-
1 ακοα
-
2 ακοη
эп. ἀκουή, дор. ἀκοά (ᾰκ) ἥ1) чувство слуха, слух(ὄψις τε καὴ ἀ. Plat.)
διεφθαρμένος τέν ἀκοήν Her. — лишенный слуха, глухой2) ухо3) слушание, слышание(λόγοι ἄξιοι ἀκοῆς Plat.)
εἰς φωνῆς ἀκοήν Diod. — на расстояние слышимости4) слух, молва, рассказὁ δ΄ ἔβη μετὰ πατρὸς ἀκουήν Hom. — он ушел за вестями об отце;
ἀκοῇ, ἐξ ἀκοῆς и δι΄ ἀκοῆς Her., Thuc., Plat. — по слухам, понаслышке;αἱ ἀκοαὴ τῶν προγεγενημένων Thuc. — сказания о прошлом;ἀκοῇ Ἠλέκτρας Eur. — по словам (досл. на основании слышанного от) Электры5) слуховое восприятие(ὄψεις τε καὴ ἀκοαί Plat.)
См. также в других словарях:
ἀκοά — ἀκοά̱ , ἀκοή hearing fem nom/voc/acc dual ἀκοά̱ , ἀκοή hearing fem nom/voc sg (doric aeolic) ἀκοός neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκοάν — ἀκοά̱ν , ἀκοή hearing fem acc sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀκοάς — ἀκοά̱ς , ἀκοή hearing fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)