тытул

См. также в других словарях:

• архидьяконъ — ганаровы тытул старшага сярод дыяканаў …   Старабеларускі лексікон

• господаръ — 1. пан; 2. тытул правіцеля краіны або пэўнай тэрыторыі …   Старабеларускі лексікон

• зацность — 1. сумленнасць, прыстойнасць; шаноўнасць, паважнасць; знатнасць, радавітасць; 2. прыгажосць, цудоўнасць; каштоўнасць; 3. вялікасць, міласць (тытул, зварот да асобы) …   Старабеларускі лексікон

• кграбство — 1. зборн. ад кграбя; 2. тытул графа; графская годнасць; 3. зямля, якая належала графу …   Старабеларускі лексікон

• киръ — I тытул асоб вышэйшага свяшчэнніцкага сану праваслаўнага веравызнання II грубае сукно ніжэйшага гатунку …   Старабеларускі лексікон

• княжа — 1. правадыр, военачальнік; старэйшына; 2. уладар, гаспадар; ˜ княжа темностий (того света) уладар цёмных сіл, д ябал; 3. чалавек шляхетнага паходжання; 4. свяшчэннік, духоўнік; ˜ княжа капланское жрэц; 5. уладальнік, правіцель княства; ˜ великое… …   Старабеларускі лексікон

• крайчый — 1. службовая асоба пры двары вялікага князя, што адказвала за закускі да стала; 2. у 16 ст. ганаровы тытул без пэўных абавязкаў …   Старабеларускі лексікон

• подконюший — 1. службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім, намеснік канюшага; 2. ганаровы тытул (з 16 ст.) …   Старабеларускі лексікон

• подстолий — (подстольникъ) 1. намеснік стольніка; 2. ганаровы тытул, які надаваўся знатным магнатам і шляхцічам (з 16 ст.) …   Старабеларускі лексікон

• подстольникъ — подстолий (подстольникъ) 1. намеснік стольніка; 2. ганаровы тытул, які надаваўся знатным магнатам і шляхцічам (з 16 ст.) …   Старабеларускі лексікон

• подчаший — 1. прыдворная пасада, намеснік чашніка; 2. ганаровы тытул …   Старабеларускі лексікон