мырлау

См. также в других словарях:

• мырлау — Песинең рәхәтлек кичергәндә үзенә бертөрле тавыш чыгаруы 2. Җырлаган сыман итү, көйләү 3. күч. Үпкәле тавыш белән әкертен сукрану …   Татар теленең аңлатмалы сүзлеге

• балқаңбақ — зат. Тік сабақты, жапырағы қалың, жұмырлау, жіңішке, сораң туысына жататын бір жылдық шөптесін өсімдік …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• тожарлау — (Түрікм.: Ашх., Гяу., Анн., Тедж.) жұмырлау, уқалау. Не болды саған, жастықты т о ж а р л а ғ а н ы ң не? (Түрікм., Ашх.). [Түрікменше токгаламак (Рус. туркм. сл., 1956)] …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• топай құлақ — Қ орда., Қарм.) жұ мырлау құлақ. Т о п а й қ ұ л а қ жылқы көбіне мініс көлігі болып есептеледі Қ орда., Қарм.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• бұран — зат. техн. Бұрандаға (винтке) бұралатын, 4 не 6 қырлы, жұмырлау келген сақина темір; болт (Бекітіл. термин., 23) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• жұмыр — зат. бот. Сабағы жұмырлау келетін шөп түрі. Жылқыны – бетеге, майқара, бұйырғын, бидайық, изенге, қарамалды – тарлау, ж ұ м ы р, қияққа, қойды – қарғатұяқ, қызғалдақ, жапырақшайырлы жайылымдарға жайды (С. Мәуленов, Жұлдызды., 125) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• қынжы — зат. көне. Әрі бері ысып, қайысты жұмырлау үшін арнайы жасалған, бірнеше жерінде әртүрлі көлемде тесіктері бар сүйек құрал. Қайыстың тілінбеген бөлігін қ ы н ж ы д а н өткізіп жұмырлап, ұшына темір шығырық тағатын (Қаз. әдеб., 29. 05. 1981. 12) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• тойтарма — зат. Бір ұшында жалпақтау басы бар, жұмырлау келген бекіткіш шеге; «заклепка». Сараң бай бәкіні аударып төңкеріп қарап, жетімшегесінің бүркеншікті т о й т а р м а с ы н ы ң балғадан қалған шұбар дағын көрсетіп, жаратпаған сыңай білдіреді (Қаз.… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі