Перевод: с греческого на все языки

со всех языков на греческий

ϑανάτῳ

  • 81 καταδεω

        I
        1) привязывать
        

    (ἵππους ἱμᾶσιν ἐπὴ φάτνῃ, ἱστὸν προτόνοισιν Hom.; τοὺς ἵππους ἐν μέσῳ Plut.)

        2) связывать
        3) завязывать
        ἀγχόνιον βρόχον καταδήσασθαι Eur. — удавиться

        4) перевязывать
        5) запирать, преграждать
        

    (ἀνέμων κέλευθα или κελεύθους τινί, νόστον τινός Hom.)

        6) заковывать
        7) сковывать
        ἐν φόβῳ καταδεθεῖσα Eur. — охваченная ужасом (Креуса)

        8) заключать в тюрьму
        κ. τινα τέν ἐπὴ θανάτῳ (sc. δέσιν) Her. — бросить кого-л. в тюрьму, назначив ему смертную казнь

        9) уличать, признавать
        

    (κ. τινα φῶρα εἶναι Her.)

        II
        быть неполным, иметь недостачу
        

    ἡ ὁδὸς καταδέει πεντεκαίδεκα σταδίων ὡς μέ εἶναι πεντακοσίων καὴ χιλίων Her. — дорога (от Афин до Писы) имеет 1500 стадий без 15;

        ἕνδεκα μυριάδες μιῆς χιλιάδος καταδέουσαι Her. 110000 — без 1000

    Древнегреческо-русский словарь > καταδεω

  • 82 καταδικαζω

        1) выносить обвинительный приговор, осуждать
        

    (τινά NT. и τινός Arst., Luc.; καταδικασθεὴς θανάτῳ Plut.)

        ἥ ἀρχέ ἥ καταδικάσασα Plat. — инстанция, вынесшая обвинительный приговор;
        κ. θάνατόν τινος Dem. или τινὰ ἀποθανεῖν Luc. — осудить кого-л. на смерть;
        κ. τινὸς τὰ ἔσχατα παθεῖν Xen. — приговорить кого-л. к тягчайшему наказанию

        2) выносить решение, постановлять, тж. признавать
        

    (ὅτι δικαίως ἔπαιον αὐτούς, καὴ ὑμεῖς κατεδικάσατε τότε Xen.)

        3) med. преследовать по суду, добиваться осуждения
        

    (τινος Dem. или δίκῃν τινός Thuc.)

    Древнегреческо-русский словарь > καταδικαζω

  • 83 κατακρινω

         (ῑ)
        1) определять в виде наказания, назначать
        κατακεκριμένων οἱ τούτον Her. — когда это было ему определено оракулом

        2) выносить обвинительный приговор, осуждать
        

    (κατακεκριμένος κατὰ τὸν νόμον Xen.; τέν ἁμαρτίαν NT.)

        ἢν κατακριθῇ μοι impers. Xen. — если я буду осужден

        3) присуждать, приговаривать
        

    (τινὰ θανάτῳ и τινὰ εἶναι ἔνοχον θανάτου NT.)

        κατακεκριμένος θανάτου Eur. и ἀποθνῄσκειν Xen. — осужденный на смерть;
        κ. τῆς ὄψιος στερηθῆναι Her. — приговорить к лишению зрения;
        βαδίζω, ἔνθα τύ μευ κατέκρινας Theocr. — я ухожу, куда ты указал мне

        4) судить, полагать

    Древнегреческо-русский словарь > κατακρινω

  • 84 καταλαμβανω

        (fut. καταλήψομαι - ион. καταλάμψομαι, aor. 2 κατέλαβον, pf. κατείληφα - ион. καταλελάβηκα; pass.: aor. κατελήφθην - ион. κατελάμφθην, pf. κατείλημμαι)
        1) схватывать, охватывать
        

    (νῶτά τινος Hom. - in tmesi)

        2) захватывать
        

    (τέν ἀκρόπολιν Thuc.; τὰ χρήματά τινος Arph.; Πειραιεὺς κατειλημμένος Isocr.)

        3) тж. med. занимать
        

    (στρατόπεδον Thuc.; ἕδρας Arph.; πόλιν Polyb.; θέαν Luc.; πάντα φυλακαῖς Plut.)

        4) хватать, ловить
        

    (φεύγοντας Her.; ὅ καταληφθείς θανάτῳ δίδοται Plat.)

        κατελήφθη πωλῶν τὰ σά Eur. — он был пойман, когда продавал твои вещи

        5) зажимать, затыкать
        6) сдерживать, задерживать, (при)останавливать
        ἴσχε καὴ καταλάμβανε σεωυτόν Her. — смиряй и сдерживай себя;
        κ. τὸ πῦρ Her. — потушить огонь

        7) прекращать, улаживать
        8) унимать, примирять
        9) укреплять, закреплять
        

    (φρουραῖς, sc. τὰς πόλεις Plut.; τὰ μὲν νόμοις κατειλημμένα, τὰ δὲ ἔθεσιν Arst.)

        ἐκ παλαιοῦ κατειλημμένος Arst. — издревле укоренившийся

        10) обязывать, связывать
        

    (πίστι Her.; ὁρκίοις Her. и ὅρκοις τινὰ ποιεῖν τι Plut.)

        τὰ ταῖς ζημίαις ὑπὸ νόμων κατειλημμένα Plat. — предписываемое законами под страхом наказаний;
        εὗρε (τὰς σπονδάς) κατειλημμένας Thuc. — он нашел соглашение о перемирии утвержденным

        11) реже med. постигать (умом), воспринимать, усваивать
        

    (τι διὰ τῆς αἰσθήσεως Plat.; θείῳ ὄμματι τὰ θεῖα Arst.; δικαιοσύνην NT.)

        12) заставать, застигать, находить
        

    (τοὺς φύλακας ἀμφὴ πῦρ καθημένους Xen.; ἀνεῳγμένην τέν θύραν Plat.; γυνέ ἐπὴ μοιχείᾳ κατειλημμένη NT.)

        καταλαβεῖν τινα ἔνδον Plat. — застать кого-л. дома;
        κατέλαβε ὃν ἐβούλετο Arst. — он встретил, кого хотел

        13) постигать, поражать
        

    (νοῦσος, ἥ μιν κατέλαβε Her.)

        εἴ τινας ξυμφορὰ καταλαμβάνοι Plat. — если кого-л. постигнет несчастье

        14) доходить, достигать
        καταλελάβηκέ με τοῦτο εἰς ὑμέας ἐκφῆναι Her. — я доведен до того, что должен открыть вам это

        15) тж. med. замечать, обнаруживать
        αὐτὸς ἑαυτὸν οὐ κατείληφε γεγονὼς σοφός Plut. — он незаметно для себя стал мудрецом

        16) med. брать на себя, принимать
        τὰ δὲ ἄλλοι οὐ κατελάβοντο, τουτέων μνήμην ποιήσομαι Her. — то, чего другие не касались, о том я (и) упомяну

        17) происходить, приключаться, случаться
        

    τὸν πατέρα κατέλαβε πρῆγμα τοιόνδε Her. — с отцом (Деифона) случилось следующее;

        εἰ ὑμέας καταλελάβηκε ἀδύνατόν τι βωθέειν Her. — если у вас случится так, что вы не сможете прийти на помощь;
        ἢν πόλεμος καταλαβῇ Thuc. — если возникнет война;
        πρίν τι ἀνήκεστον ἡμᾶς καταλαβεῖν Thuc. — прежде, чем с нами произойдет нечто непоправимое;
        Στησαγόρεα κατέλαβε ἀποθανεῖν ἄπαιδα Her. — вышло так, что Стесагор умер бездетным;
        τὰ καταλαβόντα Her. — происшествия, события, τῆς νυκτὸς καταλαβούσης Diod. с наступлением ночи

    Древнегреческо-русский словарь > καταλαμβανω

  • 85 καταλυω

        (pass.: fut. καταλῠθήσομαι, pf. καταλέλῠμαι)
        1) развязывать, распрягать
        

    (ἵππους Hom.)

        2) отвязывать, т.е. снимать
        

    (τὸ σῶμα, sc. τοῦ ἀνακρεμαμένου Her.)

        3) сносить, разрушать
        

    (πολίων κάρηνα Hom.; πόλιν, τείχη Eur.; ναόν NT.)

        4) ломать, сокрушать
        

    (Διὸς τέν δύναμιν Arph.; τὸ κράτος τῆς βουλῆς Plut.)

        5) ниспровергать, подрывать
        

    (τέν δημοκρατίαν Arph.; τὸ πλῆθος Lys.; τέν πολιτείαν Dem.)

        εἰ μέ ἕξει τὰ ἐπιτήδεια ἥ στρατιά, καταλύσεται ἥ ἀρχή Xen. — если армия не будет иметь продовольствия, власть (полководца) падет

        6) свергать

    (τύραννον Thuc., Plut.)

     ; смещать
        καταλυθῆναι τῆς ἀρχῆς Her. — лишиться власти

        7) распускать
        

    (τέν βουλήν Her.; τῶν πόλεων τὰ βουλευτήρια Thuc.; τὸ ναυτικόν Dem.)

        8) упразднять, отменять
        

    (τοὺς νόμους Polyb.; νόμον NT.)

        9) выводить из строя
        

    (τὸν ἱππέα Xen.)

        10) тж. med. кончать, прекращать, оканчивать
        

    (τὸν πόλεμον Thuc.; στάσιν Arph.; τὸ πλεῖν Dem.; τὸν βίον Xen., Plut.; τέν φυλακήν Arph.; τὸν λόγον Aeschin.; ἄσκησιν ὑπὸ γήρως Plut.)

        κ. τέν εἰρήνην Aeschin. — нарушать мир;
        ἐν τῷ καταλύειν Arst. — в конце, при окончании;
        κ. πόλεμόν τινι или πρός τινα Thuc., Plut. — прекращать войну с кем-л.;
        καταλύεσθαι τὰς ἐχθρας Her. — прекращать взаимные раздоры;
        καταλελυμένης τῆς ἡλικίας Arst. — на склоне жизни

        11) тж. med. заключать мир
        

    (τινί Her., Thuc.)

        12) (ср. 1) останавливаться (для отдыха), искать убежища, находить пристанище
        

    (παρά τινα Thuc. и παρά τινι Dem.; Μεγαροῖ Plat.; εἰς πανδοχεῖον Plut.)

        θανάτῳ καταλύσασθαι Eur. — найти себе отдых в могиле

    Древнегреческо-русский словарь > καταλυω

  • 86 κολαζω

         κολάζω
        (2 л. sing. fut. κολᾷ = κολάσῃ) тж. med.
        1) досл. (о растениях) обрезывать (лишние ветви), подрезывать, подчищать, перен. вводить в рамки, сдерживать, умерять, обуздывать
        

    (τὰς ἐπιθυμίας, τὸ πλεονάζον, τὸ πάθος Plut.)

        τὸ εὐπειθὲς καὴ κεκολασμένον Arst. — послушание и дисциплинированность;
        δίαιτα κεκολασμένη Luc. — строгий образ жизни

        2) наказывать, карать
        

    (τινὰ λόγοις Soph.; τοὺς κακοὺς θανάτῳ Eur.; πληγαῖς Plat.)

        ταῖς μεγίσταις τιμωρίαις κ. Isocr. — налагать (на кого-л.) величайшие кары (см., однако, κόλασις);
        τὰ σεμνὰ ἔπη κ. τινά Soph. — карать кого-л. суровыми словами;
        ἐν ταῖς ἀδικίαις κολάζεσθαι Thuc. — быть караемым за проступки

    Древнегреческо-русский словарь > κολαζω

  • 87 ξυλλαμβανω

         (βᾰ) (fut. συλλήψομαι, aor. 2 συνέλαβον, pf. συνείληφα)
        1) собирать, соединять, объединять
        

    (τοὺς περιγενομένους τῆς στρατιῆς Her.; ἁπάσας τὰς δυνάμεις Plat.)

        ἑνὴ ἔπεϊ πάντα συλλαβόντα εἰπεῖν Her. — чтобы охватить все (это) в одном слове, т.е. одним словом, короче говоря;
        ξ. εἰς ταὐτό Plat. — объединять в одну группу, сводить воедино

        2) закрывать
        σ. τὸ στόμα τινός Arst. — зажимать рот кому-л.

        3) забирать (с собою), уводить
        

    (τινά Soph., Eur., Arph., NT.)

        ξ. ἑαυτὸν ἐκ τῆς γῆς Soph. — поспешно уходить из страны

        4) захватывать
        

    σ. τινὰ ζῶντα Eur. — захватывать кого-л. живьем;

        σ. τινὰ ὅμηρον Eur. — брать кого-л. в качестве заложника;
        κόμην συλλαβεῖν χερί Soph. — схватиться руками за волосы;
        συλλαβεῖν τέττιγα τοῦ πτεροῦ Luc. — поймать цикаду за крылышко

        5) задерживать, подвергать аресту
        

    (τινά Soph.)

        σ. ἐπὴ θανάτῳ Isocr., Luc. — арестовать для предания смерти

        6) охватывать
        

    πάντα σ. τὸν λόγον Her. — охватывать вопрос полностью;

        ξ. τῷ λόγῳ τι Plat. — выражать что-л. словами

        7) усваивать
        ἄτεγκτον συλλαβοῦσα καρδίαν Eur. — обладательница неумолимого сердца, жестокосердая

        8) постигать, понимать
        

    (τι Plat.)

        σ. τὸ χρηστήριον Her. — понять смысл прорицания

        9) принимать в себя
        

    (τὸ σπέρμα Arst.)

        συλλαβεῖν τὸ ἔμβρυον Luc. — понести, забеременеть

        10) становиться беременной
        

    (τὸ θῆλυ συλλαμβάνει Arst.; συνέλαβεν ἥ γυνέ αὐτοῦ NT.)

        11) тж. med. помогать, оказывать поддержку
        

    (τοῖς ἀθύμοις Soph.; τῇ πόλει Arph.; τινί NT.)

        σ. τινί τινος Eur., Xen., τινί τι Her., Xen. и τινὴ εἴς τι Xen. — помогать кому-л. в чем-л.;
        σ. τινί τινι Dem. — помогать кому-л. чем-л.;
        σ. εἴς τι Xen. — содействовать или способствовать чему-л.;
        νόσου κάμνοντι συλλαβέσθαι Soph. — помочь больному в его страданиях;
        οὐχ ἥκιστα συλλαβεῖν τινος Thuc. — немало способствовать чему-л.;
        συλλαβέσθαι τοῦ στρατεύματος Her. — принять участие в походе;
        ξύμ μοι λάβεσθε τοῦ μύθου Plat. — помогите мне в (моем) повествовании

    Древнегреческо-русский словарь > ξυλλαμβανω

  • 88 ξυναπτω

        1) связывать, соединять, сочетать
        

    (τινά τινι Eur.)

        ξ. βλέφαρα Eur. — смыкать веки;
        σ. χερὴ χεῖρα Arph. и σ. χεῖρας Plat. — обмениваться рукопожатием;
        συνάψαι στόμα τινί Eur. — прильнуть устами к кому-л.;
        ἑκατέρωθεν συνάψαι τὰ ἄκρα Xen. — соединить обе оконечности;
        συνάψαι χεῖρέ τινος δεσμίοισιν ἐν βρόχοις Eur. — связать чьи-л. руки путами;
        θρέμμα ξυνημμένον Plat. — спутанный зверь;
        ἴχνος συνάψαι τινί Eur. — встретиться с кем-л.;
        σ. λόγον πρός τι Dem. — приступать к обсуждению чего-л.;
        σ. ὅρκους Eur. — обменяться клятвами;
        σ. εἰς ἓν τρία ὄντα Plat. — соединить три в одно;
        σ. κακὰ κακοῖς Eur. — присоединять к старым бедам новые;
        δύ΄ ἐξ ἑνὸς κακὼ σ. Eur. — удваивать несчастье;
        τετράχορδα συνημμένα Plut. — четырехструнные созвучия;
        συνημμένος συλλογισμός Sext. — сопряженный, т.е. условный силлогизм ( типа εἰ νύξ ἐστι, σκότος ἐστί)

        2) тж. med. завязывать, заключать
        σ. κῆδός τινι Eur. — вступать в союз с кем-л.;
        σ. ἑαυτὸν εἰς λόγους τινί Arph. — вступать в беседу с кем-л.;
        τὸ κῆδος ξυνάψασθαι Thuc. — породниться

        3) (о войне, сражении и т.п.) завязывать, начинать
        

    (πόλεμόν τινι Her. и πρός τινα Thuc.)

        ἔχθραν σ. τινί Eur. — вступать во враждебные отношения с кем-л.;
        νεῖκος πρός τινα συνάφαι Her. — быть во вражде с кем-л.;
        μάχην σ. τινί Plut. — завязывать бой с кем-л.

        4) составлять, придумывать
        

    κοινέν σ. μηχανήν τινος Eur. — сообща составлять план чего-л.

        5) сталкивать друг с другом
        6) вовлекать, ввергать
        

    συνάψαι πάντας ἐς μίαν βλάβην Eur. — ввергнуть всех в одно и то же несчастье;

        ξυνάψαι τινὰ γᾷ Eur. — уложить кого-л. в землю, т.е. в могилу

        7) прилегать, примыкать, простираться
        

    (τῷ Αἰγυπτίῳ πεδίῳ Her.; τῷ ποταμῷ Polyb.)

        συνάψαι θανάτῳ Plut. — граничить со смертью

        8) находиться в связи, соприкасаться
        

    (ἀλλήλοις Arst.)

        τῷ καθόλου αἱ ἰδέαι συνάπτουσιν Arst. — идеи связаны с общностью;
        σ. πρὸς τὸν εἰρημένον πρότερον Arst. — иметь отношение к ранее сказанному

        9) приближаться, быть близким
        

    συνάψαντος τοῦ χρόνου Polyb. — когда наступило время;

        συνάπτοντος ἤδη τοῦ χειμῶνος Polyb. — так как зима уже близка;
        λόγος πρὸς μῦθον συνάπτων Arst. — рассказ, близкий к сказке;
        εἰς χεῖρα γῇ συνάψαι Eur. — подплыть почти вплотную к земле;
        δρόμῳ συνάψαι ἄστυ Eur. — бегом добраться до города;
        συνάψαι εἰς τὸν καιρόν Polyb. — прибыть как раз вовремя

        10) вступать, входить, принимать участие
        

    σ. λόγοισι Soph. — беседовать;

        ἐς λόγους ξ. τινί Eur. — вступать в беседу с кем-л. (ср. 3);
        σ. εἰς χορεύματα Eur. — бросаться в пляску

        11) охватывать, постигать
        τύχα ποδὸς ξυνάπτει τινί Eur. — счастье благоприятствует чьему-л. путешествию

        12) вступать в бой, сражаться Her., Plut.
        

    συνάψω μαινάσι στρατηλατῶν Eur. — я буду сражаться, предводительствуя менадами

        13) med. содействовать, помогать
        

    (τινι Eur.)

        14) med. хвататься, пользоваться
        

    (σ. τοῦ καιροῦ Polyb.)

    Древнегреческо-русский словарь > ξυναπτω

  • 89 προγραφω

         (ᾰ)
        1) описывать сначала
        2) писать впереди
        

    προγεγραμμένος κατ΄ ἀξίωμα τῆς Ῥωμαίων βουλῆς Plut. — записанный первым в списке римского сената, т.е. как princeps senatus

        3) писать раньше
        ὅ προγεγραμμένος ἀριθμός Plut. — вышеупомянутое число

        4) письменно объявлять или назначать, предписывать приказом
        

    π. τέν ἐκκλησίαν Aeschin. — созывать народное собрание;

        π. κρίσιν τινί Dem. — вызывать кого-л. на суд;
        φρουρὰ προγραφεῖσα Dem. — гарнизон, назначенный письменным приказом

        5) (в Риме, лат. proscribo) вносить в проскрипционные списки, объявлять вне закона
        

    (τινά Polyb.)

        οἱ προγεγραμμένοι Polyb. (лат. proscripti) — занесенные в проскрипционные списки;
        προγραφεὴς ἐπὴ θανάτῳ Plut. — приговоренный к смерти

    Древнегреческо-русский словарь > προγραφω

  • 90 προτιθημι

        (fut. προθήσω, стяж. aor. 1 προὔθηκα; aor. pass. προὐτέθην, praes. и impf. pass. в атт. обычно берутся от πρόκειμαι) тж. med.
        1) ставить перед, класть впереди, подносить
        

    (τραπέζας Hom.; δαῖτά τινι Her.)

        προθέσθαι τι Plut. — поставить что-л. перед собою;
        προτιθέναι τοῦ λόγου προοίμιον Plat. — предпосылать речи введение;
        πέπλον ὀμμάτων προθέσθαι Eur. — закрыть глаза плащом;
        προθέσθαι τοὺς γροσφομάχους Polyb. — поставить впереди себя копьеносцев (т.е. велитов);
        εὐλάβειάν τινος προθέσθαι Soph. — противопоставить осторожность чему-л., т.е. предотвратить что-л.;
        προθέσθαι τινὰ ἐν οἴκτῳ Aesch. — сжалиться над кем-л.;
        βραδύπουν ἤλυσιν ἄρθρων π. Eur. — медленно переставлять ноги;
        προτιθέμενα καὴ ἐπιλεγόμενα Arst. — начало и заключение

        2) ставить выше, предпочитать
        

    (τί τινος Her., Eur. и τι ἀντί τινος Eur.)

        πάρος τινός προθέσθαι τι Soph. — предпочесть что-л. чему-л.

        3) бросать (на съедение), кидать
        

    (τινὰ κυσίν Hom.; τινὰ θηρσὴν ἁρπαγέν προθεῖναι Eur.)

        ὅ θανάτῳ προτεθείς Eur. — брошенный, т.е. обреченный на смерть

        4) бросать, покидать
        

    προθεῖναί τινα ἔρημον Soph. — бросить кого-л. на произвол судьбы;

        προθεῖναι τὸ παιδίον Her. — подкинуть ребенка

        5) заранее устанавливать, определять
        οὖρον τῆς ζόης ἀνθρώπῳ π. Her. — определять границу человеческой жизни;
        ἀεὴ πλείων τοῦ προτεθέντος χρόνος Arst. — время, большее любого (наперед) заданного, т.е. бесконечное

        6) устраивать, учреждать
        πένθος μέγα προθέσθαι Her. — учредить большой траур

        7) назначать
        

    (στέφανον τῶν ἀγώνων τινί Thuc.; med. τινα ἱλαστήριον NT.)

        προθεῖναί τινι κρίσιν Lys. — назначить кому-л. судебное разбирательство, т.е. вызвать кого-л. в суд;
        π. θάνατον ζημίαν Thuc. — назначать смертную казнь;
        προθέσθαι τέν λέσχην Soph. — созвать собрание

        8) задавать, предлагать
        

    (ἄπορον αἵρεσιν Plat.; τὸ προτεθὲν πρόβλημα Arst.)

        προτίθεσθαι αἵρεσιν Plat. — ставить перед собой альтернативу;
        προθεῖναί τινι βαστάζειν τι Soph. — предложить кому-л. взять что-л. на себя;
        ὅπερ προὐθέμεθα σκέψασθαι Plat. — рассмотрением чего мы задались;
        προθεῖναί τι τοῖς ὤμοις τινός Soph. — возложить что-л. на чьи-л. плечи, т.е. предписать кому-л. что-л.

        9) тж. med. выставлять
        

    (νεκρόν Her.; med. ὀστᾶ τῶν ἀπογενομένων Thuc.)

        π. τι ὤνιον Luc. — выставлять что-л. на продажу;
        π. αἰτίαν Soph. — выставлять причину;
        προτίθεσθαί τι Polyb. — ссылаться на что-л. (как на основание)

        10) med. показывать
        ἀνδραγαθίαν τινὴ π. Thuc. — рассказывать о чьей-л. храбрости

        11) представлять, докладывать, излагать
        

    (πρῆγμα Her.; λόγον περί τινος Xen.)

        π. τέν διαγνώμην περί τινος Thuc. — вносить на обсуждение вопрос о чем-л.;
        προθεῖναι λέγειν περί τινος Thuc. — представить что-л. на обсуждение;
        τὰ προτιθέμενα κατὰ τὰς ἐγγραφάς Arst. — зарегистрированные судебные решения

        12) предоставлять, разрешать
        προθέσθαι τινὴ ἔχθραν Thuc. — объявить кому-л. о своей вражде

        13) med. ставить себе целью, намереваться

    Древнегреческо-русский словарь > προτιθημι

  • 91 στιχινος

        3
         (τῐ) стихотворный
        

    στιχίνῳ σφαζόμενος θανάτῳ шутл. Anth. — сраженный стихотворной смертью, т.е. до смерти наслушавшийся стихов

    Древнегреческо-русский словарь > στιχινος

  • 92 συλλαμβανω

         (βᾰ) (fut. συλλήψομαι, aor. 2 συνέλαβον, pf. συνείληφα)
        1) собирать, соединять, объединять
        

    (τοὺς περιγενομένους τῆς στρατιῆς Her.; ἁπάσας τὰς δυνάμεις Plat.)

        ἑνὴ ἔπεϊ πάντα συλλαβόντα εἰπεῖν Her. — чтобы охватить все (это) в одном слове, т.е. одним словом, короче говоря;
        ξ. εἰς ταὐτό Plat. — объединять в одну группу, сводить воедино

        2) закрывать
        σ. τὸ στόμα τινός Arst. — зажимать рот кому-л.

        3) забирать (с собою), уводить
        

    (τινά Soph., Eur., Arph., NT.)

        ξ. ἑαυτὸν ἐκ τῆς γῆς Soph. — поспешно уходить из страны

        4) захватывать
        

    σ. τινὰ ζῶντα Eur. — захватывать кого-л. живьем;

        σ. τινὰ ὅμηρον Eur. — брать кого-л. в качестве заложника;
        κόμην συλλαβεῖν χερί Soph. — схватиться руками за волосы;
        συλλαβεῖν τέττιγα τοῦ πτεροῦ Luc. — поймать цикаду за крылышко

        5) задерживать, подвергать аресту
        

    (τινά Soph.)

        σ. ἐπὴ θανάτῳ Isocr., Luc. — арестовать для предания смерти

        6) охватывать
        

    πάντα σ. τὸν λόγον Her. — охватывать вопрос полностью;

        ξ. τῷ λόγῳ τι Plat. — выражать что-л. словами

        7) усваивать
        ἄτεγκτον συλλαβοῦσα καρδίαν Eur. — обладательница неумолимого сердца, жестокосердая

        8) постигать, понимать
        

    (τι Plat.)

        σ. τὸ χρηστήριον Her. — понять смысл прорицания

        9) принимать в себя
        

    (τὸ σπέρμα Arst.)

        συλλαβεῖν τὸ ἔμβρυον Luc. — понести, забеременеть

        10) становиться беременной
        

    (τὸ θῆλυ συλλαμβάνει Arst.; συνέλαβεν ἥ γυνέ αὐτοῦ NT.)

        11) тж. med. помогать, оказывать поддержку
        

    (τοῖς ἀθύμοις Soph.; τῇ πόλει Arph.; τινί NT.)

        σ. τινί τινος Eur., Xen., τινί τι Her., Xen. и τινὴ εἴς τι Xen. — помогать кому-л. в чем-л.;
        σ. τινί τινι Dem. — помогать кому-л. чем-л.;
        σ. εἴς τι Xen. — содействовать или способствовать чему-л.;
        νόσου κάμνοντι συλλαβέσθαι Soph. — помочь больному в его страданиях;
        οὐχ ἥκιστα συλλαβεῖν τινος Thuc. — немало способствовать чему-л.;
        συλλαβέσθαι τοῦ στρατεύματος Her. — принять участие в походе;
        ξύμ μοι λάβεσθε τοῦ μύθου Plat. — помогите мне в (моем) повествовании

    Древнегреческо-русский словарь > συλλαμβανω

  • 93 συναπτω

        1) связывать, соединять, сочетать
        

    (τινά τινι Eur.)

        ξ. βλέφαρα Eur. — смыкать веки;
        σ. χερὴ χεῖρα Arph. и σ. χεῖρας Plat. — обмениваться рукопожатием;
        συνάψαι στόμα τινί Eur. — прильнуть устами к кому-л.;
        ἑκατέρωθεν συνάψαι τὰ ἄκρα Xen. — соединить обе оконечности;
        συνάψαι χεῖρέ τινος δεσμίοισιν ἐν βρόχοις Eur. — связать чьи-л. руки путами;
        θρέμμα ξυνημμένον Plat. — спутанный зверь;
        ἴχνος συνάψαι τινί Eur. — встретиться с кем-л.;
        σ. λόγον πρός τι Dem. — приступать к обсуждению чего-л.;
        σ. ὅρκους Eur. — обменяться клятвами;
        σ. εἰς ἓν τρία ὄντα Plat. — соединить три в одно;
        σ. κακὰ κακοῖς Eur. — присоединять к старым бедам новые;
        δύ΄ ἐξ ἑνὸς κακὼ σ. Eur. — удваивать несчастье;
        τετράχορδα συνημμένα Plut. — четырехструнные созвучия;
        συνημμένος συλλογισμός Sext. — сопряженный, т.е. условный силлогизм ( типа εἰ νύξ ἐστι, σκότος ἐστί)

        2) тж. med. завязывать, заключать
        σ. κῆδός τινι Eur. — вступать в союз с кем-л.;
        σ. ἑαυτὸν εἰς λόγους τινί Arph. — вступать в беседу с кем-л.;
        τὸ κῆδος ξυνάψασθαι Thuc. — породниться

        3) (о войне, сражении и т.п.) завязывать, начинать
        

    (πόλεμόν τινι Her. и πρός τινα Thuc.)

        ἔχθραν σ. τινί Eur. — вступать во враждебные отношения с кем-л.;
        νεῖκος πρός τινα συνάφαι Her. — быть во вражде с кем-л.;
        μάχην σ. τινί Plut. — завязывать бой с кем-л.

        4) составлять, придумывать
        

    κοινέν σ. μηχανήν τινος Eur. — сообща составлять план чего-л.

        5) сталкивать друг с другом
        6) вовлекать, ввергать
        

    συνάψαι πάντας ἐς μίαν βλάβην Eur. — ввергнуть всех в одно и то же несчастье;

        ξυνάψαι τινὰ γᾷ Eur. — уложить кого-л. в землю, т.е. в могилу

        7) прилегать, примыкать, простираться
        

    (τῷ Αἰγυπτίῳ πεδίῳ Her.; τῷ ποταμῷ Polyb.)

        συνάψαι θανάτῳ Plut. — граничить со смертью

        8) находиться в связи, соприкасаться
        

    (ἀλλήλοις Arst.)

        τῷ καθόλου αἱ ἰδέαι συνάπτουσιν Arst. — идеи связаны с общностью;
        σ. πρὸς τὸν εἰρημένον πρότερον Arst. — иметь отношение к ранее сказанному

        9) приближаться, быть близким
        

    συνάψαντος τοῦ χρόνου Polyb. — когда наступило время;

        συνάπτοντος ἤδη τοῦ χειμῶνος Polyb. — так как зима уже близка;
        λόγος πρὸς μῦθον συνάπτων Arst. — рассказ, близкий к сказке;
        εἰς χεῖρα γῇ συνάψαι Eur. — подплыть почти вплотную к земле;
        δρόμῳ συνάψαι ἄστυ Eur. — бегом добраться до города;
        συνάψαι εἰς τὸν καιρόν Polyb. — прибыть как раз вовремя

        10) вступать, входить, принимать участие
        

    σ. λόγοισι Soph. — беседовать;

        ἐς λόγους ξ. τινί Eur. — вступать в беседу с кем-л. (ср. 3);
        σ. εἰς χορεύματα Eur. — бросаться в пляску

        11) охватывать, постигать
        τύχα ποδὸς ξυνάπτει τινί Eur. — счастье благоприятствует чьему-л. путешествию

        12) вступать в бой, сражаться Her., Plut.
        

    συνάψω μαινάσι στρατηλατῶν Eur. — я буду сражаться, предводительствуя менадами

        13) med. содействовать, помогать
        

    (τινι Eur.)

        14) med. хвататься, пользоваться
        

    (σ. τοῦ καιροῦ Polyb.)

    Древнегреческо-русский словарь > συναπτω

  • 94 τελευταω

        ион. тж. τελευτέω
        1) приводить в исполнение, совершать
        

    (τὰ ἔργα Hom.)

        ἐπέν ταῦτα τελευτήσῃς Hom. — когда ты это устроишь;
        γάμον τ. Hom. — вступать в брак

        2) кончать, заканчивать
        

    (λόγον Eur.; τὸν αἰῶνα Her.)

        τ. τὸν βίον ὑπό τινος Plat. — быть убитым кем-л.;
        τελευτῶν ἔλεγε Her. — наконец он сказал;
        τ. τὸν βίον Aesch. или βίου Xen. — кончать жизнь, умирать;
        ἐτελεύτα τοῦ ἐπαίνου ἐς τάδε τὰ ἔπη Thuc. — (свое) похвальное слово он закончил следующими стихами;
        κἂν ἐγίγνετο πληγέ τελευτῶσα Soph. — дело чуть было не дошло до драки

        3) кончаться, оканчиваться
        

    τ. ἐς τωὐτὸ γράμμα Her. — оканчиваться на ту же самую букву;

        τελευτῶντος τοῦ θέρους Thuc. — с окончанием лета;
        τὰ κατὰ τέν στρατείαν ἐς Αἴγυπτον οὕτως ἐτελεύτησεν Thuc. — таков был исход похода в Египет;
        τ. εἴς, ἐπί и πρός τι Plat. — оканчиваться чем-л., переходить во что-л.;
        εἰς ἄνδρας ἐκ μειρακίων τ. Plat. — становиться из юношей мужами

        4) исполняться, осуществляться
        

    ὄψις ἥ ἐπιφανεῖσα τοῦ ὀνείρου τελευτήσειε! Her. — да исполнится явившееся во сне видение!

        5) (тж. θανάτῳ τ. NT.) умирать, погибать
        

    (νούσῳ Her.; μάχῃ Aesch.; ἐν τῷ πολέμῳ Plat.)

        τ. ὑπό τινος Her., Xen. и ὑπό τινι Aesch. — погибать от чьей-л. руки;
        τ. ἐκ τῆς πληγῆς τοῦ τραύματος Plat. — скончаться от полученной раны;
        ζῶν ἢ τετελευτηκώς Plat. — живой или мертвый

        6) доходить, граничить, простираться
        τῆς γωνίης τελευτῶντος τοῦ Λαβυρίνθου ἔχεται πυραμίς Her. — к углу Лабиринта непосредственно примыкает пирамида

    Древнегреческо-русский словарь > τελευταω

  • 95 αθανάτω

    ἀθάνατος
    undying: masc /neut nom /voc /acc dual (epic)
    ἀθάνατος
    undying: masc /neut gen sg (epic doric aeolic)
    ἀθάνατος
    undying: masc /fem /neut nom /voc /acc dual
    ἀθάνατος
    undying: masc /fem /neut gen sg (doric aeolic)
    ἀ̱θανάτω, ἀθανατόω
    make immortal: imperf ind act 3rd sg (doric aeolic)
    ἀθανατόω
    make immortal: pres imperat act 2nd sg (doric aeolic)
    ἀθανατόω
    make immortal: imperf ind act 3rd sg (doric aeolic)
    ——————
    ἀθάνατος
    undying: masc /neut dat sg (epic)
    ἀθάνατος
    undying: masc /fem /neut dat sg

    Morphologia Graeca > αθανάτω

  • 96 ἑός

    ἑός (ἑοῖο, ἑῷ, ἑόν; ἑῶν: ἑᾶς, ἑᾷ, ἑάν; ἑαῖς: ἑόν acc.)
    1 his, her, their own (suus), referring to subject of sentence or clause, but v. P. 9.105 (cf. ὅς.)

    αἰτέων λαοτρόφον τιμάν τιν' ἑᾷ κεφαλᾷ O. 6.60

    κᾶδός τε τιμάσαις ἑόν ( νέον coni. Bergk) O. 7.5 ἐκέλευσεν νεῦσαι, μιν (= Ῥόδον) —

    ἑᾷ κεφαλᾷ ἐξοπίσω γέρας ἔσσεσθαι O. 7.67

    ἴδε βαθὺν εἰς ὀχετὸν ἄτας ἵζοισαν ἑὰν πόλιν O. 10.38

    ἔπραξε δεσμὸν ἑὸν ὄλεθρον P. 2.41

    ἐνέπαξαν ἕλκος ὀδυναρὸν ἑᾷ πρόσθε καρδίᾳ P. 2.91

    “ κέλεται γὰρ ἑὰν ψυχὰν κομίξαι Φρίξος” P. 4.159

    μή τινα τὰν ἀκίνδυνον παρὰ ματρὶ μένειν αἰῶνα πέσσοντ, ἀλλ' ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι σὺν ἄλλοις P. 4.187

    ἑὸν ἐρημώσαισα χῶρον (sc. δρῦς) P. 4.269

    τὸν δὲ Κένταυρος ζαμενὴς μῆτιν ἑὰν εὐθὺς ἀμείβετο P. 9.38

    ἐμὲ δ' οὖν τις ἀοιδᾶν δίψαν ἀκειόμενον πράσσει χρέος αὖτις ἐγεῖραι καὶ παλαιὰν δόξαν ἑῶν προγόνων (Mosch. met. gr.: τεῶν codd., unde καὶ τεῶν δόξαν παλαιὰν προγόνων coni. Bergk) P. 9.105

    δισσαῖσι δοιοὺς αὐχένων μάρψαις ἀφύκτοις χερσὶν ἑαῖς ὄφιας N. 1.45

    ἴχνεσιν ἐν Πραξιδάμαντος ἑὸν πόδα νέμων N. 6.15

    [ἑᾷ coni. Hermann: ἐμᾷ codd.,

    Σ. N. 7.85

    ] τίς ἄρ' ἐσλὸν Τήλεφον τρῶσεν ἑῷ δορὶ; I. 5.42

    ξυνὸν ἄστει κόσμον ἑῷ προσάγων I. 6.69

    ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν I. 8.29

    τέρας δ' ἑὸν εἶπέν σφι i. e. that had happened to him

    Πα.. 3. ἑάν τ' ἔφανεν φυάν Pae. 20.12

    πρό]θυρον ἑόν Πα. 22. 16. ἑ]άν (cf. v. 20 ubi ἑάν del. Snell: ἑ]άν e Σ G-H supp.) Δ. 1. 3. ]πατρὸς ἑοῖο[ ?fr. 335. 8.

    Lexicon to Pindar > ἑός

  • 97 ἐπί

    ἐπί (ἐπ, ἐφ; ἔπι following noun governed, P. 5.93, P. 8.89, etc.: following verb in tmesis, O. 3.6, P. 9.124, P. 5.124 coni.: combined with
    1

    διά N. 6.48

    , I. 4.41, with

    ἐν N. 5.2

    )
    1 prep. c. acc.
    a to, towards

    νίσοντ' ἐπ ἀνθρώπους ἀοιδαί O. 3.10

    ἄλλα δ' ἐπ ἄλλον ἔβαν ἀγαθῶν O. 8.12

    καί κεν ἐν ναυσὶν μόλον Ἰονίαν τάμνων θάλασσαν Ἀρέθοισαν ἐπὶ κράναν P. 3.69

    σὺν Νότου δ' αὔραις ἐπ Ἀξείνου στόμα πεμπόμενοι P. 4.203

    ἐγκωμίων γὰρ ἄωτος ὕμνων ἐπ' ἄλλοτ ἄλλον ὥτε μέλισσα θύνει λόγον P. 10.54

    εὔθυν' ἐπὶ τοῦτον, ἄγε Μοῖσα, οὖρον ἐπέων εὐκλέα N. 6.28

    Ζεὺς ἐπ' Ἀλκμήναν Δανάαν τε μολὼν N. 10.11

    ταχέως δ' ἐπ ἀδελφεοῦ βίαν πάλιν χώρησεν N. 10.73

    ὅσσα δ' ἐπ ἀνθρώπους ἄηται μαρτύρια φθιμένων ζωῶν τε φωτῶν ἀπλέτου δόξας I. 4.9

    ἐπὶ δὲ στρατὸν ἄις[σε fr. 33a.

    ἐπὶ γῆρας ἱξέμεν βίου Pae. 6.116

    ]επὶ βρέφος οὐρανίου Διὸς[ Pae. 20.9

    πορευθέντ' ἐπὶ τὸν κισσοδαῆ θεόν fr. 75. 9. τότε βάλλεταὶ τότ' ἐπ ἀμβρόταν χθόν ἐραταὶ ἴων φόβαὶ fr. 75. 16. ἐπεὶ Γηρυόνα βόας Κυκλώπειον ἐπὶ πρόθυρον Εὐρυσθέος ἔλασεν (v. l. Κυκλωπείων ἐπὶ προθύρων) fr. 169. 7.
    b over, across

    πέταται δ' ἐπί τε χθόνα καὶ διὰ θαλάσσας τηλόθεν ὄνυμ αὐτῶν N. 6.48

    καὶ πάγκαρπον ἐπὶ χθόνα καὶ διὰ πόντον I. 4.41

    ἁλὸς ἐπὶ

    κῦμα βάντες ἦλθον ἄγγελοι Pae. 6.100

    πεφόρητο δ' ἐπ Αἰγαῖον θαμά (sc. Ἀστερία) Πα. 7B. 49. πάντ' ἐπ οἶμον *fr. 107a. 6*. τέρπεται δὲ καί τις ἐπ' οἶδμ ἅλιον ναὶ θοᾷ διαστείβων fr. 221. 4.
    c in the direction of; on

    σύ τοι χε-ς θών νιν ἐπὶ δεξιὰ χειρὸς P. 6.19

    ἐδόκησαν ἐπ' ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος, τοὶ μὲν Ἑλέναν κομίζοντες, οἱ δ ἀπὸ πάμπαν εἴργοντες in both directions, on both sides O. 13.57 πρίν τις εὐθυμίᾳ σκιαζέτω νόημ' ἄκοτον ἐπὶ μέτρα (μετρίως Σ.) Pae. 1.3
    d of purpose, for

    ἦλθε καὶ Γανυμήδης Ζηνὶ τωὔτ' ἐπὶ χρέος O. 1.45

    πέμψε δ' Ἑρμᾶς χρυσόραπις διδύμους υἱοὺς ἐπ ἄτρυτον πόνον P. 4.178

    Πυθοῖ τε γυμνὸν ἐπὶ στάδιον καταβάντες P. 11.49

    ἀναπνέομεν δ' οὐχ ἅπαντες ἐπὶ ἴσα N. 7.5

    ἀνὰ δ' αὐλὸν ἐπ αὐτὰν ὄρσομεν ἱππίων ἀέθλων κορυφάν N. 9.8

    Κάστορος δ' ἐλθόντος ἐπὶ ξενίαν πὰρ Παμφάη N. 10.49

    2 c. gen.,
    a upon

    ἐμὲ δ' ἐπὶ ταχυτάτων πόρευσον ἁρμάτων O. 1.77

    ἀλλ' ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι P. 4.273

    “ θαέομαι σαφὲς δράκοντα ποικίλον αἰθᾶς Ἀλκμᾶν' ἐπ ἀσπίδος νωμῶντα” P. 8.46

    ἐλινύσοντα ἐργάζεσθαι ἀγάλματ' ἐπ αὐτᾶς βαθμίδος ἑσταότ N. 5.1

    ἀλλ' ἐπὶ πάσας ὁλκάδος ἔν τ ἀκάτῳ, γλυκεἶ ἀοιδά, στεῖχ ἀπ Αἰγίνας N. 5.2

    λεχέων ἐπ' ἀμβρότων Pae. 6.140

    b in the days of, at the time of

    τέκεν ἑπτὰ σοφώτατα νοήματ' ἐπὶ προτέρων ἀνδρῶν παραδεξαμένους παῖδας O. 7.72

    ὁ δὲ καλόν τι νέον λαχὼν ἁβρότατος ἔπι μεγάλας ἐξ ἐλπίδος πέταται ὑποπτέροις ἀνορέαις P. 8.89

    3 c. dat.,
    a upon, at, on esp. of rivers, springs.

    πενταετηρίδ' θῆκε ζαθέοις ἐπὶ κρημνοῖς Ἀλφεοῦ O. 3.22

    Ζηνὸς ἐπ' ἀκροτάτῳ βωμῷ χρηστήριον θέσθαι κέλευσεν O. 6.70

    δόξαν ἔχω τιν' ἐπὶ γλώσσᾳ λιγυρᾶς ἀκόνας O. 6.82

    ὦ Πίσας εὔδενδρον ἐπ' Ἀλφεῷ ἄλσος O. 8.9

    δάμασε καὶ κείνους Ἡρακλέης ἐφ' ὁδῷ O. 10.30

    ἐπ' Ἀλφεοῦ ῥεέθροισιν O. 13.35

    [ τὰ δ' ἐπ ὀφρύι Παρνασσίᾳ ἕξ (v. l. ὑπ) O. 13.106] “ μεμάντευμαι δ' ἐπὶ Κασταλίᾳ” P. 4.163

    ἐπ' Ἀπόλλωνός τε κράνᾳ P. 4.294

    πρυμνοῖς ἀγορᾶς ἔπι δίχα κεῖται θανών P. 5.93

    Ἰφιγένεἰ ἐπ' Εὐρίπῳ σφαχθεῖσα τῆλε πάτρας P. 11.22

    ὄχθαις ἔπι μηλοβότου ναίεις Ἀκράγαντος ἐύδματον κολώναν P. 12.2

    ἔσταν δ' ἐπ αὐλείαις θύραις ἀνδρὸς φιλοξείνου N. 1.19

    ὃν Ψαμάθεια τίκτ' ἐπιλτ;γτ; ῥηγμῖνι πόντου N. 5.13

    ἐπ' Ἀσωποῦ ῥεέθροις N. 9.9

    ἐπ' Εὐρώτα ῥεέθροις I. 5.33

    ἢ Δωρίδ' ἀποικίαν οὕνεκεν ὀρθῷ ἔστασας ἐπὶ σφυρῷ Λακεδαιμονίων; I. 7.13

    ὕδατι γὰρ ἐπὶ χαλκοπύλῳ Pae. 6.7

    ὑδάτεσσι δ' ἐπ Ἀσωποῦ Pae. 6.134

    ]αις ἐπ Ἰσμηνίαι[ς Πα. 7C. a. 7. θεῶν ἐπὶ βωμοῖς (haec verba praebet codd. Plutarchi, non habet pap.) Θρ. 7. 10.
    b down upon with verb of movement.

    κελαινῶπιν δ' ἐπί οἱ νεφέλαν ἀγκύλῳ κρατὶ κατέχευας P. 1.7

    “ ἥρως ἐπ' ἀκταῖσιν θορὼν” P. 4.36

    καί σφιν ἐπὶ γλυκεραῖς εὐναῖς ἐρατὰν βάλεν αἰδῶ P. 9.12

    τὸν δὲ σύγκοιτον γλυκὺν παῦρον ἐπὶ γλεφάροις ὕπνον ἀναλίσκοισα ῥέποντα πρὸς ἀῶ P. 9.24

    Ζεὺς δ' ἐπ Ἴδᾳ πυρφόρον πλᾶξε ψολόεντα κεραυνόν N. 10.71

    ἀπὸ Ταυγέτοιο μὲν Λάκαιναν ἐπὶ θηρσὶ κύνα τρέχειν πυκινώτατον ἑρπετόν i. e. run down beasts fr. 106. 2. ἐπὶ λεπτῷ δενδρέῳ (sc. βαίνειν) fr. 230.
    c upon, over

    δόλιος γὰρ αἰὼν ἐπ' ἀνδράσι κρέμαται I. 8.14

    φιλέων δ' ἂν εὐχοίμαν Κρονίδαις ἐπ Αἰολάδᾳ καὶ γένει εὐτυχίαν τετάσθαι Παρθ. 1. 12. τὰν δ ἐπ αὐχένι στρέφοισαν κάρα (sc. ἔλαφον) *fr. 107a. 6.* [ τοῦτο δόμεν γέρας ἐπὶ Βάττου γένει (codd.: ἔπι Tric.) P. 5.124]
    d upon, in addition to

    κλεινᾷ τ' ἐν Ἰσθμῷ τετράκις εὐτυχέων, Νεμέᾳ τ ἄλλαν ἐπ ἄλλᾳ O. 7.82

    ἐσλὰ δ' ἐπ ἐσλοῖς ἔργα θέλοι δόμεν O. 8.84

    κόσμον ἐπὶ στεφάνῳ χρυσέας ἐλαίας ἁδυμελῆ κελαδήσω O. 11.13

    πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι

    τοῦτο γαρύων εὖχος ἀγώνων ἄπο N. 6.58

    e towards, in the direction of

    ἐπί τοι Ἀκράγαντι τανύσαις αὐδάσομαι O. 2.90

    Ὀρσοτρίαινα δ' ἐπ Ἰσθμῷ ποντίᾳ ἅρμα θοὸν τάνυεν O. 8.49

    f in respect, consideration of

    αἰὼν πλοῦτόν τε καὶ χάριν ἄγων γνησίαις ἐπ' ἀρεταῖς O. 2.11

    Θαλία τε ἐρασίμολπε, ἰδοῖσα τόνδε κῶμον ἐπ' εὐμενεῖ τύχᾳ κοῦφα βιβῶντα O. 14.16

    ὁ δὲ λόγος ταύταις ἐπὶ συντυχίαις δόξαν φέρει P. 1.36

    ἀστῶν δ' ἀκοὰ κρύφιον θυμὸν βαρύνει μάλιστ ἐσλοῖσιν ἐπ ἀλλοτρίοις P. 1.84

    καὶ τὸ λοιπὸν ὁμοῖα, Κρονίδαι μάκαρες, διδοῖτ' ἐπ ἔργοισιν ἀμφί τε βουλαῖς ἔχειν P. 5.119

    τοῖσι τέλειον ἐπ' εὐχᾷ κωμάσομαί τι παθὼν ἐσλόν P. 9.89

    Μοῖσα δ' οὐκ ἀποδαμεῖ τρόποις ἐπὶ σφετέροισι P. 10.38

    ἐφ' ἑκάστῳ ἔργματι κεῖτο τέλος I. 1.26

    μισθὸς γὰρ ἄλλοις ἄλλος ἐπ' ἔργμασιν ἀνθρώποις γλυκύς I. 1.47

    τίμαθεν ἀμφικτιόνεσσιν ἵππων τ' ὠκυπόδων πολυγνώτοις ἐπὶ νίκαις Παρθ. 2. 45. similarly: θεὸς ἅπαν ἐπὶ ἐλπίδεσσι τέκμαρ ἀνύεται i. e. according to P. 2.49 μή τινα παρὰ ματρὶ μένειν ἀλλ' ἐπὶ καὶ θανάτῳ φάρμακον κάλλιστον ἑᾶς ἀρετᾶς ἅλιξιν εὑρέσθαι at the cost of P. 4.186 [ ἐπ' ἄλλοισι δ ἄλλοι μέγαλοι (byz.: om. codd.: ἐν add cod. V.) O. 1.113]
    g in the power of

    τὰ δ' οὐκ ἐπ ἀνδράσι κεῖται. δαίμων δὲ παρίσχει P. 8.76

    h frag. ] μιᾷ δ' ἐπὶ θήκᾳ[ fr. 169. 49.
    4 fragg. “ἐπὶ π[ ] κατερεῖψαι Πα. 8A. 22. ]

    τράπεζαν θεῶν ἐπ' ἀμβρ[ο Pae. 15.7

    ἐφθέγξάμαν ἔπι [ (Hermann: ἐπί codd.) fr. 177f.
    5 in tmesis. τρίτον ἔπι στέφανον βαλών (Hermann: ἐπὶ codd.) P. 11.14

    χαίταισι μὲν ζευχθέντες ἔπι στέφανοι O. 3.6

    ἐπὶ ἄγει O. 2.37

    ἐπὶ βαίνει O. 7.45

    ἐπὶ τεῦξαι O. 8.32

    ἐπὶ τίθησι P. 2.9

    ἐπὶ ἔκλαγξε P. 4.23

    εὔχομαί νιν Ὀλυμπίᾳ τοῦτο δόμεν γέρας ἔπι Βάττου γένει (Tric.: ἐπιδόμεν intellexit Er. Schmid: ἐπὶ codd.) P. 5.124 “ ἐπὶ ἀγείραις” P. 9.54 δίκον φύλλ' ἔπι καὶ στεφάνους (v. ἐπιδικεῖν) P. 9.124

    ἐπὶ νεῦσαν I. 8.45

    ἐπὶ ἔχεαν I. 8.58

    ἐπὶ πέμπετε fr. 75. 2. ἐπὶ κεῖται Παρθ. 1. 8.

    Lexicon to Pindar > ἐπί

  • 98 ἕπομαι

    ἕπομαι (ἕπομαι, -εται, -ονται; ἕπηται; ἕποιτο; ἑπέσθω; ἑπόμενοι: fut. ἕψεται, -ονται: impf. ἕπετο: aor. ἕσπετο; coni. ἑσπέσθαι; ἑσπόμενοι, σπομέναν.)
    a of people, c. dat.

    καί ποτε χαλκότοξον Ἀμαζόνων μετ' ἀλκὰν ἕπετό οἱ N. 3.39

    καὶ ταῦτα μὲν παλαιότεροι ὁδὸν ἀμαξιτὸν εὗρον· ἕπομαι δὲ καὶ αὐτὸς ἔχων μελέταν N. 6.54

    τοὶ καὶ σὺν μάχαις δὶς πόλιν Τρώων πράθον, ἑσπόμενοι Ἡρακλῆι πρότερον, καὶ σὺν Ἀτρείδαις I. 5.36

    τὶν γὰρ εὔφρων ἕψεται πρώτα θυγάτηρ Παρθ. 2.. Νηρεὺς δ' ὁ γέρων ἕπετα[ι (supp. Lobel) Pae. 15.4
    b of things, c. dat. “πεύθομαι δ' αὐτὰν κατακλυσθεῖσαν ἐκ δούρατος ἐναλίαν βᾶμεν σὺν ἅλμᾳ ἑσπέρας ὑγρῷ πελάγει σπομέναν” (the clod went with the spray by which it was washed into the sea, Gildersleeve) P. 4.40 met., ὅλβος ἅμ' ἕσπετο sc.

    Ἰαμίδαις O. 6.72

    μέγα τοι κλέος αἰεί, ᾧτινι σὸν γέρας ἕσπετ' ἀγλαόν ( ἕσπητ v. l.) O. 8.11 τόλμα δε καὶ ἀμφιλαφὴς δύναμις ἕσποιτο ( ἕποιτο v. l.) O. 9.83

    μακρότεραι Τερψίᾳ θ' ἕψοντ Ἐριτίμῳ τ ἀοιδαί O. 13.42

    καιρὸν εἰ φθέγξαιο, μείων ἕπεται μῶμος ἀνθρώπων (sc. σοι) P. 1.82 οἷα ψιθύρων παλάμαις ἕπετ' αἰεὶ βροτῷ (Heindorf: βροτῶν codd.) P. 2.75

    τὶν δὲ μοῖρ' εὐδαιμονίας ἕπεται P. 3.84

    πολὺς εὖτ' ἂν ἐπιβρίσαις ἕπηται (sc. ὄλβος) P. 3.106 ὁ Βάττου δ' ἕπεται παλαιὸς ὄλβος ἔμπαν τὰ καὶ τὰ νέμων (sc. σοι) P. 5.55 ἕποιτο μοῖρα καὶ ὑστέραισιν ἐν ἁμέραις ἀγάνορα πλοῦτον ἀνθεῖν σφίσιν ( ἕσποιτο coni. Mosch.) P. 10.17

    μεγάλαι δ' ἀρεταὶ θνατοῖς ἕπονται ἐκ σέθεν I. 3.4

    ἕσπετο δ' αἰενάου πλούτου νέφος ( ἕπετο v. l.) fr. 119. 4.
    c
    I heed, obey ἐγὼ δ' ὑψίθρονον Κλωθὼ κασιγνήτας τε προσεννέπω̆ ἑσπέσθαι κλυταῖς ἀνδρὸς φίλου Μοίρας ἐφετμαῖς (Pauw: σπέσθαι codd.) I. 6.17 σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ fr. 131. b. 1.
    II accord, be in keeping with ἕπεται δὲ λόγος εὐθρόνοις Κάδμοιο κούραις (ἐπ' αὐτῶν ἁρμόζει. Σ.) O. 2.22 ἕπεται δὲ λόγῳ δίκας ἄωτος, ἐσλὸν αἰνεῖν” N. 3.29 “ θυμὸς δ' ἑπέσθω” (sc. καθάπερ καὶ τὸ σῶμα. Σ.) I. 6.49
    III be attendant, be

    ἕπεται δ' ἐν ἑκάστῳ μέτρον O. 13.47

    ἐσσόμενον προιδεῖν συγγενὲς οἷς ἕπεται N. 1.28

    τὸ δ' ἐκ Διὸς ἀνθρώποις σαφὲς οὐχ ἕπεται τέκμαρ N. 11.43

    IV follow, trace

    ἀρχαῖς δὲ προτέραις ἑπόμενοι καί νυν κελαδησόμεθα O. 10.78

    V dub., follow c. acc. ἕπεται δέ, Θεαῖε, ματρώων πολύγνωτον γένος ὑμετέρων εὐάγων τιμὰ ( κατά subaudit Σ: ἐπέβα coni. Wil.: πολυγνώτῳ γένει Er. Schmid: ἐφέπει Bury) N. 10.37
    VI fragg. ἕπομ[αι (supp. Snell) fr. 215. 13. μελιρρόθων δ' ἕπεται πλόκαμοι fr. 246a.

    Lexicon to Pindar > ἕπομαι

  • 99 Κύκνος

    Κύκνος son of Ares, slain by Achilles at Troy. Κᾰκνον τε θανάτῳ πόρεν Achilles O. 2.82 λέγε τίνες Κύκνον, τίνες Ἕκτορα πέφνον; I. 5.39

    Lexicon to Pindar > Κύκνος

  • 100 μέν

    1 where μέν is merely an emphatic particle, and is not balanced by δέ or another particle.
    a emphasising a demonstrative, not in nom., which refers back to a word in (esp. subject of) a preceding sentence.

    ὁ δ' αὐτῷ πὰρ ποδὶ σχεδὸν φάνη· τῷ μὲν εἶπε O. 1.75

    οὐδ' ἀκράντοις ἐφάψατο ἔπεσι· τὸν μὲν ἀγάλλων θεὸς ἔδωκεν O. 1.86

    μαντεύσατο

    δ' ἐς θεὸν ἐλθών. τῷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας εἶπε O. 7.32

    Γλαῦκον τρόμεον Δαναοί. τοῖσι μὲν ἐξεύχετ O. 13.60

    ( ὄρος)

    τοῦ μὲν ἐπωνυμίαν κλεινὸς οἰκιστὴρ ἐκύδανεν πόλιν γείτονα P. 1.30

    πατήρ. τῷ μὲν εἰ κατέβαν ὑγίειαν ἄγων P. 3.72

    δεσπόταν· τὸν μὲν Φοῖβος ἀμνάσει P. 4.53

    ὣς φάτο· τὸν μὲν ἔγνον ὀφθαλμοὶ πατρός P. 4.120

    ( δοιοὶ δ' ὑψιχαῖται ἀνέρες).

    τῶν μὲν κλέος P. 4.174

    Κυράναν· ἁ μὲν οὔθ' ἱστῶν παλιμβάμους ἐφίλησεν ὁδούς P. 9.18

    γαμβρὸς Ἥρας. τῷ μὲν δαῖτα πορσύνοντες ἀστοὶ I. 4.61

    ( Αἰακὸν)

    τοῦ μὲν ἀντίθεοι ἀρίστευον υἱέες I. 8.24

    ( Ἀχιλεύς)

    τὸν μὲν οὐδὲ θανόντ' ἀοιδαὶ ἔλιπον I. 8.56

    ( καὶ κεῖνος)

    τὸν μὲν οὐ κατελέγχει κριτοῦ γενεὰ πατραδελφεοῦ I. 8.65

    Ὕλλου τε καὶ Αἰγιμιοῦ · τῶν (Hermann: τὰ cod.)

    μὲν ὑπὸ στάθμᾳ νέμονται I. 9.4

    cf. fr. 140b. 16.
    b emphasising adv., esp. temporal.

    νῦν μὲν αὐτῷ γέρας Ἀλκιμέδων O. 8.65

    μελέων, τὰ παρ' εὐκλέι Δίρκᾳ χρόνῳ μὲν φάνεν O. 10.85

    σάμερον μὲν χρή P. 4.1

    αἱ δὲ πρώτιστον μὲν ὕμνησαν Διὸς ἀρχόμεναι σεμνὰν Θέτιν N. 5.25

    ὃς τότε μὲν βασιλεύων κεῖθι N. 9.11

    ( Διόσκουροι)

    μάλα μὲν ἀνδρῶν δικαίων περικαδόμενοι N. 10.54

    adv. phrase, “τὸ μὲν ἐμόν, Πηλέι γέρας θεόμορον ὀπάσσαι γάμου Αἰακίδᾳ” I. 8.38
    c emphasising verb.

    ἐπέγνω μὲν Κυράνα P. 4.279

    d where the balancing thought is,
    I suppressed.

    παῖδας, ὧν εἷς μὲν Κάμιρον πρεσβύτατόν τε Ἰάλυσον ἔτεκεν Λίνδον τε O. 7.73

    τὰ μὲν ἐν ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι (v. also μέν τε) P. 11.46

    ξανθὸς δ' Αχιλεὺς τὰ μὲν μένων Φιλύρας ἐν δόμοις, παῖς ἐὼν ἄθυρε μεγάλα ἔργα N. 3.43

    πρῶτον μὲν fr. 30. 1.
    II not expressed in coordinated clause.

    ἤδη γὰρ αὐτῷ, πατρὶ μὲν βωμῶν ἁγισθέντων, διχόμηνις ἀντέφλεξε Μήνα O. 3.19

    τοὺς μὲν ὦν P. 3.47

    τὰ μὲν ὦν οὐ δύνανται νήπιοι κόσμῷ φέρειν ἀλλ' ἀγαθοί, τὰ καλὰ τρέψαντες ἔξω P. 3.83

    e contrasting with what precedes, not what follows. ἄγγελος ἔβαν πέμπτον ἐπὶ εἴκοσι τοῦτο γαρύων εὖχος ἀγώνων ἄπο. δύο μὲν Κρονίου πὰρ τεμένει, παῖ, σέ τ' ἐνόσφισε καὶ Πολυτιμίδαν κλᾶρος προπετὴς ἄνθἐ Ὀλυμπιάδος ( μὰν coni. Wil.) N. 6.61 esp.,

    ἀλλὰ μέν, ἀλλ' ἐπεύξασθαι μὲν ἐγὼν ἐθέλω Ματρί P. 3.77

    “ ἀλλὰ καὶ σκᾶπτον μόναρχον καὶ θρόνος τὰ μὲν ἄνευ ξυνᾶς ἀνίας λῦσον” P. 4.154
    f dub. & fragg. [ ἀγαθοῖς μὲν (Schr.: ἀγαθοῖσιν codd.) N. 11.17]

    ἐγὼ μὲν ὑπὲρ χθονὸς Pae. 8.14

    ]ἔνθεν μὲν αρ[ Πα. 13a. 22. ]

    α μὲν γὰρ εὔχομαι[ Pae. 16.3

    ἔνθεν μὲν fr. 59. 11. πρόσθα μὲν fr. 70. 1. πρὶν μὲν ἕρπε Δ. 2. 1. μὲν στάσις[ Δ. 3. 3. ]φθίτο μὲν γα[ Δ. 4e. 8. τὰν λιπαρὰν μὲν Αἴγυπτον fr. 82. κείνῳ μὲν fr. 92. Λάκαινα μὲν fr. 112. δελφῖνος, τὸν μὲν ἐκίνησ' ἐρατὸν μέλος fr. 140b. 16. οἱ μὲν κατωκάρα δεσμοῖσι δέδενται fr. 161. φθέγμα μὲν πάγκοινον ἔγνωκας fr. 188. πανδείματοι μὲν fr. 189. ἴσον μὲν fr. 224. ἁ μὲν πόλις Αἰακιδᾶν fr. 242. ] υν μὲν θεο[ ?fr. 337. 11. στῆναι μὲν οὐ θέμις οὐδὲ παύσασθαι φορᾶς ?fr. 358.
    g γε μέν, v. 4.
    a where sentences are opposed.

    ἐμοὶ μὲν τὺ δὲ O. 1.84

    θανόντων μὲν ἐνθάδ' τὰ δ ἐν τᾷδε Διὸς ἀρχᾷ O. 2.57

    παρὰ μὲν τιμίοις τοὶ δὲ O. 2.65

    τὸν μὲν λεῖπε χαμαί· δύο δὲ ἐθρέψαντο δράκοντες O. 6.44

    τὰ μὲν ἐκ θεοῦ δ O. 11.8

    κελαδέοντι μὲν σὲ δ P. 2.15

    —8.

    νεότατι μὲν βουλαὶ δὲ πρεσβύτεραι P. 2.63

    —5.

    τόδε μὲν μέλος ὑπὲρ πολιᾶς ἁλὸς πέμπεται· τὸ Καστόρειον δ' θέλων ἄθρησον P. 2.67

    τῷ μὲν Ἀπόλλων · ἀπὸ δ' αὐτὸν ἐγὼ P. 4.66

    τὸν μὲν οὐ γίνωσκον· ὀπιζομένων δ' ἔμπας τις εἶπεν P. 4.86

    “ἀλλὰ τούτων μὲν κεφάλαια λόγων ἴστε. λευκίππων δὲ δόμους πατέρων φράσσατέ μοι” P. 4.116

    μάκαρ μὲν ἀνδρῶν μέτα ἔναιεν, ἥρως δ' ἔπειτα λαοσεβής P. 5.95

    μάλιστα μὲν Κρονίδαν θεῶν σέβεσθαι· ταύτας δὲ μή ποτε τιμᾶς ἀμείρειν γονέων βίον πεπρωμένον P. 6.23

    ὁ μὲν που τεοῖς τε μήδεσι τοῦτ' ἔπραξεν, τὸ δὲ συγγενὲς ἐμβέβακεν ἴχνεσιν πατρὸς (contra Wil., 467.) P. 10.11—2.

    οἱ μὲν πάλαι, νῦν δ I. 2.1

    —9.

    ἀλλ' ὀνοτὸς μὲν ἰδέσθαι, συμπεσεῖν δ ἀκμᾷ βαρύς I. 4.50

    —1.

    ἀλλ' ἐμοὶ δεῖμα μὲν παροιχόμενον καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν. τὸ δὲ πρὸ ποδὸς ἄρειον ἀεὶ βλέπειν χρῆμα πάν I. 8.11

    “ἀλλὰ τὰ μὲν παύσατε· βροτέων δὲ λεχέων τυχοῖσα υἱὸν εἰσιδέτω θανόντ' ἐν πολέμῳ” I. 8.35 καλῶν μὲν ὦν μοῖράν τε τερπνῶν ἐς μέσον χρὴ παντὶ λαῷ δεικνύναι· εἰ δέ τις ἀνθρώποισι θεόσδοτος ἀτληκηκοτας προστύχῃ, ταύταν σκότει κρύπτειν ἔοικεν fr. 42. 3—5. ἀλλὰ [ βαρεῖα μὲν] ἐπέπεσε μοῖρα· τλάντων δ' ἔπειτα Πα. 2.. ταῦτα θεοῖσι μὲν πιθεῖν σοφοὺς δυνατόν, βροτοῖσιν δ ἀμάχανον εὑρέμεν Πα... τὸν μὲν Ὑπερβορ[έοις] ἄνεμος ζαμενὴς ἔμειξ[ ] ὦ Μοῖσαι, τοῦ δὲ παντεχ[ ] τίς ὁ ῥυθμὸς ἐφαίνετο; Πα... χάλκεοι μὲν τοῖχοι χρύσεαι δ ἓξ ὑπὲρ αἰετοῦ ἄειδον κηληδόνες Πα... Κρῆτα μὲν καλέοντι τρόπον, τὸ δ ὄργανον Μολοσσόν *fr. 107b. 2.* σῶμα μὲν πάντων ἕπεται θανάτῳ περισθενεῖ, ζωὸν δ' ἔτι λείπεται αἰῶνος εἴδωλον fr. 131b. 1.
    b where sentences are joined.

    ζώει μὲν ἐν Ὀλυμπίοις Σεμέλα. λέγοντι δ' ἐν καὶ θαλάσσᾳ βίοτον ἄφθιτον Ἰνοῖ τετάχθαι O. 2.25

    — 30.

    Ὀλυμπίᾳ μὲν γὰρ Πυθῶνι δ O. 2.48

    —9.

    τᾷ μὲν ὁ Χρυσοκόμας πραύμητίν τ' Ἐλείθυιαν παρέστασέν τε Μοίρας. ἧλθεν δ ὑπὸ σπλάγχνων Ἴαμος O. 6.41

    κείνοισι μὲν ( κείνοις ὁ μὲν coni. Mingarelli) —.

    αὐτὰ δὲ O. 7.49

    —50.

    Ἄλτιν μὲν ὅγ' ἐν καθαρῷ διέκρινε, τὸ δὲ κύκλῳ πέδον ἔθηκε δόρπου λύσιν O. 10.45

    —7.

    εἰ γὰρ ὁ πᾶς χρόνος ὄλβον μὲν οὕτω καὶ κτεάνων δόσιν εὐθύνοι, καμάτων δ' ἐπίλασιν παράσχοι P. 1.46

    τοὶ μὲν ἀλλάλοισιν ἀμειβόμενοι γάρυον τοιαῦτ· ἀνὰ δ' ἡμιόνοις Πελίας ἵκετο P. 4.93

    —4.

    ὀρφανίζει μὲν, ἔμαθε δ P. 4.283

    —4. τὸ μὲν ἔχει συγγενὴς ὀφθαλμὸς

    αἰδοιότατον γέρας. μάκαρ δὲ καὶ νῦν P. 5.15

    —20.

    πολλοῖσι μὲν γὰρ ἀείδεται νικαφόροις ἐν ἀέθλοις. τὰ δὲ καὶ ἀνδράσιν ἐμπρέπει P. 8.25

    —8.

    τοιαῦτα μὲν ἐφθέγξατ' Ἀμφιάρηος. χαίρων δὲ καὶ αὐτὸς Ἀλκμᾶνα στεφάνοισι βάλλω P. 8.55

    —6.

    τὸ μὲν μέγιστον τόθι χαρμάτων ὤπασας, οἴκοι δὲ πρόσθεν ἁρπαλέαν δόσιν ἐπάγαγες P. 8.64

    ποτὶ γραμμᾷ μέν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις τέλος ἔμμεν ἄκρον, εἶπε δ P. 9.118

    —9. θάνεν μὲν αὐτὸς ἥρως Ἀτρείδας. ὁ δ' ἄρα γέροντα ξένον Στροφίον ἐξίκετο (others join μέν with τ v. 33) P. 11.31—4.

    ὁ δ' ὀρθὸν μὲν ἄντεινεν κάρα, πειρᾶτο δὲ πρῶτον μάχας N. 1.43

    ἐν Τροίᾳ μὲν Ἕκτωρ Αἴαντος ἄκουσεν. ὦ Τιμόδημε, σὲ δ' ἀλκὰ παγκρατίου τλάθυμος ἀέξει N. 2.14

    ἁ Νεμέα μὲν ἄραρεν μείς τ' ἐπιχώριος. ἅλικας δ ἐλθόντας οἴκοι τ ἐκράτει Νίσου τ ἐν εὐαγκεῖ λόφῳ N. 5.44

    —5.

    καὶ ταῦτα μὲν παλαιότεροι ὁδὸν ἀμαξιτὸν εὗρον. ἕπομαι δὲ καὶ αὐτός N. 6.53

    —4.

    χρεῖαι δὲ παντοῖαι φίλων ἀνδρῶν. τὰ μὲν ἀμφὶ πόνοις ὑπερώτατα, μαστεύει δὲ καὶ τέρψις ἐν ὄμμασι θέσθαι πιστόν N. 8.42

    πεῖραν μὲν ἀγάνορα Φοινικοστόλων ἐγχέων ἀναβάλλομαι ὡς πόρσιστα, μοῖραν δ' εὔνομον αἰτέω N. 9.28

    —9.

    τὰν μέν ᾤκισσεν ἁγεμόνα. σὲ δ' ἐς νᾶσον Οἰνοπίαν ἐνεγκὼν κοιμᾶτο I. 8.19

    —21. καὶ τὸ μὲν διδότω θεός. [ὁ δ]ἐχθρὰ νοήσαις ἤδη φθόνος οἴχεται Πα. 2.. χρῆν μὲν κατὰ καιρὸν ἐρώτων δρέπεσθαι, τὰς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας δρακείς, ὃς μὴ ποθῷ κυμαίνεται, κεχάλκευται (Hermann: με codd.) fr. 123. 1. ὃς μὲν ἀχρήμων, ἀφνεὸς τότε, τοὶ δ' αὖ πλουτέοντες fr. 124. 8. ἀπὸ μὲν λευκὸν γάλα χερσὶ τραπεζᾶν ὤθεον, αὐτόματοι δ' ἐπλάζοντο fr. 166. 3.
    c where subordinate clauses are joined.

    εἰ δ' ἀριστεύει μὲν ὕδωρ, κτεάνων δὲ χρυσὸς αἰδοιέστατος O. 3.42

    ἐκέλευσεν δ' αὐτίκα χρυσάμπυκα μὲν Λάχεσιν χεῖρας ἀντεῖναι θεῶν δ ὅρκον μέγαν μὴ παρφάμεν O. 7.64

    —5. ( φόρμιγξ) τᾶς ἀκούει μὲν βάσις, πείθονται δ

    ἀοιδοὶ σάμασιν P. 1.2

    —3.

    τᾶς ἐρεύγονται μὲν ἀπλάτου πυρὸς ἁγνόταται ἐκ μυχῶν παγαί. ποταμοὶ δὲ P. 1.21

    —2.

    τῶ σε μὴ λαθέτω, Κυράνα, παντὶ μὲν θεὸν αἴτιον ὑπερτιθέμεν, φιλεῖν δὲ Κάρρωτον P. 5.25

    —6. ( πάρφασις)

    ἃ τὸ μὲν λαμπρὸν βιᾶται, τῶν δ' ἀφάντων κῦδος ἀντείνει σαθρόν N. 8.34

    d where parts of sentences are opposed or joined.

    ὃς σε μὲν Νεμέᾳ πρόφατον, Ἀλκιμέδοντα δὲ πὰρ Κρόνου λόφῳ θῆκεν Ὀλυμπιονίκαν O. 8.16

    αἴνει δὲ παλαιὸν μὲν οἶνον, ἄνθεα δ' ὕμνων νεωτέρων O. 9.48

    —9.

    τέρας μὲν θαυμάσιον προσιδέσθαι, θαῦμα δὲ καὶ παρεόντων ἀκοῦσαι P. 1.26

    πράσσει γὰρ ἔργῳ μὲν σθένος, βουλαῖσι δὲ φρήν N. 1.26

    ὅσσους μὲν ἐν χέρσῳ κτανών, ὅσσους δὲ πόντῳ θῆρας ἀιδροδίκας N. 1.62

    οἶον αἰνέων κε Μελησίαν ἔριδα στρέφοι ῥήματα πλέκων, ἀπάλαιστος ἐν λόγῳ ἕλκειν, μαλακὰ μὲν φρονέων ἐσλοῖς, τραχὺς δὲ παλιγκότοις ἔφεδρος N. 4.95

    —6.

    Αἰακόν, ἐμᾷ μὲν πολίαρχον εὐωνύμῳ πάτρᾳ, Ἡράκλεες, σέο δὲ προπράον' ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ N. 7.85

    ὥρα πότνια τὸν μὲν ἡμέροις ἀνάγκας χερσὶ βαστάζεις, ἕτερον δὲ ἑτέραις N. 8.3

    τρὶς μὲν, τρὶς δὲ N. 10.27

    —8. “ ἥμισυ μὲν ἥμισυ δ” N. 10.87—8.

    ἀνὰ δ' ἔλυσεν μὲν ὀφθαλμόν, ἔπειτα δὲ φωνὰν χαλκομίτρα Κάστορος N. 10.90

    ἀλλ' ἐπέρα ποτὶ μὲν Φᾶσιν θερείαις, ἐν δὲ χειμῶνι πλέων Νείλου πρὸς ἀκτάν I. 2.41

    κατὰ μὲν φίλα τέκν' ἔπεφνεν, αὐτὸν δὲ τρίτον fr. 171. πολλοῖς μὲν ἐνάλου ὀρείου δὲ πολλοῖς ἄγρας ἀκροθινίοις ( δὲ πολλοῖς Duebner: πολλάκις codd.) ?fr. 357.
    e explicative, distributive.

    ἄνθεμα δὲ χρυσοῦ φλέγει, τὰ μὲν χερσόθεν ὕδωρ δ' ἄλλα φέρβει O. 2.72

    γλαυκοὶ δὲ δράκοντες τρεῖς, οἱ δύο μὲν κάπετον, εἷς δ O. 8.38

    , cf. O. 13.58, P. 2.48

    διδύμους υἱοὺς τὸν μὲν Ἐχίονα, κεχλάδοντας ἥβᾳ, τὸν δ' Ἔρυτον P. 4.179

    Κάδμου κόραι, Σεμέλα μὲν Ὀλυμπιάδων ἀγυιᾶτις, Ἰνὼ δὲ Λευκοθέα P. 11.1

    φυᾷ δ' ἕκαστος διαφέρομεν βιοτὰν

    λαχόντες, ὁ μὲν τά, τὰ δ' ἄλλοι N. 7.55

    “

    ἀλλ' ἄγε τῶνδέ τοι ἔμπαν αἵρεσιν παρδίδωμ· εἰ μὲν, εἰ δὲ N. 10.83

    —5.

    ῥεέθροισί τε Δίρκας ἔφανεν καὶ παρ' Εὐρώτᾳ πέλας, Ἰφικλέος μὲν παῖς Τυνδαρίδας δὲ I. 1.30

    I μέν δέ δέ — (δέ..) στάδιον μὲν ἀρίστευσεν. ὁ δὲ πάλᾳ κυδαίνων Ἔχεμος Τεγέαν. Δόρυκλος δὲ. ἂν ἵπποισι δὲ. μᾶκος δὲ. ἐν δ — O. 10.64

    ἐγγὺς μὲν Φέρης. ἐκ δὲ Μεσσάνας Ἀμυθάν. ταχέως δ' Ἄδματος ἶκεν καὶ Μέλαμπος P. 4.125

    —6. κρέσσονα μὲν ἁλικίας νόον φέρβεται γλῶσσάν τε· θάρσος δὲ (δὲ Schneidewin: τε codd.)—.

    ἀγωνίας δ P. 5.109

    —113.

    ἄγοντι δέ με πέντε μὲν Ἰσθμοῖ νῖκαι, μία δ'. δύο δ P. 7.13

    —6.

    ἡσυχία δὲ φιλεῖ μὲν συμπόσιον· νεοθαλὴς δ' αὔξεται μαλθακᾷ νικαφορία σὺν ἀοιδᾷ· θαρσαλέα δὲ παρὰ κρατῆρα φωνὰ γίνεται N. 9.48

    μακρὰ μὲν. πολλὰ δ'. οὐδ Ὑπερμήστρα. Διομήδεα δ. γαῖα δ N. 10.4

    τοὶ μὲν ὦν Θήβαισι. ὅσσα δ'. ἀνορέαις δ I. 4.7

    —11.

    ἐν μὲν Αἰτωλῶν θυσίαισι φαενναῖς Οἰνείδαι κρατεροί, ἐν δὲ Θήβαις ἱπποσόας Ἰόλαος γέρας ἔχει, Περσεὺς δ' ἐν Ἄργει Κάστορος δ αἰχμὰ Πολυδεύκεός τ ἐπ Ἐὐρώτα ῥεέθροις. ἀλλ ἐν Οἰνώνᾳ I. 5.30

    —4.

    τὸν μὲν ἄνδωκε δ'. ὁ δ I. 6.37

    —41.

    ἵπποι μὲν ἀθάναται Ποσειδᾶνος ἄγοντ' Αἰακ[ ] Νηρεὺς δ ὁ γέρων ἕπετα[ι ] πατὴρ δὲ Κρονίων μολ[ Pae. 15.2

    σεμνᾷ μὲν κατάρχει. ἐν δὲ κέχλαδεν. ἐν δὲ Ναίδων. ἐν δ Δ. 2.. τοῖσι λάμπει μὲν μένος ἀελίου, φοινικορόδοις δ ἐνὶ λειμώνεσσι (δ supp. Bergk: τ Boeckh) Θρ.. 1. τεῖρε δὲ στερεῶς ἄλλαν μὲν σκέλος, ἄλλαν δὲ πᾶχυν, τὰν δὲ αὐχένα φέροισαν fr. 169. 30—2. ἀελλοπόδων μέν τιν' εὐφραίνοισιν ἵππων τιμαὶ καὶ στέφανοι τοὺς δ ἐν πολυχρύσοις θαλάμοις βιότα. τέρπεται δὲ καί τις fr. 221.
    II in paratactic climax. ἄριστον μὲν ὕδωρ, ὁ δὲ χρυσὸς, εἰ δ' ἄεθλα (cf. O. 3.45) O. 1.1—3.

    ἐμοὶ μὲν ὦν, ἐπ' ἄλλοισι δὲ, τὸ δ ἔσχατον O. 1.111

    —3.

    Πίσα μὲν Διός. Ὀλυμπιάδα δὲ. Θήρωνα δὲ O. 2.3

    πολλὰ μὲν, πολλὰ δ'. ἅπαν δ εὑρόντος ἔργον O. 13.14

    ἀρέομαι πὰρ μὲν Σαλαμῖνος, ἐν Σπάρτᾳ δ', παρὰ δὲ τὰν εὔυδρον ἀκτὰν Ἱμέρα P. 1.76

    πολ]λὰ μὲν τὰ πάροιθ[ ]δαιδάλλοισ' ἔπεσιν, τὰ δ α[ ] Ζεὺς οἶδ, ἐμὲ δὲ πρέπει Παρθ. 2. 31. ἀπὸ Ταυγέτοιο μὲν. Σκύριαι δ. ὅπλα δ ἀπ Ἄργεος, ἅρμα Θηβαῖον, ἀλλ ἀπὸ Σικελίας fr. 106. ἁ μὲν ἀχέταν Λίνον αἴλινον ὕμνει, ἁ δ' Ὑμέναιον. ἁ δ Ἰάλεμον υἱὸν Οἰάγρου λτ;δὲγτ; Ὀρφέα (δὲ supp. Wil.) *qr. 3. 6.—10
    IIIμέν. νῦν αὖτε δὲ. ἐν Νεμέᾳ μὲν πρῶτον νῦν αὖτε Ἰσθμοῦ. εἴη δὲ τρίτον σωτῆρι πορσαίνοντας Ὀλυμπίῳ I. 6.3—7.
    g ὁ μέν ὁ δέ — ( ὁ δέ).

    ἀλλ' ὁ μὲν Πυθῶνάδ ᾤχετ ἰὼν. ἁ δὲ τίκτε θεόφρονα κοῦρον O. 6.37

    —41.

    τὸ μὲν γὰρ πατρόθεν τὸ δ' ματρόθεν O. 7.23

    ἐδόκησαν ἐπ' ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος, τοὶ μὲν γένει φίλῳ σὺν Ἀτρέος Ἑλέναν κομίζοντες, οἱ δ ἀπὸ πάμπαν εἴργοντες O. 13.58

    ἀμφοτέροις ὁμοῖοι τοκεῦσι, τὰ ματρόθεν μὲν κάτω, τὰ δ' ὕπερθε πατρός P. 2.48

    δόξαν εὑρεῖν τὰ μὲν ἐν ἱπποσόαισιν ἄνδρεσσι μαρνάμενον, τὰ δ' ἐν πεζομάχαισι P. 2.65

    τὸν μὲν ἁ δ P. 3.8

    —12.

    ἄλλον ἀλλοίων ἀχέων ἔξαγεν τοὺς μὲν μαλακαῖς ἐπαοιδαῖς ἀμφέπων, τοὺς δὲ προσανέα πίνοντας ἢ γυίοις περάπτων παντόθεν φάρμακα, τοὺς δὲ τομαῖς ἔστασεν ὀρθούς P. 3.51

    τὸν μὲν τοῦ δὲ P. 3.97

    —100.

    τὰ μὲν παρίκει· τῶν νῦν δὲ P. 6.43

    Κάστορος βίαν σέ τε, ἄναξ Πολύδευκες, υἱοὶ θεῶν, τὸ μὲν παρ' ἆμαρ ἕδραισι Θεράπνας, τὸ δ οἰκέοντας ἔνδον Ὀλύμπου P. 11.63

    ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ καί τιν ἀελπτίᾳ βαλὼν ἔμπαλιν γνώμας τὸ μὲν δώσει, τὸ δ οὔπω P. 12.32

    τοὶ μὲν ὁ δ N. 1.41

    διείργει δὲ πᾶσα κεκριμένα δύναμις, ὡς τὸ μὲν οὐδὲν, ὁ δὲ χάλκεος ἀσφαλὲς αἰὲν ἕδος μένει οὐρανός N. 6.3

    ἁμέραν τὰν μὲν παρὰ πατρὶ φίλῳ Δὶ νέμονται τὰν δ' ὑπὸ κεύθεσι γαίας N. 10.55

    ἀλλὰ

    βροτῶν τὸν μὲν κενεόφρονες αὖχαι ἐξ ἀγαθῶν ἔβαλον. τὸν δ' αὖ παρέσφαλεν καλῶν θυμὸς ἄτολμος ἐών N. 11.29

    ἁ μὲν ἁ δ' ἁ δ Θρ. 3.. καὶ τοὶ μὲν ἵπποις γυμνασίοισι λτ;τεγτ;, τοὶ δὲ πεσσοῖς, τοὶ δὲ φορμίγγεσσι τέρπονται, παρὰ δέ σφισιν εὐανθὴς ἅπας τέθαλεν ὄλβος Θρ. 7. 6—7. irregularly coordinated,

    τὰ δ' ἄλλαις ἁμέραις πολλὰ μὲν ἐν κονίᾳ χέρσῳ, τὰ δὲ γείτονι πόντῳ φάσομαι N. 9.43

    , cf. P. 3.51
    h with anaphora.

    πολλὰ μὲν πολλὰ δὲ O. 13.14

    πολλὰ μὲν πολλὰ δὲ (Boeckh: μιν codd.) P. 9.123

    ὅσσους μὲν ὅσσους δὲ N. 1.62

    ἀλλ' ἀνὰ μὲν βρομίαν φόρμιγγ, ἀνὰ δ αὐλὸν ἐπ αὐτὰν ὄρσομεν ἱππίων ἀέθλων κορυφάν N. 9.8

    τρὶς μὲν τρὶς δὲ N. 10.27

    ἥμισυ μὲν ἥμισυ δὲ N. 10.87

    εὖ μὲν Ἀρισταγόραν δέξαι εὖ δ' ἑταίρους N. 11.3

    —4.

    πολλὰ μὲν πολλὰ δὲ N. 11.6

    —7.

    χρὴ μὲν ὑμνῆσαι τὸν ἐσλόν, χρὴ δὲ κωμάζοντ' ἀγαναῖς χαρίτεσσιν βαστάσαι I. 3.7

    —8.

    ἀγαπᾶται, μέτρα μὲν γνώμᾳ διώκων, μέτρα δὲ καὶ κατέχων I. 6.71

    διαγινώσκομαι μὲν, γινώσκομαι δὲ καὶ Pae. 4.22

    ἐντὶ μὲν. ἐντὶ [δὲ καὶ] (supp. Wil.) Θρ. 3. 1. οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν fr. 137. 1.
    i where the μέν cl. has concessive force.

    σοφίαι μὲν αἰπειναί· τοῦτο δὲ προσφέρων O. 9.107

    κώμῳ μὲν ἁδυμελεῖ Δίκα παρέστακε· θεῶν δ' ὄπιν ἄφθονον αἰτέω P. 8.70

    ἦ τιν' ἄγλωσσον μέν, ἦτορ δ ἄλκιμον, λάθα κατέχει ἐν λυγρῷ νείκει N. 8.24

    cf.

    μὲν ἀλλά P. 4.139

    ; P. 6.23
    k indicating comparison.

    λέγεται μὰν Ἕκτορι μὲν κλέος ἀνθῆσαι Σκαμάνδρου χεύμασιν ἀγχοῦ, βαθυκρήμνοισι δ' ἀμφ ἀκταῖς Ἑλώρου δέδορκεν παιδὶ τοῦθ Ἁγησιδάμου φέγγος ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ N. 9.39

    l where μέν and δὲ clauses are irregularly balanced.

    Ἱέρωνος ὃς ἀμφέπει σκᾶπτον δρέπων μὲν κορυφὰς ἀρετᾶν ἄπο πασᾶν, ἀγλαίζεται δὲ καὶ μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ O. 1.13

    οἱ ὤπασε θησαυρὸν δίδυμον μαντοσύνας, τόκα μὲν

    φωνὰν ἀκούειν, εὖτ' ἂν δὲ Ἡρακλέης κτίσῃ, τότ αὖ χρηστήριον θέσθαι κέλευσεν O. 6.66

    ὃς τύχᾳ μὲν δαίμονος, ἀνορέας δ' οὐκ ἀμπλακὼν O. 8.67

    πολλὰ δ' ἀνθρώποις παρὰ γνώμαν ἔπεσεν ἔμπαλιν μὲν τέρψιος, οἱ δὲ O. 12.11

    οὐ ψεύσομ' ἀμφὶ Κορίνθῳ, Σίσυφον μὲν πυκνότατον παλάμαις ὡς θεόν, καὶ τὰν Μήδειαν. τὰ δὲ καί ποτ ἐν ἀλκᾷ ἐδόκησαν ἐπ ἀμφότερα μαχᾶν τάμνειν τέλος O. 13.52

    —5. πρύτανι κύριε πολλᾶν μὲν εὐστεφάνων ἀγυιᾶν καὶ στρατοῦ. εἰ δέ τις (v. G. P., 374) P. 2.58

    διψῇ δὲ πρᾶγος ἄλλο μὲν ἄλλου, ἀεθλονικία δὲ μάλιστ' ἀοιδὰν φιλεῖ N. 3.6

    —7.

    ὁ δ' ἀποπλέων Σκύρου μὲν ἅμαρτε πλαγχθέντες δ εἰς Ἐφύραν ἵκοντο N. 7.37

    χαίρω δὲ πρόσφορον ἐν μὲν ἔργῳ κόμπον ἱείς, ἐπαοιδαῖς δ' ἀνὴρ νώδυνον καί τις κάματον θῆκεν N. 8.48

    —9 cf. N. 9.48

    ἄνδρα δ' ἐγὼ μακαρίζω μὲν πατέῤ Ἀρκεσίλαν. εἰ δέ τις N. 11.11

    “λίσσομαι παῖδα θρασὺν ἐξ Ἐριβοίας ἀνδρὶ τῷδε τελέσαι, τὸν μὲν ἄρρηκτον φυάν, θυμὸς δ' ἑπέσθω” I. 6.47—9.

    μάτρωί θ' χάλκασπις ᾧ πότμον μὲν Ἄρης ἔμειξεν, τιμὰ δ ἀγαθοῖσιν ἀντίκειται I. 7.25

    —6. σὲ δ' ἐγὼ παρά μιν αἰνέω μέν, Γηρυόνα, τὸ δὲ μὴ Δὶ φίλτερον σιγῷμι πάμπαν fr. 81 ad Δ. 2. πόλιν ἀμφινέμονται, πλεῖστα μὲν δῶρ' ἀθανάτοις ἀνέχοντες, ἕσπετο δ αἰενάου πλούτου νέφος fr. 119. 3.
    m μέν δέ combined with other particles.
    I

    μὲν ὦν δέ. ἀρούραισιν, αἵτ ἀμειβόμεναι τόκα μὲν ὦν βίον ἀνδράσιν ἐπηετανὸν ἐκ πεδίων ἔδοσαν, τόκα δ αὖτ ἀναπαυσάμεναι σθένος ἔμαρψαν N. 6.10

    cf. O. 1.111
    II γε μὲνδέ, opposing two connected thoughts to what precedes; v. 4. infra. (Fortune, you guide ships and wars and councils).

    αἵ γε μὲν ἀνδρῶν πόλλ' ἄνω, τὰ δ αὖ κάτω ψεύδη μεταμώνια τάμνοισαι κυλίνδοντ ἐλπίδες. σύμβολον δ οὔ πώ τις ἐπιχθονίων πιστὸν εὗρεν θεόθεν O. 12.5

    ὕπατον δ' ἔσχεν Πίσα Ἡρακλέος τεθμόν. ἁδεῖαί γε μὲν ἀμβολάδαν ἐν τελεταῖς δὶς Ἀθαναίων μιν ὀμφαὶ κώ-

    μασαν· γαίᾳ δὲ καυθείσᾳ πυρὶ καρπὸς ἐλαίας ἔμολεν N. 10.33

    n fragg. τὶν μὲν [πά]ρ μιν[ ] ἐμὶν δὲ πὰ[ρ] κείνοι[ς Πα. 1. 1. λίγεια μὲν Μοῖσ' ἀφα [ ] μνάσει δὲ καί τινα Πα. 14. 32—5.
    3 μέν balanced with particles other than δέ.
    a μέν ἀλλά lang=greek>
    I

    τὸ μὲν Ἀρχιλόχου μέλος, φωνᾶεν Ὀλυμπίᾳ ἄρκεσε. ἀλλὰ νῦν O. 9.1

    λέγοντι μὰν χθόνα μὲν κατακλύσαι μέλαιναν ὕδατος σθένος, ἀλλὰ ἀνάπωτιν ἐξαίφνας ἄντλον ἑλεῖν O. 9.50

    ποταμοὶ δ' ἁμέραισιν μὲν προχέοντι ῥόον καπνοῦ αἴθων· ἀλλ ἐν ὄρφναισιν P. 1.22

    ἀσθενεῖ μὲν χρωτὶ βαίνων, ἀλλὰ μοιρίδιον ἦν P. 1.55

    “ ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι κέρδος αἰνῆσαι ἀλλ' ἐμὲ χρὴ καὶ σὲ” P. 4.139

    ῥᾴδιον μὲν γὰρ πόλιν σεῖσαι ἀλλ' ἐπὶ χώρας αὖτις ἕσσαι δυσπαλὲς δὴ γίνεται P. 4.272

    πολλὰ μὲν ἀρτιεπὴς γλῶσσά μοι τοξεύματ' ἔχει. ἀλλ ὅμως καύχαμα κατάβρεχε σιγᾷ I. 5.46

    —52, cf. fr. 106.
    II μέν ἀλλά δέ δέ, in enumeration.

    παρὰ μὲν ὑψιμέδοντι Παρνασσῷ τέσσαρας ἐξ ἀέθλων νίκας ἐκόμιξαν, ἀλλὰ Κορινθίων ὑπὸ φωτῶν ἐν ἐσλοῦ Πέλοπος πτυχαῖς ὀκτὼ στεφάνοις ἔμιχθεν ἤδη, ἑπτὰ δ' ἐν Νεμέᾳ, τὰ δ οἴκοι μάσσον ἀριθμοῦ, Διὸς ἀγῶνι N. 2.19

    —24.
    b μέν τε.
    I

    χαίταισι μέν ζευχθέντες ἔπι στέφανοι πράσσοντί με τοῦτο χρέος, ἅ τε Πίσα O. 3.6

    ὄτρυνον νῦν ἑταίρους, Αἰνέα, πρῶτον μὲν κελαδῆσαι, γνῶναί τ' ἔπειτ O. 6.88

    ἁδυμελεῖ θαμὰ μὲν φόρμιγγι παμφώνοισί τ' ἐν ἔντεσιν αὐλῶν O. 7.12

    βλάστε μὲν ἐξ ἁλὸς ὑγρᾶς νᾶσος, ἔχει τέ μιν ὀξειᾶν ὁ γενέθλιος ἀκτίνων πατήρ O. 7.69

    τίμα μὲν δίδοι τε O. 7.88

    παρέσταν μὲν ἄρα Μοῖραι σχεδὸν ὅ τ' ἐξελέγχων χρόνος O. 10.52

    αἱ δύο δ' ἀμπλακίαι φερέπονοι τελέθοντι· τὸ μέν ὅτι, ὅτι τε P. 2.31

    ὁ θεῖος ἀνὴρ πρίατο μὲν θανάτοιο κομιδὰν πατρός, ἐδόκησέν τε P. 6.39

    ὀφείλει δ' ἔτι θαμὰ μὲν Ἰσθμιάδων δρέπεσθαι κάλλιστον ἄωτον ἐν Πυθίοισί τε νικᾶν Τιμονόου παῖδ N. 2.9

    ἦ μὰν ἀνόμοιά γε

    δᾴοισι ἕλκεα ῥῆξαν τὰ μὲν ἀμφ' Ἀχιλεῖ νεοκτόνῳ, ἄλλων τε μόχθων ἐν πολυφθόροις ἁμέραις N. 8.30

    —1. τὸ μὲν ἔλευσεν· ἴδον τ' ἄποπτα[ Δ.. 3. γόνον ὑπάτων μὲν πατέρων μελπόμενοι γυναικῶν τε Καδμειᾶν fr. 75. 11.
    II μέν τε — ( και/τε.), in enumeration.

    μιν αἰνέω μάλα μὲν τροφαῖς ἑτοῖμον ἵππων χαίροντά τε καὶ πρὸς ἡσυχίαν τετραμμένον O. 4.14

    —6.

    εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας βωμῷ τε ταμίας συνοικιστήρ τε, τίνα κεν φύγοι ὕμνον O. 6.4

    κτεῖνε μὲν κλέψεν τε ἔν τ P. 4.249

    —51.
    III irregularly coordinated.

    ἀλλ' ἐγὼ Ἡροδότῳ τεύχων τὸ μὲν ἅρματι τεθρίππῳ γέρας, ἁνία τ ἀλλοτρίαις οὐ χερσὶ νωμάσαντ ἐθέλω ἐναρμόξαι μιν ὕμνῳ I. 1.14

    αἰδοῖος μὲν ἧν ἀστοῖς ὁμιλεῖν, ἱπποτροφίας τε νομίζων ἐν Πανελλάνων νόμῳ. καὶ θεῶν δαῖτας προσέπτυκτο πάσας I. 2.37

    ἐμὲ δὲ πρέπει παρθενήια μὲν φρονεῖν γλώσσᾳ τε λέγεσθαι *parq. 2. 34.
    d uncertain exx. ἀείδει μὲν ἄλσος ἁγνὸν τὸ τεὸν ποταμόν τε ὤανον ἐγχωρίαν τε λίμναν καὶ σεμνοὺς ὀχετούς, Ἵππαρις οἶσιν ἄρδει στρατόν, κολλᾷ τε σταδίων θαλάμων ταχέως ὑψίγυιον ἄλσος ( κολλᾷ τε cum ἄρδει, Σ; cum ἀείδει μὲν Hermann) O. 5.10—2. [ μὲν — (coni. Hartung: μιν codd.: ὔμμιν de Jongh) τε (v. l. δέ) O. 11.17—9.] [κρέσσονα μὲν. θάρσος τε — (codd.: δὲ Schneidewin),

    ἀγωνίας δ P. 5.109

    —13.] [ θάνεν μὲν μάντιν τ ( θάνεν μὲν cum ὁ δ' ἄρα v. 34, edd. vulg.) P. 11.31—33.] [τὰ μὲν ἐν ἅρμασι καλλίνικοι πάλαι Ὀλυμπίᾳ ἀγώνων πολυφάτων ἔσχον θοὰν ἀκτῖνα σὺν ἵπποις, Πυθοῖ τε ἤλεγξαν Ἑλλανίδα στρατιὰν ὠκύτατι ( Ὀλυμπίᾳ τ codd., edd.: τ del. Pauw: Ὀλυμπίαθ Maas) P. 11.46] [ μὲν (codd.: ἔμμεν Turyn) N. 7.86] [ μὲν τε (v. l. δ.) Θρ. 7. 1—5.]
    c

    μὲν γε μάν. νῦν δ' ἔλπομαι μέν, ἐν θεῷ γε μὰν τέλος O. 13.104

    d μὲν αὖτε. ( θεός)

    ὃς ἀνέχει τότε μὲν τὰ κείνων, τότ' αὖθ ἑτέροις ἔδωκεν μέγα κῦδος P. 2.89

    , cf. I. 6.3—7.
    e

    μέν ἀτάρ. οἱ μὲν κρίθεν· ἀτὰρ Ἰάσων αὐτὸς P. 4.168

    Ἀπόλλωνι μὲν θ[εῶν] ἀτὰρ ἀνδρῶν Ἐχεκ[ρά]τει ?fr. 333a. 4.
    f μέν καί καί. cf. 1. b supra. πρῶτον μὲν Ἀλκμήνας σὺν υἱῷ Τρώιον ἂμ πεδίον, καὶ μετὰ ζωστῆρας Ἀμαζόνος ἦλθεν καὶ εἷλε Μήδειαν fr. 172. 3—6.
    4 γε μέν, yet cf. 2. m. β supra. “ νῦν γε μὲν” (byz.: μάν codd.) P. 4.50 τίν γε μέν (cf. G. P., 387) N. 3.83

    Lexicon to Pindar > μέν

Страницы

См. также в других словарях:

  • θανατώ — (I) θανατῶ, άω (Α) [θάνατος] 1. επιθυμώ να πεθάνω 2. είμαι ετοιμοθάνατος. (II) θανατῶ, έω (Μ) [θάνατος] προκαλώ τον θάνατο, θανατώνω. (III) (AM θανατῶ, όω) [θάνατος] βλ. θανατώνω …   Dictionary of Greek

  • θανατῶ — θανατάω desire to die pres imperat mp 2nd sg θανατάω desire to die pres subj act 1st sg (attic epic ionic) θανατάω desire to die pres ind act 1st sg (attic epic ionic) θανατάω desire to die pres subj act 1st sg (attic epic doric ionic) θανατάω… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θανατῷ — θανατάω desire to die pres opt act 3rd sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Θανάτω — Θάνατος death masc nom/voc/acc dual Θάνατος death masc gen sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θανάτω — θάνατος death masc nom/voc/acc dual θάνατος death masc gen sg (doric aeolic) θανατόω put to death pres imperat act 2nd sg (doric aeolic) θανατόω put to death imperf ind act 3rd sg (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Θανάτῳ — Θάνατος death masc dat sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θανάτῳ — θάνατος death masc dat sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Θανάτωι — Θανάτῳ , Θάνατος death masc dat sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θανάτωι — θανάτῳ , θάνατος death masc dat sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • θάνατος — Αρχαιοελληνική θεότητα, προσωποποίηση του θανάτου. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν γιος του Ερέβους και της Νύχτας και αδελφός του Ύπνου. Ο ίδιος αναφέρει ότι ο Θ. κατοικούσε στον Τάρταρο, είχε σιδερένια καρδιά και ήταν ανελέητος και σκληρός με τους… …   Dictionary of Greek

  • HOMICIDII Causa — Athanis in Areopago disceptari olim solita est, ex lege, Δικάζειν δὲ την` βουλην` εν Α᾿ρείῳ πάγῳ φόνου καὶ τραύματος ἐκ προνοίας καὶ πυρκαίας καὶ φαρμάκων ἐάν τις ἀποκτείνῃ δοὺς, Senatus Areopagiticus ius dicito de caede, aut vulnere, non casu,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»