-
1 пыніцца
пыніцца незак. абл.Управляться по хозяйству.Жанчына стала пыніцца ў хаце і, каб не разбудзіць бацьку, рабіла ўсё ціха, асцярожна, хадзіла на кіпеньках. Кулакоўскі.Беларуска-расейскі слоўнік безэквівалентнай лексікі > пыніцца
1 пыніцца
Беларуска-расейскі слоўнік безэквівалентнай лексікі > пыніцца