-
1 φθορά
φθορά, ἡ, ion. φϑορή, Verderben, Vernichtung, Zerstörung, Her. 2, 161; Verlust, ἀνϑρώπων Thuc. 7, 27; Untergang, Her. 7, 18; ἄγουσά τ' ἀντίφερνον Ἰλίῳ φϑοράν Aesch. Ag. 394; u. im plur. 788; σκοποῦσι τὴν πάλαι γένους φϑοράν Soph. O. C. 370; ἐπεὶ γενομένῳ παντὶ φϑορά ἐστιν Plat. Rep. VIII, 546 a; νόσων ἢ πολέμων φϑορά Legg. V, 741 e; Ggstz von γένεσις Phaed. 95 e u. oft, wie Folgde; Arist. hat περὶ γενέσεως καὶ φϑορᾶς geschrieben. – Schändung eines Mädchens, Verführung der Unschuld, τῷ τῆς ἐλευϑέρων φϑορᾶς νόμῳ Aesch. 1, 12, wo das Gesetz steht; Plut. Marc. 1. – Bei Malern das Verreiben der Farben in einander; Plut. sagt de glor. Ath. 2, Apollodor habe erfunden φϑορὰν καὶ ἀπόχρωσιν σκιᾶς.
-
2 φθορά
φθορά, ἡ, Verderben, Vernichtung, Zerstörung; Verlust; Untergang. Schändung eines Mädchens, Verführung der Unschuld. Bei Malern das Verreiben der Farben in einander -
3 ἀπο-φθορά
-
4 παρα-φθορά
παρα-φθορά, ἡ, leichte Verderbung oder Verfälschung, Plut. u. a. Sp., bes. Gramm.
-
5 κατα-φθορά
κατα-φθορά, ἡ, das Verderben, Vernichten, die Vernichtung, Zerstörung; λεύσιμοι καταφϑοραί, das Steinigen, Eur. Ion 1236; ἀνδρῶν, Ἑλλάδος, Pol. 1, 49, 4. 11, 6, 2, öfter. Uebertr., φρενῶν καταφϑορά, Störung des Geistes, Verwirrung, Aesch. Ch. 209.
-
6 δια-φθορά
δια-φθορά, ἡ, 1) die Vernichtung, der Untergang; ἐφῆκεν ἰχϑύσιν Soph. Ai. 1297; ὀμμάτων, Blendung, O. C. 552; Λαΐου, Ermordung, O. R. 573; δεργμάτων Eur. Phoen. 877; τῆς πόλεως Thuc. 8, 86; μέχρι διαφϑορᾶς πολεμεῖν Plat. Menex. 242 d. – 2) Verschlechterung, Verderbniß, τῆς μορφῆς Aesch. Prom. 643; Plat. Soph. 228 a; νέων, Verführung, Xen. Apol. 19; κριτῶν, Bestechung, Arist. rhet. 1, 12; Pol. 5. 60; auch = Schändung, Hdn. 1, 11, 12. – 3) Abortiren, Medic.
-
7 συν-επι-νεύω
συν-επι-νεύω, mit dazu nicken, durch Nicken einwilligen; φϑορᾷ, Plut. Lacaen. apophth. p. 262; ταῖς ἡδοναῖς, de virt. mor. 6; beistimmen, discr. am. et adul. 22, vgl. 11.
-
8 σωτηρία
σωτηρία, ἡ, Rettung, Erhaltung, Befreiung; Aesch. Pers. 500. 721 u. öfter, wie Soph. u. Eur., πόλει σωτηρίαν κατεργάσασϑαι Heracl. 1045; περὶ τῆς πόλεως ἥντινα ἔχετον σωτηρίαν, Ar. Ran. 1362; ἡ ὑπὲρ τῶν νόμων σ., Lycurg. a. E.; vgl. Dem. 26, 12; bes. Heilung von einer Krankheit, Genesung, τίς ἂν ἡμῖν σωτηρία ἐφάνη τοῠ βίου, Plat. Prot. 356 d; σωτηρίαν τῷ γένει πορίζων, 321 b; Ggstz φϑορά, Phil. 35 e, u. öfter; auch Bewachung, Gefängniß, Legg. XI, 914 e; mit εἰς, glückliche Rückkehr nach einem Orte hin, Plut. Lacaen. apophth. p. 260, wie ἡ οἴκαδε σ., Dem. 50, 16; vgl. νόστιμος σ Aesch. Ag. 334.
-
9 σβέσις
-
10 φθόρος
φθόρος, ὁ, = φϑορά; Thuc. 2, 52, καὶ ὄλεϑρος Plat. Euthyd. 285 b; ἐς φϑόρον und οὐκ ἐς φϑόρον gewöhnliche Verwünschungsformeln, Aesch. Spt. 234; ἴτ' ἐς φϑόρον πεσόντα Ag. 1240; ἄπαγ' εἰς τὸν φϑόρον Epicharm. bei Ath. II, 63 c; – Niederlage im Kriege, Pol. 3, 51, 3. – Auch, wie ὄλεϑρος, ein verderblicher Mensch, der Andern Verderben bringt, Ar. Equ. 1147 Dem. 13, 24, auch von einem Weibe, ἡ φϑόρος, Ar. Th. 535, s. Lob. Ai. p. 275.
-
11 γένεσις
γένεσις, ἡ (γενέσϑαι), Ursprung, Entstehung; Hom. dreimal, Iliad. 14, 246 Ὠκεανοῠ, ὅς περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται, 14, 201. 302 Ὠκεανόν τε, ϑεῶν γένεσιν, καὶ μητέρα Τηϑύν; – Her. 2, 146; πατρὸς μὲν οὖσα γένεσιν Εὐρύτου Soph. Tr. 379; oft bei Plat. u. Folgdn, Ggstz φϑορά Plat. Parm. 136 b; oft das Werden, dem Sein, οὐσία, entgegengesetzt; ἡ ἐκ τοῦ ἔρωτος Crat. 398 c; ἡ τοῦ ἀφροῠ, aus Schaum, ibid. 406 c. Allgem., Schöpfung, καὶ κόσμος Plat. Tim. 29 c; Phaedr. 245 e; das Geschaffene, Geschlecht, τὴν γένεσιν ἄκερων εἶναι Polit. 265 b; ἡ νῦν γένεσις καὶ τροφή Lgg. V, 740 e; ἡ τῶν προγόνων γ. οὐκ ἔπηλυς οὖσα Menex. 287 b; τῶν βασιλέων Legg. III, 691 d; Geschlecht als Zeitbestimmung, ἐν πολλαῖς γενέσεσιν Polit. 310 d, wo hernach ἐπὶ γενεὰς πολλάς steht; vgl. Phaedr. 248 d. Auch von Produkten der Kunst, ἡ τῶν ἱματίων, ὀργάνων καὶ ἔργων Plat. Polit. 281 b Legg. XI, 920 e. Bei Philipp. 34 (IX, 311) = Geschlechtstheile.
-
12 βιός
βιός, ὁ, der Bogen, Schußwaffe; eigentlich Nebenform von βία, die Kraft, passende Bezeichnung für eine elastische Schußwaffe; vgl. βλαστός βλάστη, κνημός κνήμη; βόλος βολή, γόνος γονή, πλόκος πλοκή, πνόος πνοή, πόϑος ποϑή, ῥόος ῥοή, σπόρος σπορά, στόλος στολή, στρόφος στροφή, τάφος ταφή, τόμος τομή, τύπος τυπή, φϑόγγος φϑογγή, φϑόρος φϑορά, φόνος φονή, φόρος φορά, χόλος χολή, χόος χοή; ἦχος ἠχή, ὦνος ὠνή; ἄγορος ἀγορά, βίοτος βιοτή, πάταγος παταγή; διάλογος διαλογή; von βίος das Leben, welches ebenfalls Nebenform von βία ist, ward βιός der Bogen durch den Accent unterschieden; vgl. γαῠλος γαυλός; νόμος νομός νομή, τρόπος τροπός τροπή. Bei Hom. βιός der Bogen öfters; einen Unterschied zwischen βιός und τόξον kennt Hom. nicht, vgl. z. B. Iliad. 1, 45 mit vs. 49, Odyss. 21, 233 mit vs. 234. Aber τὁξον ist bei Hom. weit häufiger.
-
13 αὔξη
αὔξη, ἡ, Zuwachs, Vergrößerung, καὶ τροφή Plat. Tim. 44 b; Ggstz φϑίσις Rep. VII, 521 c; φϑορά Legg. X, 894 b; Sp.
-
14 ὄλεθρος
ὄλεθρος, ὁ (ὀλέσϑαι), Verderben, bes. Untergang, Tod; λυγρὸς ὄλ., im Ggstz von βιῶναι, Il. 10, 174; ἦ μάλα δή σε κιχάνεται αἰπὺς ὄλεϑρος, 11, 411, öfter; σχεδόϑεν δέ οἱ ἦεν ὄλ., 16, 800; μνηστῆρσι δὲ φαίνετ' ὄλεϑρος, Od. 19, 557, öfter; ἐπῆλϑεν αὐτοῖς ὄλεϑρος, auch ἀδευκής, οἴκτιστος, 4, 489. 23, 79; ὄλεϑρος ψυχῆς, Untergang des Lebens, Il. 22, 325; Pind. P. 2, 21; Tragg., Ἀγαμεμνονίων οἴκων ὄλεϑρος Aesch. Ch. 849, ἐμοὶ ζητῶν ὄλεϑρον Soph. O. R. 659; οὐκ εἰς ὄλεϑρον; Verwünschungsformel, 430; ἐπ' ὀλέϑρῳ τῶν χρωμένων, Eur. Phoen. 537, öfter; u. in Prosa, χρημάτων τ' ὀλέϑρῳ καὶ ἀνϑρώπων φϑορᾷ ἐκάκωσε τὰ πράγματα, durch Geldverlust, Thuc. 7, 27; ὄλεϑρος καὶ διαφϑορά, Plat. Rep. VI, 495 a; Ggstz von γένεσις, Phil. 15 b; Folgde. – Auch was Verderben bringt, Hes. Th. 326; bes. von Menschen, verderblich, der Anderen Verderben bringt, γεγονώς τε κακὸς καὶ ἐὼν ὄλ., Her. 3, 142, wenn man nicht mit Valck. zu 5, 67 »ein des Todes würdiger Verbrecher« erklären will; vgl. ἀπάγετέ με τὸν ὄλεϑρον μέγαν, Soph. O. R. 1343, nach Emend.; kom. vrbdt Ar. Lys. 325 ὄλεϑροι γέροντες; Dem. braucht es oft als Schimpfwort, nennt den Philipp ὄλεϑρος Μακεδών, 9, 31, den Aeschines ὄλεϑρος γραμματεύς, 18, 127, vgl. 21, 210; Luc. Mort. D. 9, 4; Plut.
-
15 ἐπι-βουλείω
ἐπι-βουλείω, im Sinne haben, vorhaben, bes. etwas Feindseliges u. Heimliches anstiften; absol., λάϑρᾳ Soph. O. R. 618; ἐπιβουλευόμενοι καὶ ἐπιβουλεύονιες Plat. Rep. III, 417 b; hinterlistig gegen Einen anzetteln, ἐπανάστασίν τινι Her. 3, 119; ϑάνατόν τινι 3, 122, wie Ar. Th. 335; Antiph. 1, 28 Andoc. 4, 15; κατάλυσιν τῇ τυραννίδι Thuc. 6, 54. Gew. mit dem bloßen dat. der Person, nachstellen, auflauern, πόλει Aesch. Spt. 29; ϑεοὶ ϑεοῖς πολεμοῠσι καὶ ἐπιβουλεύουσι Plat. Rep. II, 378 b; ὥσπερ ἐραστὴς παιδικοῖς Conv. 217 c u, öfter. – Allgemein, πρήγμασι μεγάλοισι, auf große Dinge ausgehen, im Sinne haben, Her. 3, 122, wie τοιούτοις ἔργοις Lys. 28, 8; τυραννίδι, nach der Tyrannis trachten, Plat. Gorg. 473 c; τῇ τῶν Ἑλλήνων φϑορᾷ Menex. 241 e; c. inf., τοὺς δὲ ἐπιβουλεύειν τὸν Ἀρίονα ἐκβαλόντας ἔχειν τὰ χρήματα Her. 1, 24; vgl. Plat. Conv. 203 b; ἐπιβουλεύουσιν ἐξελϑεῖν Thuc. 3, 20; vgl. Ar. Plut. 1111; – ohne Zusatz, auf Neuerungen im Staate ausgehen, Plat. Legg. IX, 856 c u. öfter. – Im guten Sinne, den Zeitpunkt wahrnehmen, εἰςῆλϑεν ἐπιβουλεύσας ὅπως ἂν ἀλυπότατα εἴποι Xen. Cyr. 1, 4, 13. – Pass. ἐπιβουλεύομαι, mir wird nachgestellt, Antiph. IV β 5 Thuc. 4, 60 Lys. 3, 39; ἐπιβουλευϑεὶς ἀνῃρέϑη, von einem Hinterhalte aus wurde er getödtet, Her.; Folgde; τὰ ἐπιβουλευόμενα, Nachstellungen, Xen. Hipparch. 9, 8; – ὅσα πράγματα ἐπιβουλεύεται Antiph. 2 α 1. – Med. ἐπιβουλεύσασϑαι, = act., Thuc. 3, 82, wofür D. Cass. 59, 26 ἐπιβουλευϑῆναι hat; aber ἐπιβουλεύσομαι steht für das fut. pass. Xen. Cyr. 5, 4, 34.
-
16 ἀποφθορά
-
17 διαφθορά
-
18 καταφθορά
κατα-φθορά, ἡ, das Verderben, Vernichten, die Vernichtung, Zerstörung; λεύσιμοι καταφϑοραί, das Steinigen. Übertr., φρενῶν καταφϑορά, Störung des Geistes, Verwirrung -
19 παραφθορά
παρα-φθορά, ἡ, leichte Verderbung oder Verfälschung
См. также в других словарях:
φθορά — φθορά̱ , φθορά destruction fem nom/voc/acc dual φθορά̱ , φθορά destruction fem nom/voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθορᾷ — φθορά destruction fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθορά — η, ΝΜΑ, και ιων. τ. φθορή Α 1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού φθείρω, βαθμιαία καταστροφή, βαθμιαίος αφανισμός 2. απώλεια, βλάβη, ζημιά (α. «ο στρατός μας προξένησε μεγάλη φθορά στους εχθρούς» β. «ἐκφορίου ἀρταβῶν Χ ἀνυπολόγου πάσης φθορᾱς»,… … Dictionary of Greek
φθορά — η 1. καταστροφή, όλεθρος, βλάβη, ζημία: Στα Δερβενάκια οι Έλληνες προξένησαν φθορά στους Τούρκους. 2. διάβρωση, τριβή από μεγάλη χρήση, φάγωμα, λιώσιμο, πάλιωμα: Το μανίκι έχει φθορά στους αγκώνες. 3. μτφ., μείωση, παρακμή, αδυνάτισμα, ξέφτισμα:… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
φθορᾶ — φθορεύς corrupter masc acc sg (attic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθορᾶι — φθορᾷ , φθορά destruction fem dat sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθοράν — φθορά̱ν , φθορά destruction fem acc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθοράς — φθορά̱ς , φθορά destruction fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθοραῖς — φθορά destruction fem dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθοραί — φθορά destruction fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φθορᾶν — φθορά destruction fem gen pl (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)