будет

Цымæ ма Зæххыл, ирон лæг кæдæм нæ фæхæццæ ис, ахæм бынат баззад? Ацы хъуыдымæ не ’ппæт дæр сцымыдис стæм. – Интересно, есть ли еще на Земле такое место, где не побывал осетин? Этот вопрос нас всех заинтересовал. (Газет «Рæстдзинад»)

Цымæ куыдæй бафтыд адæймаджы къухы ахæм æмбисонды хæзна? – сцымыдис вæййы чиныгкæсæг. – Интересно, каким образом приобретается такое чудесное богатство? – заинтересовывается читатель. (Хъодзаты Æхсары уацæй)

Чиныгкæсæг сцыдыдис вæййы: цы уыдзæн дарддæр? – Читатель заинтересовывается: что будет дальше? («Мах дуг», 2008, №9)

Мæнæн та мæ тыхстаг – кæдмæ уыдзæн ахæм уавæры не ’взаг, нæ дзырдаивад? – Предмет же моего беспокойства – до каких пор в таком положении будет находиться наш язык, наша словесность? («Мах дуг», 2008, №11)

Уæвгæ уый тыхстаг нæ уыди: нырма разæй æнæхъæн æхсæв. – Но тут я мог не волноваться: для ее уяснения впереди была целая ночь. (Ж.-П. Сартр, Стена. Тæлмацгæнæг – Хъодзаты Æ.)

Сæрды тæвды хæххон лæгæн быдыры рувгæйæ тыхстагдæр уыди нуазыны дон. – В летнюю жару, во время прополки самым большим предметом беспокойства для горца была питьевая вода. (Айларты И., Æвзонджы бонты мысинæгтæ)

Джиппыуадзæн ног техникæйæ рæхджы ифтонггонд æрцæудзæни, куыст нывыл рацарæзтæуыдзæн, уыдæттæ нæ нал уырнынц, фæлæ уал рæстæгмæ исты æрхъуыдыгæнæн ис. – В то, что типография в скором времени будет оборудована новой техникой, а работа должным образом налажена, нам не верится, но на время можно что-нибудь придумать. (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

фæрнæй фæцæрай – живи счастливо, да будет твоя жизнь счастливой (пожелание)

Оленин афтæ æнхъæл уыд, æмæ фæлмæст хъæбатыр кавказаг æфсæдтæм йæхæдæг дæр нымад кæуыл уыд, уыдонмæ кæмдæриддæр цингæнгæйæ, дзæбæх цæстæй ракæсдзысты, уæлдайдæр та хъазахъхъ, æмæфсæддон хæцæг адæм, æмæ, уымæ гæсгæ, стыр дисы бацыд, цы ’гъдау ын радтой, ууыл. – Оленин сначала думал, что изнуренное храброе кавказское воинство, которого он был членом, будет принято везде, особенно казаками, товарищами по войне, с радостью, и потому такой прием озадачил его. (Лев Толстой, Хъазахъхъ)

Цом, Терчы былгæрæтты атезгъо кæнæм. Фæнды дæ? – Пошли, погуляем по набережной Терека. Хочешь? (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Дæ цæстытæ уымæл куы нæ уой, уæд уым æфсæрмиаг хъуыддагæй ницы ис. – Если твои глаза не будут влажными, то в этом не будет ничего постыдного. (Малиты Васо, Сурмейы хæдзар)

Нымадта йе ’хцатæ дæр: цас æм ис æхца, цас ма йæм баззайдзæн, цас æй бахъæудзæн йæ хæстæ бафидынæн, стæй цы ’фтиаг, цы пайда йæм хауы, уымæн йæ кæцы хай хардз кæндзæн иу мæй. – При этом он рассчитывал тоже: сколько у него денег, сколько останется, сколько нужно для уплаты всех долгов и какую часть всего дохода будет он проживать в месяц. (Лев Толстой, Хъазахъхъ)

мæнæ мæ биде фæрсмæ дардзæнæн æма гъæди бæлæстæ лухгæнгæ цæудзæнæй − вот буду держать свой колчан (с железным наконечником) в сторону и будет (он) валить деревья (60; 438)