куы

Елмæрза æмæ Æхсар кæрæдзи куы ауынынц, уæд сæ дыууæйæн дæр сæ цæсгомы хуыз аивы, мæрдон фæлурс авæййынц. – Как только Елмарза и Ахсар увидят друг друга, так сразу их лица изменяются в цвете: они становятся мертвенно-бледными. (Санаты У., Тугвæндаг)

Агъуысты бын ахуырст куы уа, уæд уый дæр хорз. – Если пол в комнате покрашен, то это уже хорошо. (Журнал «Æфсир», 1910, №3)

Хæдзарæн йæ дæллаг кæрон, агъуысты бын фæрсæй-фæрстæм лæууыд дыууæ æмхуызон æфсæйнаг пецы æмæ сын чъиригæнæг сылгоймæгтæ сæ алыварс æмызмæлд кодтой. – В нижнем конце дома, на полу, бок о бок стояли две одинаковые железные печи, вокруг которых суетились, пёкшие пироги, женщины. (Хуыгаты С., Гандзейы чиныг)

Куысты фæстæ-иу <…> цыдтæн мæзджытмæ ламаз кæнынмæ, азан-иу куы ныхъхъæр кодтой, уæд… – После работы, заслышав азан, я шел в мечеть делать намаз … (Мамсыраты Д., Райгуырæн бæстæ)

Дзырдтæ куы баиу вæййынц, æрмæст уæд разыны сæ аивадон нысаниуæг. – Только после того, как слова сольются в единое, они преобретают художественный смысл. («Мах дуг», 2003, №5)

Айразмæ горæтмæ куы фæцæйцыдтæн, уæд баздæхтæн иу хъæумæ. – Давеча, направляясь в город, я заехал в одно село. (Хъуылаты С., Музейы)

Айфæлтау мын мæ мардмæ куы ’рбацыдаиккат. – Лучше бы вы на мои похороны пришли. (Гаглойты В., Адæмæн зæхх у сæ дарæг)

Амы цæрджытæ дын, махау, хор æккойæ, мыййаг, куы нæ хæссынц! – Будут тебе здешние жители, подобно нам, зерно на себе таскать! (Дзесты К., Хорхæссæг)

Сослан Калачы афæдзон курсытæ каст куы фæцис, уæд æрбаздæхтис сæхимæ. – По окончании годичных курсов в Тбилиси, Сослан вернулся домой. (Джиоты Д., Æнæбасæтгæ тых)

Авд къласы куы фæцис, уæд йæ ахуыр ныууагъта. – После окончания седьмого класса она оставила учебу. (Мамсыраты Д., Афтид ингæнтæ)

Иу изæр та бадтис йæ ахуыр бынаты. – Как-то вечером она сидела на своем привычном месте. (Мамсыраты Д., Фыццаг къахдзæф)

Мæгуыр лæг та йæ мулк бахъахъхъæныныл æнувыддæр вæййы, уый тыххæй æмæ йæм цы чысыл мулк ис, уымæй куы бавдæлон уа, уæд бынтон сæфтмæ цæуы. – Бедняк же свое имущество более ревностно бережет, потому что, если он лишится своих пожитков, то его ждет полное разорение. (Къарджиаты Б., Ирон æгъдæуттæ)

Нæ кæддæры кæстæрарæх ирон литературæ фæстаг азты фæсивæдæй кæй бавдæлон, уый нæ стыр мæты æфтауы. – В нашей, когда-то богатой молодыми писателями литературе, нет больше поросли, и это нас очень тревожит. («Мах дуг», 2008, №1)

Бафиппайдтон иу уавæр: Къостайы æмдзæвгæтæ-иу сын куы дзырдтон æнæкæсгæйæ, уæд сæм уый къаддæр диссаг каст, чиныгæй сын цы кастæн, уымæй – Я заметил одно обстоятельство: чтение стихов Коста наизусть казалось им менее удивительным, чем чтение с книги (Дзесты Куыдзæг, Нæ буц хистæртæ)

Мадæлон æвзаг нæ зонгæйæ, адæймаг цыфæнды ахуыргонд æмæ номдзыд куы феста, уæддæр йæ сæры кад, йæ джелбетт æнæкъахыр нæ уыдзысты. – Слава и достоинство человека, ставшего сколь угодно ученым и известным, будут ограниченными, если он не знает родного языка. («Фидиуæг», 2006, №3)

Бафиппайдтон иу уавæр: Къостайы æмдзæвгæтæ-иу сын куы дзырдтон æнæкæсгæйæ, уæд сæм уый къаддæр диссаг каст, чиныгæй сын цы кастæн, уымæй. – Я заметил одно обстоятельство: чтение стихов Коста наизусть казалось им менее удивительным, чем чтение с книги. (Дзесты К., Нæ буц хистæртæ)

Цæй амондмæ дзурын? – К какому счастью я взываю? (Хетæгкаты Къоста)

Цы кæныс, дзыцца! Цæуыл æфхæрыс дæхи? Æз дын æгас куы дæн, уæд судзгæ цæссыгтæ цæуыл згъалыс? – Что с тобой, мама! Почему ты себя истязаешь? Я же невредим, так почему ты проливаешь жгучие слезы? (Санаты У., Тугвæндаг)