күншуақ

См. также в других словарях:

• бопыр — қора жерг. Отын қоятын немесе қыста малды күншуаққа ұстайтын төбесі ашық қора …   Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі

• бопыр қора — 1. (Жамб., Шу; Қ орда, Арал) керегесін шөп, қимен өсірген отын қоятын немесе қыста малды күншуаққа қоятын төбесі ашық қора. 2. (Қост., Жанг.) көң, қоқыр (малдікі). Ат қораның іші б о п ы р болып кетіпті (Қост., Жанг.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• жарық сауа — (Қарақ.) күншуақ, жайылым. Сол бір ж а р ы қ с а у а тапқан болар, анау бауырда жататын еді (Қарақ.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• күн қақты бота — Қ орда., Жал.) күнде көп жатқандықтан, күншуақта көп болғандықтан өңі жұқарып, аза бастаған, күн тиген бота. – Б о т а ң ы з к ү н қ а қ т ы болған екен: құмалақтамай, тышқақтайды екен. Мұны мал дәрігеріне көрсетіңіз Қ орда., Жал.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• құяшлама — (Қарақ.) күншуақ …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• шомқора — 1. (Қ орда: Қарм., Сыр., Шиелі) қамыс, шеңгел, топырақ араластырып жасаған қора. Ш о м қ о р а н ы ң да төбесі ашық болады Қ орда., Сыр.). 2. (Шымк., Түркіс.) мал жеген шөптен қалған қырқындылардан, бопырдан жасалған қора. Күндіз жас төлдерді ш о …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• тікенекті — сын. Тікенегі бар, тікенегі көп. Т і к е н е к т і, бұдырлы жалпақ даланың белесті, адырлы бөктерлерін де күншуақты пайдаланып жайылымға шыққан үйір үйір киік қарақұйрықтар көрінеді (І.Есенберлин, Шығ. жин., 1, 189). Өйткені жүн күзеу кезінде… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі