-
1 αποκτείνεις
-
2 ἀποκτείνεις
-
3 ἀπο-κτείνω
ἀπο-κτείνω (s. κτείνω), tödten; von Hom. an überall; Od. 22, 167 ἤ μιν ἀποκτείνω, 16, 432 ἀποκτείνεις, Iliad. 11, 154 ἀποκτείνων, 9, 543 ἀπέκτεινεν, Od. 5, 18 ἀποκτεῖναι, Iliad. 22, 423 ἀπέκτανε, Od. 14, 271 ἀπέκτανον, 12, 301 ἀποκτάνῃ, Od. 23, 121 ἀπέκταμεν, Iliad. 20, 165 ἀποκτάμεναι, 5, 675 ἀποκτάμεν, 15, 437 ἀπέκτατο, 4, 494 ἀποκταμένοιο, 23, 775 ἀποκταμένων. Bei den Att. häufiger als das simplex, bes. im fut., ἀποκτενεῖ Plat. Gorg. 511, u. aor. I. act.; den aor. II. verwerfen die Atticisten; perf. ἀπεκτόνατε Plat. Apol. 38 c; martern, quälen, Eur. Hipp. 1064; zum Tode verurtheilen, mit dem Tode bestrafen, Plat. Apol. 39 d u. öfter; zum Tode verurtheilen lassen, hinrichten lassen, ῥήτορες, οὓς ἂν βούλωνται Gorg. 466 c, u. Folgde; öfter vom Ankläger, Xen. Hell. 2, 3, 21; vom Richter, das Todesurtheil sprechen, Plat. apol. 39 d; Dem.
-
4 θανατόω
θανατόω fut. θανατώσω; 1 aor. ἐθανάτωσα. Pass.: 1 fut. θανατωθήσομαι; 1 aor. ἐθανατώθην; pf. τεθανάτωμαι LXX (s. prec. entry; Aeschyl., Hdt. et al.; LXX; TestSol 20:5; 22:20 P; Philo, Joseph., Test12Patr, Just.)① to cause cessation of life, put to death lit. τινά kill someone, hand someone over to be killed, esp. of the death sentence and its execution (as X., An. 2, 6, 4; Pla., Leg. 9, p. 872c; Aelian, VH 5, 18; Ex 21:12ff; Sus 28; 1 Macc 1:57; 4 Macc 8:25) Mt 10:21; 26:59; 27:1; Mk 13:12; 14:55. The obj. acc. is easily supplied in θανατώσουσιν ἐξ ὑμῶν they will put some of you to death Lk 21:16. Pass. 2 Cor 6:9 (for the wordplay ἀποθνῄσκοντες … καὶ μὴ θανατούμενοι dying … but not under penalty of death cp. Ps.-Callisth. 1, 33, 11 p. 36, 21 θανὼν καὶ μὴ θανών); 1 Pt 3:18; 1 Cl 12:2; B 12:2; Dg 5:12. Be in danger of death Ro 8:36 (Ps 43:23.—Vi. Aesopi W 9 P. of ill treatment over a period of time: κατὰ πᾶσαν ἀποκτείνεις ἡμέραν).② to cause total cessation of an activity, put to death, extirpate (Lycurgus 61 πολεώς ἐστι θάνατος ἀνάστατον=destruction spells a city’s death) fig. ext. of 1 τὶ someth. τὰς πράξεις τοῦ σώματος Ro 8:13.③ to cause death that transcends the physical, bring deathⓐ of spiritual or eternal death 1 Cl 39:7 (Job 5:2); Hs 9, 20, 4. θ. τινὰ ἔν τινι bring death to someone by someth. m 12, 1, 3; cp. 12, 2, 2.ⓑ of the death that the believer dies through mystic unity w. the body of the crucified Christ; τῷ νόμῳ (dat. of disadvantage) Ro 7:4 (on rabb. associations s. WDiezinger, NovT 5, ’62, 268–98).—DELG s.v. θάνατος. EDNT. TW.
См. также в других словарях:
ἀποκτείνεις — ἀποκτείνω kill aor subj act 2nd sg (epic) ἀποκτείνω kill pres ind act 2nd sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
