со+стороны

Галиуырдыгæй та, зæронд, хæлддзаг кауын быруйы мидæгæй, кæрты, лæууы ныллæггомау, хъæмпæй æмбæрзт къæс. – А с левой стороны, за старой, разрушающейся плетенной изгородью, во дворе стоит маленькая лучуга с соломенной крышей. (Мамсыраты Д., Цыт)

Бынæттон разамынды къухæй фидаргонд ахуыры пълан 1881 азы амыдта... – Утвержденный местным руководством учебный план в 1881 году указывал... (Бзарты Р., «Мах дуг»)

Уый разамындæй ацы коллектив ногæй раздæхта кæддæры æппæтдунеон кад æмæ ссис, алы бæстæты дæр æхсызгонæй кæй бацагурынц, ахæм музыкалон театр. – Под его руководством этот коллектив возвратил былую всемирную славу и стал музыкальным театром, который охотно ждут во всех странах. («Мах дуг», 2003, №5)

Куыд уæлæмæ цыдыстæм, афтæ хъæд лыстæгæй лыстæгдæр кодта, рагъы сæр та бынтон фæгæмæх, æрмæст ма тырты, æхсæр æмæ уагъылыйы къутæртæ, стæй бæрз æмæ цъуйы стæм бæлæстæ уыд фæндаджы фæйнæ фарс. – Чем выше мы поднимались, тем лес все больше редел, а на самом хребте деревьев не было совсем, лишь только кустарники барбариса, фундука и шиповника, да редкие березы и рябины росли по обе стороны дороги. (Дзесты К., Тегайы бæлас)

Уыйхыгъд чысыл нациты æвзæгтыл уынгæджы бон акодта: уыцы æнæхайыры «общность» фæлдисынæн сæ æрмæг хъуыдис æмæ бæстæйы адæмты, æппæты фыццаг чысыл нациты, хъуамæ нывондæн æрхастаиккой. – Зато языки малых наций попали в затруднительное положение: для создания этой злополучной «общности» (т.е. «новой исторической общности – советского народа») им нужен был материал, и народы страны, прежде всего малые народы, должны были быть принесены в жертву. (Хъодзаты Æ., «Мах дуг», 2007, №1)

Уыйхыгъд хи стауын æмæ кæрæдзи æфхæрынмæ, стæй æрыгоны размæ цæлхдуртæ æвæрынмæ хорз арæхсынц дохтыртæн сæ фылдæр. – Вместо этого, большинство врачей умудряются оскорблять друг друга и ставить препоны молодым. (Цгъойты Х., «Мах дуг», 2004, №9)

Кæрæдзийы къухтæй скъæфæгау кодтам æмæ зыдæй кастыстæм æмдзæвгæты къаннæг æмбырдгонд, «Фараст барæджы», зæгъгæ, ахæм сæргондимæ, йæ автор – Хаджеты Таймураз. Авторы ном не ’ппæтæн дæр æнæзонгæ уыд, никуы йын федтам йæхи дæр, фæлæ нын уыйхыгъд йе ’мдзæвгæтæ та тырысайау систы. – Мы вырывали друг у друга из рук и жадно читали маленький сборник стихов под названием «Девять всадников», его автор – Таймураз Хаджеты. Не всем из нас было знакомо имя автора, никогда мы не видели его самого, но зато стихи поэта стали для нас чем-то вроде знамени. (Косты Л., Æрдхæрæны зарæг)