-
41 ἀγκοίνη
-
42 ἀγκάς
ἀγκάς (vgl. ἀγκών, ἀγκάλη), in die Arme, in den Armen, Hom. ἀ. ἑλεῖν Iliad. 24, 227 Od. 7, 252, ἀγκὰς ἀλλήλων λαβέτην χερσὶ στιβαρῇσιν liad. 23, 711, ἀ. ἐλάζετο 5, 371, ἀ, ἔμαρπτε 14, 346, ἔχε δ' ἀγκάς 14, 353; – Theocr. 8, 55, wie auch Mel. 5 (XII, 95); M. Arg. 19 (XI, 28) u. a. Sp. D. – Unrichtig gebildet ist ἀγκάσι Opp. H. 2, 315; Strat. 42 (XII, 200).
-
43 ὄγ κος
ὄγ κος, ὁ, 1) = ἀγκών ( uncus), Bug, Krümmung; bes. die Widerhaken an der Pfeilspitze, ἴδεν ὄγκους ἐκτὸς ἐόντας, παλιν ἄγεν ὀξέες ὄγκοι, Il. 4, 151. 214; Poll. 1, 137. – Später auch der Winkel, die Ecke, worauf Arist. top. 1, 15 geht, wo er sagt, ἐν ὄγκῳ sei τῷ ὀξεῖ ἐναντίον τὸ ἀμβλύ, obwohl er nachher dabei τὸ βαρύ u. τὸ κοῠ-φον einander entgegensetzt; Moschion bei Ath. V, 208 b. – 2) (nach Buttm. Lexil. I, 288 ff. mit ΕΙΚΩ, ἐνεγκεῖν zusammenhangend) die Masse, das Gewicht eines Körpers u. der Umfang desselben, σμικρὸς προςήκεις ὄγκος ἐν σμικρῷ κύτει, von der Asche in der Urne, Soph. El. 1131; daher auch βραχύν τιν' αἰτεῖ μὖϑον οὐκ ὄγκου πλέων, einfach, kurz, O. C. 1164; – γαστρὸς διήνεγκ' ὄγκον, Eur. Ion 15; ὄγκος φρυγάνων, der Haufen, Her. 4, 62; σμικρᾶς πόλεως ὄγκος, Umfang einer kleinen Stadt, Plat. Polit. 259 b; πλήϑους, Legg. V, 737 c; ὄγκου ἐμπληστέα καὶ πλήϑους, Rep. II, 373 b; μήτε ὄγκῳ, μήτε ἀριϑμῷ, Theaet. 155 a; εἰ καὶ τῷ ὄγκῳ μικρόν ἐστι, δυνάμει καὶ τιμιότητι πολὑ μᾶλλον ὑπερέχει πάντων, Arist. Eth. 10, 7; die Masse, aus der man Etwas macht, Luc. Halc. 4; Last, Xen. Cyr. 6, 2, 32. – Uebertr., ὄγκον γὰρ ἄλλως ὀνόματος τί δεῖ τρέφειν μητρῷον, Soph. Trach. 814, der würdevolle Muttername; Gewicht, Ansehen, ἔχει τιν' ὄγκον Ἄργος Ἐλλήνων πάρα, Eur. Phoen. 724; – gew. im schlimmen Sinne: Aufgeblasenheit, Stolz, μηδ' ὄγκον ἄρῃς μηδένα, Soph. Ai. 129; μείζον' ὄγκον δορὸς ἔχοντες ἢ φρενῶν, Eur. Troad. 1158; ὄγκος τῶν ὑπεροπτικῶν, Isocr. 1, 30; oft bei Plut., der Erkl. des Hesych. ὑπερηφανία, φύσημα entsprechend. – Auch vom Styl, Schwulst, Ueberladung, Rhett.; selten im guten Sinne, Erhabenheit, Arist. rhet. 3, 6. – Bei späteren Philosophen bedeutet es einen Urkörper, ein Atom, S. Emp. adv. phys. 1, 363. – Bei Poll. 4, 133 eine Art Kopfaufsatz.
-
44 ἌΓΚος
ἌΓΚος, εος, τό, Thal, als Vertiefung zwischen zwei Bergen (vgl. ἄγγος, ἀγκών, ἀγκοίνη), Hom., ποιή-εντα Od. 4, 337. 17, 128, βαϑέα Il. 20, 490; Eur. ἀμφίκρημνον Bacch. 1049; Xen. verb. es mit μυχοὶ τῶν ὀρέων An. 4, 1, 7.
-
45 ἐξ-αν-έχω
ἐξ-αν-έχω (s. ἔχω), 1) hervorstehen, hervorragen; κεῖϑεν δὲ προτέρωσε μέγας ἀγκὼν ἐξανέχει γαίης, ins Meer hinein, Ap. Rh. 2, 370, vgl. 4, 168; στάλαν ἐξανέχουσαν τύμβῳ Theocr. 22, 207. – 2) Med., auf sich nehmen, erdulden (vgl. ἀνέχομαι), gew. mit dem partic., πῶς ταῠτ' ἐξανασχήσεσϑε τοῖσιν Ἀτρέως ἐμὲ ξυνόντα παισίν Soph. Phil. 1339; οὗ λόγων ἄλγιστ' ἂν ἐξανασχοίμην κλύων O. C. 1176, seine Reden zu hören; ταῠτα παῖδας ἐξανέξεται πάσχοντας, daß die Kinder das leiden, Eur. Med. 74, vgl. Alc. 955 Andr. 200; Ar. Pax 702 Nubb. 1377.
-
46 ὑγρός
ὑγρός, naß, feucht, flüssig; ἔλαιον, flüssiges Olivenöl, im Ggstz des festern Thierfettes, Il. 23, 281; ὕδωρ, fließendes Wasser, im Ggstz des gefrornen, Od. 4, 458; ἄνεμοι ὑγρὸν ἀέντες, feucht wehende, Regen bringende Winde, 5, 478. 19, 440; Hes. Th. 627. 869. Gew. Ggstz von ξηρός, w. m. s.; ἅλς, πέλαγος, Pind. Ol. 7, 69 P. 4, 40; auch αἰϑήρ, N. 8, 41; ϑάλασσα, Aesch. Suppl. 256; παρ' ὑγρῶν Ἰσμηνοῦ ῥεέϑρων, Soph. Ant. 1111; δι' ὑγρῶν κυμάτων, Eur. I. A. 948; σταγών, Eur. Suppl. 81; βότρυος ὑγρὸν πόμα, Bacch. 279. – Ἡ ὑγρά, ion. u. ep. ὑγρή, das Nasse, d. i. das Meer, öfter bei Hom., der τραφερή, Il. 14, 308 Od. 20, 98, od. ἀπείρων γαῖα entggstzt, Il. 24, 341 Od. 5, 45; vgl. Ar. Vesp. 678; eben so ὑγρὰ κέλευϑα, die nassen Pfade, die Wege auf dem Meere, die Meeresfläche, Od. 3, 71. 9, 252; ϑῆρες ὑγροί, im Ggstz der πεζοί, die Wasserthiere, Germanic. ep. (IX, 18); νὺξ ὑγρά, eine regnige, Plat. Critia. 112 a; Ggstz ξηρός, Phaed. 86 b Soph. 242 d u. öfter. – Uebh. weich, biegsam, geschmeidig, z. B. von Gliedern; νῶτον, Pind. P. 1, 9; ἀγκάλαι, Eur. fr. inc. 1, 2; τῷ νεωτέρῳ καὶ ὑγροτέρῳ παλαίειν, Plat. Theaet. 162 b; χρὼς ὕδατος ὑγρότερος, Rufin. 6 (V, 60); χείλη, Ep. ad. 55 (V, 305); ἀγκών, s. oben unter diesem Worte. Aber ὑγρὸν ὄμμα, ὑγρὸς ὀφϑαλμός ist ein feuchtes, schwimmendes, schmachtendes Auge; so auch ὑγρὸν ὁρᾶν, ὑγρὸν δέρκεσϑαι, einen schmachtenden Blick haben, und danach sogar verbunden ὑγρὸς πόϑος, schmachtendes, sehnsüchtiges Verlangen, H. h. 18, 33; Mel. 14 Leon. Tar. 37 (XII, 68 Plan. 306); ὑγρὸν ἀείδειν, schmelzend singen, Opp. Hal. 2, 412; zart, νεοττοί, Ael. H. A. 7, 9; βρέφος, Nonn. D. 1, 4; – ὀρχηστής, gelenkig, B. A. 115. – Uebertr., von weicher, lenksamer Sinnesart, fügsam, nachgiebig, auch weichherzig, verzärtelt, ὑγρὸς βίος, ein weichliches, schwelgerisches Leben, Alexis bei Ath. VI, 258 c; ὑγρὸς πρός τι, Neigung, Herz wozu habend, Sp., wie Plut. Brut. 29; VLL. erklären εὐκατάφορος εἰς ἡδονάς, vgl. Poll. 6, 127. – Ὑγρὰ φωνήεντα, ancipitia, S. Emp. adv. gramm. 100.
-
47 ὠλένη
ὠλένη, ἡ, 1) der Ellenbogen, sonst ἀγκών u. πῆχυς, ulna; H. h. Merc. 388; Aesch. Prom. 60; Soph. Tr. 922; auch die Arme selbst, Eur. ἆρα φίλην ὀρέξετ' ὠλένην Med. 902, u. oft; ὠλένας περιβάλλειν Ar. Ran. 1318; bes. bei sp. D., περιπτύξουσιν ὠλέναις βρέτας Lycophr. 1135. – 2) ein Arm voll, ein Bündel, das man grade mit den Armen umfassen kann, sonst ἀγκαλίς, VLL. u. Sp.
-
48 γαλεαγκων
-
49 Μασσαγετης
-
50 ογκος
Iὅ [ἀγκών]1) загнутый назад зубец стрелы, кривой наконечник, крюк стрелыνεῦρόν τε καὴ ὄγκοι Hom. — завязка ( укреплявшая наконечник на древке) и крючья
2) предполож. угол ( геометрический) Arst.IIὅ [ἤνεγκον]1) груда, куча, масса(φρυγάνων Her.; τῶν σαρκῶν Plat.)
μήτε ὄγκῳ μήτε ἀριθμῷ Plat. — ни в массе, ни в количестве2) сумма, общее количество, итог(τοῦ ἀριθμοῦ Plat.)
ὄ. πλήθους Plat. — общая численность3) величина, размеры(πόλεως Plat.)
ἔχθρας μέγας ὄ. Plat. — сильная вражда4) тело, кусок, комὄ. γαστρός Eur. — утробный плод
5) протяжение, объем(τῆς φωνῆς Arst.)
ἐκ βαθέος καὴ ταπεινοῦ οἱ ὄγκοι Arst. — из глубины и низкости, т.е. высоты (образуются) объемы7) филос. атом Sext.8) величие, достоинство значение, тж. авторитет(ἔχει τιν΄ ὄγκον Ἄργος Ἑλλήνων πάρα Eur.)
ὄ. μητρῷος ὀνόματος Soph. — полное достоинства звание матери9) гордость(ὄγκον δορὸς ἔχειν Eur.)
10) выспренность, высокий стиль(τῆς λέξεως, τοῦ ποιήματος Arst.)
-
51 υγρος
31) жидкий(ἔλαιον Hom.)
μέτρα ὑγρά Plat. — меры жидкостей2) влажный, мокрый, сырой(ἄνεμος Hom.; γῆ Xen.; ξύλον NT.)
3) текучий(ὕδωρ Hom.; ῥέεθρα Soph.; δάκρυ Eur.)
4) водный, морской(κέλευθα Hom.)
5) водяной(θῆρες Anth.)
6) дождливый(νύξ Plat.)
7) гибкий(νῶτον Pind.; σῶμα Xen.)
κέρας ὑγρόν Theocr. — гибкий лук8) расслабленный, слабеющий, бессильный(ἀγκών Soph.; χείρ Eur.)
9) размякший, дряблый, рыхлый(ἥ σάρξ Arst.)
10) перен. гибкий, податливый(ἥ νεότης Plut.)
11) вялый, ленивый(ὑ. καὴ ῥᾴθυμος Plut.)
12) томный, нежный(βλέμμα Anacr.)
13) томительный, страстный(πόθος HH.)
14) вкрадчивый(κόλαξ Plut.)
15) изнеженныйὑ. πρὸς τέν δίαιταν Plut. — ведущий изнеженный образ жизни
16) склонныйὑ. τῷ γελοίῳ Plut. — склонный к смеху, смешливый
17) ( о гласных) колеблющийся, т.е. обоюдныйφωνάεντα ὑγρά Sext. — обоюдные гласные (α, ι, υ, могущие быть то краткими, то долгими). - см. тж. ὑγρά и ὑγρόν
-
52 φρασσω
атт. φράττω (pass.: aor. 1 ἐφράχθην, pf. πέφραγμαι) тж. med.1) огораживать, укреплять(φράξασθαι τέν ἀκρόπολιν θύρῃσί τε καὴ ξύλοισι, φράξασθαι τὸ τεῖχος Her.)
προσφέρεσθαι πρὸς πεφραγμένους Her. — наступать на укрепившихся (противников)2) возводить укрепления3) прикрывать, защищать(φ. ἐπάλξεις ῥινοῖσι βοῶν Hom.)
δέμας ὅπλοισιν φράξαντες Aesch. — вооруженные с головы до ног;φράξασθαι νῆας ἕρκεϊ χαλκείῳ Hom. — прикрыть корабли медной стеной, т.е. стать вокруг кораблей для их обороны4) снабжать гарнизоном5) заграждать, перегораживать, блокировать(τέν ὁδόν Her.; τοὺς ἔσπλους Thuc.)
ὅ ἀγκὼν τοῦ Νείλου φρασσόμενος Her. — прегражденная плотиной излучина Нила;φράξαι τὰ περὴ Θερμοπύλας στενά Plut. — отрезать (занять войсками) Фермопильские теснины;πλεύμων ὑπὸ ῥευμάτων φραχθείς Plat. — легкое, заложенное (наполненное) слизью;οἱ πεφραγμένοι πόροι Arst. — закупоренные каналы6) смыкать(δόρυ δουρί, σάκος σάκεϊ Hom.; τὰ γέρρα Her.)
7) расставлять(ἀρκύστατά τινι, πάγας Aesch.)
8) наполнять(χεῖρά τινι Pind.)
-
53 αγκώνα
-
54 ἀγκῶνα
-
55 αγκώνας
-
56 ἀγκῶνας
-
57 αγκώνες
-
58 ἀγκῶνες
-
59 αγκώνι
-
60 ἀγκῶνι
См. также в других словарях:
αγκών — ἀγκών, ο (AM) βλ. αγκώνας … Dictionary of Greek
ἀγκών — bend of the arm masc nom/voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶν' — ἀγκῶνα , ἀγκών bend of the arm masc acc sg ἀγκῶνι , ἀγκών bend of the arm masc dat sg ἀγκῶνε , ἀγκών bend of the arm masc nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶν — ἄγκος bend neut gen pl (attic epic doric) ἀγκή fem gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶνα — ἀγκών bend of the arm masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶνας — ἀγκών bend of the arm masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶνες — ἀγκών bend of the arm masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶνι — ἀγκών bend of the arm masc dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶνος — ἀγκών bend of the arm masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶσι — ἀγκών bend of the arm masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἀγκῶσιν — ἀγκών bend of the arm masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)