мой

иу æмæ ссæдз – двадцать один (в двадцатеричном счёте; букв. один и двадцать)

иу æмæ дыууиссæдз – сорок один (в двадцатеричном счёте; букв. один и сорок)

иу æмæ æртиссæдз – шестьдесят один (в двадцатеричном счёте; букв. один и шестьдесят)

иу æмæ цыппарыссæдзы – восемьдесят один (в двадцатеричном счёте; букв. один и восемьдесят)

Мæ фыд-иу къуыригай дзæбидырдзуан цыд. – Мой отец, бывало, по неделям ходил на охоту за турами. (Хетæгкаты Къ., Чи дæ?)

Ацы хабар-иу арæх кодта мæ фыдыфыд. – Эту историю частенько рассказывал мой отец. (Дзесты К., Нæ буц хистæртæ)

Ракæн-иу ракæ йæ сагъæс дæ хъарæджы, аргæвд-иу хистæн нæ хъуг. – Расскажи, расскажи (в будущем) о его думах в своем причитании, зарежь на поминки нашу корову. (Хетæгкаты К., Салдат)

Æндæрæхсæв фыны мæ цæгаты уыдтæн, нæ лæг, цыма мæ фыд хъугомы сысджы карста, æз та йын куыристæ бастон. – Позапрошлой ночью во сне была я в родительском доме, супруг мой, и привиделось мне будто отец мой жал овес в поле, а я связывала снопы. (Гæлуаты А., Хæдæг æмæ Дудæг)

Грис кæстæртыл аудаг уыд – Грис был заботлив по отношению к молодым (литераторам) (Нафи, Чиныг: Бестауты Г.. Уацмыстæ. 1 том. Ир, 2004)

Иу рæстæджы мын йæ мад Фузæ афтæ дзырдта, зæгъгæ, дæ иунæг дæр рацæуæд Оледжы хуызæн аудаг, лæггадгæнаг æмæ мадуарзаг. – Как-то мне его мать Фуза пожелала, чтобы мой единственный (ребенок) был таким же как Олег заботливым, услужливым и так же (сильно) любил мать. (Газет «Хурзæрин»)

Ыздыйы къуылдых мын ныббаста мæ сисыл, Мæ бон æй мæ къухмæ нæ бавæййы сисын. – Свинцовый обломок привязало оно (событие) к моему перу, И я не нахожу в себе силы взять его в руки. (Хъодалаты Герсаны æмдзæвгæйæ)

Куы мæ хъæлæс уадындзау фæзæлы, Куы мæ зарæг бавæййы æртхуыст. – То мой голос звучит подобно свирели, То моя песня затухает. (Ходы Камалы æмдзæвгæйæ)

уымæй мæ гал æгæвдæс, мæ хъуг æххормаг (поговорка) – из-за него мой бык без яслей, моя корова – голодна (в смысле: с него мало толку)

Мæ дыууадæсаздзыд хæрæфырт Арсен дæр йе ’рвад Коцойты Арсены юмористон миниатюрæтæй дыууæ радзырдта. – Мой двенадцатилетний племянник Арсен тоже рассказал две юмористические миниатюры своего родственника Арсена Коцоева. («Пульс Осетии», 2008, №16)

Мæ уазæг у, уырысы инæлары раз чи лæууы, ахæм. – Мой гость – из числа тех, кто находится при русском генерале. (Брытъиаты Елбыздыхъо)

Уынджы-иу фисыныл кæрæдзийæн хæрзæхсæв, кæнæ хæрзбон загътой, æмæ та-иу зæронд лæг кафемæ баздæхт сырх сæны агуывзæ баназынмæ. – На углу старичок прощался с хозяином и заходил в кафе выпить красного вина. (Гæздæнты Гайто, Доны ахæстон)

Грекъаг студент лæппуйы уаты раздæрау граммафон бæстæ йæ сæрыл иста йæ фырхъæрæй, раздæрау ме ’ндæр сыхаг, æрыгон лæппулæг Венæйæ, уыд сабыр æмæ расыг, фарон-иу куыддæриддæр уыд, афтæ; раздæрау фысымуаты хицау, æввахсдæр сæм цы кафе ис, уым хъазыд къамæй, æнæрхъæцæй сæ рацæгъд-бацæгъдгæнгæйæ, æмæ-иу ын йæ ус цы ’хцайы муртæ радта, уыдон æмбулын кодта. – По-прежнему гремел граммофон в комнате студента-грека, по-прежнему другой мой сосед, молодой человек из Вены, был тих и пьян, как в прошлом году, по-прежнему хозяин гостиницы играл в ближайшем кафе, поспешно тасуя карты и ежедневно проигрывая то небольшое количество денег, которое ему давала жена. (Гæздæнты Гайто, Доны ахæстон)

Мæ фыд-иу къуыригай Дзæбидырдзуан цыд… – Отец мой, бывало, неделями, охотился на туров… (Хетæгкаты Къ., Чи дæй?)

Кæмдæриддæр дæ, – тагъд мæ хъæрмæ фæзын! – Где бы ты ни был – быстро на зов мой явись! (Хетæгкаты Къ., Катай)

зондæй мыл фæтых дæ, уæ мæ лæджыхай… – ты перехитрил меня, мой милый… (Хетæгкаты Къоста, Сидзæргæс)