кодта

Хæринаг рахаста Тамарæ йæ лæгæн, фæлæ дзурынæй йæхи тигъ кодта. – Еду Тамара мужу подала, но от разговора (с ним) отстранилась. (Коцойты А., Цы ’рцыди Фæзыхъæуы æмбисæхсæв)

Петрович нæ ферох кодта зæгъын, зæгъгæ, афтæ æрмæст, чысыл уынджы æнæ вывескæйæ кæй цæры æмæ рагæй кæй зоны Акакий Акакиевичы, уый тыххæй райста афтæ аслам хуыйынмæ, Невский проспекты та дзы æрмæст хуыйæггаг райстаиккой авд туманы æмæ æрдæг. – Петрович не упустил при сем случае сказать, что он так только, потому что живет без вывески на небольшой улице и притом давно знает Акакия Акакиевича, потому взял так дешево; а на Невском проспекте с него бы взяли за одну только работу семьдесят пять рублей. (Н. Гоголь, Цинел. Тæлмацгæнæг – Багаты Н.)

Нырма ныр æрхъуыды кодта, йæ къухы дамбаца кæй уыди, æмæ йæ хуымпъыры нытътъыста. – Он только сейчас вспомнил, пистолет находился в его руке и засунул его в кобуру. (Коцойты А., Кæфхъуындар)

Хистæртæн зæрдæбын арфæтæ фæкодта, æмæ, уæдæй нырмæ йæ комыдæттæ кæмæ уадысты, уыцы бæгæныйы хъалац лæугæйæ йæ тæккæ бынтæй ныссæрфта. – Сердечно поблагодарил он старейшин и стоя опрокинул ту самую чашу с пивом, которую он все это время так алкал. (Хъайтыхъты А., Ермолы дур)

Уый фæстæ Бесс æндæр хъалац райста æмæ йæ уыциу нызт акодта. – После этого Бесс взял другой кубок и залпом осушил его. («Мах дуг», 1992, №7)

Йæ уаргъы бын хæстулæфт кодта, уæддæр йæхи афтæ дардта, цыма æххуысхъуаг нæу. – Задыхался (осел) под своей ношей, но все равно так держал себя, как будто помощь ему не нужна. («Мах дуг»)

Сæрмæт айтæ-уыйтæ нал фæкодта, фæлæ йæ ирон дарæс: уæлдзарм худ, цухъхъа, куырæт, æвзист рон, хъамайæ æндæрæй йæхи афæлыста æмæ балæгæрста, коммерсант цы уазæгуаты уыд, уырдæм. – Сармат, не долго думая, облачился в свой осетинский наряд: надел папаху, черкеску, бешмет, серебряный пояс, кинжал и прочее, и прошел в ту комнату, где находился коммерсант. (Дзесты К., Нæ буц хистæртæ)

Стæй æхсырæй йæ цылыхъ байдзаг кодта. – А потом он наполнил бурдюк молоком. (Нарты кадджытæ)

Уыцы даргъ æфсæн зæгæлтæ кæуыл аныдзæвынц, уый цæрдхуынкъ фæкæнынц. – Эти железные гвозди насквозь протыкают тех, к кому прикоснутся. (Нарты кадджытæ)

Мæ цард мын фæкодта цæрдхуынкъ æвирхъау хъыллист-хъæр… – Мою жизнь проткнул насквозь чудовищный крик… (Хъодзаты Æ., Хуыйы хъæр)

Цæрдъуынкъ мæ фæкæндзысты. – (Они) пронзят меня насквозь. («Мах дуг», 2004, №4–5)

Æрбаленк кодта былмæ чырынæнгæс егъау чема. – Подплыла к берегу похожая на гроб большая ладья. (Хъодзаты Æ., Артур-паддзахы мæлæт)

– Уæууа, цæмæн ныззыввытт ластай замманайы къухфыст? Чи зоны, дзы исты рауадаид, – бахъынцъым кодта режиссер. – Ой-ой, зачем ты вышвырнул эту замечатльную рукопись (пьесу)? Может из нее бы что-нибудь вышло, – посетовал режиссер. (Гæлуаты А., Худæг æмæ Дудæг)

Столоначальничы æххуысгæнæг кодта парахат цард: йæ асиныл сыгъдис фанар, фатер уыдис дыккаг æддæгуæлæйы. – Помощник столоначальника жил на большую ногу: на лестнице светил фонарь, квартира была во втором этаже. (Николай Гоголь, Цинел. Тæлмацгæнæг – Багаты Н.)

Немыцаг афицертæ æрæнцадысты Цориты æддæгуæлæ хæдзары. – Немецкие офицеры остановились в доме Цориевых, состоящем из нескольких этажей. (Гæбулты М., Ленкгæнæг цырт)

Барсæг <…> æмбæхстытæ кодта хъæды суанг изæрмилтæм. – Барсаг скрывался в лесу вплоть до наступления сумерек. (Нафи, Зæхх – нæ царды хос)

Иу изæр æвиппайды æрбауазал кодта. – Как-то вечером внезапно похолодало. (Бесаты Т., Азтæ)

Заретæйы цавæрдæр æнахуыр маст æрбауынгæг кодта æмæ скуыдта. – Зарету взволновала какая-то непривычная досада и она заплакала. (Бесаты Т., Царды суадон)

Нана йæ фырты чызджы æрбахъæбыс кодта. – Бабушка обняла внучку. («Мах дуг», 2008, №2)