1
ἄαδα
ἄαδα· ἔνδεια (
[dialect] Lacon.),
Hsch. [full] ἀαδεῖν· ὀχλεῖν, ἀπορεῖν, Et.Gud., cf.
Hsch., Phot.
p.3R. (prob. for
ἀ-ϝαδεῖν, cf.
ἀαδής).
[full] ἀαδένη (
ἀαδέν Et.Gud.,
Cyr.)
· ὑεία κόπρος, Hsch. [full] ἀαδής,
ές, (for
ἀ-ϝαδής)
A unpleasant, cj. for ἀδαής in Thgn.296.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἄαδα