-
1 τρύω
τρύω, bes. gebräuchlich im perf. pass. τέτρῡμαι, τετρυμένος, τετρῦσϑαι, u. in diesem tempus τρύχω ergänzend, ab-, aufreiben, verzehren, erschöpfen, Jemandes Vermögen und Kräfte allmälig zu Grunde richten und erschöpfen, u. übh. belästigen, quälen; ἀεὶ δὲ τοῦ παρόντος ἀχϑηδὼν κακοῦ τρύσει σε, Aesch. Prom. 27; τετρυμένοι ταλαιπωρίῃσιν, Her. 6, 12; τετρῦσϑαι ἐς τὸ ἔσχατον κακοῦ, 1, 22, wie λεὼς τετρυμένος ἐς τὸ ἔσχατον κακοῦ 2, 129; πόνοις τετρυμένα γεωργικοῖς σώματα, Plat. Legg. VI, 761 d; u. oft in der Anth.: βοῦς τετρυμένος αὔλακι καὶ γήρᾳ, Add. 3 (VI, 228); Antiphil. 39 (IX, 549); τετρυμένα γυῖα ἀνάπαυσον, Anyte 7 ( Plan. 228); τετρυμένα γούνατ' ἔκαμψε, Ap. Rh. 1, 1174; πράγματα τετρυμένα, Pol. 1, 62, 7, u. Sp. – [Da υ immer lang ist, so ist die Schreibung τέτρυμμαι, τετρυμμένος falsch; sie findet sich aber oft, in Folge einer Verwechselung mit τετριμμένος.]
См. также в других словарях:
τρύω — Α (εύχρηστοι τ. ο παθ. παρακμ. τέτρυμαι και η μτχ. αρσ. παθ. παρακμ. τετρυμένος) βασανίζω, ταλαιπωρώ («ἀεὶ δὲ τοῡ παρόντος ἀχθηδὼν κακοῡ τρύσει σ », Αισχύλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Το ρ. τρύω ανάγεται στην ΙΕ ρίζα *teru / *tru , η οποία αποτελεί παρεκτεταμένη … Dictionary of Greek
