепую, опрометчиво(Μοῖρα Anth.; ἀλόγιστος καὴ ἄ. Polyb.)
9) не разобравший дела -
4 δαω
I.эп. = δαείω См. δαειωII.1) (только эп. aor. 2 δέδαε) научитьὃν Ἥφαιστος δέδαεν Hom. — которого обучил Гефест;
ἔργα δέδαε κλυτὰ ἐργάζεσθαι Hom. — она научила создавать замечательные произведения2) (pf. δεδάηκα и δέδαα; aor. 2 ἐοάην; inf. med. δεδάασθαι) научиться, (у)знатьθεῶν ἔξ δεδαώς Hom. — научившись у богов;
δεδαημένος τι HH. — изучив что-л.;ἄμφω ἀεῖδεν δεδαημένω Theocr. — оба искусные в пении;ὅσσα πεύθομαι, δαήσεαι Hom. — все, что я слышал, ты узнаешь;ὄφρα δαῶμεν Hom. — чтобы нам узнать;οὐ δεδαηκότες ἀλκήν Hom. — не набравшиеся сил, т.е. слабосильные;εἴ τιν΄ ἄεθλον οἶδέ τε καὴ δεδάηκε Hom. — искушен ли он в каком-л. виде состязания;δαήμεναί и δαῆναί τι и τινος Hom. — узнать что-л., ознакомиться с чем-л.;τούτων βαναυσίης οὐδεὴς δεδάηκε οὐδέν Her. — никто из них не знает никакого ремесла;λάθεται ὧν τ΄ ἔπαθ΄ ὧν τ΄ ἐδάη Soph. — он предает забвению и то, что испытал, и то, что узнал -
5 εκφερω
(fut. ἐξοίσω, aor. 1 ἐξήνεγκα - эп.-ион. ἐξένεικα, aor. 2 ἐξήνεγκον; aor. pass. ἐξηνέχθην)1) выносить(τι ἐκ τοῦ μεγάρου Her.; τινὰ πολέμοιο Hom.)
2) выносить на берегπόντου νιν ἐξήνεγκε κλύδων Eur. — его выбросила на берег морская волна:
τὸν (Ἁρίονα) δελφῖνα λέγουσι ἐξενεῖκαι ἐπὴ Ταίναρον Her. — говорят, что Ариона дельфин доставил в Тенарон3) выносить для погребения(ἐξενεῖκαί τινα καὴ θάψαι Her.; νεκρόν Eur.)
4) уносить, похищать(τρία ἄλεισα Hom.)
5) med. уносить или увозить с собой(κόμης ἀγάλματα Eur.; τὰ ἑαυτοῦ Thuc.)
6) приобретать, получать(λοισθήϊον ἄεθλον Hom.)
; med.ἐ. νίκην Her., Plut. — одерживать победу;
7) увлекать, склонять(προς ὑποψίας τινά Plut.)
; pass. быть увлекаемым, поддаваться(ἀπαιδευσίᾳ ὀργῆς Thuc. и πρὸς ὀργήν Soph.)
ἐκφέρεσθαι πρὸς αἰδῶ Eur. — быть склонным к почтительности:λέγων ἐξηνέχθην Plat. — я (слишком) увлекся в своей речи;ἐπὴ τέν ἀλήθειαν ἐξενεχθεὴς τῇ ὑπονοίᾳ Plut. — догадавшись в чем дело;ἐκφέρεσθαι ἐπὴ τέν μάχην Plut. — устремляться в бой;ἐκφέρεσθαι ὑπ΄ αὐτοῦ τοῦ πράγματος Arst. — следуя самому существу вопроса8) производить на свет, рождать(τὸν τῆς Δήμητρος καρπόν Her.; κύημα εἰς φῶς Plat.; σπέρμα Arst.)
9) вынашивать, донашивать(τὸ κύημα μέχρι или διὰ τέλους и εἰς τέλος Arst.)
10) выказывать, обнаруживать, проявлять(δύνασιν Eur.; κακίας μεγάλας ὥσπερ ἀρετάς Plut.; med. μέγα τι σθένος Soph.)
11) произносить(λόγον τινά Soph. - ср. 12)
12) (тж. ἐν φανερῷ ἐ. Plut.) объявлять, открывать, рассказывать, разглашать(τέν ἐπιχείρησιν Her.; τὸν λόγον τινός Plat. - ср. 11; εἰς τοὺς Ἕλληνας τὰ ἁμαρτήματά τινος Isocr.)
οὔποτ εἰς Ἕλληνας ἐξοισθήσεται ὡς … Eur. — никогда среди греков не будет речи о том, что …;ἐ. ἐπὴ γέλωτί τι Plut. — выносить что-л. на посмеяние13) излагать, выражать(πλεῖστον νοῦν ἐν βραχυτάτῃ λέξει и βραχέως τι Plut.)
γνώμην κατὰ τὠυτὸ ἐκφέρεσθαι Her. — высказывать единогласное мнение14) представлять, предъявлять(δεῖγμα Dem. и δεῖγμα εἰς φῶς Plat.; μαρτυρίας τινός Dem.)
15) представлять, предлагать, вносить на утверждениеἐ. ὅρον τινός Arst. — предлагать определение чего-л.16) выпускать в свет, публиковать(διὰ μέτρων τι Arst.; Ἀριστοφάνης τὰς Νεφέλας ἐξέφερε Plut.)
τὸ τέλος ἐ. Plut. — издавать указ17) вводить (во всеобщее употребление), изобретать, создавать(τέν ἰατρικήν Diod.)
18) обращать, направлять(τὸ μῖσος εἴς τινα Polyb.)
ἐ. πόλεμον πρός τινα Xen., Arst., Plut., τινι Polyb., ἐπὴ τέν χώραν Her. и ἐπί τινι Plut. — идти войной на кого-л.19) приводить к концу, исполнять(τὸ μισθοῖο τέλος Hom.; τὸ μόρσιμον Pind.; ἐς ὀρθὸν τὰ μαντεύματα Soph.)
20) приводить(τινὰ ἐν τῇ σκέψει Plat.)
ἐνταῦθ΄ ἐξηνέχθην εἰς ἅπερ Πρωταγόρας λέγει Plat. — я вынужден сказать как Протагор21) грам. med. оканчиватьсяἐ. ἐπιρρηματικῶς — иметь наречное окончание22) выбегать вперед, опережатьἥ ἅμαξα τὸν βοῦν πολλάκις ἐκφέρει погов. Luc. — повозка часто опережает быка, т.е. все ставится вверх дном -
6 εξικνεομαι
(fut. ἐξίξομαι, aor. 2 ἐξικόμην)1) приходить, прибывать(θεῶν θώκους Hom. или ἕδραν Pind.; ὄρος ἐπ΄ Αἰγίπλαγκτον и πρὸς πεδία Κισθήνης Aesch.)
ἐξικόμην φεύγων τινά Hom. — я прибежал к кому-л.;ἀλλ΄ ἐξίκοιτο ἐν τάχει Soph. — ах, если бы он поскорее пришел;ἐφ΄ ἃ δ΄ αὐτὸς οὐκ ἐξικνεῖτο, πέμπων τοὺς φίλους Plut. — посылая друзей туда, куда не мог прибыть лично2) доходить, простираться(ὀχετὸς ἐξικνεύμενος ἐς τέν ἄνυδρον Her.; εἴς τὰς ἄκρας τιμάς Plut.)
οὐκ ἐξικέσθαι ἐς βυσσόν Her. — не достать дна;τί δρῶντες τοῦδ΄ ἂν ἐξικοίμεθα ; Eur. — что сделать нам, чтобы добиться этого?;ὅσον τόξευμα ἐξικνέεται Her. — на расстоянии полета стрелы;πρὴν τόξευμα ἐξικνεῖσθαι Xen. — прежде, чем приблизиться на расстояние выстрела;ὅσον δυνατός εἰμι ἐξικέσθαι ἀκοῇ Her. — насколько я могу судить понаслышке;ὀφθαλμοὴ οἱ δοκοῦντες ἐπὴ πλεῖστον ἐ. Xen. — глаза, считающиеся наиболее зоркими;περαιτέρω τῆς χρείας ἐξικέσθαι τῇ θεωρίᾳ Plut. — проявить необыкновенную проницательность;ἐ. φρονήσει ἐπί τι Plat. — охватить что-л. мыслью3) быть пригодным, успешно справлятьсяτἀναγκαῖα ἐξικέσθαι Thuc. — суметь выйти из трудного положения4) быть достаточным, хватать(εἴς τι Xen.)
ἂν μὲν ἐξικνῆται τὰ ἡμέτερα χρήματα Plat. — если только хватит у нас денег -
7 επαισσω
атт. ἐπᾴσσω и ἐπᾴττω (impf. ἐπήϊσσον и ἐπῇσσον, fut. ἐπαΐξω и ἐπάξω, aor. ἐπήϊξα и ἐπῇξα)1) редко med. устремляться, бросаться(ἐκ νεφελάων Hom.; ἐς δόμους Soph.; εἴτε βραδύτερον εἴτε ὀξύτερον Plat.)
ἐ. τινά (τι), τινί и τινός Hom. — бросаться на кого(что)-л.;ἐπαΐξασθαι ἄεθλον Hom. — добежать до награды, т.е. достигнуть победы в состязании;ἐ. ἔγχει Hom. — броситься с копьем;ἐ. πόδα Eur. — броситься бежать2) med. быстро шевелиться, двигатьсяοὐδ΄ ἔτι χεῖρες ἐπαΐσσονται Hom. — руки уже не движутся (столь) быстро
-
8 επιτελεω
реже med.1) исполнять, выполнять(τὰ ἐπιτασσόμενα Her.; τὰς πράξεις Arst.)
; pass. исполняться, сбываться(τὸ χρηστήριον ἐπιτελεύμενον Her.) или образовываться, становиться (ἐξ ᾠοῦ ζῷον ἐπιτελεσθέν Arst.)
2) доводить до конца, завершать, оканчивать(τὸν προκείμενον ἄεθλον Her.; ἐπιτελεσθέντος τοῦ λόγου Isocr.)
3) восполнять, довершать(τὰ ἐλλιπῆ Arst.)
4) совершать(θυσίας Her., Arst.)
5) устраивать, справлять(ἀγῶνα, ὁρτάς Her.; γάμον Arst., Plut.)
6) платить, уплачивать(ἀποφορήν Her.)
7) (о наказании, возмездии) назначать, определятьτέν τῆς ἀσεβείας δίκην ἐ. τινι Plat. — карать кого-л. за нечестие;
ἥ δίκη τοῦ φόνου τοῖσι Σπαρτιήτῃσι ἐκ Μαρδονίου ἐπετελέετο Her. — за убийство (Леонида) спартанцы были отомщены смертью Мардония8) med. платиться, т.е. переносить, претерпеватьτὰ τοῦ γήρως ἐ. Xen. — терпеть тяготы старости;
ἱλαρῶς τὸν θάνατον ἐπετελέσατο Xen. — (Сократ) радостно встретил смерть -
9 λοισθηιος
См. также в других словарях:
άεθλον — ἄεθλον, το και ἄεθλος, ο (Α) επικοί και ιωνικοί τύποι αντί ἆθλον*, ἆθλος* … Dictionary of Greek
ἄεθλον — ἆθλον prize of contest neut nom/voc/acc sg (epic ionic) ἆθλος contest masc acc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κἄεθλον — ἄεθλον , ἆθλον prize of contest neut nom/voc/acc sg (epic ionic) ἄεθλον , ἆθλος contest masc acc sg (epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
άθλο — το (Α ἆθλον και ασυναίρ. ἄεθλον) βραβείο, έπαθλο, γέρας νεοελλ. (συνήθως στον πληθυντικό ειρωνικά) τα άθλα, κατορθώματα, αξιοκατάκριτες πράξεις αρχ. 1. βραβείο σε αγώνα, βραβείο, επιβράβευση, αμοιβή 2. άθλος, αγώνας, επίπονη προσπάθεια, πάλη 3.… … Dictionary of Greek
удалой — удал, удала, удало; удаль ж., укр. удалий удачный, даровитый , блр. удалы – то же, укр. удаль ж. способность , блр. вудаль ж. нрав, характер . От у III и дать, ср. удаваться, удачный; см. Преобр., Труды I, 40. Ошибочно сближение с лат. аudеō, ērе … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Ionic Greek — was a sub dialect of the Attic Ionic dialectal group of Ancient Greek (see Greek dialects).Ionic (or Ionian) dialect appears to have spread originally from the Greek mainland across the Aegean at the time of the Dorian invasions, around the 11th… … Wikipedia
HERCULES — I. HERCULES Fil. Uberti March. Ep. Augustae, a consiliis Carolo III. Sabaudiae Duci Obiit A. C. 1515. Ughel. T. IV. Ital. sacr. Franciscus August. in Hist. Chron. Ep. Pedemon. II. HERCULES ita vett. pro more solito fortes fere appellarunt. Sic… … Hofmann J. Lexicon universale
άθλιος — α, ο (AM ἄθλιος, ιον και ιος, ία, ιον) 1. αξιολύπητος, ταλαίπωρος, δυστυχισμένος (με ή χωρίς ηθική σημ.) 2. αισχρός, ελεεινός, φαύλος αρχ. αυτός που γίνεται αίτιος δυστυχίας. [ΕΤΥΜΟΛ. ἄθλιος < ἀέθλιος, με συναίρεση < ἄεθλον + ιος αντίθετα… … Dictionary of Greek
αεθλοφόρος — ἀεθλοφόρος, ον (Α) επικός και ιωνικός τύπος αντί αθλοφόρος*. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἄεθλον + φόρος < φέρω. ΠΑΡ. αρχ. ἀεθλοφορῶ] … Dictionary of Greek
αργός — I Πόλη (υψόμ. 40 μ., 24.239 κάτ.), του νομού Αργολίδος, έδρα του ομώνυμου δήμου. Χτισμένο στη θέση της αρχαίας πόλης, διατήρησε το ίδιο όνομα από πανάρχαια χρόνια. Σήμερα είναι ανεπτυγμένο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο με ωραία ρυμοτομία.… … Dictionary of Greek
επαΐσσω — ἐπαΐσσω (Α) 1. κινούμαι ορμητικά, επιτίθεμαι, εφορμώ εναντίον κάποιου (με δοτ. οργάν.) («Ἀντίλοχος δ ἄρ ἐπαΐξας ξίφει ἤλασε κόρσην», Ομ. Οδ.) (και για γεράκι, απόλ.) («κίρκος... ταρφέ ἐπαΐσσει», Ομ. Ιλ.) 2. κινώ κάτι ορμητικά («πᾷ πόδ ἐπάξας… … Dictionary of Greek