-
1 αλίβατος
-
2 ἀλίβατος
-
3 αλιβατος
-
4 ἀλίβατος
ᾱλῐβᾰτος, -ον1 steepἵκοντο δ' ὑψηλοῖο πέτραν ἀλίβατον Κρονίου O. 6.64
-
5 ἀλίβατος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἀλίβατος
-
6 αλιβάτω
ἀλίβατοςmasc /fem /neut nom /voc /acc dualἀλίβατοςmasc /fem /neut gen sg (doric aeolic)ἀ̱λιβάτω, ἠλίβατοςhigh: masc /fem /neut nom /voc /acc dual (doric)ἀ̱λιβάτω, ἠλίβατοςhigh: masc /fem /neut gen sg (doric aeolic) -
7 ἀλιβάτω
ἀλίβατοςmasc /fem /neut nom /voc /acc dualἀλίβατοςmasc /fem /neut gen sg (doric aeolic)ἀ̱λιβάτω, ἠλίβατοςhigh: masc /fem /neut nom /voc /acc dual (doric)ἀ̱λιβάτω, ἠλίβατοςhigh: masc /fem /neut gen sg (doric aeolic) -
8 αλίβατον
ἀλίβατοςmasc /fem acc sgἀλίβατοςneut nom /voc /acc sgἀ̱λίβατον, ἠλίβατοςhigh: masc /fem acc sg (doric)ἀ̱λίβατον, ἠλίβατοςhigh: neut nom /voc /acc sg (doric) -
9 ἀλίβατον
ἀλίβατοςmasc /fem acc sgἀλίβατοςneut nom /voc /acc sgἀ̱λίβατον, ἠλίβατοςhigh: masc /fem acc sg (doric)ἀ̱λίβατον, ἠλίβατοςhigh: neut nom /voc /acc sg (doric) -
10 ὑλι-βάτης
-
11 ἠλί-βατος
ἠλί-βατος, jäh, schroff, steil ansteigend, hoch, πέτρη, Il. 15, 273. 619. 16, 33 Od. 9, 243. 10, 88. 13, 196, immer von einem hohen, steilen, schwer zu erklimmenden Felsen; Od. 9, 243 von dem ungeheuren Felsstücke, mit welchem der Kyklop den Eingang zu seiner Höhle verschließt. So mit πέτρη verbunden auch Hes. Th. 675. 786 Sc. 422; Theogn. 176; Pind. Ol. 6, 64 in dorischer Form ἀλίβατος, die auch bei Eur. Suppl. 91 sich findet; Aesch. Suppl. 331 u. sp. D., wie Ap. Rh., der auch ὄρος ἠλίβατον sagt, 2, 169. Selten in Prosa, wie Xen. ὕπερϑεν δὲ ἦσαν πέτραι ἠλίβαται, An. 1, 4, 4; τόποι ἠλίβατοι Pol. 4, 41 u. Strab. XII, 560, an die hervorgehobene Stelle der Od. erinnernd; von einzelnen Felsstücken, πέτρος ἠλίβατος στρογγύλος XVII, 1, 118; κρημνοί Luc. merc. cond. 17. Uebertr. nur die Höhe bezeichnend, von Bäumen, H. h. Ven. 267; ϑρόνοι, der Thron des Zeus, Ar. Av. 1728; bes. sp. D., μέλεσσιν ἠλιβάτοις, ungeheure, gewaltige Glieder, Opp. Hal. 5, 66; σχεδίη Qu. Sm. 11, 312; in sp. Prosa, κύματος ἠλιβάτου αἰρομένου, von hoher Brandung, Plut. sept. sap. conv. 20; τὰς σκιὰς ἡμῶν τοῦ ἡλίου ποιοῠντος ἠλιβάτους fac. in orb. lun. 22. – Aber auch in der Bdtg tief, ἄντρῳ ἐν ἠλιβάτῳ ζαϑέης ὑπὸ κεύϑεσι γαίης Hes. Th. 483, wie Eur. Hipp. 732 ἠλιβάτοις ὑπὸ κευϑμῶσι γενοίμαν, wo der Schol. βαϑυτάτοις erkl., u. so vom Tartarus; auch Stesichor. frg. inc. 10; πελάγεσσιν ἐν ἠλιβάτοις Opp. Hal. 3, 171, wie Nonn. D. 1, 285; übertr., κακὸν ἠλίβατον Damoxen. bei Ath. III, 102 c; auch εὐήϑεια, Porphyr. – Die Ableitung der Alten von ἀλιτεῖν, ὅ ἐστιν ἀποτυχεῖν βάσεως, also für ἠλιτόβατος (vgl. ἠλιτόμηνος, ἠλιτοεργός), von jäher Höhe u. Tiefe, oder übh. unzugänglich, hat mehr Wahrscheinlichkeit für sich, als die von ἥλιος u. βαίνω, von der Sonne beschritten, beschienen, also freiliegend, oder etwa so hoch, daß nur der Sonnenstrahl hinausgelangt, himmelhoch, welche Erkl. auf die letzten Beispiele nicht paßt, vgl. Buttmann Lexil. II p. 182.
-
12 ηλιβατος
дор. ἀλίβατος 21) высокий, крутой, обрывистый(πέτρη Hom., Hes., Pind., Xen., Plut.; ὄρος Aesch.; τόποι Polyb.; κρημνοί Luc.)
2) высоко вознесенный(θρόνοι, sc. Ζηνός Arph.)
3) высокоствольный(ἐλάται, δρύες HH.)
4) огромный, громадный(κῦμα Plut.)
5) густой, темный(σκιαί Plut.)
6) глубокий, бездонный(ἄντρον Hes.; κευθμών Eur.)
См. также в других словарях:
αλίβατος — ἀλίβατος, ον (Α) δωρικός τύπος τού ἠλίβατος* … Dictionary of Greek
ἀλίβατος — masc/fem nom sg ἀ̱λίβατος , ἠλίβατος high masc/fem nom sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλιβάτω — ἀλίβατος masc/fem/neut nom/voc/acc dual ἀλίβατος masc/fem/neut gen sg (doric aeolic) ἀ̱λιβάτω , ἠλίβατος high masc/fem/neut nom/voc/acc dual (doric) ἀ̱λιβάτω , ἠλίβατος high masc/fem/neut gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀλίβατον — ἀλίβατος masc/fem acc sg ἀλίβατος neut nom/voc/acc sg ἀ̱λίβατον , ἠλίβατος high masc/fem acc sg (doric) ἀ̱λίβατον , ἠλίβατος high neut nom/voc/acc sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ηλίβατος — ἠλίβατος και δωρ. ἀλίβατος, ον (Α) 1. (στον Όμ. πάντα για απότομους βράχους) ψηλός, απότομος, απόκρημνος, ανηφορικός 2. (για δέντρα, καθώς και για τον θρόνο τού Διός στην Ολυμπία) ψηλός, μεγάλος (τῶν ἠλιβάτων θρόνων ἄρχοντα», Αριστοφ.) 3. (για τη … Dictionary of Greek